Ακούσαμε ένα δυνατό ήχο σα κάτι βαρύ να πέφτει κάτω και μεταφέραμε το βλέμμα μας προς τις μηχανές μας όπου ακούστηκε ο ήχος. Είδαμε κάποιον να έχει ρίξει τη μηχανή, αφού έπεσε πάνω της με φόρα και να κατρακυλάει στην άμμο ώσπου σταμάτησε. Σηκώθηκε και όταν είδαμε ποιος ήταν παγώσαμε.
Η Αντριάνα...!
«Νόμιζες ότι θα ξεφύγεις, μικρή;» είπε αλαζονικά μια φωνή από το δάσος και σιγά σιγά το άτομο στο οποίο ανήκε εμφανίστηκε από τις σκιές στο δρόμο.
«Είχα τις ελπίδες μου...» είπε θυμωμένη η Αντριάνα κοιτόντας τον με απέχθεια, ενώ εμείς είχαμε ρίξει όλη μας την προσοχή πάνω τους.
«Κρίμα. Γιατί βλέπεις...θέλαμε να μας οδηγήσεις στους φίλους τους κυνηγούς... Και μόλις το έκανες!» είπε και με το κεφάλι του έγνεψε προς τη μεριά μας.
Περίμενε...ΤΙ; Ξέρει τι είμαστε;!
Εκείνη ακολούθησε το σήμα του και όταν μας είδε να στεκόμαστε λίγο πιο πέρα από αυτήν, γούρλωσε τα μάτια της και μας κοίταξε πανικόβλητη και αγχωμένη.
«Ήταν παγίδα...» ψέλισσε κοιτόντας κάτω και μετά εκείνο τον άντρα που τώρα είχε ένα αλαζονικό χαμόγελο στα χείλη του και ήταν πλέον και αυτός στην άμμο.
«Ναι και εσύ έπεσες μέσα» είπε στον ίδιο τόνο με πριν και εκείνη τον κοίταξε με βλέμμα που πετούσε σπίθες.
«Αν νομίζεις πως θα σε αφήσω έτσι απλά να τους σκοτώσεις... Κάνεις λάθος!» είπε θυμωμένη με θάρρος που με ξάφνιασε εμένα αλλά και τους άλλους.
Μα καλά. Μαθαίνει ότι είμαστε κυνηγοί, ότι αυτός είναι ένας "Selenius" και σίγουρα ξέρει ότι δεν είναι φυσιολογικός... Και το αντιμετωπίζει έτσι; Θα σκοτωθεί έτσι όπως πάει...
«Ξέρεις, έχω κουραστεί να μου λες συνέχεια αυτό το πράγμα...» είπε και πλησίασε πιο πολύ στο μέρος της, ενώ έβγαλε το όπλο του σημαδεύοντας την στην καρδιά.
Ήμασταν έτοιμοι να βγάλουμε τα όπλα μας, όταν μια γνωστή φωνή απευθυνόμενη στον άντρα μας σταμάτησε. Η φιγούρα αυτού που μίλησε άρχισε να βγαίνει από τις σκιές κάνοντας την εμφάνιση του.
Ε, όχι... Δεν τη γλυτώνει αυτή τη φορά!
«Ακόμα να καταλάβεις τι είναι;» είπε αλαζονικά ο "Selenius" από το κλαμπ.
Τι εννοεί όταν λέει "τι είναι;" Άνθρωπος είναι!
Τα παιδιά βλέποντας τον έβγαλαν τα όπλα τους σημαδεύοντας τον μαζί με εμένα και η Αντριάνα μας κοίταξε περίεργα, ενώ εκείνος δεν έδωσε σημασία για αυτή μας τη κίνηση.
«Κατεβάστε τα όπλα σας...» μας είπε και γέλασα ειρωνικά.
«Παραδώσου και ύστερα θα τα κατεβάσουμε» είπα χλευαστικά και με κοίταξε με την άκρη του ματιού του.
«Κι όμως θα το κάνετε, γιατί αλλιώς θα τη σκοτώσω. Οι άντρες μου την έχουν μαρκάρει...» είπε και τη κοιτάξαμε που μας κοιτούσε αγχωμένη.
Κατεβάσαμε τα όπλα μας και τα πετάξαμε στην άμμο μπροστά μας. Εκείνος χαμογέλασε και πήγε κοντά της. Η Αντριάνα έκανε ένα βήμα πίσω μακριά του, ενώ εκείνος σταμάτησε μπροστά της κάποια βήματα μακριά της. Έκανε νόημα στον άντρα να φύγει και εκείνος αφού έγνεψε, χάθηκε μέσα στο δάσος.
«Πες μου, ξέρεις τι είσαι;» τη ρώτησε και τον κοίταξε αμίλητη.
«Τι ρωτάς; Αφού ξέρεις!» του είπε θυμωμένη και εκείνος χαμογέλασε στραβά.
Ώστε είναι όντως κάτι διαφορετικό...
«Έχω τις υποψίες μου...» είπε και εκείνη στένεψε τα μάτια της.
«Τι υποψίες;» τον ρώτησε καχύποπτα.
«Βλέπεις, έψαξα για 'σένα... Έχεις πατέρα "Selene" και μητέρα κυνηγό...» είπε και γουρλώσαμε τα μάτια μας.
