Het was weer tijd voor de voorrondes, maar toen ik daar aankwam was de deur dicht. Ik keek door het raam en zag dat de hele zaal donker was. Ik keek op mijn telefoon voor de tijd. Ik was ook niet te laat.
Toen voelde ik iemand op mijn schouder tikken. Ik draaide me om en zag dat het Hoseok was. Hij glimlachte naar me. "De voorrondes gaan niet door vandaag. Jimin kan nog niet komen en jij hebt ook nog helemaal niet geoefend, door dat gedoe met Jimin." zei hij.
"Dus de voorrondes gaan niet door, door mij en Jimin?" vroeg ik.
"Klopt, ik heb gevraagd of ze het wilde af lassen." zei Hoseok met een brede glimlach.
"Dankjewel, Hoseok. Dat is echt heel lief." Ik gaf hem een knuffel. Ik zou Kai wel een andere keer spreken.
"Ik hoorde dat je broer gaat trouwen." zei Hoseok. Hoe kon hij dat nou weten? vroeg ik me af, ik heb het nooit aan iemand verteld.
"Jimin vertelde het." Zei Hoseok, daarmee beantwoordde hij meteen mijn onuitgesproken vraag
"Ja, klopt." zei ik glimlachend.
"Hij is nog wel jong om nu al te gaan trouwen, wat vinden je ouders daarvan?" vroeg Hoseok.
Ik slikte. "Die weten het niet. Ze zijn toch nooit thuis." zei ik.
"Ow, sorry." zei Hoseok.
"Het maakt niet uit." zei ik.
"Ik vind dat ze wel moeten komen." zei hij.
"Geloof me, ze komen niet.
________________________________________________________________________________
Yara en ik waren op pad voor een bruidsjurk. De bruiloft was al over vier dagen, maar Yara wilde de jurk met mij kopen en daarom heeft ze zolang gewacht. Mark had zijn pak al heel lang in huis, ik had hem geholpen met het uitzoeken.
Toen ik hem hielp stond ik nog niet helemaal achter hun bruiloft, maar Mark had geen idee hoe hij het allemaal moest regelen. Onze ouders wisten nog niet eens van de bruiloft en als ze het wisten had het ze hoogstwaarschijnlijk niet heel veel geboeid. Ze zijn al drie jaar niet meer thuis geweest.
Mark had mijn hulp gevraagd en ik had besloten dat ik hem dan toch maar moest helpen. Hij had serieus geprobeerd zijn pak via internet te bestellen, zonder überhaupt naar de maakt te kijken. Ik kon hem op het laatste moment redden van een pak in kindermaat.
Uiteindelijk zijn we naar de stad gereden en hebben we een mooi pak kunnen vinden.
Nu ik hier met Yara liep, begon ik bijna zin te krijgen in de bruiloft. Yara en ik liepen naar een bruidsboutique en zochten naar een mooie jurk.
Het duurde niet heel lang voordat we de perfecte jurk vonden.
"Wat vind jij?" vroeg Yara aan mij.
Ik draaide me om en keek naar haar. "Yara, dit is het. Hij staat je prachtig." zei ik. Het was een smalle jurk met een hartvormige hals.
"Dan wordt het deze." Yara was ontzettend blij.
Toen waren we klaar met het zoeken voor de bruidsjurk liepen we weer verder.
"Ik kan nog steeds niet geloven dat je bijna gaat trouwen, je zit nog steeds op school." zei ik, terwijl we verder liepen. We gingen nu voor schoenen kijken.
"Ik kan het ook bijna niet geloven." antwoordde Yara.
"Waarom gaan jullie eigenlijk nu al trouwen." vroeg ik. Ik vroeg dit me al best wel lang af.
"Soms ben je gewoon voor elkaar gemaakt. Dat is zo met Mark en ik." zei Yara dromerig. Ik keek haar aan en toen ze terugkeek, barstte ik in lachen uit. Yara begon ook te lachen.
"Het is waar." verzekerde ze me.
(A/N)
Gelukkig nieuwjaar, iedereen!