"Finally! You're home! "
Napapiksi ako sa gulat nang bumungad sa'kin ang boses ng asawa the moment I entered the Santillana's mansion.
Nakaupo lang sya sa sofa habang may hawak na isang kopita ng alak sa isang kamay.
Napaatras ako nang tumayo siya at tiningnan ako nang nanlilisik ang mga mata.
Napaatras pa ako lalo nang dahan-dahang lumapit siya sa'kin.
"May nakakita sa'yo. Andito ka na raw three days ago pa! Tell me, may kabit ka 'no?!"
My whole body shivered in fear.
Mas lalo pa akong natakot nang hablutin nya 'yung braso ko at hinila papasok sa kwarto namin.
"A-ANO BA BORGY! MASAKIT!"
Pabalibag na binitawan nya ako sa kama namin.
Hindi ko napigilang umiyak sa sobrang takot na nadarama ngayon.
"MASAKIT?! MAS SOBRA PA DYAN ANG MATATANGGAP MO SA'KIN KAPAG NALAMAN KO KUNG S'AN KA NITONG NAKARAANG TATLONG ARAW! SA LALAKI MO BA HA, CAMILLE?!"
Nanlilisik pa rin ang mga mata nya.
Lalo akong nahintakutan nang marahas na piniga niya ang magkabilang pisngi ko.
Lalong nanginig ang kalamnan ko sa takot.
" SUMAGOT KA! SA LALAKI MO BA HA?! KAYA BA HINDI KA NAGAPARAMDAM SA'KIN HABANG NASA PROBINSIYA KA? HINDI NAMAN SI TATAY ARNOLD ANG PAKAY MO DUN KUNDI 'YUNG LALAKI MO! SINO SIYA CAMILLE HA?! SINO?!"
Piniga nya pa lalo ang pisngi ko.
Wala akong magawa kundi ang umiyak sa takot at sakit.
Narinig kong tumunog ang pinto ng kwarto hudyat na may marahas na pumasok mula rito.
"BORGY!"
Lihim na nagpasalamat ako nang marinig ang boses ni Mama Fely.
Binitawan naman agad ako ni Borgy nang makita ang ina.
Sumiksik ako sa headboard ng kama at umiyak.
"What's with you, Borgy?! Kakabalik lang ng asawa mo ay sinasaktan mo na agad! Hindi gawain ng isang mabuting asawa yan!"
Hindi pinansin ni Borgy ang ina, nanatiling nakakuyom ang mga kamao nito, at mabilis na lumabas ng kwarto at iniwan kami.
Niyakap agad ako ni Mama nang mapag-isa kaming dalawa sa loob.
"Hush now, sweetheart. I'm very sorry about that, Hija. I really don't know what's going on with him these past few days, he was very irritable. I'm really sorry. Wait, I'll just call Ellen. Magpapakuha lang ako ng isang basong tubig para inumin mo to calm you down."
Tinanguan ko lang si Mama.
Nang bumalik ito ay agad na pinainom sa'kin ang isang basong tubig na dala.
I remained silent until she left the room.
"ANO?! SINAKTAN KA NIYA?! ULIT?!"
Awtomatikong nailayo ko ang cellphone sa tenga nang sumigaw si Yvette sa kabilang linya.
Kinuwento ko kasi sa kanya ang nangyari kanina.
"Nagsumbong ka na ba kay Tito Arnold?!"
"Alam mong wala akong planong magsumbong sa kanya, Yvette!"
"Wag ka na kasi matakot, bruha! Aish! Susugurin ko na talaga 'yang Borgy na yan! 'Di porket asawa ka niya ay malaya na siyang gawin yun sa'yo! And what ?! He accused you of having an affair with someone?!"
Napabuntong-hininga.
"Totoo naman siya ng akusa eh. Nagkaroon naman talaga ako ng affair with some man eh. A one-night affair with Ken, the man I fell in love with."
My tears started to fall again when I remember Ken.
"–Mali man sa paningin ng ibang tao at ng Diyos yung nangyari, for me it was my most beautiful mistake! Hindi ako nagsisisi sa nangyari. Nagsisisi lang ako ngayon dahil nagsinungaling ako kay Ken, parang pagsisinungaling na rin kasi ang paglilihim ko sa kanya eh! Masisisi mo ba ako bruha? Sa kanya ko lang naramdaman yun eh!"
I started to sob.
"Hey! Don't cry! Oo, mali yung nangyari sa inyo. But I couldn't blame you, nagmahal ka lang. Lahat tayo ay mahina pagdating sa pag-ibig, kaya naiintindihan kita bruha. By the way, have you already confronted your husband about the video?"
"Not yet. Alam mo namang galit agad ni Borgy yung bumungad sa'kin kanina."
Yvette sighed on the other line.
Ilang sandali lang ay may narinig akong tumigil na sasakyan.
"Vette, usap nalang ulit tayo next time. Si Borgy na siguro yung dumating."
