เวหามองหน้าโลกิก่อนถอนใจเบาๆ ยามเย็นที่ท้องฟ้าเป็นสีแดงสายลมหนาวกรรโชกพัดพาเอาใบไม้ปลิดปลิวลอยคว้างไปตามลม ขณะผู้นำหมู่บ้านนั่งโขกหมากรุกจิบนำ้ชากับที่ปรึกษาคนสนิทจู่ๆสายลมหนาวก็ตีวงควงสว่านหอบซากปักษาสวรรค์มาหล่นตุ๊บลงกลางกระดานหมากรุกตัวหมากกระจัดกระจายไปคนละทิศละทาง ซากนกตัวโตเท่าข้อมือสีดำสนิทขนหางยาวสลวยขนปีกเป็นเงาสวยงามทอดตัวสิ้นลมหายใจอยู่กลางกระดานที่ขีดเป็นตารางมองไปคล้ายมันถูกบูชายันต์
"ลางบอกเหตุร้าย....คราวนี้ชะตากรรมของหมู่บ้านเราช่างเลวร้ายและยากจะหลีกเลี่ยงนัก...ท่านหัวหน้า...."โลกิเอ่ยเบาๆมองดูซากนกบนกระดานนิ่งๆก่อนเหลือบตามองเวหา
"เพราะเด็กแวมไพร์นั่นหรือเปล่า...."
"นั่นก็ส่วนหนึ่ง...แต่เงาแห่งความชั่วร้ายกระจายออกมาจากภายในราวแมลงร้ายที่กัดแทะพวกเรามานาน...เป็นเพราะคนของเรามากกว่า...."
"เราจะแก้ไขอย่างไรได้บ้างละโลกิ...."
"หนักหนานัก...คงต้องพึ่งสติและความสามัคคีร่วมมือร่วมใจเท่านั้น...อีกอย่าง...ดาวประจำตัวบุตรชายท่านหม่นหมองนักท่านหัวหน้า....."โลกิเอ่ยเบาๆ
"ลูกชายข้า....นาคี??..."
"ผิดแล้ว...เมฆาต่างหาก แม้จะสุขภาพอ่อนแอแต่ดวงดาวของเขาก็เคยเจิดจ้ามาบัดนี้ช่างหม่นมัวและที่เลวร้ายกว่านั้นมันกำลังถูกดาวมฤตยูกลืนกิน...."
"เจ้ากำลังจะบอกว่าลูกข้ากำลังมีภัยใช่ไหม...จากอะไรบอกได้หรือเปล่า..."
"ข้าไม่รู้....แต่ดาวประจำตัวเขาหมองหม่นและมืดมัวเป็นแบบนี้คงไม่เป็นผลดีกับเขาเท่าไหร่..."
🍀🍀🍀ขณะที่คนที่ทั้งคู่กล่าวถึงกำลังลืมตาขึ้นช้าๆภายในห้องที่มืดสนิทรับรู้ถึงเลือดในกายที่ร้อนระอุแขนขาที่เคยอ่อนล้ากลับมีเรี่ยวแรง...เขากำลังจะมีชีวิตใหม่ ชีวิตที่ดีกว่านาคี ชีวิตที่แข็งแกร่งและทนทานเหนือทุกคน...อีกไม่นานเขาก็จะมีกำลังพอจะแย่งชิงและยึดทุกอย่างที่เขาอยากได้มาเป็นของเขา...มิคาเอล ลูเซอร์เดล คือคนที่ทำให้ความฝันของเขาเป็นจริง...
YOU ARE READING
Key-blood(END)
Randomชายหนุ่มผู้มีครึ่งหนึ่งเป็นมนุษย์อีกครึ่งเป็นแวมไพร์ เขาคือกุญแจสำคัญในการคืนชีพ"ราชินีแวมไพร์" เพื่อทวงสิทธิความเป็นหนึ่งในห่วงโซ่อาหาร...เขาจะเลือกครึ่งไหน ของเลือดในกายระหว่างแวมไพร์หรือมนุษย์....
