เวหาหลบตาลูกชายก่อนถอนใจเบาๆยิ่งเป็นการยืนยันว่าเกิดอะไรบางอย่างขึ้นกับเมลและมิกาย่าที่เวหาเองก็ยังแก้ไม่ตก
"นางถูกเมฆาจับตัวไป...."เวหาตอบลูกชายเบาๆเพราะเขาเองก็ยังไม่แน่ใจกับรายละเอียดที่ดารารายบอกมา
"เมฆา..."นาคีครางออกมาก่อนทิ้งตัวนั่งลงอย่างอ่อนแรง
"พี่นาคี...ดาราผิดเองดารามันเห็นแก่ตัว..."ดารารายผวาเข้ามาหาชายหนุ่มกอดเขาไว้ก่อนจะร้องให้
"ดาราราย...."นาคีมองหญิงสาวที่มอมแมมไปทั้งตัวที่เงยหน้ามองเขานำ้ตานองหน้า
"พี่เมฆาจับตัวพ่อแม่ข้าไปเพื่อบังคับให้ข้ามาหลอกเมลไปที่ถ้ำนำ้ตก...เขาบอกว่าถ้าพี่อยากได้ตัวนางคืนให้ไปหาเขาที่นั่น..."ดารารายรายงานนาคีก่อนเหลือบตามองโลกิที่ใช้สายตามองเธออย่างเคลือบแคลงราวกับจะรู้ทัน...ตาแก่นี่สู่รู้นัก
"และที่นั่นคนของมิคาเอลคงรอพวกเจ้าอยู่...หวังว่าพวกเจ้าจะรอบคอบและระมัดระวังตัวให้มากบอกข่าวพวกเจ้าแล้วข้าขอตัว...ข้าก็มีงานของข้าเช่นกัน...."อีธานเอ่ยเตือนทุกคนก่อนเลือนหายไปในความมืด
"แวมไพร์ระดับสูงมีพลังแข็งกล้าขนาดนี้...นายท่านของเขาจะน่ากลัวสักขนาดไหนนะ..."โลกิอดอุทานออกมาไม่ได้ชั่วชีวิตเขายังไม่เคยเจอแวมไพร์เลือดแท้ที่มีอายุมากและแข็งแกร่งขนาดนี้มาก่อนเลย
"นายท่านของเขาคือแวมไพร์สายราชันย์องค์ชายที่เหลืออยู่เพียงหนึ่งเดียว...เลธี..."นาคีตอบออกมาเบาๆเมื่อลุกขึ้นหยิบปืนขึ้นมาตรวจเช็คกระสุน
"เลธี...."เหล่านักล่าอวุโสอุทานออกมาพร้อมกัน
"ใช่...เลธีคอยช่วยพวกเราจากมิคาเอล และถ้าข้าเดาไม่ผิดหมอนั่นเป็นคนที่ทำให้เมฆาเปลี่ยนไป วิหารศักสิทธิ์ไม่มีผลกับพวกเขา...ท่านพ่อ ทุกคน ครั้งนี้คู่ต่อสู้ของพวกเราเป็นคู่ต่อสู้ที่เราแทบมองไม่เห็นทางชนะใครกลัวก็จงรออยู่ที่หมู่บ้านนี่เพราะข้าจะไปถ้ำนำ้ตกและทุกคนก็ได้ยินกันแล้วว่าอะไรรอเราอยู่ที่นั่น..."นาคีเอ่ยออกมาเสียงดังเมื่อหยิบปืนสั้นเสียบลงในซองปืนและหันมาคว้าปืนยาวขึ้นพาดบ่าด้วยท่าทางสงบ
"ท่านนาคี...ข้าขอไปกับท่านด้วยครับ..."ไทก้าก้าวออกมาพร้อมเสนอตัว
"ข้าด้วย...ข้าด้วย...."นักล่าหนุ่มอีกหลายคนก้าวออกมาหน้าตามุ่งมั่น
"ขอบใจพวกเจ้า...แต่เราควรแบ่งกำลังเหลือไว้ที่นี่ส่วนหนึ่ง...ข้าดีใจที่อย่างน้อยพวกเราก็ไม่ทิ้งกัน"นาคีเอ่ยออกมาพร้อมรอยยิ้มเขาดีใจที่นักล่าทุกคนในหมู่บ้านไม่มีใครรักตัวกลัวตายเลยสักคน
"ข้าไปด้วย...."ดารารายลุกขึ้นป้ายนำ้ตาพร้อมยื่นเจตจำนง
"แต่มันอันตราย...และพวกเราคงไม่มีเวลาคุ้มครองเจ้า..."ไทก้าค้านขึ้นมาอย่างไม่เห็นด้วย
"ข้าจะไป...มันไม่ใช่ธุระกงการอะไรของเจ้า....''ดารารายหันมาแหวใส่ไทก้าอย่างไม่พอใจ
"แต่ที่ไทก้าพูดมันก็ถูก...มันอันตราย"นาคีมองหญิงสาวตรงหน้าก่อนเอ่ยออกมาอย่างเห็นด้วยกับคนของเขา
"ข้าไม่กลัว...นะพี่นาคีให้ข้าไปด้วยถ้าท่านให้ข้ารออยู่ที่นี่ข้าต้องขาดใจตายเพราะความกังวลแน่ๆ..."ดารารายอ้อนวอนชายหนุ่มอย่างน่าเห็นใจ
"ถ้างั้นก็ตามใจเจ้า...."นาคีเอ่ยออกมาคล้ายรำคาญก่อนบอกทุกคนออกเดินทาง
........................................
