Ana Yemek: Korku

Part 7

Kapı deli gibi çalınıyordu. Kim olduğu hakkında ufak bir fikrim vardı tabiki. Koltuğa sinmiştim iyice. Demir yerinden kalkıp kapıya yönelince elinden tuttum. Gitmesini istemiyordum. Kendisinden daha güçlü olduğunu söylemişti. Ona birşey olmasını istemiyordum. 

''Gitme. Sana zarar verirse ben ne yaparım?'' Bir an için söylediğimden utanmıştım. Ondan hoşlandığımı çok mu belli etmiştim? Bir dakika, hoşlanmak mı? Bunu yapamazdım. Ondan hoşlanamazdım. O beni sadece yemeği olarak görürken ondan hoşlanamazdım. 

''Birşey olmayacak. Söz.'' Buruk bir şekilde güldü ve elimi öpüp kapıyı açmaya gitti. Elimi bir daha yıkamayacağım! Kapıyı açmadan önce bana diğer odada saklan der gibi kafasını sallamıştı. Hızla diğer odaya gidip duvar köşesine sindim. Dinlemeye başladım. Demir kapıyı açmıştı. İçeri girenin iri yarı biri olduğu ayak seslerinden belliydi. Çok korkuyordum. Asıl kötü olan kendim için değil Demir için korkuyor olmamdı. Bu kadar çabuk bağlanan biri değildim ben. O koca ayak sesleri yaklaşmaya başladıkça kalbim daha hızlı çarpıyor korkum doruk noktasına çıkıyordu. 

''Kokusunu alabiliyorum. Çok hafif bir koku. Sanki birkaç saat önce buradaymış gibi.'' Demekki Demir'in kıyafet fikri işe yaramıştı. Zekice.

''Zaten birkaç saat önce buradaydı. her saat bulunduğu ortamı değiştiriyor. Onu bulamazsın.'' Sesindeki kesinliğe inat çıkan tedirginlik dev adamı da inandırmamıştı anlaşılan. 

''Burada olduğunu biliyorum. Korkusunun kokusunu alabiliyorum. Evet, artık duyguların da kokularını alabiliyorum.'' Çok sinir bozucuydu. Milletin sevgilisi ve düşmanları vampir olur benimkisi ''tarnodis'' denilen duyguların kokusunu bile alabilen garip tipler. Irkının adında bile hayır yok. Bir dakika sevgili mi dedim ben. Keşke... Bunları düşünce duygularım mı değişiyor benim? Evet! Korkumu bastırabilirim. Demir'i düşün Armin sadece Demir'i. Masmavi gözleri, öpmemek için kendimi zor tuttuğum dudakları, simsiyah dağınık saçları, teni, kokusu... Korkumu bastırabilmiştim ama ya hissettiğim bu duygunun kokusunu alırsa?

''Koku gitti. Bir yerde eşyaları kalmış olmalı. Bu sefer elimden kurtulmuş olabilirsin ama- bir dakika.'' Havayı deriiin derin içine çekiyordu. Sanki birşeyin kokusunu almıştı onu tabip ediyordu. Benim olduğum odaya doğru geliyordu. Korkum tekrar başladı. Durduramıyordum. Kesin ölecektim. Daha kötüsü doğal şartlardan ölmediğim için Demir de ölecekti. 

''Orada kimse yok. Armin'in odası. Orada yatıyor her gece o yüzden kokuyor.'' Sesindeki çaresizlik ve yalan her türlü anlaşılıyordu. Dizlerime sarılıp kafamı gömmüştüm. Resmen ölümü bekliyordum. Dev adam içeri daldı. Saçıma yapışıp ayağa kaldırdı.

''Her saat bulunduğu yeri değiştiriyor öyle mi? Yalan söyleyemiyorsun Demir.''

Çok az vote var. Sevmediyseniz yazmayayım..... :( :(