Αντριάνας POV
Έβγαλα ένα φόρεμα από τη μεγάλη μαύρη τσάντα της Έρρικας με τα φορέματα που πήρε για το φθινοπωρινό χορό και της το έδειξα. Ήταν ένα αέρινο άσπρο με μωβ διχρωμίες και στρας. Κούνησε το κεφάλι της αρνητικά και ξεφύσηξα για άλλη μία φορά πετώντας το ρούχο στη στοίβα με τα υπόλοιπα πάνω στο κρεβάτι μου πίσω από τη τσάντα. Έβγαλα ένα άλλο που μόλις το είδα μου γυάλισε το μάτι. Ήταν ένα στράπλες βαθύ μπλε φόρεμα στενό ως τη μέση και άνοιγε προς τα κάτω. Ήταν δυόμισι παλάμες κοντό και είχε τέσσερις στρώσεις, μια ύφασμα και μετά τούλι από το πιο απαλό ως το πιο σκληρό. Στο μπούστο αριστερά είχε λεπτομέρειες με διαμάντια, το ίδιο και κάτω από τη μέση της ίδιας μεριάς.
«Αυτό θα βάλεις!» είπε ενθουσιασμένη η Έρρικα και με έσυρε ως το μπάνιο. Μου έδωσε ένα ζευγάρι λευκές γόβες και με έκλεισε μέσα.
Μόλις ντύθηκα, έβαλα τις γόβες μου. Άνοιξα το ντουλαπάκι δίπλα από τον καθρέφτη και έβγαλα τα καλλυντικά μου. Έβαψα τα μάτια μου με άσπρη σκιά και την ανακάτεψα με σκούρο μπλε και έβαλα μαύρη μάσκαρα στις βλεφαρίδες μου. Άνοιξα το απαλό ροζ λιπ γκλος μου και έβαψα τα χείλη μου. Δε μου αρέσει το πολύ μεικ-απ έτσι και το βάψιμο μου ήταν ελαφρύ. Έκανα τα μαλλιά μου ανάλαφρες μπούκλες και ήμουν έτοιμη.
Βγήκα έξω και η Έρρικα με κοιτούσε από πάνω μέχρι κάτω με ανοιχτό στόμα. Είχε ήδη ντυθεί με ένα στράπλες λιλά φόρεμα τόσο κοντό όσο και το δικό μου, το οποίο αριστερά και δεξιά στο μπούστο είχε διαμάντια που συνέχιζαν μέχρι πίσω που ήταν εξώπλατο με δύο λωρίδες, μία πάνω και μία κάτω λίγο πιο πάνω από τη φούστα για σχέδιο. Επίσης είχε βάλει άσπρα τακούνια με χοντρό τακούνι.
Πήγε μέσα στο μπάνιο γρήγορα και άρχισε να βάφεται. Έβαλε μια απόχρωση πιο σκούρο μωβ από το φόρεμα της στα μάτια της και ροζ κραγιόν. Έβαλε και μάσκαρα και έκανε τα μαλλιά της σπαστά. Βγήκε και πήραμε τα κινητά μας. Φύγαμε από το σπίτι μου και αρχίσαμε να πηγαίνουμε ως το σχολείο. Είχαμε κανονίσει να βρεθούμε εκεί με τα παιδιά.
Όταν φτάσαμε, μπήκαμε στην αίθουσα που γινόταν ο χορός και ψάξαμε με τα μάτια μας τα αγόρια. Ένιωσα δύο χέρια να τυλίγονται γύρω από τη μέση μου και ένα φιλί στο λαιμό μου που με έκανε να ανατριχιάσω. Αμέσως κατάλαβα ποιος ήταν και γύρισα να τον δω. Φορούσε κοστούμι με μαύρη γραβάτα και ένα άσπρο πουκάμισο από μέσα. Είχε και ένα μικρό λευκό τριαντάφυλλο στη τσέπη από το σακάκι του. Τον φίλησα αργά και απαλά και ανταπέδωσε αμέσως. Με τράβηξε από τη μέση κοντά του και τύλιξα τα χέρια μου γύρω από το λαιμό του. Απομακρυνθήκαμε και του χαμογέλασα. Μου ανταπέδωσε το χαμόγελο και με τράβηξε ως τη πίστα, όπου χόρευαν ζευγάρια μπλουζ. Τύλιξε τα χέρια του γύρω από τη μέση μου κολλώντας τα σώματα μας και εγώ τύλιξα με τη σειρά μου τα χέρια μου γύρω από το λαιμό του. Αρχίσαμε να χορεύουμε και στήριξα το σαγόνι μου στον ώμο του.
Η ώρα πέρασε με εμάς στη πίστα να χορεύουμε τα τραγούδια που έβαζε ο DJ άλλοτε με τα παιδιά και άλλοτε μόνοι μας. Που και που πίναμε και από ένα ποτήρι πανς. Κάποια στιγμή εκεί που γεμίζαμε τα ποτήρια μας με πανς μαζί με τον Τζάκσον το κινητό μου δονήθηκε. Το άνοιξα και είδα ότι ήταν ώρα για να φύγουμε.
