CHAPTER 14
LEI'S POV
"Anak, anong gusto mo?" Tanong sakin ni nanay habang tinitignan niya ang menu.
Narito kami sa isang restaurant sa isang mall. Mamahalin kasi grandeng grande ang paligid. Dinala kami ni Tito Joe dito. Sinama pa ako sa date nila. Ako lang kasi mag-isa sa bahay since Sabado ngayon, kaya go nalang ako.
Mukha namang masarap ang mga pagkain .
"Uhm.. Ano po ba meron diyan, nay?"
"Ano.. calamares , gusto mo?"
"Sige, iyan nalang po."
Sinabihan na ni mama ang waiter kung ano ang mga orders namin. Pagkatapos nun, nag-usap sila ni Tito Joe. Tahimik lang ako.
Ang table namin ay malapit sa glass window nito. Sa glass, kiang kita ko ang mga dumadaan. Doon na ang tingin ko, tinitignan kung may guwapong dadaan :)) hahaha. Iyan naman talaga ang gagawin kung OP ka, diba?
"Nak. May sasabihin sana kami ng Tito Joe mo." Sabi ni nanay. Tinignan ko siya. Magkatabi kasi sila ni Tito Joe, ako lang ang nasaharapan nila.
"Ano po?" Sabi ko.
"Uhm.. Ikakasal na kami ng nanay mo.."
omg. omg. OMG!!!!!! Tama ba narinig ko? Ikakasal na si mama kay Tito Joe ?! Masaya ako para kay mama!!! Sana nga lang ay hindi sasaktan ni Tito Joe si Mama. Pero kahit hindi ko sabihin iyon, mukhang hindi naman niya talaga ito saktan.
"Mabuti naman po ! Naku, kailan po ba?" Sabi ko. Excited nga ako. Nakakaiyak naman! Eh kasi, broken hearted siya masyado noon. Iyak ng iyak gabi gabi. Umaasa lang talaga . Nagdivorce sila ni papa.
Magpapakamatay sana iyan siya eh.
FLASHBACK.
Galing ako sa school . Binuksan ko iyong gate namin. Naka bukas pala ang door namin. inakawan ba kami?
Tumakbo ako papasok.
"Ma! Ma!" Sigaw ko. Hinanap ko siya. May narinig akong iyak sa loob ng banyo. Si Mama iyon. Binitawan ko agad ang bag ko sa sahig,
"Ma! Buksan mo ang pinto!" Kinakabahan na ako.
Iyak lang ng iyak si nanay. Hindi na ako magtataka kung bakit. Days before kasi, iniwan na ni tatay si nanay. Nasaktan ako masyado. Umiiyak nga rin ako gabi-gabi. Pero kasi, I knew i have to pretend that I'M STRONG ENOUGH for mama.
"Nay! Buksan mo ang pinto." gusto ko na ring umiyak. My voice is breaking. Binuksan niya ito. Binitawan niya ang kotsilyo sa floor ng CR.
Ang pupula ng mga mata at ang buhok niyay gulong gulo.
"Ma! Magpapakamatay ka?! " Tumulo na ang luha ko.
"Anak"
Niyakap niya ako. Umiyak na talaga ako dun.
"Ma, pwede ba. Huwag mo naman akong iwan. Iniwan na nga ako ni Papa, eh." Oo nga naman. Ang sakit isipin yun. Saan nalang kaya ako titira ? Sa skwaters? Sino magpapakain sa akin? Sino ang magpapaaral sa akin?
Eh, alam kong wala naman iyong mga pakialam ang tito't tita ko, eh.
Pero, okay lang naman siguro kung mawala ang lahat sa akin, just not mom. "Nak, I'm sorry." Sabi niya sakin. Iyak pa rin ito ng iyak.
"Nay, huwag niyo na po yang gawin ha? Nasasaktan ako, eh." Hinalikan niya ako sa kanang pisngi. Tapos niyakap ulit.
END OF FLASHBACK.
Basta. Grabi ang pinagdaanan ni nanay sa love life. Eh kasi kung magmahal, todong todo. Kaya nasasaktan. Buti nalang, a year after, nakilala niya si Tito Joe. Tito Joe Vargas.
"Next year pa anak, naghahanda pa kami, eh." Sabi ni nanay habang naakakbay nito si Tito Joe.
"Congrats Ma!" Tumayo ako sa kinauupuan ko't hinagkan ko si nanay.
"Thank you anak!" Ngumiti siya sa akin.
"Ikaw Tito Joe, huwag mong saktan ang nanay ko ha. Lagot ka talaga sakin!" Tumawa sila.
"Oo naman, mahal ko kaya tong Mama mo."
Tinignan nila ang isa't isa.
"Awee, I love you too." Sabi ni nanay sa kaniya.
"Cheezy niyo naman Ma! Hahaha " Ayan, happy na si Mama sa Love life niya. Well, sana si Tito Joe na ang taong para sa kaniya. Sana makahanap ka na rin ng taong para sayo, Lei.
Sobrang saya ko na para sa kanila ^____^