YANNA'S POV
"Jowjow ko? Dinner tayo mamaya." pa-sweet kong sabi sakanya.
Busy siya kate-text. Sino bang katext niya? "Ha? Ano ulit 'yun?"
I pouted. "Dinner. Mamaya. Tayo"
He smiled. "Sus! Naglalambing ang butihin kong girlfriend. Sure!"
Napangiti na lang din ako. "Dito na lang sa bahay. Wala na ako kasabay e. Umalis na si Mommy nung isang araw. Pumuntang Canada. Iniwan ako dito." I pouted.
"Sure basta ikaw!"
"I love you!" I said.
Before he could answer my oh-so-I-Love-you, biglang nagring 'yung phone niya. "Wait. I'll answer this first."
So kaylangan lumayo? Sino ba 'yan? Yan rin ba 'yung katext niya? Psh.
After 30 minutes! OO! Tatlumpong minuto, nakabalik na siya. Sino ba 'yun at ganun katagal ang pag-uusap nila. "Sino 'yung tumawag?"
"Mommy."
"Oh.. I see, anong sabi ni Tita?"
"Nothing Important."
Ha-ha! Nothing important pero tumagal ng 30 minutes? Ano 'to? Gaguhan?
"Are you sure?"
"Yes, I am."
"Okay. I believe you, I trust you." ewan ko ba pero nung sinabi ko yung 'I trust you' parang na stiffened siya.
He just smiled.
-
Pinauwi ko muna si Josh, may lakad daw siya e. pero sabi niya darating daw siya mamaya for dinner. Anyway, Just to inform you, saturday ngayon kaya wala kaming pasok. I told you before, mabilis lumipas ang panahon.
Todo ayos naman ako ng bahay. Syempre, ditey mag di-dinner si my loves, ako pa ngamismo ang nagluto ng kakainin namin e. Para you know, sa future maging butihing ina din ako.
Konting arte na lang, matatapos na ako.
TADA!!! ALL SET!!!
Nakahanda na sa mesa yung food, nakapaligo't bihis na din ako, nakapagpaganda na din ako, si Josh na lang ang kulang.
I checked the time, 6:12pm.
6:30 ang usapan namin. Konting minuto na lang :)
20 - 25 - 27 - 30 - 35 - 45 - 57 - 7:00. Nakatingin lang ako sa wall clock sa bahay. 7pm na pero bakit wala pa siya?
I dialled his number.
Good thing at sinagot niya. "Oh shoooot! I forgot.I'm sorry."
I sighed. "Okay lang, punta ka na dito. I can wait."
"No, kumain ka na. I don't think na makakapunta pa ako, I'm meeting someone who's very important."
Napakunot noo ako. "More important than me?"
"Josh, pinapatawag ka ni Tita." I heard someone.
"Okay."
I am pretty much sure na ibang boses ng babae ang narinig ko. Hindi na 'yung boses na narinig ko nung nakausap ko si Josh nung minsang nag Mall ako.
"Who's that?"
"Gotta go, Jowjow. I'll call you later, I'm in a hurry."
He hanged up. He hanged up without saying 'i love you'
Screw this life. -___________-
--
I sighed.
Iintindihin ko muna ngayon 'yung sitwasyon namin. Busy rin siguro siya,may pamilya rin siya. Hindi na ako mag-iisip pa nang kung ano-ano. May tiwala ako kay Josh, alam kong mahal niya ako.
Pinalipas ko muna ang nangyaring hindi pagsipot sakin ni Josh sa pinaghandaan kong Dinner nung isang gabi. Busy siya. That's it.
Nasa school na ako ngayon, kasama ko si Josh my loves.
"Jowjow ko, Later, pag-uwian, samahan mo ako sa Mall. Bibili kasi ako ng mga ingredients for my baking class," pa-cute kong sabi.
"Sure. Hihintayin kita sa may garden. Tamang-tama na rin para makabawi ako sayo." he smiled.
"Ano ka ba! Okay lang 'yun"
Kiniss niya ako sa noo. O///O "Tandaan mong mahal na mahal kita."
Public Display of Affectio >/////<
"Tatandaan ko'yan. Mahal kasi kita" then I smiled.
Para kaming timang dito ni Josh, naglalandian sa may school ground.