"Wait bru–"
Di ko na pinatapos si Yvette, pinatay ko na agad yung tawag.
Bumaba ako para salubungin ang asawa.
Napahinto ako sa panghuling baitang ng hagdan nang makitang may kasama itong lalaki.
Actually, nakaalalay ito sa asawa.
"You must be his wife?"
Tanong nung lalaki sa'kin.
Tumango ako.
"I am Paulo. Borgy's childhood friend. He came into my office earlier. Mukhang problemado, at nagyaya siyang magbar. Sinamahan ko siya, and he drank too much. I am very sorry for this. Di ko siya.mapigilan eh."
"No, it's okay. Ako na ang bahala sa kanya. Salamat pala sa paghatid sa kanya ah?"
Sagot ko habang papalapit sa kanila.
He laid Borgy on the couch.
"Don't mention it. I just did my part. Sige, magpapaalam na ako. It's already late na rin kasi."
"Sige. Salamat uli."
Sinundan ko pa ng tingin si Paulo hanggang sa nakaalis na yung kotse nya.
Napasinghap ako sa pagkabigla nang paglingon ko sa kinaroroonan ni Borgy ay nakaupo na ito sa sofa at masamang nakatingin sa'kin.
I gulped.
Kinakabahan man ay nilapitan ko sya.
"Hindi ka ba nagugutom?"
Tanong ko sa kanya.
Nanatili lang siyang nakatingin sa'kin ng masama.
Nagsisimula na namang binundol ng kaba ang dibdib ko.
"G-Gusto mo na bang pumanhik na sa itaas at matulog? T-tara? Aalalayan kita papanhik sa taas."
Akmang hahawakan ko na siya pero tinabig niya lang ang kamay ko.
He got up and started to walk.
Hindi na matuwid ang paglalakad niya dala ng kalasingan.
I sighed.
Sinundan ko nalang siya hanggang sa makarating na siya sa kwarto namin at humiga sa kama.
Ingat na nilapitan ko sya.
"B-Borgy?"
Untag ko sa kanya.
Di sya sumagot. His eyes were closed.
"Borgy? Huhubarin ko na tong sapatos mo ha? Pati na rin 'tong shirt mo. Basa na kasi eh."
Wala pa rin akong sagot na nakuha mula rito.
Kaya hinubad ko na lang yung sapatos at basang t-shirt nito. Kumuha ako ng bagong damit sa cabinet at isinuot rito.
I stared at him. Mariing nakapikit ang mga mata niya.
I sighed again.
Humiga na ako sa tabi nya.
I was half asleep when I felt a heavy weight on top of me.
I opened my eyes. They automatically widened when I saw Borgy on top of me!
"B-Borgy!"
I cried in fear.
Nanlilisik ang mga mata niyang nakatitig sa'kin.
"NAKITA MO LANG AKONG LASING KANINA AY NILANDI MO NA SI PAULO!"
Sinalakay na naman ng matinding takot ang buong sistema ko nang sinigawan niya ako.
"Aaargh! A-ano ba yang pinagsasasabi mo, Borgy?!"
Mas tumindi ang takot na nararamdaman ko nang bigla niya akong sinakal.
"Sabihin mo nga sa'kin Camille, may kabit ka noh?! Kaya hindi mo ako kayang mahalin! Tell me, sino ba yang kabit mo ha?! Papatayin ko siya!"
I started to cough in suffocation.
"B-Borgy..."
Hinawakan ko ang mga kamay niyang sumasakal sa'kin upang ilayo ang mga ito pero ang lakas niya.
I coughed again.
"Papatayin kita Camille! Papatayin ko kayo niyang kabit mo!"
He shouted as he kept on strangling me.
Kinilabutan ako.
Hirap na akong huminga.
May mga butil ng luha na ang tumakas sa'king mga mata dala ng takot at sa pagkakasakal niya.
Nanghihina na ako.
"WHAT THE— BORGY!"
Nanghihinang napatingin ako sa pinto nang kwarto nang may sumigaw mula rito.
Lihim na nagpasalamat ako sa Diyos nang makitang si Mama Fely pala ito.
Binitawan agad ako ni Borgy nang marinig ang sigaw ng ina.
Ubo lang ako ng ubo pagkatapos.
Nag-aalalang nilapitan ako ni Mama Fely at niyakap. Umiyak ako sa balikat nito.
"WHAT HAVE YOU DONE BORGY?! YOU'RE SICK AGAIN!? AKALA KO BA OK KA NA?!"
Nalilito ako sa sinabi ni Mama Fely.
Ano daw?
Nakita kong nataranta si Borgy. Sinasabunutan nya ang sarili.
"I thought so, Mom!"
Nalilitong pinaglipat-lipat ko ang paningin sa kanilang dalawa.
Tiningnan ako ni Mama Fely.
"I am sorry, Hija. But you have to know the truth."
