Uyandığımda Kerem yoktu. Elimi yüzümü yıkayıp mutfağa girdim. Bir şeyler hazırladım, sofrayı kurarken Kerem geldi. Elinde bir sürü poşet vardı. Yanağıma kocaman bir öpücük bıraktı.
"Bunlar ne sevgilim?"
"Kızımıza bir sürü oyuncak ve giysi aldım. Hadi otur da bakalım."
"Sence de biraz erken değil mi?" dedim gülerek
"Yoo.. Sadece 200 gün kaldı."
"Ama sen çok tatlısın biliyor musun?" dedim ve yanağını okşadım. "Peki böyle her şeyi pembe almışsın iyi hoş da.. Kızımız olacağını nereden biliyorsun? Belki bir oğlumuz olur?"
"İçime doğuyor.. Tıpkı sana benzeyen bir kızımız olacak. Şuralarda koşturup duracak. Oğlumuz da olsun tabi ileride.. İkişer üçer tane yaparız." kahkaha attım.
"Aşkım benim çıkmam lazım. Doktor randevum var."
"Aa kontrol bugün müydü? Benim aklımdan çıkmış ya.. Hadi gidelim."
"E ama senin toplantın vardı?"
"Amaaan boşver toplantıyı. Sizden önemli mi? Hadi.."
**
Beraber dışarıya çıkıp hastaneye gittik. Doktorun odasına girdik. Ultrasonla bebeğimizi muayene ediyordu. Daha sonra Zeynep'e birkaç test uyguladı.
Kerem: "Kız dimi?"
Ekin: "Henüz çok küçük olduğu için anlamayamayız."
Kerem: "Peki nasıl? Sağlıklı dimi Ekin?"
Ekin: "Gayet sağlıklı.. Ama şuanlık."
"N-ne? O ne demek?"
Ekin: "Zeynep.. Biliyorsun.."
"Bi-b-bilmiyorum.. Hiçbir şey bilmiyorum ben. Bir sorun mu var Ekin? Hı? Saklama benden.. Lütfen.. Lütfen bana da söyle."
Ekin: "Normalde kalp hastalığı olan kadınlara hamile kalmamalarını öneririm.."
K: "B-b-bu ne demek ş-şi-şimdi? Konuşsana? Yani.. Risk mi diyorsun?"
E: "Çok büyük bi risk.. Eğer istersen hemen aldırabilirsin Zeynep. Çünkü o sana zarar verecek."
K: "Senin dediğini kulağın duyuyor mu? Ne diyorsun sen ya?!"
"Kerem.. Sakin ol lütfen. Hayır.. Böyle bir şey olmayacak. Ne olursa olsun onu aldırmıcam."
E: "Sen nasıl istersen.. Ama hamilelikte kalp krizi geçirme olasılığı normalden daha fazladır." ağlamamak için zor tutuyordum kendimi, Kerem çok kötü olmuştu.
**
Eve gittik. Yol boyunca hiç konuşmamıştık. Kerem ayakta zor duruyordu.. Koltuğa oturdu, ben de önündeki sehpaya oturdum. Gözlerindeki o ışık kalmamıştı artık. Ben üzülmeyeyim diye küçük bir tebessüm vardı yüzünde.
"Yarın için bir randevu aldım hastaneden."
"N-ne randevusu?"
"Bebeği.. Aldırmak için."
"Kereem.. Yapma sevgilim lütfen. O bebek bizim bebeğimiz. İkimizin.. Ben bunu yapamam, lütfen böyle bir şey isteme benden."
"Ama Zeynep.. O seni öl.." dedi ve sustu.
"Hayır sevgilim. Bana hiçbir şey olmayacak." gülümseyerek yanaklarını sevdim.
"Zaten her Allah'ın günü sana bir şey olacak diye aklım çıkıyor. Yalvarırım Zeynep.. Yalvarırım bırakma beni."
"Şşşş.. Yok öyle bir şey bitanem. Benden öyle kolay kurtulamazsın. Unutalım Ekin'in dediklerini tamam mı? İyiyim ben. Çok iyiyim hem de. Sen yanımda olmaya devam ettikçe de iyi olucam."
**
~Kerem~
Canım çok sıkkındı. Evde durdukça duvarlar üstüme üstüme geliyordu. Dışarıya çıkıp şirkete gittim. Kantinde oturuyordum.. Bir süre sonra Can geldi yanıma.
"Karadenizde gemilerin mi battı? Ne bu surat?"
"Boşver.."
