Chapter 68: Choose me this time
It's been a month since I came with him. Sa isang buwan na iyon ay puro sakit ang inabot ko. Emotionally and physically. Bago tuluyang sumama dito ay nag tungo muna ako sa appartment. Nakita ko ang maleta na pinaglagyan ko ng mga gamit na bigay ni Tita Lucy. Binuksan ko iyon at unang-una na nakaagaw ng pansin ko ay ang camera ni Lucas nang siya ay bata.
Tinignan ko ang mga litrato doon at lalong nasaktan. May natatanging video ang nakapaloob sa camera. Pinanood ko iyon. Madilim at umuulan. Madamo din iyon at magulo ang kuha. Ilang segundo ding nakatutok ang camera sa damo hanggang sa may marinig na putok ng baril. Pati ako ay nagulat. Ilang sandali pa nang makita ko kung ano iyon.
Galing sa itaas ang kuha noon at na sa ibaba ang ivini-video nito.
"Is that Daddy?" Tanong ng isang bata at zinoom ang itsura ng lalaking nakatayo. Nanlumo ako nang makitang si Sr. Pim iyon. Parang namanhid ang buong katawan ko sa mga konklusyong unti-unting nabubuo.
"Yes, Lucas baby." Tuluyan akong napaiyak. Si Tita Lucy. Kay Tita Lucy ang boses na iyon. Hindi ako pwedeng makamali...
"Let's go, Lucas. Baka may makahuli sa atin." Bulong pa nito at sinigaw ang pangalan ng asawa bago natapos ang video.
Hindi ko alam na kanina pa pala ako lunod sa sariling luha. Hindi ako pwedeng mag kamali. Si Papa iyong nakahiga doon at nakadapa. Ngayon libo-libong galit na ang nararamdaman ko. Hindi lang para kay Sr. Pim kung hindi para sa pamilya nito. Masakit man pero para kay Lucas na rin.
How irony it can be?
Sa totoo lang, meron akong mga ebidensyang pwedeng maging sanhi para makulong sila pero may parte sa puso ko na umaayaw. Masyadong naging masakit sa akin ang mga katotoohanan. Mukhang kailangan ko munang mag pahinga bago muling makita ang mga ito.
My body and soul needs to rest first.
Katulad ng sinabi ni Luis, he can take me away from all the pain I am facing. He promised that if I chose him, mag babago ito.
Siguro, it's time for me to give chance to other. Niloko ako ni Lucas at ng pamilya nito. They decieved me. fter I heal myself, sisiguraduhin kong mahahanap ko si Papa at makukulong ang pamilyang Pimenova.
I've never been this harsh but I am tired of being good.
One week after that nalaman kong napakabaho ng pamilyang Madrigal. They owned the most powerful bad people in Luzon. Sindikato. Sinama ako ni Luis sa "underground" daw kung tawagin nila. Doon nag kukuta ang mga masasamang loob. May nakita din akong ilang mga batang babae na nakakulong roon.
They sell their body for a huge amount of money. Nakakasuka sila...
Naiyak pa ako nang makita kung gaano kinamumuhian ng mga bata ang mga kasama ko at pati na rin ako. Hindi ko sila masisisi kung tingin nila ay isa ako sa masasamang loob na ito
Parang ngayon palang ay nagsisisi na ako. Never in my life I imagine being in love with this kind of person. Pag uwi namin ay agad na nakipag usap ako kay Luis. Ani ko ay ayaw ko na na makasama ang maduming tulad niya. At hindi ako mag susumbong sa pulis basta ayoko na itong makasama pero imbis na sagutin ako nito ng salita ay isang malakas na sampal ang natanggap ko dito. Ani pa niya ay hindi siya papayag na makawala ako ulit ako dito dahil alam niyang babalik at babalik ako kay Lucas. Pinagbantaan pa nito ang buhay ni Lucas at inamin na siya ang nagpabugbog dito na dahilan para ma confine pa ito.
Hinila pa nito ang buhok ko at ilang beses akong sinampal. Hindi ito ang unang pagkakataon na saktan niya ako sa unang linggo ko dito. Nakita iyon ngayon ng Ama niya pero imbis na pigilin ang anak ay hinayaan niya lang ito at sinabing puruhan ako para matakot na mag salita kung sakaling makakatakas.
Doon ko napagtanto na mas mabuti pa rin ang pamilyang Pimenova o hindi din?
Hindi ko pa sila lubos na kilala. In this world full of lies, I can only trust my own.
Sa sumunod pang linggo ay nalaman nilang buntis ako. Nagulat ako sa nalaman at nasiyahan din at kalaunan ay nanghinayang. Hindi ko alam pero nagulat na lang ako one time nang dalhin ako ni Luis at nang Mama nito sa doctor. Her Mom is good. Walang masabi tungkol dito, mabait at mukhang walang alam sa kasamaan ng pamilya niya.
