Sweet's POV
Naalimpungatan ako nang may dumadampi sa akin na malamig na bagay. I gasped for air and opened my eyes. Sumalubong sa akin ang mukha ni Lennox na seryoso sa ginagawang pagdampi sa aking ng cold compress.
Our eyes met and automatically, fear dominated my system. Malamig pa rin ang kaniyang mga mukha ngunit hindi na 'yon gano'n kadilim katulad kanina.
"Stay still," saad niya.
Inangat ko ang ulo nang kaunti at sinulyapan ang katawan. Nakita ko ang maraming pasa at kiss marks.
"Lennox..." I called him. Mahina lang ang aking boses at paos. Natigil siya sa ginagawa at umangat ang tingin sa akin.
Parang gusto kong umiyak dahil sa kabila ng lahat na nangyari, tumitibok pa rin ang puso ko para sa kaniya. Parang baliw na baliw pa rin ako sa kaniya. Ni hindi ko maramdaman ang galit na dapat meron ako para sa kaniya dahil sa ginawa niya. Nababaliw na nga ako.
Tumiim ang kaniyang bagang.
"Don't worry, when you're already okay, you can leave me. You can leave my mansion and I wouldn't stop you," matigas niyang utas.
Napaawang ang labi ko at napatitig sa kaniya. Hindi ako makapaniwala sa sinabi niya. Kanina ay parang baliw siya na gusto akong angkinin at sarilihin tapos ngayon...
Inalalayan niya ako para suotin ang damit. Siya ang nagsuot sa akin ng bra, panty pati ng asul na dress.
Sumulyap ako sa may teresa. Bahagyang nakahawi ang malaking kurtina at nakita ko na gabi na.
Iniwan niya ako. Dahan-dahan akong umupo at napangiwi pa ako dahil sa sakit. My wrist have marks na alam kong dahil sa pagtali niya kanina. May ilan rin akong pasa at sa tingin ko ay pati sa leeg ko ay marami since Lennox marked my body with his harsh kisses.
Pinalis ko ang luha at mariin na napapikit. Bakit ganito ako? Dapat sa ngayon ay tumatakas na ako, nagwawala at sinusumbatan siya! But now, I'm still calm and comfortable beside him. I'm still his...
This is bad. This is so bad. Hindi dapat ganito. Mali ang nararamdaman ko. Dapat galit na galit ako at isinusumpa na siya. He almost raped me. Mahihigpit ang hawak niya sa akin at marahas ang kaniyang mga paraan habang wala sa sarili. Pero bakit hindi ako makaramdam ng galit sa puso ko?
Bumukas ang pinto at nakita ko siya na may dalang tray. Inilapag niya iyon saka umupo sa harap ko. Walang imik niyang inumang ang kutsara na may kanin at sabaw. He fed me silently. Nakatitig lang ako sa kaniya but he didn't even glance on me.
And my heart hurts. Why he's so cold now? Galit pa rin ba siya sa nagawa ko kanina? Ang tanga pakinggan ng tanong ko na 'yan pero ayoko talaga siyang magalit. Nababaliw na ako.
"L-lenoxx... I'm so—"
"Stop," he uttered. Natigilan ako at tumitig sa kaniya.
His eyes were dark and blank. But I saw a glimpse of something on it. Parang may gusto siyang sabihin ngunit hindi niya magawa. Bakit niya pinipigilan ang sarili? Gusto ba niya na mag-sorry sa 'kin?
Then say sorry... pagkatapos tanga na naman ako.
Natapos iyon na hindi pa rin siya umimik. Pinahiga lang niya ako at tuluyan na siyang umalis. I tried to sleep ngunit hindi ko magawa. Ni hindi man lang siya bumalik pagkatapos.
Saan kaya siya natulog?
Kaya paggising ko no'n ay mugto ang mata ko. Halo ng pag-iyak at puyat. Masakit din ang ulo ko.
Bumaba ako at hinanap siya. Ngunit hindi ko siya nakita. I sighed and went to my room. Naligo ako at sinuot ang nakahanda na damit sa kama.
Matapos mag-ayos ay kumunot ang noo ko nang may mapansin. Hindi ko makita ang mga bag ko! I looked at the closet ngunit wala.
Agad akong lumabas at natigilan nang makita siya sa sala. Bumaba ang tingin ko at nakita sa tabi niya ang mga bag at iba ko pang gamit. Dinagundong ng kaba ang puso ko at humakbang palapit sa kaniya.
"L-lennox? Ano 'to? Bakit nasa labas 'yan?" I asked him.
Nakapamulsa siyang tumitig sa akin. Wala pa ring emosyon ang kaniyang mukha. I gasped and stared at him.
"I want you to leave, now," he said with a cold voice. My eyes widened before walking towards him.
"A-ano? Lennox! Bakit?" I asked. Nagsimulang mamuo ang luha sa aking mata.
I saw something glinted on his eyes na agad ding nawala.
"I want you gone," he simply said.
Mas lalo akong lumapit sa kaniya at kumapit sa kaniyang damit. I took a grip on it and look up to him.
"Bakit? Bakit Lennox? Akala ko gusto mo na sa'yo ako? Baliw man pakinggan but I still want to be with you. I want to stay by your side!" I sobbed at niyakap siya habang nakatingala.
He shook his head.
"Just leave."
Lalo akong napahikbi at niyakap siya. I buried my face on his chest and shook my head.
