เมลเก็บของทุกอย่างในบ้านก่อนจัดยาที่จำเป็นให้คนรับใช้ขนไปบ้านใหญ่เผื่อต้องใช้ ก่อนคำ่ทุกคนต้องไปรวมตัวกันที่บ้านใหญ่นี่คือคำสั่งหัวหน้าหมู่บ้านผู้ชายถูกเกณฑ์ให้ไปเตรียมอาวุธขณะผู้หญิงต้องเตรียมเสบียงอาหารที่จำเป็นและทุกคนต่างก็ช่วยกันโดยไม่มีเสียงคัดค้านสักคำ มีแต่พยายามช่วยกันเตรียมข้าวของอย่างรีบเร่งเพราะต้องแข่งกับเวลา
"..................." มือเล็กๆเขย่ามือบางเบาๆก่อนชูผ้าผืนบางกับหนังสือสีดำเล่มใหญ่ที่กอดไว้กับตัวตลอดเวลามาตรงหน้า เมลยิ้มก่อนคุกเข่าลงรับผ้าผืนบางมาห่อหนังสือก่อนมัดเป็นย่ามคล้องใหล่เล็กๆอย่างรู้ใจ
"แบบนี้ใช่ไหมจ๊ะ..."เมลถามยิ้มๆยายแม่มดน้อยคงไปเห็นแบบอย่างมาจากผู้ใหญ่ละสิ ใบหน้าน้อยๆพยักหงึกหงักยิ้มกว้างอย่างพอใจ
"บ่ายมากแล้วเรารีบไปบ้านท่านพ่อกันเถอะจ๊ะกาย่า...เผื่อบางทีอาจมีงานอะไรที่เราจะช่วยพวกเขาได้บ้าง....''เมลจับมือเล็กๆมากำไว้ก่อนเอ่ยชวนเบาๆ
"ท่านเมล...."เสียงเรียกดังขึ้นพร้อมคนรับใช้ที่ประคองใครบางคนขึ้นมาบนบ้าน
"ดาราราย!..."เมลอุทานเมื่อเห็นหน้าชัดๆว่าคนที่ถูกประคองเข้ามาเป็นใคร ดารารายที่เคยสวยงามตลอดเวลาตอนนี้หน้าตาซีดเซียวผมเผ้ากระเซอะกระเซิงเสื้อผ้าเปื้อนดินและเศษใบไม้ดูมอมแมมจนแทบจำไม่ได้
"เมล...ช่วยข้าด้วย มีแต่เจ้าเท่านั้นที่ช่วยข้าได้..."ดารารายผวาเข้ามาจับมือเมลเขย่าก่อนร้องให้ฟูมฟายอย่างเสียขวัญ
"ใจเย็นๆก่อนดาราราย...เจ้าไปอยู่ที่ไหนมา ทุกคนเป็นห่วงออกตามหาเจ้าตั้งแต่เช้าก็ไม่เจอ...."เมลจับมืออีกฝ่ายไว้ก่อนปลอบเบาๆ
"พี่เมฆา....พี่เมฆากลายเป็นแวมไพร์ไปแล้ว...ข้ากลัวเหลือเกินพวกมันมากันเต็มไปหมด...."ดารารายละล่ำละลักพูดออกมาน้ำตานองหน้า
"เรื่องนั้นพวกเรารู้แล้ว แล้วเจ้าละไปอยู่ที่ไหนมาท่านพ่อสั่งให้ทุกคนไปรวมตัวกันที่บ้านใหญ่ก่อนพระอาทิตย์ตกดิน...เจ้ารู้ไหม??.."
YOU ARE READING
Key-blood(END)
Randomชายหนุ่มผู้มีครึ่งหนึ่งเป็นมนุษย์อีกครึ่งเป็นแวมไพร์ เขาคือกุญแจสำคัญในการคืนชีพ"ราชินีแวมไพร์" เพื่อทวงสิทธิความเป็นหนึ่งในห่วงโซ่อาหาร...เขาจะเลือกครึ่งไหน ของเลือดในกายระหว่างแวมไพร์หรือมนุษย์....