Matapos malaman na buntis ako ay pag kauwing pag ka-uwi namin nang mag tungo ang masayang ginang sa kwarto niya ay siya namang bugbog sa akin ni Luis. Tinanong nito kung si Lucas ba ang ama at hindi na ako nag sinungaling. Wala akong ibang nakatalik kung hindi si Lucas.
Sa takot ko na malaglag ang anak ay lumalaban ako kapag sinasaktan ako nito at pinupuntirya ang tiyan ko pero mas malala naman ang ganti nito. He beat me with something hard hihinto lang ito kapag dumudugo ang ano mang parte ng katawan ko. Mostly, braso ko ang dumudugo o 'di naman kaya ay ang binti.
And I can honestly say that he's a pure monster.
Isang linggo din ako nitong hindi sinaktan at agad ko ding nalaman kung bakit. Humupa ang pasa ko sa ilang araw na iyon. Plinano nilang mahuli ako sa meeting nang araw na iyon at pati ang pag halik kay Luis ay planado.
Gusto kong yakapin si Lucas nang mga oras na iyon at humingi ng tawad. Gusto kong mag sumbong pero alam kong matagal siyang nag hintay sa akin. At alam kong mahal na mahal niya ako at masyado na akong nakakasakit sa kanya at baka kung ano pang gawin ni Luis dito.
Tinignan ko naman ito. Galit na galit siya habang nakaupo sa gilid ko. Sobrang sakit noon. Sobrang sakit na tawagin ako nito sa bagay na hindi naman ako talaga.
"Baby..." Umiyak ito. "I could die for you..."
Nanatili akong tahimik. Alam ko iyon. Alam ko. Alam na alam ko.
"Paano mong nagawang mag taksil sa akin?" Puno ng pagsususmamong tanong nito.
"Let's say that... Ganti ko na iyon. Sa mga sakit na dinulot ni Aubrey at Arissa sa akin. Sa sakit na dinulot mo... Yep. I'm immature."
"Grey, is that really his?"
"It's his child." Hinaplos ko ang sinapupunan ko pero nagulat na lang ako nang pukpukin nito ang manebela. Lumikha iyon ng malakas na pag busina.
"Mas madaming beses bang may nangyari sa inyo? Ha?!" Galit na sigaw pa nito. Hindi ko alam kung anong ire-react ko. Halo-halong emosyon na ang nararamdaman ko.
Natatakot ako kay Lucas at nasasaktan dahil nasasaktan siya.
Napasandal na lang ako sa inis. Ipinikit ko ang mga mata at doon napahagulgol. These misfortunes is slowly killing me. Bakit kailangang maransan ko pa 'to? My life's so tough to the point that even my soul's about to give up.
"Paano mo akong nagawang lokohin?" Puno ng sakit na tanong pa nito."Matagal na pala kayo ni Luis. You're in a relationship with the both of us. Kaile... you hurt me big time." Bahagya akong nagulat sa sinabi nito.
So Mr. Madrigal also threw dirt on my name? Hindi pa siya nakontento na halos nabubuhay ako sa impyerno kasama ang anak niya? Pinalabas niya pang masama at manloloko ako.
Nanahimik na lang ako at tumingin sa labas. Tinanggal ko ang heels ko at akmang bubuksan ang pinto para sana umalis na sa tabi nito nang ilock niya iyon. Tinignan ko lang ito.
Gustong gusto kong yakapin ito. Gusto kong ipahinga ang napapagod kong kaluluwa sa katawan nito pero hindi ko na kayang gawin iyon lalo pa't sila ang dahilan ng pagkawala ni Papa.
Nang maalala naman iyon ay sumiklab ang galit sa puso ko. Gusto kong manakit ng manakit. Ngayon alam ko na, masisiguro kong mahahanap ko si Papa.
"Si Papa..." Tumulo ang luha ko habang pilit na tinatapangan ang sarili."Na saan si Papa?" My lips curved. "Na saan si Papa?!" And when I can't take it anymore, mabilis na inatake ko ito ng hampas. "Yung Papa ko, Lucas! Na saan?!" I cried loudly as I kept on slapping his chest.
Hinuli niya ang kamay ko at ikinulong sa palad niya. "What are you saying?!"
"How dare you?!" I cried as I slapped his chest harder. "How dare you..." Naghihinagpis na ungos ko dito. "You... You kidnapped my Dad!"
"W-What? Bean—no! Wala akong alam sa sinasabi mo." Pag mamaang-maangan pa nito.
"Wala? Walang alam?! Talaga ba? Ha? Lucas!?" Nanggagalaiting napasipa na lang ako sa harap. "Paanong walang alam? Ha?!" Inis na napapikit ako.
"Please, baby... Calm down." Hinawakan nito ang pulsuhan ko. "You might hurt your baby..."
"Don't you ever!" I slapped his hands. "H'wag mong gawing dahilan ang bata na 'to para umiwas sa kasalanan niyo Lucas! You know how much pain my Father's disappearance caused me!"
