~Linda's POV~
"Harold waaaag"lumuluhang sigaw ko nang makita kung binaril sa likod si Hanson habang nakyakap sa akin.
Naramdaman kung may tumulong dugo sa bandang likod ni Hanson kaya nagsimula na akong umiiyak.
"Yam hindi"*sob*.
"Yam wag mokong iwan, wag mo kaming iwan?"natatakot kung bulong sa kanya.
"Yam yung likod mo"utal-utal kung sabi sa kanya, humarap ito sa akin na nakangiti, nilapit nito ang mukha sa akin at hinalikan ako sa labi.
"Alagaan mo ang mga anak natin"umiling-iling ako at umiiyak.
"Yam Hindi".....
"Aughh"daeg ni Hanson ng barilin ito sa likod sa pangalawang pagkakataon.
"Harold parang awa muna wag please"*sob*.
Hindi ko maaninag ang mukha nong tinatawag kung Harold?
"Hanson, please wag kang mawawala, please wag mo akong iwan, wag mo kaming iwan, kailangan kita"lumuluhang sabi ko.
*Sob*"Yam"
"M-mahal na mahal na mahal kita tandaan mo yan Yam"nahihirapang salita niya.
"Yam, w-wag mokong ewan..."
"Yam wag moko iwan"*sob*.
Umiiyak kung sigaw at hingal na hingal.
Nakatingin ako sa katabi ko na mahimbing na natutulog sa tabi ko, humaghulhul ako ng iyak dahil sa napanaginipan ko.
"Hey! Yam are you okay? Bakit ka umiiyak?"bumangon si Hanson at nag alalang hinagod ako sa likod, humarap ako sa kanya at yumakap ng mahigpit.
"Nanaginip na naman ako Yam"napa-iyak pa ako lalo ng maalala ko na naman ang panaginip ko.
Yun ang kinakatakot ko, na baka magkatotoo yung panaginip ko, para siyang totoo.
"Shhh panaginip lang yun"pagsususyo niya sa akin kaya mas lalo akong umiiyak.
Parang nangyari na yung eksina nayon, pero hindi ko maintindihan.
Sino si Harold? Ganun ba talaga siya ka sama? Bakit paulit-ulit kung napanaginipan ang eksina nayon? nakakatakot na.
Tatlong beses ko nang napanaginipan ang eksinang yun.
"matulog na tayo ulit, wag mo na isipin yun Yam"pag-aalo pa nito sa akin at pinapatahan ako.
"paano kung totoo yun?"hikbi ko.
"A-ayokong mangyari yun Yam, ayokong mawala ka sa akin, ayokong mawala ka sa amin h-hindi ko kaya"napa-iyak pa ako lalo.
Inangat niya ang mukha ko.
"Shhh stop crying Yam, hindi ako mawawala, hindi na"sabi niya sa akin.
"Pangako?"tanong ko sa kanya, ngumiti lang siya sa akin at tumango, niyakap niya ako ng mahigpit at hinalikan sa noo.
"Matulog na tayo ulit...."
"Mama anong nangyari?"napatingin kami pareho ni Hanson sa pintuan ng may sabay sabay na nagsalita at deretsong pumasok ang dalawa sa kwarto namin, nag-alala silang nakatingin sa akin.
Pinahid ko ang mga luha ko at humiwalay sa yakap ni Henson.
"Nanaginip ka na naman ba ma?"tanong sa akin ni Anthonette, pinapahid nito ang pawis ko.
"Ma ayos kalang? Napanaginipan mo na naman ba si papa?"tumango ako sa tanong ni Samuel.
"natatakot na ako b-baka magkatotoo na yun"sabi ko sa kanila.
"Baka totoo ang eksinang yun mama? baka isa yun sa nawalang alala-ala mo?"seryosong tanong ng anak kung si Samuel.
"Samuel, Anthonette"tawag ni Hanson sa mga anak ko.
"Bakit pa?"sabay sabay na tanong ng dalawa.
Napakunot naman ang noo ko dahil magtitigan lang sila.
"Okay po Papa"sabay sabay na sagot ng mga anak ko at tumingin sa akin.
"Ma, matulog kana ulit, wag muna isipin ang nasa panaginip mo"seryosong salita ni Samuel sa akin, kinunutan kulang sila ng noo.
Parang may pinag-uusapan sila ng hindi ko alam.
Napahawak ako sa ulo ko dahil kumikirot na naman ito.
"Mama ayos kalang ba?"natarantang tanong sa akin ni Anthonette, umiling iling ako.
