Τζάκσον POV
Είχα ξυπνήσει εδώ και λίγη ώρα και την χάζευα που κοιμόταν με ένα ηλίθιο χαμόγελο χαραγμένο στα χείλη μου. Το πόδι της είχε λυγίσει και τυλιχτεί γύρω από τα δικά μου και λόγω αυτής της την κίνηση το σεντόνι είχε ανέβει επικίνδυνα πολύ σε σημείο που ήταν εκτεθειμένος ο ένας της μηρός. Το χέρι της παρέμενε στους κοιλιακούς μου και το κεφάλι της ήταν στο στέρνο μου. Η πλάτη της ήταν επίσης ξεσκέπαστη. Έπαιζα με τις άκρες των μαλλιών της και άλλοτε της χάιδευα την πλάτη και το γυμνό της χέρι απαλά.
Άρχισε να κουνιέται και άνοιξε τα μάτια της. Σήκωσε το κεφάλι της και μου χαμογέλασε γλυκά. Ήρθε πιο κοντά μου χωρίς να φύγει από τη θέση της και με φίλησε απαλά στο χείλη, όμως εγώ μετέτρεψα το φιλί μας σε έντονο και παθιασμένο καθώς την κολλούσα τα κορμιά μας από τη βάση της μέση της σχεδόν ανεβάζοντας την πάνω μου. Άρχισε να ανεβάζει αργά και αισθησιακά το χέρι της από τους κοιλιακούς μου ως το λαιμό μου και σφίχτηκα. Τη γύρισα γρήγορα ανεβαίνοντας από πάνω της στηριζόμενος στον ένα μου αγκώνα, ενώ με το άλλο μου χέρι της χάιδευα το σώμα επανηλημένα. Πέρασα το χέρι μου από την κοιλιά της και χάιδεψα την ουλή της σε σχήμα χι που είχε κάνει για να ξεμαρκαριστεί.
Ακούστηκε η πόρτα του δωματίου να χτυπάει, όμως την αγνοήσαμε και οι δυο μας. Συνέχισε όμως να χτυπάει και διακόψαμε το φιλί μας ενοχλημένοι. Πήρα μια βαθιά ανάσα για να ηρεμήσω και γύρισα το κεφάλι μου προς την πόρτα.
«Όποιος κι αν είναι να φύγει!» είπα νευριασμένος και κοίταξα την Αντριάνα από κάτω μου που με κοιτούσε πονηρά δαγκώνοντας το κάτω της χείλος.
Γαμώτο, γιατί το κανει αυτό τώρα;! Τώρα θέλω απεγνωσμένα να της κάνω ότι και χθες... Γαμώτο!
«Ρε Τζάκσον, άντε κατέβα κάτω και παράτα τον ύπνο για λίγο! Έχουμε να πούμε για το σχέδιο που θα ακολουθήσουμε για να μη πεθάνει η Αντριάνα και να ξεγελάσουμε τους "Selenius"!» είπε αγανακτισμένος ο Τζον έξω από τη κλειδωμένη πόρτα.
«Αργότερα!» είπα και την φίλησα ξανά.
«Όχι, Τζάκσον τώρα! Πρεπει να μιλήσουμε τώρα!» είπε έντονα ο Ραμόν και τον αγνόησα.
Κοίταξα την Αντριάνα πονηρά και επιτέθηκα στο λαιμό της δίνοντας της φιλιά.
«Τζάκσον αν δε βγεις αυτήν τη στιγμή θα σπάσουμε την πόρτα και θα σε πάρουμε με το ζόρι!» είπε νευριασμένος ο Φρέντυ και η Αντριάνα μας γύρισε παίρνοντας εκείνη τώρα το πάνω χέρι.
Κάθισε πάνω μου και άρχισε να μοιράζει φιλιά στο λαιμό και κοιλιακούς μου, ενώ εγώ την κράταγα από τους γοφούς της. Άρχισε να πιπιλάει το δέρμα μου λίγο πιο κάτω από το αυτί μου και έσφιξα το κράτημα μου. Δεν άντεξα πολύ ακόμα και με μια κίνηση πήρα εγώ πάλι το πάνω χέρι. Την φίλησα κτητικά και άγρια στα χείλη πιέζοντας τα σώματα μας μεταξύ τους κάνοντας την να αναστενάξει που νομίζω ότι και τα παιδιά έξω την άκουσαν.
