แม่มดรายามองดูหลานสาวที่ร้องให้สะอึกสะอื้นอย่างสะท้อนใจ มิกาย่าคือคนที่นางติดค้างมากที่สุดหลานสาวที่แสนสะอาดและบริสุทธิของนางต้องมาประสบเคราะห์กรรมและความทุกทนเพราะความละโมบโลภมากในอำนาจวาสนาของฟีฟ่า ฟีฟ่าที่เธอหลงคิดว่านางจะเป็นแม่มดที่ดีและจะช่วยสืบทอดตำแหน่งผู้นำเผ่าแม่มดแห่งอารายัน นางยอมถ่ายทอดทุกสิ่งทุกอย่างให้ลูกสาวไม่เคยคิดว่าอีกฝ่ายจะกลับมาทำลายล้างเผ่าพันธุ์ตัวเองจนไม่เหลือแม้นแต่แม่มดคนสุดท้าย...
รายาก้าวช้าๆมายืนตรงที่อักขระมนตราเกาะอยู่ก่อนยกมือขึ้นโบกเบาๆทำให้เหล่าอักขระสลายตัวเผยให้เห็นดวงใจแห่งราชันย์สีทองอร่ามที่เต้นช้าๆอยู่บนอาภรและเครื่องประดับที่หลงเหลืออยู่ขององค์ราชินี
แม่มดแห่งอารายันก้มลงใช้สองมือประคองหัวใจสีทองขึ้นไว้ในอุ้งมือก่อนเดินช้าๆมายืนตรงหน้าเลธี
"ปลดปล่อย...."สิ้นคำสั่งโซ่ตรวนทั้งหมดที่พันธนาการทุกคนอยู่คลายตัวออกก่อนหล่นร่วงลงบนพื้นเหล่าแวมไพร์สะดุ้งตื่นจากภวังค์
"ฟีฟ่า..."มิคาเอลอุทานเบาๆก่อนทรุดตัวคุกเข่าลงบนพื้นอย่างอ่อนแรง
"รายา...แม่มดแห่งอารายัน ท่านมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง..."เกเกอร์รี่อุทานออกมาอย่างแปลกใจ
"เพราะการกำจัดนางเป็นภาระข้า...ข้าทุ่มเททุกอย่างที่ข้ามีเพื่อรอคอยเวลาข้าต้องยินยอมให้หลานสาวคนเดียวของข้าต้องทุกทนและทรมานกับสิ่งที่นางไม่ได้ทำ...ถึงตอนนี้ข้าจะคืนบางส่วนที่ข้าจะทำได้ให้พวกเจ้า...."แม่มดแห่งอารายันเอ่ยออกมาด้วยนำ้เสียงเรียบสงบ
"คืนเหรอ....."เลธีเอ่ยออกมามองดูดวงใจแห่งราชันย์ที่ถูกหยิบยื่นมาตรงหน้า
"ใช่คืน...นี่คือสิ่งที่ควรเป็นของท่านตั้งแต่แรก..."คำยืนยันทำให้เลธีกวาดตามองทุกคนอย่างไม่แน่ใจ...สิ่งนี้ควรเป็นของเขาจริงๆงั้นเหรอ....และการพยักหน้าของทุกคนทำให้เขามั่นใจขึ้นมาอย่างประหลาด
YOU ARE READING
Key-blood(END)
随机ชายหนุ่มผู้มีครึ่งหนึ่งเป็นมนุษย์อีกครึ่งเป็นแวมไพร์ เขาคือกุญแจสำคัญในการคืนชีพ"ราชินีแวมไพร์" เพื่อทวงสิทธิความเป็นหนึ่งในห่วงโซ่อาหาร...เขาจะเลือกครึ่งไหน ของเลือดในกายระหว่างแวมไพร์หรือมนุษย์....