"Sumasakit na naman ang ulo ko yung gamot ko Samuel, nakalumtan kung inumin kanina"sabi ko sa anak ko na agad kinuha ang gamot ko lamesa.
"Nakalumtan mo na naman inumin ang gamot mo"nag-alalang sabi sa akin ni Hanson.
"Sorry na kasi, nakalumtan kulang talaga"sagot ko.
Huminga ng malalim ang kambal at nag-alalang tumingin sa akin.
"Tulog kana ulit mama, good night mama, good night papa"sabi sa akin ni Anthonette hinalikan ako sa pisngi at humalik sa pisngi ni Hanson.
"Tara na tol"sabi nito sa kapatid at saka deretsong lumabas ng kwarto, ganun din ang ginawa ni Samuel at lumabas na din ng kwarto namin ni Hanson.
Kadalasan ganito sila sa akin, inaalagaan ako, mag-aalala kapag may masakit sa akin.
Maraming bagay akong hindi alam sa patkatao ko dahil sa pagkalimot sa lahat ng alala-ala ko sa nakaraan.
Ang kwenento naman sa akin ni Hanson lahat ng alam niya tungkol sa akin at sa pagkatao ko pero hindi parin sapat lahat ng yun.
Natatakot akong bumalik ang alala-ala ko dahil sa hindi ko malamang dahilan.
Hindi ko maintindihan ang lahat.
Ayon sa kwento sa akin ni Hanson at kuya Ken, dalawang taon akong na comatose dahil naaksedente ang sinasakyan kung Van noon, mangaganak dapat ako sa araw na maaksedente ang Van na sinasabi ni kuya Ken sa akin, hindi ko maintindihan lahat dahil gulong gulo ako nong nagising ako, muntik na daw kaming mamatay ng mga anak ko dahil sa aksedenteng yun, buti nalang at nailigtas ako ni Hanson ng araw nayon, pareho kaming na comatose ni kuya Ken, at pareho din ang araw na naaksedente kami, siya sa isang kotse at ako naman ay sa isang Van ayon sa kwento ni Hanson, pero apat na buwan lang ang tinagal bago nagising si kuya Ken non at hindi katulad sa akin na walang maalala at ang malala pa sa akin at dalawang taon akong na coma.
Nagising ako pagkalipas ng dalawang taon at isang linggo, nagising ako na walang kahit anong alala o naalala sa nakaraan, nagising akong walang alam, kahit pangalan ko, kahit kunting alala man lang ay wala.
Nagising akong takot, nagising akong takot sa mga tao, takot sa paligid. Mga ilang araw pa non bago ako naging okay, kinausap ako ng mga doctor na hindi sumasagot, palage akong kinakauasap pero hindi ko maintindihan, bakit ako natatakot sa mga tao? Bakit hindi ako makapagsalita noon? Pero dahil sa tulong ng pamilya ko ay naging maayos na ako, hindi sila sumuko sa akin at alam kung nahihirapan sila sa akin noon at alam kung hanggang ngayon, pinipilit kung bumangon, pinipilit kung maging maayos, pinipilit kung maging okay, pinipilit kung wag maalala ang nakaraan dahil kapag oras na maalala ko kung ano ang nangyari ay hindi ko alam kung ano ang mangyari sa akin.
Ayon sa doctor ko, tinatawag itong post-traumatic amnesia (PTA). Sa loob ng maraming taon, ang PTA ay tinukoy bilang ang tagal ng oras pagkatapos ng isang pinsala kapag ang utak ay hindi makagawa ng tuluy-tuloy na alaala sa pang-araw-araw. Karamihan sa mga kamakailan-lamang, ang kahulugan ay pinalawak upang isama ang isang estado ng pagkabagabag sa oras, lugar, at mga tao.
Naputol ang pag-alala ko sa nangyari noon, dahil naramdaman kung niyakap ako ni Hanson sa mula sa likod ng mahigpit, naramdaman kung hinahalik-halikan niya ang leeg ko.