«Γαμώτο σου, Τζάκσον! Έχουμε να πούμε για κάτι σχετικά με τη ζωή της Αντριάνας και εσύ είσαι εκεί μέσα με–!» είπε έντονα και πολύ νευριασμένος ο Τζον, αλλά τον διέκοψε ο Ραμόν.
«Σταματήστε ότι κάνετε τώρα!» απαίτησε ο Ραμόν θυμωμένος και διέκοψα ενοχλημένος το φιλί μας.
Κοίταξα την Αντριάνα και φαινόταν και εκείνη ενοχλημένη. Κοίταξε την πόρτα δολοφονικά και γέλασα με την όλη κατάσταση.
«Τι γελάς ρε;! Βγες πρέπει να βρούμε ένα σχέδιο!» είπε έντονα ο Τζον.
«Το καλό που σου θέλω να ακούμε τους διπλανούς, γιατί αν απατάς την Αντριάνα θα αφήσω την Έρρικα να σε σκοτώσει και θα τη βοηθήσω κιόλας!» είπε ο Φρέντυ έντονα και κοίταξα την Αντριάνα που με κοιτούσε χαμογελόντας μου παιχνιδιάρικα.
«Δε θα χρειαστεί...» είπα αδιάφορα και χαμογέλασα.
«Τι εννοείς;» ρώτησε ο Φρέντυ και την κοίταξα με νόημα.
«Γεια σας παιδιά...!» φώναξε χαρούμενη και μπορώ να φανταστώ τα σοκαρισμένα πρόσωπα τους απ' έξω.
«Μισό, ΤΟ ΚΑΝΑΤΕ;!» φώναξαν όλοι μαζί και γελάσαμε και οι δυο.
«Εξαρτάται...Τι ακούσατε;» είπα παιχνιδιάρικα.
«Δεν το πιστεύω ότι όλοι μας αγχωθήκαμε για να βρούμε ένα καλό σχέδιο και εσείς ήσασταν όλην αυτή την ώρα μαζί και κάνατε σεξ!» αναφώνησε ο Φρέντυ σοκαρισμένος και ελαφρώς θυμωμένος.
«Λοιπόν παιδιά τώρα που λύσαμε το πρόβλημα, την έξοδο τη ξέρετε, αντίο!» είπα βιαστικός και φίλησα την Αντριάνα.
«Δε φεύγουμε μέχρι να βρούμε ένα καλό σχέδιο! Το Μπλε Φεγγάρι είναι σε μία μέρα από τώρα και δεν έχουμε μιλήσει ακόμα!» είπαν με μια φωνή και πιάσαμε από ένα μαξιλάρι από το κρεβάτι και τα πετάξαμε στην πόρτα με δύναμη χωρίς να σταματήσουμε το φιλί μας.
Τους ακούσαμε να γελάνε και δε δώσαμε και πολύ σημασία.
«Θα περιμένουμε κατω. Αν δε κατέβετε σε πέντε λεπτά θα σπάσουμε τη πόρτα και θα σας κατεβάσουμε με το ζόρι όπως είστε!» είπε δυνατά ο Τζον και ακούσαμε τα βήματα τους να απομακρύνονται προς το κάτω όροφο, ενώ εμείς δε σταματήσαμε στιγμή να φιλιόμαστε το ίδιο παθιασμένα.
«ΕΧΕΤΕ ΔΥΟ ΛΕΠΤΑ ΑΚΟΜΑ...!» φώναξε ο Ραμόν μετά από λίγο και σταματήσαμε αγανακτισμένοι το φιλί μας.
