Ana Yemek: Korku

Part 22

Gozlerim kocaman acilmisti. Suratim dusmustu. Telefonu kapatip Demir'e bakiyorsum. Sorun oldugunu anlamisti. Telefonu elimden alip son numarayi aradi. Batuhan be Melda soru sorar gozlerle bana bakiyordu."Kimsin sen?""Ozgur." Demir kalakalmisti. Gozlerini bana dikmisti. Ozur diler gibi bakiyordu."Tekrar gorusebilecegimize seviniyorum. Ozelliklede Armin'le""Onun adini agzina bile alma!" Oyle bir bagirmisti ki yerimden sicramistim. Birkac bagrismadan sonra telefonu kapatti. Sinirden titrerken bana bakiyordu. Yavasca gidip sarildim. O da kollarini bana sardiginda hersey bitmisti benim icin. Ne Ozgur ne de baska birisi uzebilirdi beni artik. O bana sarildigi surece basima kotu birsey gelmez gibi hissediyordum. Guvende hissediyordum. Ama aslinda basima gelen tum bunlar Demir yuzunden oluyordu. Bunun farkindaydim. Ama umrumda degildi. Ona olan sevgimi hicbirsey yok edemezdi. Gerekirse dunyayi havaya ucursun umrumda degildi. Batuhan bu huzurlu animi bolmustu."Ozgur degil mi?" "Evet. Nasil oldu bilmiyorum ama kurtulmus.""Ne yapacagiz?" Demir umutsuz gozlerle Batuhan'a bakti. Cevap ortadaydi. Kimse bu konuda ne yapacagini bilmiyordu. Gergin ortami yumusatmak icin birseyler yapmaliydim."Hadi lunaparka gidelim. Itiraz kabul etmiyorum. Omrumuzun sonuna kadar Ozgur'den nasil kurtulabilecegimizi dusunecek degiliz." Elimden geldigince neseli olmaya calismistim. Aslinda mutluydum. Hayattaydim, Demir yanimdaydi, Melda yanimdaydi ve sevgilisi vardi. Melda'nin sevgilisi vardi. Melda Melda. Melda ya Melda. "Cok iyi bir fikir. Kizlar hazirlanana kadar bizde benzin almaya gideriz degil mi Demir?""Yemezler. Benzine diye cikip Ozgur'u oldurmeye gideceginizi biliyorum. 5 dakikaya hazir oluruz zaten oturup bekleyin." Melda'nin kolundan tuttugum gibi odama ciktik. Bedenimiz ayni oldugu icin benim kiyafetlerim ona tam gelirdi. Uzerimizi giyinip hafif bir makyaj yapip sacimizi duzeltip asagi indik. Melda Batuhan'in tisortunu uzatti. Sonunda onun kasli vucudundan gozlerimi kacirmak icin kendimi zorlamama gerek kalmamisti. Demir'in elinden tuttum. Gulumseyip elini cekti ve kolunu omzuma atti. Batuhan Melda'ya karsi biraz daha cekingendi. Evden ciktik. Ben Demir'in arabasina bindim. Melda Batuhan'in arabasina bindi. Yanyana parketmislerdi. Batuhan Demir'e gulumseyerek gaza ve frene basarak arabayi ileri geri sallamaya basladi. Yaris istedigini bir insan bu kadar iyi belli edebilirdi. Melda'yla birbirimize korkarak bakiyorduk. Hizdan ikimizde korkardik. Demir kucuk bir kahkaha attip ayni sekilde arabayi ileri geri sallamaya basladi. Batuhan parmaklariyla ucten geriye saydi ve ayni anda ikiside gaza bastilar. O kadar cok korkuyordum ki dizlerime sarilip kafami gomdum. Eger disari bakarsam kalp krizi gecirecegim belliydi. "Demiiir durun lutfennn. Bak kaza yapacagiz.""Birsey olmaz. Bana guvenmiyor musun?" "Sana guveniyorum ama cevreye givenmiyorum. Her an araba cikabilir." Soyledigim seye kucuk bir kahkaha atti ve daha hizlandi. Bir elini elime koydu. Elini ittim hemen."Salak! Direksiyona koy ellerini!" Daha cok guluyordu. Sonunda arabayi durdurdular. Berabere bitmisti anlasilan. Ben kaskati kesilmistim. "Bebegim iyi misin?" hala guluyordu."Hala korkuyorum. Bence suan beslenmen icin cok iyi bir zaman." Kafami kaldirip yuzune baktim. Itiraz etmesine izin vermeden elini alnima koydum. O da diger elini kalbime koymustu. Yine beyaz isik. Ama canim acimiyordu. Kalbimin atisi yavaslamisti. Rahatliyordum. Isi bitince ona gulumsedim. Opmek icin uzandigimda gozum Batuhanla Melda'ya takildi. Batuhan Melda'ya ayni seyi yapiyordu. Onun duygusunu aliyordu. Ama hangi duygusu oldugunu bilmiyorum. Gozlerim kocaman acilmis kalakalmistim."Korkuyla besleniyor. Benim gibi. Zararsiz." Demir'in sozleri beni rahatlatmisti. Boynuna sarilip onu optum. O da belime sarilmis opuyordu beni. Hayatimdaki en guzel seylerden biriydi iste bu. Tabikide caki Melda cami tiklayip mutlulugumu bozmustu. "Hadi, evde yiyisirsiniz. Hiz trenine binmek istiyoruuuum.""Hizi sevdi." Batuhan siritiyordu. Soluk cildi rengine gelmis saclari ve gozleri parlamisti. Daha yakisikli gorunuyordu. Ama Demir'le yarisamaz bile."Tamam gidelim hadi." Gozlerimi devirip indim arabadan. Demir'in pacasi kivrilmisti onu duzeltmek icin biraz oyalandi. Onu beklerken arkamdan bir islik sesi duyuldu."Guzel popo, guzel gogusler. Ama kiyafetler olmasaydi daha iyiydi." 