"Sana bir şey olmuş da neyse yakında çıkar kokusu. Şu Yağmur mevzusunu ne yapıcaz abicim?"
"Bilmem.. Napıcaz?"
"Ya Kerem her şeyi mahvettin abicim.. Bir daha kızın yanına yaklaşmıcaz ne demek? Ben bu kızla evlenmek istiyorum, senin dediğine bak."
"Ne söyleseydim Can? Adam bizi döve döve öldürecekti orada. Gidelim adam gibi isteyelim şu kızı. Vermezse de vermesin."
**
Şirketten çıktıktan sonra Zeynep'in ofisine gittim. Odasına girdiğimde Berk'i gördüm ve şaşırdım. Zeynep gülümseyerek ayağa kalkıp yanıma geldi ve yanaklarımdan öptü.
Zeynep: "Hoşgeldin sevgilim."
"Hoşbuldum.. Berk.. Dönmüşsün?"
Berk: "Sizi çok özledim, dayanamayıp döndüm valla." biraz sinirlenmiştim ama çaktırmamaya çalışıyordum, zoraki bir şekilde sarıldım. "Ne o? Beni gördüğüne sevinmemiş gibisin."
"Keşke önce bana uğrasaydın."
Berk: "Seni aradım ama açmadın.. Belki Zeynep'in yanındasındır falan diye düşündüm."
Z: "Kerem? Sen iyi misin sevgilim? Bir sorun mu var?"
"Yoo.. İyiyim."
**
~Zeynep~
Berk'i evine bıraktıktan sonra tekrar arabaya bindik, eve gidiyorduk. Kerem biraz üzgün ve sinirli gibiydi.
"Sevgilim.."
"Söyle güzelim."
"Sen biraz bozuldun mu sanki?"
"Niye?"
"Berk yanıma geldi diye.. Ya bak aklından geçen şeyi az çok tahmin edebiliyorum. Eğer onunla konuşmamı istemezsen konuşmam."
"Yok güzelim sorun değil. Ama bilmiyorum.. Gelir gelmez ilk senin yanına uğraması.. Anlayışın için teşekkür ederim güzelim. Benim canım başka bir şey yüzünden sıkkın.. Sen takma kafana beni boşver."
"Ekin'in dediği şey için dimi? Hani kapatmıştık bu konuyu? Beni de üzüyorsun lütfen yapma sevgilim." gülümsedi, dudaklarından minik bir öpücük aldım.
**
~Kerem~
Sabah erkenden kalkıp şirkete gittim, toplantı bittikten sonra kantine indim. Berk'in yanına oturdum.
"Çok özlemişim burayı biliyor musun?"
"Amerika sana yaramamış.. Bir deri bir kemik kalmışsın." dedim gülerek.
"Öyle oldu biraz.. Hı bu arada amca oluyormuşum."
"Evet.. İnşaallah."
"Senin canın sıkkın gibi sanki biraz?"
"Zeynep'in durumu.. Canımı çok sıkıyor. Doktor bir şeyler söyledi. Kalp hastalarının hamile kalması tehlikeli falan dedi."
"Hadi ya.. Gerçekten mi? Umarım bir şey olmaz."
"Umarım."
"Can mesaj atmış bir dosyayla ilgili. Ben bi bakıp geleyim hemen."
"Tamam.."
Berk gittikten bir süre sonra Ateş geldi ve yanıma oturdu. Tam kalkacaktım ki beni durdurdu.
"Hiç dost canlısı değilsin be Kerem.."
"Ben kiminle dost, kiminle düşman olacağımı iyi biliyorum Ateş."
"Ben senin düşmanınım yani?"
"Hayır.. Ne dost ne düşman.. Ben seni adam yerine bile koymuyorum."
"Ovv çok sertti. Dostunu, düşmanını iyi biliyorsun ama en yakınındaki düşmanını göremiyorsun."
"Ne demek bu?"
"Bir şey duydum.. Berk gelir gelmez Zeynep'in yanına gitmiş.. Doğru mu?"
"Seni ilgilendirmez."
"Ama seni ilgilendirir. Berk'in amacı ne sence? Ya Zeynep'i hâlâ unutamadıysa? Ya Zeynep'te onu hâlâ seviyorsa?"
"Ateş.. Git başımdan."
"Benden sana ufak bir tavsiye.. Dikkat et." dedi ve göz kırptı.
O sırada bize doğru gelen Berk'e diktim gözlerimi. Ateş'in dediklerini umursamamaya çalışmıştım ama başaramıyordum. Sürekli içimden 'ya doğruysa' diyordum.