Pov Ahsley
Tyler zat gewoon te genieten, denk ik bij mezelf. Hij vond het gewoon leuk om die scene met Troian te doen. Hij vond het fijn om haar te zoenen. 'Ja maar denk aan alle scenes die jij met hem hebt gedaan. Daar genoot hij toch ook van?', zegt een stemmetje in mijn hoofd. Ik probeer het te negeren. 'Dat was toen. Ik wil niet dat hij dat met andere heeft.', zegt een ander stemmetje. Het laatste stemmetje overheerst. Ik loop naar de bank en ga zitten. Met mijn ellebogen leun ik op mijn benen en met mijn handen zit ik in mijn haar. Ik kan maar niet stoppen met eraan te denken.
Mijn gedachtes worden onderbroken door geklop op de deur. Ik blijf stil, straks is het Tyler en die kan nu echt even niet zien. Niet nadat hij net zo met Troian deed. 'Ash, kan ik binnenkomen?', hoor ik Shay haar stem. Een klein zuchtje van opluchting ontsnapt uit mijn mond. 'Kom maar.', roep ik terug. Ze stapt mijn kamer in en loopt naar de bank. 'Hi.' Daarna blijft ze stil. Ik schiet in de lach. 'Hi? Dat is alles? Waarom ben je hier?' Shay kijkt me aan en trekt haar wenkbrauw op, zoals ze altijd doet als ze iets verdachts of raar vindt. Sommige vinden het er arrogant uitzien. Ik niet. Dat gezicht hoort bij Shay en ze bedoelt er niks kwalijks mee. 'Sinds wanneer heb ik een reden nodig om bij je te zitten?' Ik sla mijn ogen neer. 'Sinds nooit, maar vroeg het me gewoon af.', antwoord ik zachter. Shay kucht. 'Ashley, niet nu een slachtoffer rol gaan aannemen, als je me niet vertelt wat er aan de hand is.' Oh dat is Shay ook. Ze zegt wat ze denkt. Soms goed, soms slecht, soms pijnlijk, soms dom, vaak irritant. Lichtelijk geïrriteerd kijk ik Shay aan. Ze weet niks van mijn gevoelens voor Tyler. Ik wil het wel vertellen, maar ik ben bang voor haar reactie. Ze zal vast aan de zakelijke en praktische dingen denken. Dat is ook goed, maar op zo'n moment wil ik alleen maar horen dat ze blij voor me is. Ik geef haar een hug en sta op. 'Ik vertel het je nog wel. Nu moet ik gaan, ik werd geroepen om naar de set te komen.' Als ik de deur achter me dichttrek, zie ik Shay verbaasd kijken. 'Ik hoorde helemaal niks.', mompelt ze.
Tuurlijk werd ik niet geroepen. Ik kon het gewoon niet vertellen. Niet nu al. Ik loop naar buiten. Mijn fiets, die ik ooit van Ellen (Degeneres) heb gekregen staat buiten. Lekker een stukje fietsen, zal mijn hoofd vast leeg maken. Mijn telefoon zit nog in mijn zak, maar ik heb hem uitgezet. Even geen contact met de rest van de wereld. Totaal in gedachte fiets ik de buiten set op. Niet doorhebbend dat er wordt gefilmd, fiets ik bijna door een scene. 'Ashley!', roept Lisa (de assistent). Iedereen kijkt me pissig aan. Ik heb de scene verpest en waarschijnlijk moeten ze hem nu opnieuw doen. 'Sorry, ik...', begin ik, maar ik weet niet wat ik moet zeggen. 'Ik was afgeleid.', zeg ik zachtjes. Vanuit mijn ooghoeken zie ik Lisa naar me toekomen. Ze pakt mijn fiets en loopt van de buiten set af. 'We pakken wat te eten en wat te drinken.', zeg ze. Braaf volg ik haar.
Als we buiten op een bankje zitten, begint ze te praten. 'Wil je me vertellen wat daarnet gebeurde? Ik bedoel, ik zag het. Maar wat gebeurde er in je hoofd?' Ik blijf stil. 'Ik...' Lisa kijkt me verwachtingsvol aan. 'Ik raakt gewoon afgeleid. Ik heb dingen aan mijn hoofd en als ik die deel met andere, wordt het erg gecompliceerd. Er zullen maatregelen moeten worden genomen en ik wil de gevolgen daarvan niet weten.' Ik zucht. 'Kijk Ashley, ik zeg niet dat je het met de wereld moet delen, maar is er niet één iemand met wie je het kan delen? Met wie je je gevoelens kan delen, zonder dat diegene je oordeelt?' Meteen denk ik aan Tyler. Wanneer denk ik niet aan hem? Ik ben zowat de hele dag bezig met hem. Erg vermoeiend. 'Dat is het hem nou juist. De enige persoon aan wie ik dit kan vertellen, is de afleiding.' Nu blijft Lisa ook stil.
De dag is bijna over en het is me zowaar gelukt om Tyler te ontwijken. We hadden één scene samen, waarbij ik boos was op hem. Dat lukte nu aardig goed om te acteren. Na de scene was ik meteen weggelopen. Tyler had niet de moeite gedaan om achter me aan te komen. Waarom zou hij ook? Ik zou hem toch negeren. In gedachte pak ik mijn spullen en doe ik ze in mijn tas. Ik pak mijn telefoon en loop al snapchattend mijn kamer uit, als ik tegen iemand op bots. Ik kijk omhoog en zie Tyler. 'Doei.', zeg ik en ik loop snel langs hem heen. Hij pakt mijn hand vast. 'Ashley kijk me aan.'