"Matulog na tayo ulit Yam, nakakasama sayo ang magpuyat baka sasakit na naman yang ulo mo, sabay sabay natin sabihin sa mga anak natin ang pagluwas natin sa manila, segurado akong magagalit sila, tulungan mo akong kumbinsihin sila na pumayag, kailangan natin gawin yun para sa kanila, ayoko mang gawin to pero karapatan nilang malaman ang lahat, karapatan nilang malaman kung sino ang ama nila, karapatan mo din na maalala ang lahat. Hindi madali sa akin ang desesyon na ito, alam ko sa sarili ko na masasaktan ako sa desesyon ko, pero ito ang tama, kung ano man ang desesyon mo pagnaalala mo na ang lahat, tanggapin ko yun, kung sakaling babalik na ang alala mo at babalik ka sa asawa mo, tanggapin ko yun Yam, kung gusto mong piliin mo si lord Carlo maintindihan ko, wag na wag kang magdalawang isip na piliin siya, kung ano ang sinasabi ng puso mo yun ang masusunod"mahabang sabi niya sa akin, Alam kung isanf Mafia Lord ang sinasabi niyang asawa ko, yun din ang kinakatakutan ko.
Umiling iling ako at may pumatak na luha sa mga mata ko, natatakot ako kung dumating ang panahon na nayon, natatakot akong iwanan siya, natatakot ako na baka hindi siya ang pipiliin ko kapag nakaalala ako. Ang unfair non para sa kanya, ang unfair ko non kapag nangyari yun, yun din ang isa sa mga kinakatakutan ko.
Puro takot ang nararamdam ko, hindi ko alam, hindi ko maintindihan, gulong gulo na ako.
"Paano kung hindi ikaw ang napili ko pagdating ng panahon?"naiiyak kung tanong sa kanya, nakayakap parin siya mula sa likod ko, sumandal ang ulo niya sa balikat ko.
"Maintindihan ko yon Yam, tanggapin ko"mapaet siyang ngumiti sa akin.
"Natatakot ako Yam, baka hindi ikaw ang pipiliin ko"kinagat ko ang labi ko para pigilan ang luha ko.
Humarap siya sa akin at ngumiti ng tipid, hinawakan niya ang pisngi ko at pinahid ang luha ko, tapos hinalikan ako sa noo.
"Shhh matulog na tayo"napatingin naman ako sa labi niya, hinawakan ko ang pisngi niya at tumingin sa mga mata niya ganun din siya sa akin.
Unti unti kung nilipat ang labi ko sa labi niya.
"mahal kita Yam"sambit ko bago ko sinakop ang labi niya, tumugon naman siya sa mga halik ko, at mas tumatagal ay lulalalim, hinawakan ko ang batok niya at hinalikan siya ng mapusok, gusto niyang itigil ang halikan namin pero hindi ko siya hinayaan, hindi kuna siya hinayaan ulit, gusto kung gawin to, gusto kung may mangyari na sa amin, bago kami lumuwas ng manila.
Nadala narin siya sa mga halik ko, naglakbay ang kamay ko dibdib niya, gusto ko to, gusto kung may mangyari.
"Sh*t....Yam s-stop...."patuloy ko siyang hinalikan ng makawala siya sa labi ko, ilang beses kung ginawa sa kanya to pero palage niya akong pinipigilan, ngayon di ko na hahayaang pigilan niya ako, alam kung maraming beses na siyang nagpipigil kapag ginawa ko sa kanya to.
"Kahit ngayon lang Yam"sagot ko at hinalikan ulit ang labi niya, tumugon niya ang halik ko at hinalikan ako ng mapusok, napangiti namana ko ng palihim.
Pero akala ko magtatagumpay ako, pero nagkamali ako, pumaibabaw siya sa akin at hinawakan ako sa magkabilang kamay.
"Yam this is wrong, please don't do this to me, I respect you, may asawa ka, alam mo kung ilang taon akong nagtiis para maangkin kita, pero mali ito, gusto ko makasal tayo bago may mangyari sa atin, Yam! nererespeto ko si lord Carlo, nererespeto kita, kaya nga gusto kung may maalala ka ,dahil kapag nangyari yun, magsisisi ka na may nangyari sa ating dalawa, kung ako ang pipiliin mo, magpapakasal tayo, bago nating gagawin ang bagay nato"masusuyong sabi niya, tama siya.
"Gusto kulang naman iparating sayo na mahal kita, natatakot talaga ako na baka hindi...."hinalikan niya ang labi ko, dahilan para naputol ang sasabihin ko.
"Don't talk, let's sleep"may binubulong siya na hindi ko marinig, binitawan niya ang kamay ko at humiga sa tabi ko, napakagat ako dahil nahihiya ako sa kanya.
Sumiksik ako sa dibdib niya at agad naman niya akong niyakap.
"good mornight Yam"salita niya,
"mahal din kita"sagot ko bago ko sumiksik ulit sa dibdib niya at tuluyan ng nakatulog.
••••
To be continued: Kamusta?😂😂. Enjoy reading guys.
Don't mind the grammars and typos.💕💕.