เมลลืมตาช้าๆพร้อมอาการมึนงงและปวดหัวความจำยังสับสนทำให้กวาดตามองเพดานถ้ำมืดๆงงๆก่อนเหตุการณ์ต่างๆจะค่อยๆแจ่มชัด
"กาย่า...."หญิงสาวอุทานออกมารู้สึกห่วงแม่มดมดน้อยจับใจก่อนจะถอนใจโล่งอกเมื่อดวงตาสีนำ้เงินที่แฝงความห่วงใยก้มลงมาสบตาเธอ เมลขยับตัวเบาๆก่อนจะรับรู้ว่าแขนขาของเธอถูกพันธนาการไว้ด้วยเถาวัลย์อย่างแน่นหนาแต่หญิงสาวก็พยายามขยับตัวลุกขึ้นนั่งเอาหลังพิงผนังถ้ำไว้ได้ในที่สุดอย่างทุลักทุเล กวาดตามองไปทั่วตัวคนตัวเล็กตรงหน้าจึงเห็นว่ามิกาย่าแค่ถูกมัดมือไว้เท่านั้นพวกมันไม่กลัวนางหนีคงแค่กันไม่ให้แก้เชือกให้เธอเท่านั้น
"กาย่า...เจ้าบาดเจ็บตรงไหนหรือเปล่า..."เมลถามออกมาเบาๆเพื่อความแน่ใจคำตอบคือหน้าน้อยๆที่ส่ายไปมาก่อนร่างเล็กๆจะเข้ามาซุกลงข้างกายเธออย่างหวาดกลัว
"ดารารายล่ะ...นางทำแบบนี้กับเราทำไมเจ้ารู้ไหม...."เมลถามแม้รู้ดีว่าคำตอบที่ได้รับก็แค่ความเงียบแต่ความสงสัยก็กดดันให้ถามออกมาโดยไม่ได้หวังว่าจะได้คำตอบ
"เพราะเจ้าคือคนที่นาคีรักน่ะสิ...."แต่กลับมีเสียงห้าวๆตอบกลับมาพร้อมการปรากฎตัวของเมฆาและแวมไพร์หนุ่มอีกสามคน
"ท่านเมฆา!!...."เมลอุทานออกมาอย่างตกใจ
"ใช่ข้าเอง...ไม่เจอกันนานเจ้าดูสวยขึ้นนะพี่สะใภ้ข้า..."
"เมฆา....ท่านทำแบบนี้ต้องการอะไรกันแน่...."
"สิ่งที่ข้าต้องการงั้นเหรอ....มันช่างมากมายนัก...เมื่อก่อนข้าแค่ต้องการเป็นผู้นำหมู่บ้านนักล่าแต่ตอนนี้มันเล็กน้อยเกินไปแล้วสำหรับข้า....โลกนี้ช่างกว้างใหญ่แต่สิ่งแรกที่ข้าต้องการจะทำก่อนอย่างอื่นคือ....ฆ่านาคี"เมฆาตอบกลับมาด้วยใบหน้าเรียบเฉยไม่มีแววว่ามันคือการล้อเล่น
"ทำไม...ท่านจะทำแบบนั้นเพื่ออะไรทั้งๆที่ท่านนาคีรักท่าน..."
YOU ARE READING
Key-blood(END)
Randomชายหนุ่มผู้มีครึ่งหนึ่งเป็นมนุษย์อีกครึ่งเป็นแวมไพร์ เขาคือกุญแจสำคัญในการคืนชีพ"ราชินีแวมไพร์" เพื่อทวงสิทธิความเป็นหนึ่งในห่วงโซ่อาหาร...เขาจะเลือกครึ่งไหน ของเลือดในกายระหว่างแวมไพร์หรือมนุษย์....
