"โจน!..โจน!..."มิกาย่าตะโกนออกมาเมื่อดำนำ้ลงไปในแอ่งนำ้กว้างอย่างตกใจและเสียขวัญ
"เป็นอะไรกาย่า...ข้าอยู่นี่..,."โจนรวบร่างบางมากอดก่อนอีกฝ่ายจะโวยวายไปมากกว่านี้
"โจน!..."มิกาย่าอุทานก่อนกอดบ่ากว้างของโจนแน่นไหล่บอบบางสั่นสะท้านด้วยแรงสะอื้น
"กาย่า...ข้าขอโทษ...."โจนเอ่ยออกมาอย่างเสียใจที่ทำให้หญิงสาวตกใจอ้อมกอดที่รัดแน่นและแรงสะอื้นบอกให้รู้ว่าเขาล้อเล่นกับอีกฝ่ายแรงเกินไปจริงๆ
"โจน...คนบ้า...อย่าทำแบบนี้อีกนะ...ข้ากลัวแค่ไหนเจ้ารู้หรือเปล่า...."มิกาย่ากำมือทุบไหล่หนาต่อว่าอีกฝ่ายทั้งนำ้ตา...เขาคงไม่รู้ว่าเธอตกใจกลัวแค่ไหนกับการต้องเสียเขาไปแม้แต่ตอนนี้ทุกครั้งที่หลับตาภาพของโจนที่นอนไร้ลมหายใจอยู่บนเตียงหินที่วังราชันย์ยังคงตามหลอกหลอนเธออยู่
"ขอโทษ...ข้าแค่อยากให้เจ้าลงมาอาบนำ้กับข้า...ข้าแค่ล้อเจ้าเล่นไม่คิดว่าเจ้าจะตกใจมากขนาดนี้..."โจนขอโทษเบาๆใช้มือประคองใบหน้านองนำ้ตาของมิกาย่าไว้ในอุ้งมือก่อนใช้นิ้วโป้งกรีดนำ้ตาให้อย่างเบามือ
"ทั้งที่สัญญากับตัวเองว่าจะปกป้องเจ้าจะไม่ให้เจ้าเสียใจ จะไม่ให้เจ้าร้องให้อีก...แต่กลับเป็นข้าที่ทำเจ้าร้องให้เสียเอง ข้านี่แย่จริงๆ..."โจนตำหนิตัวเองเบาๆมองจมูกแดงๆแก้มแดงๆของมิกาย่าอย่างเสียใจ
"โจน...อย่าว่าตัวเองเลยนะ ข้าขี้แยแบบนี้เองใครๆก็รู้"มิกาย่าพยายามยิ้มทั้งนำ้ตาให้อีกฝ่ายเห็นว่าเธอไม่เป็นไรพร้อมแก้ตัวแทนอีกฝ่ายเป็นพัลวัน
"ยายทึ่ม!...เจ้าจะมาแก้ตัวแทนข้าทำไม...."โจนตบแก้มนิ่มเบาๆอดหัวเราะออกมาไม่ได้
"ก็..ก็ข้ารักเจ้านี่...."มิกาย่าตอบออกมาแทบไม่ต้องหยุดคิด
"มิกาย่า!!เจ้านี่!!...อีกแล้วนะบอกรักผู้ชายอีกแล้ว...รู้จักอายเหมือนผู้หญิงคนอื่นเขามั่งไหมฮะ..."โจนปั้นหน้าดุทั้งที่หูแดงเรื่อมองหญิงสาวตรงหน้าอย่างข่มขู่
YOU ARE READING
Key-blood(END)
Randomชายหนุ่มผู้มีครึ่งหนึ่งเป็นมนุษย์อีกครึ่งเป็นแวมไพร์ เขาคือกุญแจสำคัญในการคืนชีพ"ราชินีแวมไพร์" เพื่อทวงสิทธิความเป็นหนึ่งในห่วงโซ่อาหาร...เขาจะเลือกครึ่งไหน ของเลือดในกายระหว่างแวมไพร์หรือมนุษย์....