"Shhh... Stop crying..." He gently wiped my tears.
"Putangina naman, Lucas!"
"W-Why are y-you cussing?"
"Stop acting as if you're innocent! Matalino ka pero napakabobo mo pag dating sa bagay na 'to!" Sigaw ko at hinampas ang salamin ng pinto. "Buksan mo 'to!" Banta ko pa dito. Mabilis niya namang tinanggal ang pag kakalock noon kaya agad na lumabas ako.
Napahawi na lang ako sa buhok ko nang isang malakas na hangin ang bumungad sa akin. Napaupo naman ako sa kalagitnaan ng pag hagulgol.
"Baby..."
"H'wag please..." Pigil ko dito sa akmang pag hawak niya. "H-H'wag..."
"Please... let's talk calmly." Humawak ito sa braso ko. "Makakasama sayo 'yan at sa... sa a-anak niyo ni Luis."
"Tumigil ka na!" Malakas na tinulak ko ito palayo. Agad na tumayo ako at masamang tumingin dito. "Bakit ka ba ganyan? Ha?!" Duro ko pa dito. "Why are you acting soft, Lucas?!"
"I—"
"Ginagawa mo ba 'yan kase alam mong kung paano ako kunin? Ha? Kase alam mong isang lambing mo lang lalambot na ako at mapapatawad kita kahit anong kasalanan at kahayupan pa ang gawin mo?!"
"It's not like that..."
"Eh ano?!" Napasabunot ako sa sarili kong buhok dahil sa prustrasyon. "Ano? Ha?!" Sunod-sunod na pumatak ang luha ko habang nakatingin dito. "Kasi alam mong mahal na mahal kita, ganon?! Pero kasi Lucas... Si Papa na 'yung usapan! Alam kong hindi na kita mapapatawad pero, bakit ganon?" Napaupo na lang ako kasabay nang pag buhos ng malakas at malamig na ulan ay hindi na din kinaya ng emosyon ko. "H-Handa pa din kasi kitang patawarin..."
"Pumasok na tayo sa loob, doon tayo mag usap ng mahinahon, please... baby?"
"No! Don't touch me! Napakasinungaling mo! Mapanlinlang ka! Pinagsisisihan kong minahal kita!" Kumawala ako sa pagkakayakap nito at malakas na sinampal ang pisngi nito. "Kriminal kayo! Mga sinungaling!"
"Grey..."
"What?! Anong akala mo?! Madadala ako sa ganyan? No!"
"Grey, please..."
"You fucking made my life tough! Gahaman!"
"Please, baby bean... calm down!"
"Don't you dare to put your dirty hands on me!"
"Fine! Please..."
"Pinagsisisihan kong nakilala kita!" Right after saying those words nakita ko kung paano nag bago ang emosyon sa mata nito. Bakas din sa mukha niya kung paano siya naapektuhan ng sinabi ko. Bigla naman akong nakonsensya dahil doon.
Dapat wala na akong pake pero...
"I'm sorry." He murmured.
"Yeah. Y-You should."
"I'm sorry, baby."
"That's not e-enough. I-I'll sue you."
"Fine... whatever it is." Mapait na ngumiti ito. "D-Do you have feelings for... Luis?"
"Yes." Pagsisinungaling ko.
There's no fucking need to say the truth. Siya ang unang nag sinungaling then I'll end his game.
"O-Okay..." He laughed. "Fuck!" Sigaw pa nito at sumandal sa kotse. "This is the second time this happened." Kahit umuulan ay hindi maitatanggi na namula ang mata nito.
He's crying.
Bahagya pa akong nagulat nang makita iyon. I made him cry? Napahinahon naman ako dahil sa pagkakonsensya.
"Sumakay ka na. Ihahatid na uli kita doon. Kila Luis."
"No need." He was about to grabbed my wrist nang iiwas ko ang sarili ko at akmang tatawid.
Pinigilan ako nito pero malakas na tinulak ko lang ito. Nang patawid na ako ay isang malakas na pag busina ang narinig ko. Muntik na akong mahagip ng truck nang hilain ako ni Lucas pabalik.
Nagpagulong-gulong kami hanggang sa sabay kaming napaupo sa semento. Agad na tumayo ako nang matanto ang pwesto namin. Akmang tatawid ako muli para sana sumakay pabalik sa mansyon ng mga Madrigal nang makaramdam ng kirot at pag agos sa ibabang parte ko.
Nang idako ko ang paningin ko doon at laking gulat ko nang makita ang dugo pababa sa paahan ko. Nang tignan ko si Lucas ay iyon din ang oras nang pag buhat nito sa akin.
Ang sunod ay natanto ko na lang na kinakabahan ito habang tinatahak ang daan papuntang Hospital.
***
Hindi ko pa 'to na e-edit ng sobra-sobra katulad ng pag e-edit ko sa ibang chapters kapag pina-publish hehe. Medyo madami kasing gawain sa school lalo pa't malapit na matapos ang schoo year. X