4-5 kisi birden gulmeye basladilar. Kaslarimi catip onume dondum. Demir arabadan gosterisli bir sekilde cikip kekolara dogru ilerliyordu. Elimi karnina bastirip durdurdum."Sacmalama degmezler bile. Gidelim hadi.""Uuu kiz korktu. Merak etme canin yandiginda ara veririz." Bu lafin uzerine Demir'i NAH durdururdum. Demir grubun onunde durup sadece hepsine bakti. Arkasi bana donuktu yuzunu goremiyordum. Gruptaki herkesin yuzu birden degisti. Korkup bagirmaya ve kosarak kacmaya basladilar. Arkalarina bakarak kosuyorlardi Demir'in peslerinden gelmedigine emin olmak icin. Demir yanima gelip elini popoma koyup optu beni. Nispet ettigi belliydi. Pic. Ben de boynuna sarilip opuyordum. Batuhan kahkalarla guluyordu. Melda eliyle agzini kapatmis gulusunu bastirmaya calisiyordu. Geri cekilip Demir'in gozlerinin icine baktim. "Ne yaptinda o kadar korktular?" "Bosver. Ogrenirsin bir gun." Burnumu opup digerlerinin yanina gittik. Sormayacaktim. Ugrasamam simdi. Batuhanla Demir biletleri aldi. Ilk once hiz trenine binecektik ve ben korkudan titriyordum."Bugun iyi besleneceksin." "Bu konuda espiri yapma. Sana boyle birsey yaptigim icin yasadigim utanci tahmin bile edemezsin." "Neden utaniyorsun ki? Bunda utanilacak birsey yok." yorum yapmadi. Trene bindik. Daha cok titriyordum. Korumanin dayanikli olduguna emin almak icin var gucumle itiyordum. Demir kahkaha atip elimi tuttu."Dayanikli. Bugun olmeyeceksin merak etme." ben de gulmustum. Tren hareket ettigi an Demir'in gogsune gomdum kafami. Daha emekleme hizindaydi ama ben cok korkuyordum. Arkadaki kizlar ciglik atip "daha hizli" diye bagiriyorlardi. "Yaa ne diyorlar yaa. Daha hizli diyorlar kafayi yemis bunlar." Demir kahkaha atmaktan patlayacak gibiydi. Sonunda durmustu. Hemen korumalardan kurtulup asagi inmistim. Melda oldugu yerde kalmisti. Guluyordu. Batuhan korumalari acti ve Melda'nin inmesine yardim etti."Oldurecegim seni! Ne vardi da hiz treni diye tutturdun at kafasi!""Mal cok eglenceliydi." Hala guluyordu. Ben de guluyordum ama elim ayagim titremeye devam ediyordu."Eee baska neye biniyoruz?" Anlasilan Melda hala doymamisti."Sana." hepimiz birden kahkaha atmaya basladik. Melda dil cikarip duruyordu."Bakiyorumda cok egleniyorsunuz." Kimin konustugunu gormek icin arkami dondum. Yine o cocuklardi. Ama iclerinden biri Demir'e silah dogrultmustu. Susturucu vardi silahta. Bu gurultude kimse duymazdi yani silah sesini. Islerini garantiye almislardi."Ne oldugunu bilmiyorum ama bu bebegin olduremedigi hicbirsey yok." dedi silahli olan. Yanindaki carpik disli konusmaya basladi sonra."Sen olmezsen bile guzel popoluyu oldururuz. Sıkıntı olmaz." iclerinden biri kolumdan cekmisti ve onlarin grubunun icine suruklemisti. Demir ileri hamle yapinca silahi bana dogrulttular."Simdi gidiyoruz. Aradigimizda verdigim adresten guzel popoluyo alirsin." Arka cebimdeki telefonu bilerek popomu sıkarak aldi ve Demir'e dogru atti. "Hemen onu geri verin. Pisman olursunuz. Kim oldugumu bile bilmiyorsunuz. Sacinin tek bir teline zarar gelsin hepinizi oldururum." Sakin ama korkutucuydu. O salagin elinden kurtulmaya calisiyordum ama beni daha siki tutuyordu. Sonra arabaya dogru surukledi beni tutan. Demir gozlerimin icine bakiyordu. Sonra bir ses duydum. Disaridan gelen bir ses degildi. Kafamin icindeydi. "Seni kurtaracagim bebegim merak etme." sonra arabaya bindik ve bir yere dogru gitmeye basladik.