Έχουν περάσει σχεδόν δύο εβδομάδες από την απουσία της από το σπίτι. Μπορώ να πώ ότι όλα είναι μια χαρά και εγω είμαι μια χαρά! Το κινητό μου χτυπούσε συνέχεια και δεν το έδινα σημασία. Δεν ξέρω καν πως λειτουργεί μετα απο δυο εβδομάδες.
Πέρασε λίγη ώρα και μετά χτυπησε το κουδούνι. Δεν είχα καν την δυναμη να πάω να ανοίξω, αλλά έπρεπε και έτσι κατέβηκα κάτω. Άνοιξα την πόρτα και μπήκε ο Hoseok μέσα αγχωμένος.
"Σε εχω πάρει χίλια τηλέφωνα! Για ποιόν λόγο με αγνοείς? Ανησυχώ αν είσαι καλα!."
"Είμαι μια χαρά! Ποτέ δεν ήμουν καλύτερα!" Πήγα στην κουζίνα, ο Hoseok έκλεισε την πόρτα και ήρθε μέσα να μου μιλήσει.
"Πως το έχεις κάνει έτσι το σπίτι? Και τον εαυτό σου επίσης!"
"Τι εννοείς το σπίτι μου, λάμπει!"
"Ναι τόσο πολύ, που δεν φαίνεται από την βρώμα!"
"Hoseok τι θέλεις?"
"Τι έχεις πάθει?"
"Είμαι καλά!"
"Το βλέπω!" Έβαλα να πιώ νερό και έκλεισε την πόρτα του ψυγείου για να τον δώ.
"Τι θές τώρα?"
"Που είναι η Υ/n? Το σπίτι είναι χάλια!"
"Η Υ/n? η Y/n έφυγε Hoseok, πάει!"
"Τι βλακείες λές ρε?"
"Ήθελε χρόνο και εγώ έχω πεθαίνει εδώ πέρα. Πάει η Υ/n!" Με κοίταξε με ένα περίεργο βλέμμα
"Θα μείνω εγώ μαζί σου μέχρι να γυρίσει."
"Δεν θα γυρίσει!"
"Θα γυρίσει!"
"Καλά ότι πείς. Φέρε βαλίτσες, γιατί σε βλέπω να μένεις εδώ για μήνες."
"Jungkook, η Υ/n θα γυρίσει! Πήγαινε κάνε ένα μπάνιο και φτιάξε τον εαυτό σου, μέχρι να φέρω εγώ κάνα δυο ρουχα μαζί μου." Έφυγε από το σπίτι και εγώ πήγα στο μπάνιο. Κοίταξα τον εαυτό μου στον καθρέφτη και είδα κάποιον διαφορετικό από εμένα. Κάποιον αδύνατο, με ελαφρά γένια και απεριποίητο μαλλί. Μπήκα στο μπάνιο, ξυρίστηκα, έβαλα μια καθαρή φόρμα και τίποτα από πάνω, ώσπου ξανά άκουσα το κουδούνι.
"Ήρθα"
"2ο συρτάρι, δεξιά στην κουζίνα."
"Τι είναι στο 2ο συρτάρι δεξιά στην κουζίνα?"
"Τα κλειδιά του σπιτιού, για να μην μου σπας τα νέυρα κάθε τρεις και λίγο!"
"Και εγώ χάρηκα που σε βλέπω Jungkook." Άφησε την τσάντα του κάτω και με ρώτησε
"Που θα κοιμηθώ."
"Στο δωμάτιο μου."
"Μαζί σου? Αποκλείεται!"
"Εγώ θα κοιμηθώ άλλου."
"Καλά. Θα μαζέψω το σπίτι!"
"Κάνε ότι θέλεις αρκεί να μην μπείς σε εκείνο το δωμάτιο!" Είπα και του έδειξα το δωμάτιο της Υ/n.
"Γιατί Jungkook?"
"Έτσι!" Η μέρα πέρασε και το βράδυ ήρθε. Ο Hoseok είχε συμαζέψει όλο το σπίτι και εγώ καθόμουν στον καναπέ.
"Πάω πάνω να κοιμηθώ είμαι κουρασμένος. Τα λέμε άυριο Jungkook."
"Ναι γειά!" Καθόμουν στην τηλεόραση και άρχισα να αισθάνομαι κουρασμένος και εγώ, έτσι την έκλεισα και έπεσα στον καναπέ, ενώ κοιτούσα το σπίτι. Δεν βολευομουν με τίποτα εκεί πέρα και κοίταξα το δωμάτιο της. Σηκώθηκα, ανέβηκα τα σκαλιά και άνοιξα την πόρτα της.
Με το που την άνοιξα, μου ήρθε όλο το άρωμα της και την θυμήθηκα. Άνοιξα το φως και άρχισα να κόβω βόλτες στο δωμάτιο της. Ακούμπησα την ντουλάπα της, που τελευταία μέρα που ήταν εδώ τις βόλευα τα ρουχα, την πόρτα του μπάνιου που την βρήκα στο πάτωμα πεσμένη, τον καθρέφτη της που κοιτούσε τον εαυτό της για τα φορέματα της, ακόμα και την πόρτα που την είχα κολλήσει και την φιλούσα.
Το μόνο που με έκανε να δακρύσω στο δωμάτιο της, ήταν που είδα το κρεβάτι της. Όλα μου είχαν έρθει στο μυαλό κατευθείαν! Όταν την είχε φέρει ο Taehyung που είχε λυποθιμησει την έβαλα εκεί, όταν ήταν άρρωστη ακόμα και τις πολλές νύχτες τις δικές μας, όλες αυτές τις βρώμικες νύχτες που είχα μαζί της ήταν πάνω σε αυτό το κρεβάτι!
Έκλεισα την πόρτα πίσω μου, έκλεισα το φως και απλά έπεσα πάνω σε αυτά τα μεταξωτά της σεντόνια. Τα μυριζα και μου ερχόταν όλο το άρωμα της και όλες μας η αναμνήσεις, που έτσι ωραία εγώ κατάφερα να κοιμηθώ. Τουλάχιστον την είχα δίπλα μου χωρίς να την έχω! Μακάρι να έρθεις γρήγορα πίσω γλυκιά μου Πριγκίπισσα, γιατί το λαγουδάκι σου εδώ πεθαίνει! Τον έχει σκοτώσει όλη αυτή η κατάσταση μακριά σου!
Γιατί ρε αγάπη μου, αυτό το ηλίθιο και βλαμμένο λαγουδάκι σ'αγαπάει με όλη του την καρδιά.