(Mina POV)
Ik zag dat Jimin me had gezien. En Jackson ook.
Aan de ene kant voelde ik me schuldig tegenover beide, en aan de andere kant ook niet. Ik bedoel, Jimin heeft het gewoon uitgemaakt zonder een reden te geven en Jackson vindt het niet erg als ik hem zoen. Jimin vindt het vast ook niet erg als ik met een ander ga, hij vindt me niet meer leuk.
(Jimin POV)
Ik vond Haneul in de gangen, toen ze haar boeken in haar kluisje deed. Ik deed haar kluisje dicht en tilde haar kin op, zodat ze me aankeek. Ze glimlachte toen ze zag dat ik het was. "Hey Jimin." zei ze.
Eigenlijk vond ik haar vreselijk, sterker nog ik haatte haar, maar het goede nieuws was dat Mina dat ook deed. "Ik heb je nodig voor een plan." zei ik zachtjes. Ze lachte. "Ik denk dat ik je wel kan helpen, wat kan ik voor je doen?" vroeg ze.
"Je moet doen alsof we elkaar leuk vinden." zei ik. "Dat moet toch wel lukken." zei ze grinnikend. "Ik heb eigenlijk met Kai, maar dat maak ik wel uit."
Nu walgde ik echt van haar. "Je hoeft alleen maar te doen alsof." zei ik. "Ik moet Mina terugpakken."
"Is ze vreemdgegaan!" en ze lacht hysterisch. "Haha, hoe dan, ze is echt lelijk, ik had niet verwacht dat ze ooit iemand zou kunnen krijgen, laat staan twee!"
Ik voelde een vlaag van woede door me heen gaan en ik wilde voor Mina opkomen, maar toen besefte ik me dat dat niet hoefde. Hoe graag ik het ook wilde, dat kan niet. Ik vind haar niet meer leuk.
Toen zag ik Mina binnenkomen. "Nu." fluisterde ik naar Haneul en ze sloeg haar armen om mijn nek heen.
Plotseling wist ik niet zo zeker of ik dit wel wilde doen. Maar het was al te laat.
Ik had Haneul gezoend.
(Mina POV)
Ik keek met tranen in mijn ogen in zijn richting. Waarom deed hij dit? Ik weet dat ik Jackson al gezoend heb, maar ik kan dit niet aan. Hij zoende de persoon die ik het meest haat, een dag nadat het uit was, om een reden die ik niet wist.
Ik rende de school uit en probeerde het beeld van Jimin en Haneul uit mijn hoofd te zetten. Ik wist zeker dat hij dit alleen maar deed om mij te irriteren, hij haatte haar ook. Ik begon te lopen in de richting van mijn huis, zo ver weg was het niet. Ik had me niet ziek gemeld of zoiets, maar het boeide me niet. Ik ga de volgende drie weken toch niet meer naar school.
Ik kwam thuis en zag dat mijn moeder en vader allebei al naar hun werk waren, Mark was hoogstwaarschijnlijk bij zijn opleiding. Hij deed een muziekopleiding. Ik liep meteen door naar mijn kamer en viel huilend neer op mijn bed. Op dat moment hoorde ik de voordeur opengaan. Ik keek uit het raam, maar ik kon net niet meer zien wie het was. Mijn ouders en Mark konden het niet zijn, maar wie was het dan wel?
Ik sloop naar beneden, ik was bang dat het een inbreker was. Ik keek om het hoekje van de hal en zag iemand die ik kende. Jackson!
"Ik ben zo blij dat jij het bent." zei ik huilend. Ik gaf hem een knuffel.
"Hey, wat is er?" vroeg hij, terwijl hij de tranen van mijn gezicht veegde. "Ik zag je uit school lopen en ik ben je gevolgd."
Ik lachte door mijn tranen heen. Zelfs nu we een relatie hadden, was hij nog een stalker. Ik kon hem niet vertellen waarom ik verdrietig was, omdat hij dan zou weten dat ik eigenlijk nog gevoelens heb voor Jimin, ook al wilde ik het niet aan mezelf toegeven.
"Er is niets."