Inihatid niya na ako sa room ko, na-late nga siya dahil dun. Ang layo kasi nung room kosa room nila e. Duuuuuuh! Di kaya kami pareho ng course nakinuha.
Psychology ang subject ko ngayon. "Since psychology is all about the study of mind and human behavior, I will ask something and everyone can participate" our professor said.
"Since mga 16-17 years old pa lang kayo, ang itatanong ko ay tungkol sa love kasi pag 'yan ang topic, parang automatic na nabubuhayan kayo ng enerhiya." naghiyawan naman 'yung iba kong classmate. Tama nga si Sir.
"Anyway, the question is.. how can you say if that someone you love is hiding something from you? Anong mga observation or basehan niyo?"
Napataas ang kilay ko. Psh
"Sir!" nag hands up 'yung classmate kong babae, yung mukhang nerd pero hindi naman. Okay. Magulo ako, I know.
"Yes?"
"Yung number one observation ko po is if he stammers whenever I ask something unusual."
Tumnago si Sir. "Who else?"
"Sir ako po!" tumango na lang si Sir sa classmate kong babae. Pansin ko lang, active ang mga kauri ko. HAHA "Kapag sir, hindi niya sinasabi sayo yung totoo. In short, If he lies."
Huuuuuh? Naguluhan ako sa sinabi niya. Ano daw?
"Mind if you explaim further, Miss?" our professor asked.
"If a girl feels what you call girls' instinct. Simple as that."
Sumabat naman 'yung classmate kong lalake. "Girls' Instinct? and pano naman nasasabi nun na nagsisinungaling kaming mga lalake? Isa lang naman 'yung INSTINCT."
"Yes, you're right. But for some reasons, that INSTINCT is somehow correct"
"I don't understand girls." that boy said.
"I don't understand boys" bawi naman nung classmate kong babae.
Natawa na lang si Sir. "Okay, enough with this. Anyway, i asked you about your own observation regarding the said topic, one of you said about the stammering effect and another one is about the girls' instinct. Dyan papasok 'yung two kinds of behavior. The covert which are the behaviors that can be seen and overt as the vice versa. in our case, covert resemles the stammering effect and girls' Instinct as the overt."
Grabihan si Sir. Ang galing niiyang magpasok ng lesson sa isang issue na attentive ang mga classmates ko. Nice move Sir!
-
Hindi natanggal sa isipan ko 'yung sinabi ng dalawa kong classmate. Hanngang ngayong dismissal ginugulo nila ang isip ko. :(
"Jowjow ko, Are you okay?" Josh asked.
I nodded. "Tara? Mall na tayo."
Nagpunta na kaming Mall tapos dumiretso na kaming supermarket. Holding hands ang peg O///O
Kuha lang ako ng kuha ng ingredients. Siya 'yung nagtutulak nung cart.
May naalala ako. "Jowjow, Sandali lang ha? pupunta lang ako sa Dairy section. May nalimutan akong kunin."
He just smiled and nodded.
Nakalimutan ko kasing kumuha ng parmesan at mozarella cheese kaya babalikan ko na lang.
Matapos kong kumuha ng cheeses na kaylangan ko, bumalik na ako sa pwesto namin ni Josh kanina which is at the canned goods section
Pagbalik ko, wala na si Josh at 'yung cart na lang 'yung naiwan.
Hinanap ko siya pero hindi ko talaga siya makita. I checked my phone, baka kasi nagtext or tumawag man lang siya. Pero wala ni isa.
I dialled his number.
"Hello? Josh, where are you?"
"I'm sorry, jowjow, Hindi na ako nakapagpaalam. May emergency lang dito sa bahay."
Napakunot ang noo ko. "Oh....I see. Okay. i understand"
"Are you sure? I am really sorry."
I sighed. "It's okay. I have to say goodbye, nasa counter na ako."
"Okay. Be safe for me."
"I Lo----------" toot toot toot
I smile bitterly, He did not even bother to say I love you. Great. Just Great -____-
Girls' Instinct. Girls' Instinct.!! Paulit-ulit yan na pumapasok sa isip ko. Lately, nahahalata ko talagang may something na kakaiba kay josh. Mula nung sinagot ko siya parang nag-iba siya e, he's still sweet as ever pero mai iba. PROMISE!!
Naglalakad na ako papalabas ng Mall, dala dala ko yung mga pinamili ko. Bigla akong napatingin sa escalator, O___O I saw MONIQUE!!!
