(Jackson POV)
Ik stormde op Jimin af en sloeg hem vol in zijn gezicht. Jimin viel op de grond. Ik wilde nog een keer uithalen, maar toen voelde ik een hand om mijn pols. "Laat los!" gromde ik boos en ik probeerde de hand van me af te schudden.
"Blijf van hem af." hoorde ik iemand op kalme toon zeggen. Ik herkende die stem. "Mark! Laat me los!" riep ik. "Ik had toch gezegd dat je niet tussen Jimin en Mina moest komen." zei Mark.
"Dit gaat niet om Mina." Ik keek Mark eindelijk aan. "Dit gaat om je andere zusje."
Ik zag dat Mark schrok. Hij liep op Jimin af. "Wat heb jij te maken met Lisa?" vroeg hij wantrouwend. "N-niks, ik wilde gewoon-"
"Jimin, wat doe jij hier? We zochten je overal." één of andere blonde gast kwam om de hoek lopen. "Namjoon, ja ik kom eraan, ik was even, uhmm."
Hij weet niet eens wat hij hier komt doen. Er kwam nog een groep met jongens aanlopen. Ik herkende ze plotseling, het was BTS.
Ze namen Jimin mee, voordat hij iets kon uitleggen.
(Mark POV)
Jackson en ik gingen naar huis. Ik was eerst boos op Jackson, maar toen hij uitlegde dat Jimin bij Lisa was werd ik boos.
Ik wilde niet meer aan Lisa denken, maar dit bracht herinneringen op.
Ik liep over straat op zoek naar Lisa en Mina. Het was al lang etenstijd, maar ze waren nog niet thuis. Mina had Lisa meegenomen naar het meer in de buurt van ons huis. Ik besloot om bij het meer te kijken.
Toen ik daar aankwam zag ik Mina bij het water zitten. Ze keek in het water en ze was aan het huilen. Ik rende naar haar toe. "Mina, wat is er aan de hand? En waar is Lisa?" Vroeg ik. "I-ik weet het niet." Huilde Mina. "Ze dook en t-toen.."
"Ja? Wat is er gebeurd?" vroeg ik bezorgd.
"Ze kwam niet meer boven." fluisterde Mina met haar gezicht in haar handen.
Ik keek haar met grote ogen aan. "Nee, dit is niet waar." mompelde ik tegen mezelf.
Toen trok ik mijn shirt uit en rende het water in. "Lisa!" schreeuwde ik. Ik voelde in het water totdat ik iets tegenkwam. Ik voelde een hand. Ik trok Lisa het water en nam haar in mijn armen. "Lisa, wordt wakker!" riep ik, nu ook huilend.
Ik nam haar mee naar de kant.
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
We waren in het ziekenhuis en mijn ouders kwamen net aan. "Mam, pap!" Ik rende op ze af en knuffelde ze. Ze waren aan het huilen.
We wachtten op de dokter die ons de uitslag kwam vertellen. De dokter kwam de wachtkamer inlopen met een ernstig gezicht.
"Lisa wordt voorlopig niet meer wakker. Ze raakte in coma toen ze de bodem van het meer raakte met haar hoofd. Ook jij had haar niet kunnen redden Mina, dus je hoeft geen schuldgevoel te hebben."
"Hoelang is voorlopig?" vroeg mijn vader.
"Dat kunnen we nog niet zeggen." en daarmee was de dokter klaar.
Ik kreeg tranen in mijn ogen toen die herinnering bij me op kwam. Ik heb sinds het ongeluk nooit meer over Lisa gepraat. Dat komt door mijn ouders. Zij konden er niet over praten. Sinds het ongeluk zijn ze ontzettend veel gaan werken, om Lisa uit hun hoofd te kunnen zetten. Sindsdien praat ik ook niet meer over haar.
Mina heeft hetzelfde probleem. De enige met wie ze er ooit over heeft gepraat is Jackson...