Σηκώθηκα από πάνω της και φόρεσα ένα καθαρό μποξεράκι και μια γκρι φόρμα. Γύρισα προς το μέρος της και την είδα να έχει βάλει το σουτιέν της και να είναι έτοιμη να βάλει το σορτσάκι της. Πήρα από το συρτάρι γρήγορα ένα δικό μου μποξεράκι και της το πέταξα στα πόδια. Σήκωσε το κεφάλι της και με κοίταξε με ανασηκωμένο φρύδι.
«Τι με κοιτάς έτσι;! Θα βάλεις χωρίς εσώρουχο τη μπλούζα μου;» ρώτησα σαρκαστικά και με κοίταξε ειρωνικά.
«Πρώτον, θα βάλω τα ρούχα μου και δεύτερον, αφού μου έσκισες το δικό μου!» είπε ήρεμα στην αρχή και λίγο έντονα στο τέλος.
«Τα δικά μου θα βάλεις, τέλος!» είπα κάθετος και στένεψε τα μάτια της, ύστερα άφησε το σορτσάκι της στο πάτωμα και πήρε το μποξεράκι μου να το φορέσει.
Αφού το φόρεσε, πήρε τη χακί μπλούζα που φορούσα εγώ χθες από το πάτωμα και με κοίταξε πονηρά πριν τη βάλει.
Ω, τώρα κατάλαβα γιατί με κοίταξε έτσι... Η μπλούζα είναι πολύ επικίνδυνα κοντή!
Στραβοκατάπια κοιτόντας την έντονα από πάνω μέχρι κάτω κοκκαλωμένος στη θέση μου. Εκείνη με πλησίασε και στάθηκε μπροστά μου με το ίδιο πονηρό ύφος και χαμόγελο.
«Πάμε Τζάκο;» είπε παιχνιδιάρικα και με δυσκολία πήγα ως την πόρτα πέρνοντας τα μάτια μου από πάνω της.
Κατεβήκαμε τα σκαλιά και είδα τα παιδιά να έχουν κάτσει στον κεντρικό καναπέ και να μας περιμένουν. Κάθισα στον γωνιακό καναπέ στη μέση και όταν ήρθε η Αντριάνα πήγε να καθίσει δίπλα μου, όμως εγώ τελευταία στιγμή την έπιασα από το χέρι βάζοντας την να καθίσει με τα πόδια της πάνω στα δικά μου με πλάτη στα παιδιά. Την έπιασα από τη μέση φέρνοντας την πιο κοντά στα πλευρά μου και τους κοίταξα αδιάφορα.
«Λοιπόν, πείτε τι θέλετε να πούμε και να ξεκουμπιστήτε από 'δω να συνεχίσουμε εμείς ότι κάναμε προτού μας διακόψετε με τόσο αγένεια» είπα σοβαρός και γέλασαν.
«Πότε θα μιλήσουμε με τις φυλές;» ρώτησε ο Φρέντυ.
«Αύριο, λογικά... Έστειλα μύνημα στον Ανδρέα να συναντηθούμε στο σχολείο» απάντησε η Αντριάνα και έγνεψαν καταφατικά.
«Σκεφτήκατε τίποτα;» ρώτησε ο Ραμόν.
«Εγώ, λέω να γίνει όλο το σκηνικό στην παραλία για να τους φέρουμε πίσω πιο γρήγορα...» απάντησε ο Τζον αναφερώμενος τον Ίθαν και στην Αντριάνα που θα πεθάνουν και συμφωνήσαμε.
«Σκέφτηκα να στείλουμε μύνημα στον αρχηγό ότι βρήκαμε την εκλεκτή να είναι στην παραλία και να του πούμε να έρθει. Αυτός θα έρθει για να την πάρει, η Αντριάνα θα αυτοκτονήσει με το στιλέτο και μετά αφού θα έχουν πεθάνει οι "Selenius" και μαζί με τον αρχηγό, θα φέρουμε πίσω τον Ίθαν και την ίδια με το νερό της θάλασσας που θα έχει γεμίσει από αστέρια...» είπε ο Ραμόν και συμφωνήσαμε.
«Θα πω τον Ίθαν να έρθει και αυτός, αλλά να μείνει κρυμμένος κάπου κοντά...» είπε η Αντριάνα και έγνεψαν καταφατικά.
