Ana Yemek: Korku

Part 23

"Birakin beni!" ellerimdeki ipleri cozmeye calisiyordum. Ama nasil baglamislarsa cozemiyordum. Arabayi surenin adi Ilhan beni arabay surukleyen ve suanda yanimda oturanin adi Can'di. Ilhan uzun boylu esmer ve renkli gozluydu. Can biraz daha ufak tefek sarisin ve kahverengi gozluydu. Isimlerini birbirleriyle konusurken ogrenmistim. Aslinda cokta fena degillerdi ama yinede mide bulandiriciydi. "Eger ceneni kapatmazsan hersey daha kotu olur haberin olsun." Ilhan hem arabayi suruyor hemde beni tehtid ediyordu. Bana Ozgur zarar veremedi bunlar mi verecekti? Hem Demir en fazla yarim saat sonra beni bulur digerlerinin de kafalarini koparirdi. "Demir'in ne oldugunu bilmiyorsunuz bile. En fazla yarim saat sonra bizi bulacak ve hepinizin beynini parcalayacak." "Yaratiklarin gercek olmadigini dusunuyordum ama degilmis. Hem onun ne oldugunu biliyoruz." Can kendinden cok emin konusuyordu."Oyle mi? Neymis peki?" Tedirgin olmustum. Acaba gercekten biliyorlar miydi?"Sekil degistiren." Can bana bilmis bir sekilde bakmaya basladi. 1-2 saniye gozlerim kocaman olmus ona baktiktan sonra koca bir kahkaha attim."Siz Supernaturel'i cok izliyorsunuz sanirim." Ikisinin de surati dusmustu. Ben hala guluyordum. Ama yuzumde hissettigim siddetli aciyla gulmem sona erdi."Eger gulmeye devam edersen bu tokatlarin devami gelecek!" Can'in attigi tokatin etkisiyle dudagim kanamaya baslamisti. Bu sefer onlar guluyordu. Basimi egip ses cikarmadim. Sonra araba durdu. Can kolumdan tutup bir eve dogru suruklemeye basladi. Ev cok sirindi. Tek katli mustakil bir evdi. Bahcedeki bir agaca kopek baglanmisti. Golden. Cok sirindi. Iceri girdik. Icerisi biraz urkutucuydu. Koltuk veya herhangi bir esya yoktu. Lostu. Odanin bir kosesinde kopek mamasi paketi vardi. Yerde bir-iki minder duruyordu. Kosede bir sandalye vardi. Ilhan kapiyi kitledikten sonra elimi cozdu. Can da saldalyeye oturmus telefonuyla ugrasiyordu. Ilhan bana donup kopege komut verir gibi minderi isaret etti."Otur." tek birsey demeden oturdum. Frikik vermemek icin ugrasiyordum. Kisa sort giymistim ve gozleriyle tecavuze ugradigim icin temkinli olmaliydim. Sevgilim tarnodis, en yakin arkadasimin sevgili tarnodis, icimde psikopat bir tarnodis vardi simdi pesimde. Icim disim olmus tarnodis, ben hala abazalarla ugrasiyorum. Kiz olmak zor is."Konus bakalim. O sey ne?""Seni ilgilendirmez.""Nasil olduda suratini birden orumcege donusturdu?""Ne yapti?" Orumcek mi? Nasil yani?"Orumcek degildi. Vampir gibi biseydi." Vampir mi? Biri orumcek diyor biri vampir diyor. Kafam karismisti."Hayir orumcekti. Saclari orumcek bacaklari oldu yuzu de 8 gozlu orumcek kafasi iste." Beni unutmuslar gibiydi."Hayir degildi. Disleri uzadi ve gozleri kirmiziya donmustu. Eminim." O an anlamistim iste. En buyuk korkulara donusmustu. Tipki Harry Potter'daki Bocurt gibi. Beni tekrar gulme krizi tutmustu ama bastirmaya calistim. "Neye guluyorsun?""Hic." Kapi calmaya baslamisti. Demir! Demir'di o kesin Demir Demir Demir! Ilhan gidip kapiyi acti. Tam tahmin ettigim gibi Demir'di ama cok korkutucuydu. Gozlerinin beyazi siyaha, deniz mavisi kismi kirmiziya donmustu. Kopek disleri uzamisti. Batuhan iceri girdi. Ilhan'la Can'i yakalarindan tutup disari atti. Demir bana dogru yavasca geliyordu. Cok korkutucuydu. Geri geri gidiyordum. "Bebegim korkma. Eger beni boyle gormek istemiyorsan gormezsin. Bu sadece bir ilizyon." Onu normal gormeye calistim. Benim Demir'im olarak gormeye calistim. Ama olmadi. Daha korkutucu gorunuyordu. "korkunla yuzlesmen gerek. Benim. Demir." Daha fazla geri gidememistim. Duvara carpmistim. Demir gelmeye devam ediyordu. Korkmamaya calisiyordum. Ama o yaklastikca daha korkutucu oluyordu. Ama bu korkumla savasiyordum. O Demir'di. Benim Demir'im. Ne olursa olsa benden vazgecmeyen Demir'imdi. Simdide ben ondan vazgecmeyecektim. Ona dogru ilerlemeye basladim."Evet aynen boyle melegim. Sen bunu yendigin an beni ben olarak goreceksin." Yuzu duzelmeye baslamisti. Normale donuyordu. Daha hizli ilerliyordum. Tamamen normale dondugunde kosarak boynuna sarildim."Seni neden oyle gordum?""Cunku ben oyle istedim. Bir tur ilizyon. En buyuk korkuna donusebiliyorum. Ya da utancina, sevgine, nefretine, ofkene- yani her turlu duyguna." Buna alismam uzun surecekti ama alismaliydim. Sonra iceri Batuhan girdi. O da vampir gibi gorunuyordu. Demir'e dahada sokulmustum ama o beni Batuhan'a dogru itiyordu."Hadii. Korkunu yenmen lazim.""Zaten yenmistim. Seni oyle gormuyorum.""Demekki hala korkuyorsun. Hadi git." yavasca Batuhan'a dogru ilerlemeye basladim. Oylece duruyordu. Hareket etmiyordu. Anlasilan daha fazla korkmami istemiyordu. Yuzu hala korkunctu ve degismiyordu. Israrla ilerlemeye devam ediyordum. Tam onune geldigimde titreyen elimi suratina dogru uzatmaya basladim. Siyah-kirmizi gozlerini bana dikmisti. Korkudan buz kesmis parmaklarimi yanagina koydum. Elim ona degdigi an normale donmustu. Eski Batuhan'di. Rahatlamistim. "Bunu bir daha sakin yapmayin!" ikisine de bakiyordum ve o an parcalayabilirdim. Ikiside gulmeye basladi. Batuhan ellerini kaldirmis bana bakiyordu."Lutfen beni oldurme aci bana lutfeen""Ğöööö cok komiik." Hepimiz gulmeye basladik. Demir kolunu ozuma atti ve arabaya bindik. Eve gidiyorduk. Olaysiz gun geciremiyorduk artik.

Kankiler hikayeyi bitirmeyi planliyorum. Boka sardi gibi geldi ama size bagli tabi. Eger istiyorsaniz bitireyim istemiyorsaniz bitirmeyim.