Nakauwi na pala siya. Yes, tama nga yung sabi ni Kenjie sakin nun, sumunod din sakanya si Monique since fiancee niya ito. Anyway, hindi naman kami close ni Monique kaya hindi ko na binalak na tanungin siya kung pati rin ba si Kenjie eh nakauwi na.
--
After almost 2 weeks.
Panay pa din ang pagtataka ko sa mga kilos ni Josh. Hindi na niya ako laging nasasamahan hindi tulad ng dati nung nanliligaw pa siya. Gusto kong magtanong pero natatakot ako sa mga posibleng sagot. I checked my phone, hindi man lang siya nagtext ngayon.
Hindi niya ba alam na Monthsary namin ngayon? Nalimitan niya?
I sighed. "Josh, nangako ka. Hindi mo ako sasaktan. Sana tuparin mo 'yun"
KRISSEL'S POV
Aiport
Whole School Year sa Canada? I don't think so.
Hindi ko kinayang magtagal sa Canada kaya pinilit ko si Daddy na ibalik na ako dito sa Pinas, at sa pangungulit ko saknya, sa wakas.. Napapayag ko din sya.
1 Buwan sa Canada? Ano nga bang naging buhay ko dun?
Simple lang. Nagkaroon ako ng LDR. Long Distance Relationship. Yes, Isa sa mga rason ko kung bakit gusto kong umuwi ay dahil may naiwan ako dito, binabalikan ko lang. Syempre, nakakilala ako ng bagong kaibigan. Pure Filipino pero sa Canada sila nakatira...si Sky.
Bali kasama ko dapat umuwi ngayon si Sky. Gusto niya daw akong asarin dito kaya dito na siya sa Pinas mag s-stay. Walangyang 'yun. Palaging binibwisit ang buhay ko. 'Yun na nga, dapat kasabay ko siyang umuwi pero since na late siya pag pa-book ng flight, ayun.. Nauna ako.
Bukas ata darating na 'yun.
Nag check-in ako sa hotel namin.
Nagtataka siguro kayo kung bakit ako nag check-in sa hotel kung may bahay naman kami, well, wala dun si Mommy e. Kasama ko siyang pumunta ng Canada diba? Hindi naman siya sumama pauwi because may trabaho din siya dun.
Anyway, hindi alam ng bestfriend ko na nakauwi na ako. Sosorpresahin ko siya! ^_____^
Pero sa ngayon, tatawagan ko muna ang magaling kong boyfriend.
I dialled his number.
"Hello My super dooper boyfriend"
"Krissel?"
"Yes, Diz iz meh and I'm hooooooome~~!" HAHA!
"YOU WHAT?"
"I'm home~~~~See you tomorrow! I'll be back to school."
I heard him cussed. WHAT'S WRONG?
YANNA'S POV
I woke up late. Hindi ako nakatulog kagabi ng maayos. Biruin mong hindi man lang ako tinawagan ni Josh. WHAT'S WITH HIM? FIRST MONTHSARY NAMIN KAHAPON!!!!! Argh.
Nakakainis. Can this get any worser? Late lang naman ako sa first subject ko ngayon. at ang mas matindi..... HINDI AKO SINUNDO NOR TINEXT AT TAWAGAN MAN LANG NI JOSH!!!!!!!
Mabili lumipas ang oras. Dismissal na namin pero heck! Ni ha-ni-ho walang paramdam si Josh. Kanina ko pa din siya kinokontak pero naka-off ang cellphone niya.
The best boyfriend huh? -_____-
Dahil bwisit na bwisit ako. Nag MALL AKO!!! Nag shopping, nanuod ng sine mag-isa. Loner. Inabot na nga ako ng gabi dito sa Mall. Hindi pa pala ako nag di-dinner.
Sumakay na ako ng taxi at naisipan kong magpababa sa malapit na 7/11 sa bahay namin para bumili na lang ng slurpee at siopao.
Pagkababa ko sa taxi, kinabahan ako bigla. Parang may ibang mangayayri ngayon.
I shook my head. Paranoid lang ako -__-
Napatingin ako sa 7/11 na nasa kabilang kanto. And again, I saw MONIQUE!!!! What is she doing here? Magka subdivision ba kami?