"Please... no. Susundin ko na ang lahat ng gusto mo. Hindi na ako susuway. I'll be good. Please?" Muli ko siyang tiningala.
His face is now in trouble. Umiling siya at nag-igting ang kaniyang panga.
"No. You know ho—"
"Sorry na, 'di ba? H-hindi na ako makikipag-usap kahit kanino! Kahit kaninong lalaki, sa'yo na lang. Kahit sa babae pa. Whatever you say, susundin ko, just... just don't push me away. Sabihin mo, bawiin mo 'yon at sabihin na gusto mo ako manatili," I begged.
Tears start to stream down from my eyes. My eyes are already blurry because of tears clouding them.
"Stop it, Sweet." Tinulak niya ako nang bahagya ngunit umiling ako at mas niyakap siya nang mahigpit. "Did you forget what I'm capable of! Kinalimutan mo na ba kung ano ang muntik ko ng nagawa sa'yo? Don't be stupid, Sweet! Umalis ka na!"
Mariin akong umiling at kumapit sa leeg niya.
"No! Ayoko! Gustong-gusto kita, Lennox. Na kahit sinaktan mo ako, hindi ko magawang magalit sa'yo. Kaya 'wag naman ganito, please.."
Unti-unti akong nanghina at napadausdos hanggang sa nakaluhod na ako sa harap niya. Tiningala ko siya at tinitigan. He's staring at me bago suminghap at umiwas ng tingin.
"No. Umalis ka na. Bago pa ako may magawang higit pa! Can't you see that my other personality is... is..." Dinungaw niya ako and I saw a tear fell from his eyes. Tila kumislap pa iyon bago tuluyang nahulog, " obsessed...at kahit hindi ko gusto, nasaktan kita. And it can do the worst.." he murmured.
Unti-unti siyang napaluhod sa harap ko. Ngayon ko lang siyang nakitang ganito. Weak, sad, and vulnerable. Ang isang butil ng luha ay nasundan hanggang sa naging sunod-sunod iyon.
"You don't know how fucking painful it is to see myself hurting you. 'Yong kahit anong pagmamakaawa mo, halos hindi ko napigilan ang sarili. It's so fucking painful to hurt you which is very opposite on what I promised. Sabi ko po-protektahan kita but..." Ginulo niya ang buhok at sinabunutan, "but I hurt you. I fucking hurt you! It almost succeeded on forcing myself to you!"
Natulala lamang ako sa kaniya at pinanood siyang tumangis. Unti-unti siyang lumapit sa akin bago umiyak sa may tiyan ko na parang bata. Humigpit ang yakap niya at tumingala sa akin.
"K-kaya kung gusto mo, please leave now. Kahit labag sa kalooban ko, I will let you go," mariin niyang saad at tila unti-unting nauupos. "But please, kapag nanatili ka, huwag na huwag mo akong iwan. Hindi ko kaya na wala ka. Hindi ko kaya... ayoko na maiwan pa. Ayoko na mag isa. I will try my best to be good. Baby, I'll be good."
Niyakap ko siya at hinayaan na umiyak sa dibdib ko. Naninikip ang dibdib. I can feel his misery... his sadness.
Sinuklay ko ang kaniyang malambot na buhok. Sandali akong natulala at tumigil sa ginagawa. Naramdaman ko ang pagtingala niya kaya dinungaw ko siya. Mapungay ang kaniyang mata, he's even pouting and I realized how adorable he is.
"Bakit ka tumigil?" Parang bata niyang tanong.
I smiled a bit and pinched his cheek before combing his hair with my finger. Bumalik siya sa pwesto.
We are lying on the bed. Nasa dibdib ko ang ulo niya at mahigpit ang kaniyang yakap sa akin.
"I'm sorry for what happened yesterday..." he murmured.
Napabitaw ako sa kaniya nang umayos siya ng higa at tumagilid. Nakadungaw siya sa akin at hinahaplos ang aking pisngi.
"I woke up yesterday, afternoon. I'm feeling strange and I now that feeling. Nakahubad ako kaya kinabahan ako nang sobra. Agad akong pumunta sa kwarto mo pero wala ka. I went to my room and found you naked. Maraming marka at iilang pasa sa katawan. Paunti-unti kong naalala ang nangyari at..." malalim siyang bumuntong-hininga at umiling.
Hinalikan niya ako sa pisngi. Matagal niyang nilapat ang labi bago lumayo at muli akong tinignan.
"So you mean, may iba kang personality? Is it like a disorder kung saan may iba-ibang personality iyong isang tao?" I asked him. He bit his lips kaya napatingin ako ro'n.
"Kind of but not really. You can't understand it but ang masasabi ko lang, sometimes I can be a monster and that monster will take over me." Napatango ako at yumakap sa kaniya.
"Pero hindi mo naman gusto 'yong ginawa mo, 'di ba?" I asked him again. He kissed my forehead and I closed my eyes when his lips touched my skin.
"No. Never. I'm not in control yesterday. You know, I promised to you that I would make love with you kapag mahal mo na rin ako.." Humigpit ang yakap niya sa 'kin. "And I'm really sorry baby. Mabuti na lang medyo natauhan ako sa sampal mo at umalis," he murmured. "Pero nasaktan pa rin kita. I didn't even kiss you gently."
I heaved a sigh and looked at him.
"You said something earlier, sabi mo kapag 'mahal mo na rin ako', so you're in love with me?" I asked.
He smiled, a sweet and gentle smile.
"Yes, my Sweet. I'm fucking in love with you... since then."
******
Supladdict<3