(Lisa POV)
"Ik heb iets geweldigs voor je om aan te trekken!" riep ik enthousiast naar Mina, zodra ze de kamer in kwam lopen. Het concert van de jongens was bijna en Mina was nog niet eens begonnen met een outfit.
"Lisa, je weet dat ik niet zo ben en ik sta toch de hele tijd backstage." zei Mina zuchtend. Ik keek haar smekend aan. "Alsjeblieft? Voor mij, en voor Jimin? Hij ziet je wel backstage en daar gaat het toch om?"
Mina zuchtte weer. "Laat zien." zei ze uiteindelijk.
"Oké!" zei ik en ik pakte de jurk van achter mijn rug vandaan.
"Wauw." fluisterde Mina onder de indruk. "Maar waarom zou ik zo netjes gaan?" vroeg ze.
"Omdat dat leuk is." zei ik. "Dat kan toch wel een keer."
Mina pakte de jurk uit mijn handen. "Oké." zei ze.
Als Mina de reden toch eens wist...
(Mina POV)
Ik had net de jurk aangetrokken toen ik een klop op de deur hoorde. "Ben je al bijna klaar? We kunnen elk moment vertrekken!" Het was Jimin.
"Uhm.. ja!" Ik liep naar de deur en opende hem. Toen Jimin mij zag viel zijn mond open. "Wauw, die jurk staat heel goed." zei hij.
Ik glimlachte verlegen. "Dank je wel."
Ik keek naar Jimin en zag dat hij nog gewoon zijn normale kleding aanhad, maar hij zou natuurlijk pas omkleden bij de show.
Jimin sloeg een arm om mijn schouder en samen liepen we het gebouw uit, richting de auto. De rest van de jongens stonden al naast de auto en de meiden ook al. Iedereens ogen waren op mij gericht. Vanuit mijn ooghoek zag ik Hoseok boos naar mij kijken. Ook al deed hij dat tegenwoordig wel vaker, vroeg ik me toch af waarom.
"Laten we gaan." Ik was de eerste die wat zei.
"Ja, kom op. Allemaal in de auto!" zei Namjoon en iedereen stapte in. Ik zat naast Jimin en hoe kon het ook niet anders... ook naast Hoseok.
Hij keek weer de hele tijd boos weg. Waarom was hij zo boos?
Jimin leek heel zenuwachtig. "Ben je altijd zo zenuwachtig voor je concerten?" vroeg ik aan hem. Hij keek me aan met een waterige glimlach. "Nee.. ja, ik weet niet."
"Lekker duidelijk." lachte ik en ik gaf hem een kus op zijn wang. Plotseling trok Hoseok me aan mijn arm. "Wil je weten waarom ik boos ben?" vroeg hij.
Ik schrok, maar daarna knikte ik. "Wil je het me nog moeilijker maken?" hij gebaarde boos naar de jurk.
"Sorry." zei ik, maar ik vond hem erg onredelijk. Voor de rest van de reis, bleef hij weer boos voor zich uit staren.
We kwamen eindelijk bij de concertzaal aan. We stapten onmiddellijk uit en de jongens liepen meteen door naar de visagisten.
Ik liep naar de meiden. "Ik wist niet dat jullie ook zouden komen?" zei ik verbaasd.
Lisa lachte. "We hebben zo onze redenen."
Iedereen deed zo vreemd vandaag... "Wat bedoel je?" vroeg ik.
"Iseul wilde Namjoon zien optreden." zei Lisa snel. Iseul keek nijdig naar Lisa. Ik verwachtte dat ze zou ontkennen, maar dat deed ze niet. "Ja, inderdaad." zei ze met nog steeds een nijdige blik op Lisa.
"Oké." zei ik wantrouwig. Ik besloot voor de show begon nog even met Jimin te praten. Hij was al helemaal klaar voor de show en hij zag er geweldig uit. Hij leek nu nog zenuwachtiger. Hij stond nog even met Namjoon en Jin te praten. "Ik vind dit wel moeilijk." zei hij tegen hun. Hij had mijn nog niet opgemerkt.
Ik kwam naast hem staan. "Wat vind je moeilijk?" vroeg ik nieuwsgierig.
Jimin leek te schrikken. "Niets." zei hij snel. Het werd steeds vreemder. "Oké." zei ik. "Nou ja, veel succes bij je show." Ik gaf hem een kus op zijn wang en liep weer weg.
Op de camerabeelden zag ik dat de hele zaal al vol stond. Het was overbeladen, zoveel mensen waren er. Ik snapte wel dat Jimin zenuwachtig was. Over een minuut zou het concert beginnen. De meiden kwamen naast me staan.
We zouden het hele concert gewoon naast het podium blijven staan. De jongens liepen langs ons het podium op en we wensten ze nogmaals succes.
Toen begon de show.