Pero.. siMonique lang 'yan. Di kami close niyan kaya tumawid na ako para makapunta ng 7/11 pero parang mali ata 'yung desisyon ko na magpunta pa dito.
Parang tinutusok ng sandamakmak na karayom ang puso ko. Ang sakit. Pucha!
I saw Monique....kissing Josh.
Agad akong napaatras at tumakbo papuntang bahay. Madilim.
Ha. oo nga pala. Ako na lang mag-isa dito. Mom and Dad? Nasa California sila. Business. -____- Maids? Hindi ako nagpa-hire ng maids. Gusto kong maging independent sa buhay. Sinasanay ko lang ang sarili ko.
I didn't bother to open the light. Pagkasarang pagkasara ko ng pinto, napaupo ako agad sa sahig at nagsimulang magpatakan ang luha ko.
Madami akong gustong isigaw.
Madami akong gustong itanong.
Madami akong gustong sabihin
pero isang....
"Bakit?" lang ang nakaya kong sabihin.
-
Nagising ako na mugto ang mga mata. Akala ko panaginiplang 'yung nakita ko. hindi pala. Ang mga mata ko ang ebidensya na makakapagtunay na hindi panaginip ang nangyari.
Napgdesisiyunan kong pumasok. Ayokong magmukmok. Gusto kong marinig ang paliwanag niya.
Napangiti ako ng mapait. This is the second time na hindi niya ako sinundo. Dati rati pagbukas ko pa lang ng pintuan, makikita ko na siya. Pero ngayon... Walang Josh na sumusundo sakin.
Nabigla ako ng nag vibrate ang cellphone ko. Nagtext siya.
Jowjow ko.. I'm sorry at hindi nanaman kita nasundo. May inaasikaso lang ako.
Hindi ko kaylangan ng Sorry mo. Explanation ang kaylangan ko ngayon, Josh.
Naisipan kong wag pumasok sa klase ko. Dumiretso na lang ako sa garden nitong school. Naupo ako sa may swing. Ang ganda ganda ng swing na ito pero pinagtataka ko kung bakit tagong-tago ito. Okay na rin siguro 'to, para walang makakita na nasasaktan ako.
"Waaaaah! I miss you so much boyfie~" Agad akong napatayo. Ang boses na 'yun. Sa bestfriend ko 'yun... kay Krissel.
Para naman akong nabuhayan ng saya. Bumalik na ang bestfriend ko. Hindi na ako mag-iisa.
"I--I miss you too." Napakunot ang noo ko. Please... wag siya. Hinanap ko kung saan nangagaling 'yung boses nila.
"I Love you, boyfie~"
Tumahimik. Wala ng nagsasalita, humakbang pa ako ng konti. Mukhang nasa likod sila ng punong 'to. Tumingin ako.
SH*T NAMAN OH..
WRONG MOVE AGAIN.
I saw how krissel hugged and kissed my boyfriend.
Aatras na sana ako pero mukhang umaayon sakanila ang tadhana. Krissel saw me. "Yanna? Waah! Bessy! I missed you!"
Natuon ang tingin ko kay Josh na gulat na gulat.
"Ah? Bessy.. Nakita mo ba..yung kanina?"
Tinignan ko sa mata si Josh. "Kitang-kita ng dalawa kong mata."
"He-he-he! Pasensya na ha? Di ko na sabi sayo na boyfriend ko na si Josh. Actually matagal na kami.. Isang araw bago siya mag birthday.. Sabi niya wag muna daw ipagsabi kahit kanino kasi baka makarating sa mga parents natin... Kilala mo naman si Mommy, ayaw muna akong pag-syotain nun diba? Kaya ayun.. Pati sayo di ko sinabi.." Krissel said
ISANG ARAW BAGO SIYA MAG BIRTHDAY? Si Krissel ang nauna. Ako pala ang kabit dito. P*t@n9n@!!!!
Hindi ko napigilan ang luha ko. "Bessy? Why are you Crying?"
Hindi ko pinapakinggan si Krissel, bagkus, tinignan ko sa mga mata si Josh. "Yanna.. I can expla---" I cut him off.
"Masaya kana Josh? Explain what? I-e-explain mo na malandi ka? Ha? Josh?. Bakit di mo sinabi sakin nung birthday mo na kayo na ni Krissel? NA KAYO NA NG BESTFRIEND KO?!! TangIna mo naman e, hinayaan mo pa talagang sagutin kita!!"