Naluluhang sabi ni Mama Fely habang ginagap nya ang mga palad ko.
"No, Mom!"
Tutol ni Borgy.
"She has to know Borgy!"
Ano ba yung dapat kong malaman?
"Borgy has PPD, Hija."
Natigilan ako.
PPD? Paranoid Personality Disorder?
Napatingin kami kay Borgy nang marahas itong lumabas ng kwarto.
Di ako makapagsalita. Parang may bikig sa lalamunan ko.
Borgy has PPD? Pero bakit gusto niya yung rough sex, bondage and being a dominator? Dito ba niya pinapalabas ang lahat ng frustrations? Maybe ,yes.
Ilang araw mula ng malaman ko yun, nagiging aloof na si Borgy sa'kin. Hindi na rin siya naglalagi dito sa bahay.
Ilang beses kong sinubukang kausapin sya pero agad niya akong iniiwasan.
"Hija? Nakausap mo na ba sya? "
Tanong ni Mama Fely isang gabi habang naghahapunan kami.
"Hindi pa ho Ma eh."
Malungkot na sagot ko sa kanya.
"He was 10 when I first saw his aloofness and being paranoid."
Pagkukwento ni Mama.
"- It started when his Yaya Melga decided to resign, magpapakasal na kasi ito. Sobrang close nila ni Borgy kaya nung malaman niya ang plano ng yaya ay nagalit siya, at nasaksak niya ang kamay nito ng barbecue stick."
Napasinghap ako sa narinig.
Borgy did that?!
"Since then, ayaw na niyang makipaghalubilo sa kapwa bata o kaya'y sa ibang mga tao. Hindi tumatagal ang mga yaya niya sa kanya. He always pushed them away saying that they would gonna leave him. Nagiging bayolente siya. So I decided to consult him to a psychiatrist. Dun nalaman namin na may PPD siya. We kept it to ourselves. Ni hindi namin ipinaalam ito kay Seb. Lahat ng paraan para gumaling si Borgy sa kondisyon niya ay ginawa namin. After 5 years, nakita kong may progress na sa kanya. He started to get along with others, making friends. I really thought he was fine. Not until I saw him becoming his old self again. I started to think that he was not yet totally fine. I'm really sorry, Hija."
"No, it's okay Mama. Naiintindihan ko na ngayon kung bakit ganyan si Borgy. Kung alam ko lang sana ang kondisyon niya ay tutulungan ko siya."
Life must be really hard for Borgy.
Naaawa tuloy ako sa kanya.
***
"Borgy? B-Bakit hawak-hawak mo yang cellphone ko?"
Nabungaran ko si Borgy na hawak-hawak ang phone ko at may tinitingnan rito. Kakatapos ko lang maligo at kakalabas lang ng banyo.
Tiningnan nya ako.
"This."
Ipinakita nya sa'kin yung video nila ni Trixie. Yung pinasang video ni Borgy nun sa messenger ko.
Nakalimutan kong idelete 'yon.
"Paano ka nagkaroon ng copy nito?"
Nagtatakang napatitig ako sa kanya sa mga mata.
Siya yung nagpasa sa'kin niyan, nakalimutan na ba niya?
"Nakalimutan mo na ba?"
Nakakunot-noong tanong ko sa kanya.
"- Borgy, pinasa mo yan sa'kin through messenger nung nasa probinsya pa ako. Di mo ba natatandaan yun? "
Napakunot-noo rin si Borgy.
"That video was recorded a year ago and why would I send it to you? Alam kong may sakit ako, Camille. Pero hindi ako baliw para ipasa yan sa'yo! ----"
He paused.
Imposibleng hindi siya yung nagpasa nito dahil account niya yung ginamit. Except that, kung may ibang nakakaalam ng account niya.
"Trixie!"
Napatingin ako sa kanya nang isigaw nya yun. He was about to open the door when I asked him,
"S-san ka pupunta?"
He stopped and faced me.
" You don't have to worry, Cam. I'll be fine. I'm sorry for being an ass to you. I'm sorry if I was so paranoid. Natatakot lang naman ako na mawala ka sa'kin. Iniisip ko palang na baka may iba kang mahal kaya hindi mo kayang suklian yung pagmamahal ko, parang pinapatay na ako! Ayokong mawala ka, Camille. I'm really sorry for hurting you! I promise, I'll make it up to you! Sa ngayon, may aayusin lang ako. I'll be back."
Lumapit sya sa'kin at hinalikan ako sa noo bago niya ako tuluyang tinalikuran.
"Borgy, naiintindihan naman kita e! Naiintindihan na kita ngayon, at napatawad na rin kita. Kung ano man yang aayusin mo, alam kong magtatagumpay ka. Hihintayin kita, Borgy."
Huminto sya saglit bago tuluyang lumabas ng kwarto.
Ngayong alam ko na ang kondisyon ng asawa, aayusin ko na ang tungkol sa'ming dalawa.