«Δε ξέρεις τίποτα για 'μένα!» του είπε έντονα και γέλασε πνιχτά ο άλλος.
«Κι όμως, ξέρω Αντριάνα...» είπε και στο άκουσμα του ονόματος της ξαφνιάστηκε, όμως γρήγορα άλλαξε το ύφος της σε ειρωνικό και σταύρωσε τα χέρια της κάτω από το στήθος της.
«Δε νομίζεις ότι είναι άδικο να ξέρεις, όπως λες, πράγματα για 'μένα και 'γω να μη ξέρω ούτε το όνομα σου;» είπε ειρωνικά και το χαμόγελο του έγινε πιο μεγάλο, ενώ εμείς τη κοιτάξαμε προβληματισμένοι.
Δεν είναι ώρα για παιχνίδια, Αντριάνα!
«Έχεις δίκιο. Θα μάθεις το όνομα μου όμως άλλη φορά! Τώρα θέλω να μου πεις τι ξέρεις για τη Σεληνιακή Προφητεία» είπε και δε φάνηκε να μη ξέρει για ποιο πράγμα μιλούσε.
«Εσύ τι ξέρεις;» είπε σαν απάντηση και τη κοίταξε με στραβό χαμόγελο.
«Ξέρω ότι υπάρχει μια εκλεκτή ή ένας εκλεκτός. Αλλά το γνωρίζεις ήδη αυτό, έτσι δεν είναι;» είπε και ελευθέρωσε τα χέρια της.
«Τι θες να πεις;» τον ρώτησε και εκείνος πήγε κοντά της.
«Πιστεύω ότι εσύ είσαι η εκλεκτή, Αντριάνα...» είπε και της χάιδεψε το μάγουλο με το δείκτη του.
Θα στο κόψω το χέρι! Μισό γιατί κάνω εγώ έτσι;
«Κάνεις λάθος. Λυπάμαι...» είπε σαρκαστικά και του έδιωξε το χέρι του από πάνω της.
«Α, ναι; Τότε δείξε μου τον άλλο σου εαυτό, να δούμε αν κάνω λάθος» είπε στο ίδιο ύφος με αυτήν κάνοντας ένα βήμα πίσω.
«Δεν έχω άλλον εαυτό...» είπε και έδειχνε αγχωμένη.
«Αν δεν το κάνεις ο κυνηγός θα πεθάνει!» είπε ψυχρά και τον κοίταξε ειρωνικά.
Σήκωσε το χέρι του προς το μέρος μου και ένιωσα μία κάψα σε όλο μου το σώμα. Το αίμα μου να βράζει στην κυριολεξία κάνοντας με να υδρώσω.
Πόσο μισώ τη δύναμη των "Helius"...
Αν και ένιωθα ζαλισμένος, δεν πτοήθηκα. Τότε αύξησε τη δύναμη του και έπεσα στα γόνατα.
«Μπλοφάρεις!» είπε σχεδόν σίγουρη και με κοίταξε ανήσυχη.
«Έτσι νομίζεις; Τι λες τώρα;» είπε ψυχρά και χρησιμοποίησε τη δύναμη του και στον Τάιλερ ρίχνοντας τον και αυτόν κάτω.
Τα παιδιά μας κοιτούσαν αγχωμένοι και ανήσυχοι μαζί με το κορίτσι "Selene", ενώ η Αντριάνα μας κοιτούσε και προβληματισμένη.
«Σταμάτα!» του φώναξε κοιτόντας μας, αλλά εκείνος την κοίταξε με ψυχρό βλέμμα.
«Δείξε μου και θα τους αφήσω!» είπε με ψυχρότητα στη φωνή του.
Η Αντριάνα πήρε μια βαθιά ανάσα και την ελευθέρωσε αργά. Έκλεισε τα μάτια της και όταν τα άνοιξε το βαθύ μπλε χρώμα των ματιών της είχε αντικατασταθεί από ένα ασημί. Την κοίταξε ευχαριστημένος, ενώ εμείς σοκαρισμένοι.
Αυτή ήταν από την αρχή; Δηλαδή δεν πέθανε;
«Τώρα άφησε τους!» απαίτησε θυμωμένη και της χαμογέλασε αφήνοντας μας ελεύθερους από τη δύναμη του.
«Έχεις την ευκαιρία να έρθεις μαζί μου και να μάθεις καλύτερα τον εαυτό σου... Αυτοί θα σε σκοτώσουν μόλις φύγω!» είπε δείχνοντας μας και μας κοίταξε λυπημένη με πλέον το φυσιολογικό χρώμα των ματιών της.
«Όχι!» του είπε κάθετη.
«Ακόμα και τώρα, μετά από όλα όσα έμαθες... Είσαι ακόμα πίστη στους φίλους σου...; Στους υποτιθέμενους δηλαδή» είπε έκπληκτος.
«Δεν τους πρόδωσα τότε, δε θα τους προδώσω και τώρα!» είπε έντονα και τη κοίταξε περίεργα.
Τι εννοεί με το “τότε”;
«Δεν τελειώσαμε εμείς οι δύο, Αντριάνα!» είπε εξίσου έντονα και έφυγε μέσα στο δάσος.