«Τα είχατε σκεφτεί ήδη όλα, γιατί ήρθατε εδώ λέγοντας ότι δε σκεφτήκατε σχέδιο;» ρώτησα με απορία και κοιτάχτηκαν.
«Θέλαμε να δούμε αν προχωρήσατε τη σχέση σας... Δεν είστε από τα ζευγάρια που περιμένουν καιρό για να ολοκληρώσουν τη σχέση τους και έτσι βάλαμε στοίχημα! Νίκησα...!» είπε ο Τζον με ένα τεράστιο χαμόγελο και τους αγριοκοίταξα.
«Είμαστε πολλοί καλοί ηθοποιοί όπως είδατε...» κοκορεύτηκε ο Ντρέικ και γέλασαν.
«Δε το πιστεύω! Θα σας σκοτώσω ρε! Μας το χαλάσατε!» είπα έντονα και γέλασαν ξανά.
«Λοιπόν εμείς σας αφήνουμε...» είπε ο Φρέντυ και σηκώθηκαν από τον καναπέ.
«Καιρός ήταν...» μουρμούρισα σιγανά ενοχλημένος και έφυγαν.
Γύρισα και την κοίταξα πονηρά με στραβό χαμόγελο προτού επιτεθώ ξανά στα χείλη της. Την ξάπλωσα στον καναπέ και ανέβηκα πάνω της στηριζόμενος στον ένα μου αγκώνα, ενώ με το άλλο μου χέρι της χάιδεψα το μηρό ως την μπλούζα όπου και πέρασα το χέρι μου μέσα ως στην μέση της και την ένιωσα να αντριχιάζει κάνοντας με να χαμογελάσω μέσα στο φιλί μας για την επιρροή που είχα επάνω της. Κατέβηκα στο λαιμό της αφήνοντας υγρά φιλιά κάνοντας την να αναστενάξει.
«Τζάκσον... Πείνασα...» είπε ξέπνοα και ανέβηκα πάλι ως το πρόσωπο της.
«Κι εγώ...» είπα και τη φίλησα λαίμαργα στο στόμα.
Την έπιασα από τους γοφούς και την πίεσα στον καναπέ και μετά το σώμα μου πάνω της. Συνέχισα να τη φιλάω ώσπου με απομάκρυνε λαχανιασμένη.
«Για κανονικό φαγητό...» είπε προσπαθώντας να βρει την ανάσα της και ξεφύσηξα κατεβαίνοντας από πάνω της.
Πήγα ως την κουζίνα και άνοιξα το ψυγείο να δω τι έχουμε να φάμε. Ένιωσα τα χέρια της γύρω από τη μέση μου και το κεφάλι της να το στηρίζει στον ώμο μου.
«Τι έχει;» ρώτησε και έκλεισα την πόρτα του ψυγείου απογοητευμένος.
«Τίποτα ωραίο...» είπα και γύρισα προς το μέρος της τυλίγοντας τα χέρια μου γύρω από τη μέση της φέρνοντας την κοντά μου και εκείνη ακούμπησε τα χέρια της στο στέρνο μου.
«Θες να πάμε να πάρουμε από το σουπερμάρκετ;» ρώτησε γλυκά κάτι που δεν έχω συνηθίσει με αυτήν.
«Θα πάω εγώ μιας και εσύ δεν έχεις εσώρουχα...» είπα και στη θύμηση των χθεσινών την κοίταξα πονηρά και εκείνη με κοίταξε ειρωνικά.
«Γιατί άραγε;» είπε ειρωνικά και την ανέβασα πάνω στο τραπέζι της κουζίνας να κάτσει.
Της άνοιξα τα πόδια και μπήκα ανάμεσα τους. Την έπιασα από τους γοφούς και πλησίασα το αυτί της.
«Μήπως θες να θυμηθείς;» ρώτησα αισθησιακά στο αυτί της χαμογελώντας.