«Τζάκσον...» του είπα με νόημα γιατί ήταν άλλα τρία παιδιά εδώ και καταλαβαίνοντας τι του έλεγα μου έγνεψε θετικά αφήνοντας στο τραπέζι το ποτήρι του.
Άφησα και εγώ το δικό μου όσο ο Τζάκσον έστελνε μήνυμα στον Τζον να έρθουν να μας βρουν. Με έπιασε από το χέρι και βγήκαμε από το σχολείο. Μετά από λίγο ήρθαν τα παιδιά τρέχοντας και μας βρήκαν στο σημείο συνάντησης. Ανέβηκαν στις μηχανές τους, η Έρρικα με τον Φρέντυ και εγώ με τον Τζάκσον και φύγαμε για τη παραλία.
★★★★
Περίμενα να έρθει ο Κάστερ είκοσι λεπτά τώρα βλέποντας τη θάλασσα. Ο Ίθαν κρυβόταν όπως είπε πίσω από τα βράχια στην άμμο και τα παιδιά ήταν πίσω από τους θάμνους λίγο πιο μακριά από εμένα. Άκουσα το τρίξιμο που κάνουν οι ρόδες των αυτοκινήτων και κατάλαβα ότι ήρθε η ώρα. Έφερα μπροστά μου το στιλέτο των κυνηγών χωρίς να γυρίσω να κοιτάξω που ήρθε. Άκουσα τα βήματα του να πλησιάζουν και να σταματάνε λίγα μέτρα μακριά μου.
«Γύρνα. Πρέπει να φύγουμε. Κινδυνεύεις» είπε ψυχρά και γύρισα να τον κοιτάξω.
«Έχω μια καλύτερη ιδέα...» είπα στο ίδιο ύφος με αυτόν και έσφιξα τη λαβή από το στιλέτο πίσω από την πλάτη μου.
«Κοντεύει δώδεκα και τρία! Αν δε φύγουμε θα πεθάνουμε!» είπε έντονα, αλλά δεν πτοήθηκα.
Ένιωσα την ασυνήθιστη υπερένταση και αμέσως μετά το σώμα μου είχε καλυφθεί από τις ασημί φλέβες μου. Η συνηθισμένη τούφα από τα μαλλιά μου έγινε ασημί με μικρούς ασημί κόκκους. Τα μάτια μου πρέπει επίσης να πήραν το ασήμι τους χρώμα όπως κάθε άλλη φορά άλλωστε. Έκανε να με πλησιάσει όμως εγώ έκανα ένα βήμα πίσω.
«Είναι καιρός να τελειώσει αυτή η αιματοχυσία και μόνο με λίγο ακόμα αίμα θα γίνει αυτό» είπα με ψυχρότητα και διέκρινα το φόβο στα μάτια του αν και ήταν ελάχιστος.
«Μη το κάνεις! Τους άξιζε! Όλα όσα έπαθαν τους άξιζε!» είπε δυνατά και πήγε να κάνει άλλο ένα βήμα προς το μέρος μου, όμως εμφάνισα το στιλέτο και πήγε πίσω στη θέση του, ενώ τα αστέρια ερχόντουσαν προς το μέρος μου.
«Δε τους άξιζε! Δε λέω λάθος τους που εξόρισαν όσους διέφεραν, αλλά οι σκοτωμοί δεν ήταν ποτέ η λύση!» είπα έντονα και έχωσα το στιλέτο στη κοιλιά μου με δύναμη.
Ένιωσα ένα τσίμπημα να με καταβάλει και έβγαλα το στιλέτο. Το πέταξα μακριά και αίμα ένιωσα στο στόμα μου. Έπεσα στα γόνατα με το χέρι μου στην πληγή και τα αστέρια μπήκαν στη θάλασσα δίνοντας της την όψη του ουρανού δίχως φεγγάρι.
Το φόρεμα μου στο σημείο που ήταν η πληγή γέμισε με ασημί αίμα βάφοντας την παλάμη μου με αυτό του το χρώμα. Κοίταξα τον Κάστερ και τον είδα να κρατάει τη κοιλιά του στο ίδιο σημείο που κρατούσα εγώ τη δικιά μου. Το άσπρο του πουκάμισο γέμισε με κόκκινο αίμα μαζί με το χέρι του. Ένιωσα τα βλέφαρα μου βαριά και το σώμα μου μουδιασμένο σε σημείο που να μη μπορώ να το κρατήσω όρθιο. Έπεσα κάτω και τον είδα να κάνει το ίδιο. Τα μάτια του έκλειναν σιγά σιγά μαζί με τα δικά μου. Ένιωσα το σώμα μου πιο χαλαρό και μετά το απόλυτο σκοτάδι με περιέβαλλε.