Ana Yemek: Korku

Part 21

"Benden korkmana gerek yok. Sana zarar vermeyecegim." Temkinli adimlarla geri geri gidip koltuga oturdu. Yuzune bakiyordum

Bir aciklama bekliyordum. Ruyamlarimda onu gordugumu biliyordu. Tam agzini acmisti ki kapi caldi. Ayaga kalktim ve kapiyi acmaya gittim.

"Zamanlaman çok guzel Demir." Gozlerimi devirdikten sonra salona gittim. Tam dinlemeye hazir oldugumu soyleyecektim ki Batuhan'in orda olmadigini gordum.

"Batuhan?" Ses yoktu.

"Batuhan?!" Yine ses yokru. Umudumu kesip Demir'in yanina gittim. Armin'in yanina oturmus, basini dizine koymus saciyla oynuyordu. Onlarin bu hallerini bozmak istemedim. Sessizce balkona ciktim ve yildizlari izleyip Batuhan'i dusunmeye basladim.

ARMİN'İN AGZİNDAN

Kendimi kesip bicmistim. Daha dogrusu ben degil Ozgur yapmisti. O an birsey hissetmiyordum. Bedenim Ozgur'e aitti. Herseyi izliyordum sadece. Tek yapabildigim buydu. Melda'nin beni gordugunde attigi ciglik, tanimadigim birinin bogazima yapismasi, Demir'in beni kurtarip kolumdan surukleyerek asagi indirmesi ve kapsul. Son hatirladigim bunlardi. Yavas yavas kendime geliyordum. Gozlerimi araladigimda Demir rahatlamis, zafer kazanmis bir edayla gulumsuyordu. Bu gulumseme için canimi bile verirdim.

"Gunaydin prenses." Gulumseyip dogrulmaya calistim. Ama Demir beni durdurdu.

"Daha yeni uyandin. Ve vucudun yara icinde. Biraz daha dinlenmelisin." Dinlenmek unrumda bile degildi.

"O kimdi? Bogazima- yani Ozgur'un bogazina yapisan."

"Adi Batuhan'mis. Ozgur'u oldurmek isteyenlerden biri olmali." Gizledigi birsey vardi.

"Simdi nerde?"

"Gitti."

"Melda?"

"Balkonda."

"Batuhan'la Melda'nin arasinda biraey mi oldu?" Gozleri kocaman acilmisti. Nasil anladin der gibi bakiyordu. Çok belli etmisti ama.

"Ben de ne olduğunu bilmiyorum. Sen yukardayken -Batuhan yeni gelmisti- Melda'yla uzin sure bakistilar. Batuhan Melda'nin yanina gidip elini alnina koyacakken durdurdum. Buyuk ihtimalle o da bir tarnodis ve Melda da onun kurbani." Melda'ninda böyle birseye karismasi beni uzmustu.

"Sen ve ben gibiler yani."

"Öyle de diyebiliriz."

"Hmm. Ya ben biraz dinlensem iyi olacak sanirim. Odama gitmemde yardim eder misin? "

"Tabi." Ben koluma falan girer diye dusunmustum ama beni kucakladigi gibi goturmustu.

"Kendim yuruyebilirdim ama."

"Bu yaralarla? Sence ben buna izin verir miyim?" Ona bir daha asik olmustum. Kendime cekip optum. Onu zihnimde -iyy igrenc- gibi sesler olmadan opmeyi ozlemistim. Yanima uzandi. Gogsune yatttim. Artik uzun ve rahat bir uyku cekebilirdim.

SABAH

Uyanmak istemiyordum ama gozume giren gunes isiklari zorla actirdi gozlerimi. Demir hala uyuyordu.kalkip aynanin basina gectim. Vucudumdaki yaralarin derinligine bakacaktim. Hic yara yoktu. Nasil olur? Dun kendimi kesip bicmistom. O an Demir'in cekmecedeki acik maket bicagiyla elimi kestigimde nasil iyilestirsigi aklima geldi. Muhtemelen bu yaralara da aynisini yapmisti. Sessizce odadan ciktim. Melda'yi gormek istiyordum. Odasina gidip kapiyi actim. Gordugum sey karsisinda soka girmistin.

"AMAN TANRİM!" Hemen kapiyi kapattim. Melda ve dun bogazima yapisan cocuk sarmas dolas uyuyorlardi ve ciplaklardi. Demir hemen yanima kosmustu. Ona saskin saskin bakarken uzerinde bol bir erkek tisortu olan saci basi dagilmia Melda odanin kapisini acip renkten renge girerek bize bakiyordu. Demir'in gozleri buyumustu. Dudaklarini gulmemek için sıkıyordu. Ben elimle agzimi kapatmis icinde kopan kahkahayi bastirmaya calisiyordum.

"Siz sevisince ben gulmedim ama." Sesindeki cocukca masumluga ve utanca ragmen Demir'le kahkahamizi daha fazla bastiramamistik. Biz gulerken odadan pantolonuyla Batuhan cikmisti. Kipkirmizi olmustu. Demir'le daha çok gulmeye baslamistik. Onlar utanip kizarirken biz kahkahadan olmek uzereyken telefonum calmisti. Her zaman cebinde olan telefonumu cikarip actim. Numara vardi.

"Kimsiniz?"

"Ozgur."