«Δε χρειάζεται, μια χαρά θυμάμαι... Εξάλλου και να ήθελα δε γίνεται γιατί είναι πέντε η ώρα και κανονίσαμε εχθές να έρθουν τα παιδιά εδώ για ταινία στις οχτώ, οπότε πρέπει να πας να πάρεις ποπ κορν και πατατάκια. Αν είναι παραγγέλνουμε πίτσα όταν έρθουν» είπε και με έσπρωξε λίγο μακριά της, έκανε να κατέβει όμως την κράτησα στη θέση της κοιτόντας την μπερδεμένος και εκείνη ξεφύσηξε.
«Εσύ δεν είπες ότι πείνας;» ρώτησα απορημένος.
«Πεινάω γι' αυτό άσε με να κατέβω να πάρω κάνα φρούτο να φάω για να με κρατήσει ως το βράδυ. Θα ήταν ιεροσυλία αν δε φάω πίτσα!» είπε σοβαρά και σταύρωσε τα χέρια της κάτω από το στήθος της κάνοντας μια περίεργη γκριμάτσα που με έκανε να γελάσω.
Εκείνη βρήκε ευκαιρία και κατέβηκε από το τραπέζι και πήγε προς τη φρουτιέρα. Πήρε ένα μήλο και δάγκωσε μια μπουκιά όσο προχωρούσε προς το σαλόνι αδιάφορη. Σταμάτησα να γελάω και την ακολούθησα. Λίγο πριν πάει να καθίσει στον κεντρικό καναπέ, την έπιασα από τη μέση από πίσω της κολλώντας την πάνω μου σταματώντας την.
«Τι θες;» ρώτησε μπουκωμένη και χαμογέλασα, καθώς στήριξα το κεφάλι μου στον ώμο της κοντά στο λαιμό της.
«Θα με αφήσεις να πάω μόνος μου; Και αν συναντήσω καμία Κέιτ και μου την πέσει;» παραπονέθηκα για να δω τι θα απαντήσει και την ένιωσα να σφίγγεται πράγμα που με έκανε να χαμογελάσω.
«Καταρχάς, πριν λίγο δε λέγαμε ότι δε μπορώ να έρθω επειδή δεν έχω εσώρουχα; Και δεύτερον, αν σου την πέσει κάποια Κέιτ θα βρεθεί νεκρή σε κάνα χαντάκι με την υπογραφή μου χαραγμένη πάνω της ως απόδειξη ποιος το έκανε, μετά θα τη βάλω σε ένα σακί για πατάτες και θα τη δώσω αυτοπροσώπως στους κυνηγούς να ασχοληθούν μαζί της...» είπε στην αρχή ειρωνικά και στη δεύτερη πρόταση της σοβαρά που στο τέλος τα έλεγε με ένα σατανικό χαμόγελο στα χείλη της και διαβολικό ύφος τρίβοντας τα χέρια της μεταξύ τους μαζί με το μήλο κοιτόντας το κενό σκεπτόμενη το σχέδιο της.
Γέλασα ελαφρά με το λεπτομερές της σχέδιο και την έκφραση της και την έσφιξα πιο πολύ πάνω μου. Της έδωσα ένα πεταχτό φιλί στο μάγουλο, επειδή ξέρω ότι δε της αρέσει όταν είναι σε σχέση και γύρισε το κεφάλι της να με κοιτάξει με ανασηκωμένο φρύδι.
«Τι είναι μικρή μου σατανική ζηλιάρα;» την ρώτησα παιχνιδιάρικα με ένα μεγάλο χαμόγελο στα χείλη μου.
«Δεν είμαι μικρή και αυτό δεν ήταν φιλί! Αυτό είναι!» είπε σοβαρά και στην τελευταία της πρόταση γύρισε το σώμα της προς το μέρος μου, τύλιξε τα χέρια της γύρω από το λαιμό μου και με φίλησε έντονα κάνοντας με να χαμογελάσω μέσα από το φιλί μας.
Την έσφιξα πιο πολύ πάνω μου κάνοντας την να κάνει ένα μικρό τόξο με την πλάτη της και έσφιξα στα χέρια μου το ύφασμα της μπλούζας που φορούσε ανεβάζοντας το λίγο πιο πάνω από τη βάση της πλάτης της.