*Yuri*
Masayang - masaya ako kasi kahit papaano , nagkaroon kami ng oras ni Aero. Wala akong pasok ngayon. Naisip ko na magstay na lang muna dito sa bahay. Maaga akong nagising. I decided to make some breakfast for Ryo.
Habang nagluluto ako , napatingin ako sa wedding ring namin. Ang daming tumakbo sa utak ko. Will I hurt Ryo again ? Dahil dun , di ko napigilan na umiyak.
" Hon ? " nagulat ako sa presensya nya. Agad kong inayos ang sarili ko.
" G ~ good morning Hon. Nagluluto na ako ng breakfast mo " I brushed away my tears.
Agad nya akong nilapitan at niyakap nya ako ng mahigpit. Nakaramdam ako ng comfort sa kanya.
" If there is something wrong , you can tell me okay ? " sabi nya saken.
Hindi ko magawang masabi sa kanya yung nararamdaman ko. I don't really want to hurt him. I want our relationship last forever.
" I'm okay. " hinaplos ko sya sa pisngi.
After nun , pinagpatuloy ko ang paghahanda ng breakfast and after nun , kumain na kami. Hinayaan ko lang na magkwento ng magkwento si Ryo hanggang sa matapos kami.
" Oo nga pala hon , since pareho tayong walang pasok , let's go out " aya nya saken.
Napaisip naman ako bigla. Sa totoo lang , ayoko sana. Mas gusto kong magstay dito but I decided to said yes kasi ayoko syang madismaya.
" S ~ sure " sabi ko sa kanya.
Nakita ko na sobrang saya nya. Then kumilos na kami at nag - ayos. We decided to go in an ocean park.
Mga 2:30pm kami nakarating. Naglakad - lakad lang kami at tumingin sa isang oceanarium kung saan nakakita kami ng iba't - ibang klase ng sea creatures.
" Nagustohan mo ba dito ? " tanong ni Ryo.
" Oo naman hon , sobrang ganda dito." I simply answered.
" Dito ka lang , bibili lang ako ng makakain natin " sabi nya saken.
Sinunod ko naman sya. Naghanap ako ng mauupuan. Out of nowhere , hindi ko akalain na makikita ko si Aero dito. Mag - isa lang sya. Bumilis ang tibok ng puso ko. Nag - aalangan akong lapitan sya but my heart tells me to do so. He was quite surprise nang makita ako.
" A ~ Aero " tawag ko sa kanya.
" Yuri ? What brings you here ? " napakablank ng expression nya.
Siguro , kung naaalala nya pa ako , masaya sya na makita ako.
" Kasama ko ang asawa ko , we decided to go on a date dahil pareho kaming walang trabaho. Ikaw ? Are you with Jessie ? " I asked him.
" Wala , I am just waiting for her. Susunduin ko sya after her shoot " matipid nyang sagot saken.
" A ~ ahh , okay " sabi ko sa kanya.
Then we were filled with silence. Napansin ko na dumating yung order nya. It is filled with tomatoes. Alam kong bawal sya dun so kinuha ko yung food nya at inalis yun para di sya magka - allergy.
" H ~ here , alam ko kasing di ka kumakain nyan kasi allergic ka " I told him.
Punong - puno ng curiosity yung titig nya saken.
" Gaano mo ko kakilala Yuri ? " nagulat ako sa tanong nya saken.
Napahinga akong malalim. Ayoko sanang ipilit ang sarili ko pero siguro ito yung paraan para maalala nya ako.
" G ~ gusto mo bang sagutin ko yan with honesty ? " I asked him.
" Hindi mo naman siguro ako kayang pagsinungalingan diba ? " tanong nya saken pabalik.
I didn't give him an answer. Unti - unti kong inilapit ang muka ko sa kanya. Nararamdaman ko ang init ng paghinga namin. I was feeling so breathless. Agad na nagdampi ang mga labi namin. Yes. We kissed passionately.
*Ryo*
Nakabili na ako ng makakain namin. Hinahanap ko si Yuri kung saan sya pumwesto.
Di naman nagtagal at nahagilap ko sya but the moment I saw her , sobrang sikip ng dibdib ko.
Gusto kong umalis sa kinatatayuan ko pero di ko magawang igalaw ang mga paa ko. Nakita ko na lang ang sarili ko na lumuluha. I saw her kissing Aero. Doon ko narealize na balewala pala talaga yung lahat ng ginawa ko sa kanya. Di ko sya kayang harapin. Baka kasi masaktan ko sya. I called her at gumawa ako ng palusot para makalayo ako sa kanya.