เมฆามองดูชายหนุ่มเจ็ดคนที่ก้าวเข้ามาในถ้ำก่อนขยับถอยห่างอย่างไม่ตั้งใจ....แวมไพร์เลือดแท้ แค่พวกมันเฉียดเข้าใกล้รังสีบางอย่างก็ทำให้เขาอึดอัดจนแทบอยากหนีไปเสียไกลๆพวกมันเดินเข้ามาใกล้ๆก่อนหยุดลงตรงลูกแก้วสีนำ้เงินที่ห่อหุ้มหญิงสาวสองคนไว้อย่างสนใจ
"Blue moon จริงๆนางเป็นแม่มดจริงๆ..."แซมอุทานเมื่อหันมาสบตามารันกับเคนที่จ้องมองลูกแก้วสีนำ้เงินตรงหน้าไม่วางตาเช่นกัน
"แต่นางตัวแค่นี้ทำไมสร้าง Blue moon ได้เวทย์แบบนี้มันต้องเป็นของแม่มดที่มีพลังเวทย์และสมาธิแก่กล้าไม่ใช่เหรอ..."มารันถามก่อนขมวดคิ้ว
"ช่างหัวแม่มดเถอะน่ะ...ท่านมิคาเอลส่งเรามาเพื่ออะไรก็รีบๆแยกย้ายไปทำตามแผนเถอะจะมามัวเสียเวลากับเรื่องที่ไม่มีประโยชน์ทำไม..."เคนเอ่ยออกมาอย่างหงุดหงิดเขาไม่ชอบฮาน่านางเป็นตัวน่ารำคาญแต่งานนี้มิคาเอลกลับมอบหมายให้นางเป็นหัวหน้าแต่จนป่านนี้ยายนั่นก็ยังหายหัวอยู่
"ข้าอยู่นี่...เจ้าไม่ควรว่าร้ายใครในใจอย่างไร้มารยาท...เคน ซูริก มาเวล..."เสียงแหลมที่ต่อว่ามาจากข้างหลังทำให้เคนยักไหล
"นั่นเป็นที่ส่วนตัวของข้าเมื่อเจ้ากล้าล่วงล้ำเข้ามาก็ต้องยอมรับกับสิ่งที่เจ้าเจอ..."เคนตอบเสียงเรียบไม่มีแม้ความรู้สึกสักนิดว่าเขาผิด
"พวกเจ้าเลิกกัดกันเสียที...บอกแผนเจ้ามาฮาน่าพวกเขาใกล้เข้ามาแล้ว..."แซมตัดบทอย่างรำคาญก่อนเรียกหาแผนการจากนางผู้ถูกวางในตำแหน่งหัวหน้า
"พวกเจ้า...ต้องไปถามเขา..."ฮาน่าชี้นิ้วเรียวยาวไปยังเมฆาที่ยืนอยู่ข้างผนังถ้ำทุกคนหันมองเป็นตาเดียวก่อนอุทานออกมาพร้อมกัน
"มัน!!!...."
"เจริญล่ะ...มีหัวหน้าเป็นนังแวมไพร์ไร้สติแล้วต้องมาทำตามแผนแวมไพร์ฝึกหัดอีก...ข้ามองไม่เห็นทางสว่างเลยจริงๆ...."เคนอดบ่นออกมาอย่างไม่พอใจไม่ได้
..............................................