Merhaba arkadaşlar ben Ezgi. Bu ilk hikayem umarım beğenirsiniz. Hatalarımı acemiliğime verin :))
Yanımda köpeğim Momo ile ormanda koşuyorduk. Hayır birşeyden kaçıyorduk. Hava loş ve sisliydi. Hiçbir şey göremiyordum. Korkuyordum. Koşuyordum ama nereye gittiğimi bilmiyordum. Peşimdekinden kurtulmalıydım. Bir boşluk hissettim. Yanıma baktım, Momo yoktu. Bağırmaya başladım. Momo! Momooo! Birden arkamda biri olduğunu hissettim. Arkamı dönmemle biri omuzlarımdan tutup sırtımi ağaca dayadı. Simsiyah giyinmişti. Gözleri gökyüzü kadar maviydi. Önüne düşen dağınık siyah saçları gözlerini daha parlak gösteriyordu. Korkan bir çocuk gibi bana bakıyordu. Teniyle aynı renkte olan dudakları aralandı. Birşey söyleyecekti.
"Sana ihtiyacım var." daha cümlesini bitirmeden gözlerinden birer damla yaş aktı.
"Acı çekiyorum." dedi. Birden gözlerindeki korku ve masumiyetin yerini öfke ve dehşet aldı. Deniz mavisi gözleri tamamen siyaha döndü. Bir köpeğin hırlamasını andıran sesler çıkarıyordu. Ağzını araladı. Köpek dişleri uzuyordu. Boynumu ısırmasıyla çığlık attım.
"Armin! Uyan. Armiiinn!!"
Gözlerimi açmamla ev arkadaşım Duru'yu gördüm. Demekki herşey rüyaymış.
"Ter içinde kalmışsın. Ne gördün bu kadar korkunç? " Selin de telaşlanmıştı. Rüyamın en küçük detayına kadar anlattım. Rüyamı yorumlamaya başladı. Rüya yorumlamaya bayılır fakat ben tek kelimesini bile dinlemiyordum. Etkisinden çıkamamıştım.
"Neyse hazırlanalım artık okula geç kalacağız." Selin uyarmasaydı okulu unutup akşama kadar rüyamı düşünebilirdim. Kısa ve rahatlatıcı bir duş, salaş kıyafetler ve toplu saçımla okula hazırdım. Selin de hazırlandıktan sonra metroya binip okula geldik. Ders İngilizce'ydi fakat benim aklım rüyamdaydı. Dalgın bir şekilde tahtaya bakıyordum. Fakat birden yazılar dikkatimi çekti. Aman Tanrım! Kalp krizinden ölmem an meselesiydi!
Umarım beğenmişsinizdir :) yanlışlarımı ve eklemek istediklerinizi yorum olarak yazarsanız sevinirim :) <3