" H ~ hon " I tried to sound normal.
[ Hon ? Asan ka na ? ] she asked me.
" Something came up at the office. Urgent , I have to go. Iiwan ko yung kotse " then I ended the call.
Di ko alam kung saan ako pupunta. I was feeling so broken. Nakita ko na lang ang sarili ko na nasa harap ng flower shop kung saan ko nakita si Wendy. She was surprised ng makita ako.
" Ryo ? Why are you here ? " tanong nya saken.
Hindi ako nagsalita. I immediately hugged her. Ever since , sya lang yung kayang i - comfort ako.
" Sabi mo saken , you're always there to fix me everytime I am broken , so here I am , coming into you " I answered.
Pumasok kami sa loob at binigyan nya ako ng mauupuan at maiinom. Amoy na amoy ang bango ng bulaklak sa lugar nya. We were filled with silence. Alam kong gusto nya lang akong magkwento.
Napainom ako sa tea na binigay nya saken. Napapabuntong - hininga na lang ako.
" If you need someone to talk , andito lang ako " sabi nya saken.
" G ~ gaano ba kadami nyang beses akong gustong saktan ? " my voice was cracked.
Hinawakan nya yung kamay ko to comfort me.
" Baka kasi hinahayaan mo lang na masaktan ka " she told me.
" Ganun ba ako katanga ? " I asked her.
" Ganyan naman talaga pag nagmamahal ka. You'll be the most stupid person in the world coz' you only see the best in the person you love " napaisip ako sa sinabi nya.
Totoo naman ang sinabi nya ehh. I only see the best in Yuri. Kahit kailan , wala akong naisumbat sa kanya.
I stayed there for a while hanggang sa mag 4am na and naisipan akong ihatid ni Wendy sa bahay namin. Pababa na ako ng kotse nya when she stopped me.
" You'll be okay ? " she asked me.
Napatango na lang ako then we gave each other's a hug. Pagpasok ko sa bahay , I was surprise na nandun si Yuri sa sala at nakatulog na sa kakahintay. Lumapit ako sa kanya. Di ko naiwasan na maiyak dahil sobrang sakit na makita na may mahal syang iba. Humawak ako sa kamay nya.
" Wala akong ibang ginawa sayo sa loob ng 3yrs kundi ang mahalin ka. Sana sinabi mo ng mas maaga na di mo ko kayang mahalin " naisip ko na pumasok sa kwarto.
Inimpake ko ang gamit ko. I decided to leave her for a while. Baka sakali , pag iniwan ko sya , marami kaming marerealize sa isa't - isa. Meron lang akong isang bagay na hindi ko kayang maalis. It is the fact that I love her.
Napatingin ako sa oras and it's already 5:30am. Magsstay muna ako sa hotel namin habang naghihintay ng flight ko tomorrow. Akala ko , di magigising si Yuri but she was awake.
" R ~ Ryo ? W ~ what is this ? " kitang - kita ko yung pag - aalala sa mata nya.
" Pinatawag ako sa Japan. They need me there. " I answered her without staring at her.
" S ~ sa Japan ? Bakit di ko alam ? Tsaka gaano ka katagal dun ? " she keeps on asking me.
" This is urgent. Hindi ko alam kung kailan ako babalik. Aalis na ako " nagmamadali akong lumabas kasi kahit ako , di ko sya kayang iwan.
Palabas na ako at mag - aabang na ng cab ng bigla nya naman akong pigilan.
" Hon , please ? Don't leave me. Please stay " nakita ko yung pagpatak ng luha nya.
Sa totoo lang , gustong - gusto kong magstay pero pagod na ako. Pagod na akong makita na di na sya masaya saken.
" I ~ I really wanted to stay pero alam kong ~ alam kong di yun ang magpapasaya sayo " I told her.
" Ryo , what are you saying ? Kailangan kita. Di ko kayang mag - isa. It kills me " sabi nya saken.
" It also kills me. It kills me deep inside seeing how happy you are with another guy. Ang mas masakit , mas masaya ka. Let's give each other a space. Baka yun ang kailangan natin. " I told her.
Hindi ko na sya hinintay na magsalita. Sumakay ako sa cab at nagpahatid na ako sa hotel namin.
