Draco struint doelloos door de gangen. Waar zou hij nu eens naar toe gaan? Het duurt tenslotte nog even voordat het eten wordt opgediend en hij heeft niks anders te doen. Ja hij had wat opdrachten meegekregen van docenten, maar hij doet niet aan huiswerk. Soms kijkt hij wel eens wat door, maar het grootste gedeelte van de tijd laat hij andere mensen voor hem werken. Nee dat is niet vals spelen, dat is slim spelen.
Draco komt bij een trap. Is hier niet de leerlingenkamer van Griffoendor? Hij loopt de trap op, waar voor de deur een portret van een dikke vrouw schel aan het zingen is.
'Wat doe jij hier? Jij bent geen Griffoendor, volgens mij,' zegt de vrouw als ze Draco in het oog krijgt en is gestopt met zingen.
'Ik was uw prachtige zang aan het beluisteren, mevrouw,' zegt Draco vleiend. Dat werkt altijd.
'Ach, er zijn mensen die veel beter kunnen zingen,' zegt de dikke dame blozend.
'Ik heb nog nooit iemand zo mooi horen zingen als u.'
'Houd op kind, je maakt mij blozen. Nou vooruit, kom dan maar binnen.' De deur gaat open en de dikke dame zwaait liefdevol naar Draco.
De blondharige jongen stapt de leerlingenkamer in en krijgt meteen een walgend gevoel. Alles is zo.... rood. En warm. Totaal het tegenovergestelde van de leerlingenkamer van Zwadderich, totaal het tegenovergestelde van Draco's stijl. Gadver.
'Wat doe jij hier?' vraagt een jongen die waarschijnlijk een paar jaar ouder is dan Draco dreigend. Zijn rood-gouden stropdas hangt los om zijn hals.
'Ik sta, leef en adem hier,' zegt Draco droog, waarna hij door loopt. De protesten van de jongen compleet negerend.
Boze blikken zijn op Draco Malfidus gericht als hij de kamer doorloopt, op zoek naar een pluizige bos, bruine krullen. Ah, daar zit ze. Achter in de kamer, voorover gebogen over een dik, zwart boek. Het zal ook weer eens niet zo zijn.
Draco haalt diep adem om in zijn rol te komen, zet een liefkozende lach op en loopt naar zijn 'vriendinnetje'.
________________________________
Zorry, beetje een kort (lees: nutteloos) hoofdstuk :')