นาคีกระแทกตัวนั่งลงบนพื้นตรงลานหน้าหมู่บ้านอย่างหมดแรงจู่ๆพวกมันก็ทิ้งเหยื่อแล้วโผขึ้นฟ้าเหมือนได้รับสัญญาณอะไรบางอย่าง...จากประสบการณ์บอกให้เขารู้ว่าพวกมันเป็นของจริงหลายตัวในหมู่พวกมันเป็นเลือดแท้ทั้งที่ปกติเลือดแท้จะไม่ค่อยออกมาอาละวาดแบบนี้...นั่นหมายความว่าต้องกรณีพิเศษ...แล้วมันคืออะไรกัน
"ท่านนาคี..."ร่างสูงที่เดินมาคุกเข่าตรงหน้าทำให้นาคีลุกขึ้น
"ไทก้า...สำรวจพวกของเราด้วยให้ทุกคนมารวมตัวกันที่นี่ พวกมันคงไม่หวนกลับมาอีกแล้วละนี่ก็ใกล้รุ่งสางแล้ว..."
"ครับท่านนาคี...."
"ไอ้หนู...เป็นอะไรหรือเปล่า..."นาคีถามร่างเล็กๆบางๆที่เขาลากให้วิ่งมาด้วยกันที่ตอนนี้นั่งกอดห่อผ้าซุกหน้าลงกับเข่าอยู่ไม่ไกลเขานัก ใบหน้าที่มอมแมมด้วยคราบนำ้ตาและขี้ฝุ่นเงยขึ้นมาตาแดงก่ำแต่ก็ส่ายหน้าคล้ายตอบว่าไม่เป็นอะไร
"ดีแล้วละ...คนอื่นๆเป็นอย่างไรบ้างก็ไม่รู้..."ชายหนุ่มเอ่ยเบาๆยกมือขึ้นสางผมยาวรุ่ยร่ายที่ลงมาเกะกะหน้าตาเผยให้เห็นแผลคล้ายรอยกรีดเป็นทางยาวที่หลังมือเลือดหยุดไหลไปแล้วแต่แผลก็ดูจะไม่ใช่น้อย...ไอ้หนูหน้ามอมมองเห็นแล้วอดทักออกมาไม่ได้
"ท่าน...บาดเจ็บ..."
"อ้อ...นี่นะเหรอ ไม่เท่าไหร่หรอก..."นาคีพลิกดูแผลที่หลังมือก่อนตอบอีกฝ่ายอย่างไม่ใส่ใจ
"ให้ข้าทำแผลให้ท่านเถอะ...ข้ามียา..."ไอ้หนูเอ่ยขึ้นเบาๆ
"หือ...เจ้าเป็นหมอหรือ..."นาคีถามอย่างแปลกใจก่อนจะได้คำตอบเป็นอาการส่ายหน้ากลับมา
"ยายข้า...นางเป็น..."พอเอ่ยถึงยายไอ้หนูก็ตาแดงนำ้เสียงขึ้นจมูกขึ้นมาอีกครั้ง
"ถ้าเจ้าอยากทำแผลให้ข้า...เจ้าก็ทำเถอะ..."นาคีตัดบทอย่างน้อยมันจะได้หยุดร้องให้เสียที
แล้วชายหนุ่มก็ยิ่งแปลกใจเมื่อมันวางห่อผ้าที่กอดไว้ตลอดลงบนพื้นแล้วเปิดออกข้างในเต็มไปด้วยยาสมุนไพรที่ปรุงเป็นนำ้ใส่อยู่ในขวดเล็กๆบ้างก็ปั้นเป็นเม็ดเล็กๆรวมไปถึงที่เคี่ยวเป็นขี้ผึ้งกลิ่นหอมอบอวล ท่าหยิบจับคล่องแคล่วบอกให้รู้ว่ามันคุ้นเคยกับยาทุกชนิดดี..มือเล็กๆใช้ผ้าสะอาดเช็ดรอบบาดแผลก่อนใช้ขี้ผึ้งสมานแผลทาลงไปบนแผลนาคีรับรู้ได้ถึงความเย็นของตัวยาซึมลงไป...มองหน้ามอมๆตาแดงๆของหมอแล้วอดยิ้มอย่างเอ็นดูไม่ได้
YOU ARE READING
Key-blood(END)
Randomชายหนุ่มผู้มีครึ่งหนึ่งเป็นมนุษย์อีกครึ่งเป็นแวมไพร์ เขาคือกุญแจสำคัญในการคืนชีพ"ราชินีแวมไพร์" เพื่อทวงสิทธิความเป็นหนึ่งในห่วงโซ่อาหาร...เขาจะเลือกครึ่งไหน ของเลือดในกายระหว่างแวมไพร์หรือมนุษย์....
