Sandalyede öylece oturuyordum. Tüm hevesim kaçmıştı ve şu an burada olmaktan mutlu değildim. Rahatsızca ofladığımda Bay Styles bakışlarını önündeki kitaptan çekip gözlerime sabitledi.
"Sıkıldıysan ara verebiliriz."
Başımı olumsuzca salladım.
"Sanırım bugünlük bu kadar yeterli. Gitsem iyi olacak."
Masadan tutunarak kalkmaya çalıştığımda uzun parmakları kolumu kavradı. Şaşkınca ona baktığımda beni tekrar oturtup parmaklarını çekti.
"Bir yola başladıysan devamını getirceksin Connor."
İç çekip gözlerimi etrafta gezdirdim.
"Senin canını mı sıkıyorum?"
Sorduğu soruyla öylece kalmıştım. Bakışlarımı ıslak saçlarından gözlerine indirdim.
"Sadece... Evime gitmek istiyorum."
Gözleri duvardaki saate kaydı.
"Sen geleli yarım saat oluyor."
Gözlerimi kapatıp derin bir nefes aldıktan sonra tekrar açtım.
"Görünüşe bakılırsa size de acele ettirdim, kusura bakmayın."
Gözlerimle saçını işaret ettiğimde parmaklarını ıslak saçlarına geçirip dağıttı.
"Duş almam gerekti."
İşte bunu duymak istemiyordum. Kız arkadaşıyla yediği boklardan sonra ıslak saçlarıyla karşıma çıkması yeterince kalbimi kırmıştı. Suratımı asıp arkama yaslandım.
"Düşündüğün şeylerden olmadı. Kız arkadaşım tekrar şehir dışına gitti."
Utançla gözlerine baktım. Büyük ihtimalle yanaklarım kızarmıştı.
"B-ben öyle bir şey düşünmemiştim."
Dudaklarını kıvırıp arkasına yaslandı.
"Konuşmak sıkılmanı önlüyor mu?"
Başımı ağır bir şekilde salladığımda o da başını salladı.
"İngiliz Dili ve Edebiyatına olan ilgin ne zaman başladı?"
Seni gördüğüm ilk an.
"Zaten ilgim vardı."
Başını sallayıp soru düşünmeye başladı. Ama ben buna izin vermeyerek ona bir soru sordum.
"Kız arkadaşınızın sizin evinize geldiğimden haberi var mı?"
Kaşlarını kaldırıp gözlerimin içine bakı. Yeşil gözleri parlıyordu.
"Sence bilmesi gerekir mi?"
Omuz silkip yanaklarımın içini şişirdim. Dışarıdan göründüğü gibi ağır bir adam değildi. Devamlı olarak hayallerim yıkılmaya başlıyordu.
"Sanırım böyle bir konuşma içinde olduğumuzu bilse bunu hoş karşılamaz. En iyisi ben gideyim. Gerçekten çok teşekkür ederim."
Ayağa kalkmak için yeltendiğimde benden önce davranarak karşıma dikildi. Uzun ve kaslı bedeninden geçmek imkansız gibi görünüyordu. Bakışlarımı gri tişörtünden yüzüne çıkarttığımda gülümseyip bir adım geri çekildi.
"Sevgilim olsa bunları düşünürdüm, ama sıradan bir kız arkadaşım."
Şaşkınlığımı belli etmesem de mideme giren kramp ve içimde dans eden kelebekler beni ele vermemek için elinden geleni yapıyordu.
"Eğer kafan biraz dağıldıysa, derse devam edelim mi Connor?"
Nasıl gidiyor? Kitap hakkındaki düşünceleriniz neler?
Ayrıca attığınız mesajlar ve yorumlar beni aşırı mutlu ediyor. Bu mutluluğumu da bölüm yazarak kullanıyorum. Beni takip etmeyi unutmayınnn
Sizi seviyorum benim mükemmel kraliçelerim