"A-Anong sinasabi mo?" - Krissel.
"Ano Josh? MASAYA KANA? SUMAGOT KA? SHIT NAMAN OH. Sino pa? Bukod samin ni Krissel at ni Monique? SINO PA? SINO PANG MGA NILOLOKO MO HA?"
"B-Bessy.. Anong sinasabi mo? naguguluhan ako.. Ikaw? si Monique? ANO??"
Umiiyak na din si Krissel.. Hawak niya ako sa magkabilang balikat ko..
"Bessy.. ANO?? ANONG SINASABI MO??SUMAGOT KA NAMAN OH!"
Pero di ko parin siya pina-pakinggan.. Galit na Galit ako kay Josh ngayon. Kinasusuklaman ko siya.
"JOSH! SUMAGOT KA! Mahal na mahal kita e, p-pero ... bakit mo ako niloko? Nangako ka diba? Sabi mo hindi mo ako sasaktan! Naniwala ako..Josh."
"Yanna.. Mahal din kita.. Ikaw talaga ang mahal ko.. wala ng iba.. Hindi ko mahal si Krissel at Monique..Hindi."
*PAK*
Sinampal ko siya. Anong karapatan niyang paglaruan kami?
"Tanga na lang ang maniniwala sayo Josh. tanga na lang... at hindi na ako mgpapaka tanga para sayo ngayon. Tapos na tayo.."
"Josh totoo ba? Hindi mo ako mahal? Please.. bawiin mo 'yung sinabi mo.. Handa akong maging panakipbutas basta sabihin mo lang na mamahalin mo ako" umiiyak na tanong ni Krissel. Hahawakan ko sana siya pero bigla niyang tinabig ang kamay ko."Wag mo akong hahawakan! MALANDI KA.. NAUNA AKO SAKANYA!! HAYAAN MO NA KAMI.. UMALIS KANA!! PANGGULO KA SA BUHAY NAMIN!!!"
Nagulat ako sa sinabi ni Krissel, at the same time, nasaktan din ako. Nasabi niya yun sakin... bestfriend ko ba talaga siya?
TRIPLENG SAKIT ANG NARARAMDAMAN KO NGAYON
Hindi ko na kinakaya lahat ng problema, Lahat ng sakit. Wala akong masasandalan ngayon. Wala na. Tumakbo na ako papaalis sakanila. Tama na. Ayoko ng masaktan pa. Nakakasawa na. Pagkarating na pagkarating ko sa bahay, umakyat agad ako ng kwarto at dito ko lahat binuhos ang hinanakit ko.
Josh, sabi mo noon, hindi mo ako lolokohin. Hindi mo ako sasaktan. Ano 'tong ginagawa mo? Ganito ka ba mangako? HA-HA! Oo nga pala, Promises are meant and made to be broken. Now I get it. Bullshit love. Pati 'yung bestfriend ko dinamay mo.
Ayoko na talaga. Gusto ko ng lumayo. Nakapagdesisyon na ako.
Kinuha ko ang cellphone ko. I dialled my mom's number.
Calling Mommy...
"Hi YANNA BABY! BAKIT KA NAPATAWAG?" masiglang bati ni Mommy.
"Mommy....please.. Ilipat mo po ako ng School."
"Yanna, Are you Crying? Anong nangyari?"
"Pinaglaruan niya ako, Mommy....Ang sakit"
Pinakilala ko na dati sakanila si Josh through Skype. Ayokong maglihim sakanila. Okay lang naman sakanila na naging kami basta wag ko lang daw papabayaan ang pag-aaral ko.
"Yanna, stop crying. I'm sorry, wala kami dyan para I-comfort ka. I'm Sorry. Ipapaayos ko na din yung papers mo para matransfer na kita sa ibang School."
"Thank you so much, Mommy. I know what will I ask is too much... Mommy pwede bang ibili mo ako ng condo unit? Kahit maliit lang. Gusto kong lumayo. Ayaw ko silang makita. Sariwang sariwa pa 'yung sakit na dinulot nila sakin."
"Don't worry, papa-asikaso ko lahat 'yan"
"Thanks mom, I love you"
"I love you too princess. You'll be happy soon, I promise."
Ngumiti na lang ako kahit hindi niya nakikita. "I know Mom. I'll be happy...again"
____________________________________________________