(Jimin POV)
Ik had gevraagd of Mina bij me bleef in het ziekenhuis, in de hoop dat ik haar sneller kon herinneren. Ze was hier nu twee dagen en ze heeft me alles verteld over onze relatie.
Gisteren waren Yoongi en Taehyung hier nog. Ze waren heel blij dat ik nog leefde en ze hebben me ook wat dingen verteld over het afgelopen jaar. Het viel me wel op dat ze Mina de hele tijd vreemde blikken gaven, alsof ze het vreemd vonden dat ze hier was.
Ik begon steeds sneller mijn geheugen terug te krijgen, volgens de arts wist ik binnen een maand alles weer en zouden er geen gaten meer in mijn geheugen zitten. Op een paar wonden na had ik ook niets ernstigs of blijvends opgelopen.
Bij het ongeluk was ik tegen de vangrails aangekomen en had mijn hoofd toen het stuur geraakt. Daardoor zat er een grote wond op mijn voorhoofd.
Ik kon het hele ongeluk niet meer herinneren. De arts had gezegd dat ik veel te hard had gereden, maar dat is helemaal niets voor mij. Dus er moet een aanleiding voor zijn geweest, maar het probleem is, dat ik me die niet meer kan herinneren.
Er komen steeds herinneringen terug die lang geleden gebeurd waren, maar ik had gisteren een herinnering van minder lang geleden. Ik kreeg een herinnering terug van hoe ik Mina ontmoette. Ik was ontzettend blij dat ik die herinnering terugkreeg en ik heb het meteen aan Mina verteld. Ze schrok in het begin en ik vraag me af waarom. Maar daarna reageerde ze heel blij.
"Dat is zo fijn, Jimin!" zei ze.
Het is zo vreemd dat ik zo weinig van haar weet. Ik ken haar eigenlijk alleen van deze twee dagen. Ik wil haar zo graag weer kennen zoals ik dat deed.
Ik was een boek aan het lezen toen er plotseling een herinnering terugkwam. Het was een herinnering bij een restaurant. Ik en Jackson waren buiten aan het praten.
Oké, je weet dat ik Mina leuk vind."
Ik zuchtte.
"Ik en Mina hebben gezoend in de tijd dat jullie verkering hadden."
Mina heeft gelogen.