Pumunta ako sa personal suite namin. I found myself drinking. Ilang bote na ang naiinom ko , hindi ko pa din maalis ang muka ni Yuri sa isip ko. Why did I have to let her go ? Mahal na mahal ko sya. Napatingin ako sa singsing namin. I started to cry again.
" I ~ I'm sorry Yuri. Sorry kung iniwan lang kita ng ganun - ganun lang "
Sobrang sakit ng nararamdaman ko. It feels like I am slowly dying inside. I was this pain to go away. Naghanap ako ng gamot. Hindi ko alam kung ano basta ininom ko. Habang umiinom ako , my mind was blowing. Ang gaan ng pakiramdam ko then everything went black.
***
*toot*
*toot*
*toot*
Nagising ako na yan ang naririnig ko. Di ko din gusto ang amoy. Puro gamot. Everything was white. Nakita ko na lang ang sarili ko na nasa ospital ako. Wala akong maalala sa mga nangyari.
" Gising ka na pala " di ko akalain na makikita ko dito si Yuri.
" H ~ how did you know that I'm here ? " I asked her.
" Sinundan kita. Believe me , hindi ko kayang mawala ka saken. Whatever mistake that I did that made you leave , I want to make it up to you " sabi nya saken.
Naalala ko yung araw na nakita ko silang maghalikan ni Aero. Gusto ko nang gumive. Kahit yung buhay ko , muntik ko nang isuko but still , I am seeing one reason to stay beside her. Yun ay dahil mahal ko sya. Hinawakan nya ang kamay ko.
" If ending this movie will give you peace of mind , gagawin ko " sabi nya saken.
Ayoko naman na pati pangarap nya , mawala ng dahil saken.
" Let's make this relationship work hon " aniya ko sa kanya.
Di na ako nagtagal sa ospital at nadischarged na ako. I cancelled my flight dahil gusto kong bigyan pa ng chance ang sa amin ni Yuri.
The moment na makalabas ako , naramdaman ko na sobra akong inaasikaso ng asawa ko.
" Hon ? Di ka ba malalate ? " I asked her.
" It's okay. Mabilis lang naman ang shooting namin. Naghanda ako ng paborito mong breakfast " she told me.
Sabay na kaming kumain. Nagkwentuhan lang kami tungkol sa masasayang bagay. After ng breakfast , inayos nya yung susuotin ko then I'm all set.
Paalis na dapat ako then bigla nya akong niyakap.
" Hon , ang dami kong pagkukulang sayo. Matapos lang yung movie , let's get away here. I wanted to be the perfect wife for you " sabi nya saken.
Binaling ko sa kanya yung atensyon ko. Hinaplos ko ang mga pisngi nya.
" I don't you to be perfect Hon. Maging honest ka lang , ayos na yun " I told her.
" P ~ paano mo nagagawang maging mabuti saken at pano ko nagagawang mahalin ng ganito ? Kahit marami akong pagkukulang " I saw tears that was about to fall from her eyes.
I kissed her passionately before I answer her question.
" Di ko kailangan ng maraming rason para mahalin ka because love is the most unexplanable thing in this world. " aniya ko.
" I love you " she told me.
Niyakap ko sya ng mahigpit. Sa totoo lang , ngayon ko naramdaman yung sincerity ng pagmamahal nya. I can't live without this girl.
Di na ako nagtagal at kinailangan ko nang umalis pero naisip ko na dumaan sa flowershop kung nasaan si Wendy.
" Madalas - dalas ka na atang nandito ah. Baka isipin ko ~ " I interrupted her.
" Don't think too much Wendy. Oo nga pala , I'm here to say thank you for accompanying me " I told her.
" Hmm , nagawa mo pa din syang patawarin" sabi nya saken.
I was about to leave pero naisip ko na mag - iwan sa kanya ng message.
" Kung mahal mo ang isang tao , kaya mo syang patawaring kahit ilang beses pa syang magkamali sayo " I told her.
After nun , dumiretso na ako sa office at tinapos ang mga dapat kong tapusin. Saktong 6:30 , ayos na lahat. I decided to go home early para maaga kong makita si Yuri.
Sakto na pag - uwi , she's already doing our dinner. Nagulat sya na maaga akong nakauwi.
" Hon ? Ang aga mo ~ " I interrupted her by hugging her.
Mahal na mahal kong ang asawa ko and no one can take her away from me.
A/n: ayun , palapit na talaga sya sa ending. Keep on supporting :)