Ik besloot om er geen aandacht aan te besteden en ik liep door. Sinds ik niet meer veel met Yara omging op school, had ik niet veel echte vrienden. De vrienden die ik nu nog had, kon ik niet vertrouwen. Ik moest dus wel met Yara praten, ook al wist ik niet zeker of ik haar nog wel kon vertrouwen.
Toen ik in het klaslokaal aankwam, zag ik Yara al zitten. We zaten ongeveer bij elke les naast elkaar, dus het was nogal moeilijk om haar te ontlopen toen ik dat wilde.
"Yara?" zei ik. Yara keek meteen om met een blij gezicht. "Ja?" vroeg ze. Ze was heel blij omdat ik weer tegen haar sprak.
"Weet jij waarom iedereen over me praat?" fluisterde ik zachtjes. Yara keek bedenkelijk. "Ik weet niet of je het wil weten. Het is niet waar, hé?" vroeg ze.
"Ik weet niet wat ze zeggen, hoe kan ik dan weten of het waar is?" vroeg ik gefrustreerd.
"O ja, sorry." begon Yara. "Kai heeft gezegd dat je met twee jongens tegelijk gaat."
Ik schrok. "Wat? Met wie dan?"
"Met Jimin en met hem. Hij heeft dit tegen heel de school verteld."
Oh nee... Ik heb geen leven meer. "Geloof me wat hij zegt is niet waar. Ik moet hem spreken." Ik zei spreken, maar ik bedoelde helemaal kapot schelden. Hoe durft hij dit te doen? Ik wilde al weglopen, maar Yara hield me tegen.
"Wacht, hij is er vanmiddag, bij de voorrondes." zei ze. Ze had gelijk tot die tijd moest ik dan maar wachten.
____________________________________________________________________________
Het was pauze en ik liep richting de kluisjes om mijn boeken te wisselen, maar toen hoorde ik mijn naam.
"Ze gaat vreemd, ik had dit nooit van haar verwacht." hoorde ik één iemand op spottende toon zeggen.
"Weet je zeker dat het waar is?" vroeg de andere persoon.
"Ja, Haneul zei dat het waar is."
Ik wilde naar ze toe lopen om ze te vertellen dat het niet waar was, maar iemand anders deed het al voor mij. Ik herkende die stem.
"Geloof je nou echt meteen wat zo'n fake persoon je verteld! Heb je nooit gemerkt dat ze altijd liegt? Heel toevallig heeft Mina mij verteld dat het niet waar is en zij is niet fake. Ik geloof haar en dat zouden jullie ook moeten doen!" schreeuwde Yara.
Ik besefte me plotseling dat Yara altijd een goede vriendin van me is geweest. Zelfs nu ik haar heel lang heb genegeerd neemt ze het nog voor me op. Ik hoorde de twee meiden weglopen.
Ik liep richting Yara en legde mijn hand op haar schouder. "Dankjewel," zei ik, "Ik denk dat ik toch blij ben dat je mijn schoonzus wordt."
Yara keek op. "Meen je dit? Vergeef je me?" vroeg ze.
Ik knikte. "Ja, ik vergeef je."
Nu Yara en ik weer beste vriendinnen waren, voelde het alsof alles weer op z'n plek was. Ook al wordt ik door heel de school uitgescholden.