"เมล กาย่า...เจ้าทำอะไรพวกนาง...."นาคีมองดูลูกแก้วสีน้ำเงินที่ห่อหุ้มร่างเมลและมิกาย่าไว้ก่อนถามเมฆาด้วยนำ้เสียงไม่พอใจ
"ทำอะไรพวกนาง...งั้นเหรอ ใครจะไปทำอะไรพวกนางได้มีแต่พวกนางจะทำตัวเองยายเด็กประหลาดนั่นมันเป็นแม่มดเจ้าไม่รู้หรือไงนาคี เจ้ามันใจดีไม่เข้าท่าเจ้าเอาตัวนางเข้ามาในหมู่บ้านทำให้เกิดเรื่องร้ายๆใครๆก็รู้แม่มดคือตัวต้นเหตุของสิ่งชั่วร้าย...นางจึงนำสิ่งเลวร้ายมาสู่ชีวิตเจ้า..."
"ไม่จริง!!...เป็นเจ้าต่างหากที่นำสิ่งชั่วร้ายเข้ามาในหมู่บ้าน เสียแรงที่ข้ารักเอ็นดูเจ้า...แต่เจ้ากลับทรยศพวกเราทุกคน..."นาคีหันกลับมามองหน้าน้องชายด้วยสายตาเจ็บปวด
"แล้วไง..ถึงตอนนี้ใครสนใจกันว่าหมู่บ้านบ้าๆกับนักล่าโง่ๆพวกนั้นจะเป็นยังไง เจ้าเองก็เอาตัวเองให้รอดก่อนไหมนาคี...แล้วค่อยพล่ามถึงคนอื่น...."เมฆาเอ่ยออกมาด้วยนำ้เสียงเยาะเย้ยเขารู้ดีตราบใดที่เขามีนาคีอยู่ในอุ้งมือเหล่านักล่าที่รายล้อมอยู่ก็ไม่มีปัญญาทำอะไรเขาได้...
"เมฆา...มันยังไม่สายหรอกนะ เจ้าปลดปล่อยวิหารศักสิทธ์แล้วกลับตัวเสียเถอะ..."นาคีบอกน้องชายด้วยนำ้เสียงวิงวอน
"กลับตัวเหรอ....กลับไปเป็นตัวอ่อนแอที่ไร้ประโยชน์เหมือนเมื่อก่อนงั้นเหรอ...เจ้าใช้อะไรคิดกันว่าข้าจะโง่พอที่จะทำแบบนั้นตอนนี้สิ่งที่ข้าต้องการคือฆ่าเจ้า แล้วทำลายหมู่บ้านนักล่าซะชีวิตใหม่ของข้าจะได้ไม่มีใครมาคอยรบกวน พวกนักล่าอย่างพวกเจ้ามีไปก็ไร้ประโยชน์...พร้อมจะตายหรือยังเล่า...พี่ข้า"สิ้นคำพูดเมฆาก็แยกเขี้ยวอ้าปากเป้าหมายคือลำคอของพี่ชาย
นาคีเอียงตัวหลบก่อนก้มลงดึงมีดสั้นที่ซ่อนไว้ที่สายรัดขาแทงสวนเข้าข้างลำตัวเมฆาอย่างรวดเร็วขณะอีกฝ่ายไม่ทันตั้งตัว
"อ๊ากกกกกก!!!..."เมฆาร้องออกมาอย่างเจ็บปวด มีดเหล็กเล่มเล็กที่มีด้ามเป็นไม้ศักสิทธิ์เกะสลักลายสวยงามทำให้เขาปวดแสบปวดร้อนไปทั้งตัวชายหนุ่มก้าวถอยหลังเซซังอย่างไร้เรี่ยวแรงเป็นจังหวะเดียวกับที่นักล่าทุกคนยกปืนเล็งไปหาเขาเตรียมลั่นกระสุนสังหาร
YOU ARE READING
Key-blood(END)
Randomชายหนุ่มผู้มีครึ่งหนึ่งเป็นมนุษย์อีกครึ่งเป็นแวมไพร์ เขาคือกุญแจสำคัญในการคืนชีพ"ราชินีแวมไพร์" เพื่อทวงสิทธิความเป็นหนึ่งในห่วงโซ่อาหาร...เขาจะเลือกครึ่งไหน ของเลือดในกายระหว่างแวมไพร์หรือมนุษย์....
