Few more chapters, guys! "War in Love" naman ang next!
Enjoy reading, people. xx
-----------------------------------------------------------------
Chapter 51
Sera's Point of View
Day went fast. Kinaumagahan noong kaarawan ko, dumalaw kami ni Eros at Zen sa puntod ng mga magulang ko. Naroon din ang puntod ng kapatid kong si Hera at ng dalawang malapit kong kaibigan na sina Axel at Alice.
Pagkatapos non ay namasyal kami at kumain sa isang mamahalin restaurant. Tinotoo ni Eros ang sinabi niya na pupunuin niya ng magagandang alaala ang kaarawan ko. Sa sobrang saya ko 'non ay parang ayaw ko nang matapos ang araw na kasama ang mag ama ko.
Sa mga sumunod na araw ay naging abala na kami sa trabaho. Palaging isinasama ni Eros si Zen sa kompanya kaya madalas din ang pag punta ng mga pinsan ko 'ron.
Hindi narin naman bumalik ang bobitang si Yna dito sa building dahil si Eros na mismo ang nagbalik ng pera nila. We doubled the price, by the way.
Pake ko sa kanila? Maraming gustong nag invest sa kompanya ko at hindi ko kailangan ang makating Yna na 'yon dito sa kompanya ko!
Imbis na trabaho, magpapakamot sa may asawa na. The hell with her! Subukan niyang manggulo ulit at ako na mismo ang magdadala sa paa ni satanas.
"Are you sure you don't want me to come with you?" sinilyupan ko si Eros na nasa likuran ko at buhat buhat si Zen.
Bahagyang nakakunot ang kanyang noo habang pinagmamasdan ang reaksyon ko. I rolled my eyes at him.
"Maraming maiiwang trabaho rito, Eros. Uuwi rin naman ako bukas." I said. Nanatili lang ang titig niya sa'kin.
Ramdan kong ayaw niyang umalis ako, kahit ako rin naman, eh. Pero kailangan kong bisitahin iyong site namin sa Batangas. Nagkaroon kasi ng sunod 'don 'nong nakaraang araw kaya kailangan kong asikasuhin.
"Okay." pagsuko niya. "Just be safe. I'll call you every minute, Sera. Huwag mong ilalayo ang cellphone mo sa'yo." he said.
Ngumiti ako at nilapitan silang dalawa. Una kong hinalikan si Zen sa noo at pinahid ang kaunting luha sa gilid ng mata niya. Gusto niyang sumana sa'kin pero hindi ko siya maaasikaso kaya hindi ako pumayag na sumama siya.
"Don't cry, baby. Uuwi rin si mommy bukas, okay?" suminghot ang bata at tumango. Lalo akong napangiti dahil sa cuteness ng anak namin.
"Be a good boy, Zen." I said then pinched the tip of his nose.
"I will mommy. I love you."
"I love you more baby."
"Ahem.."
Naningkit ang mata ko dahil sa OA na pag tikhim ni Eros.
"Where's mine, Sera?" tanong nito at bahagya pang itinagilid ang mukha na para bang nanghihingi rin ng kiss. I bit my lower lip.
Eros is so fucking cute!
Imbis na sa pisngi, binigyan ko siya ng smack sa labi. Dahilan para saglit siyang mapatitig sa'kin.
"I love you, Eros..tatawag ako kapag nasa site na'ko." sambit ko at nakangising sumakay sa kotse ko.
Hindi maalis ang ngisi ko dahil nanatili paring tulala si Eros hanggang sa buhayin ko na ang makina ng sasakyan. Doon lang siya nagmamadaling lumapit para katukin ang bintana ng kotse.
"Ye--" hindi ko na natuloy ang sasabihin ko dahil bahagya siyang yumuko para bigyan ako ng isang matamis na halik.
Agad na kumalabog ang puso ko lalo pa nang lumayo na siya at kindatan ako.
"I love you too." he said.
Hindi mawala ang ngiti sa labi ko habang nasa byahe papuntang Batangas. Like, damn! Para akong highschool student na hinalikan ng crush niya!
PBB TEENS?!
Natatawa akong napailing dahil sa naisip. Shit...malala na talaga tama ko sa lalaking 'yon!
Dahil maaga akong umalis, hapon ay nakarating na ako sa site. At kagaya na lamang ng sinabi ng mga tauhan ko rito, natupok ang isang side ng building. Maraming nasugatan pero wala namang namatay sa mga empleyado ko, which is a good news.
Ang mga dokumento nalang na nasama sa sunog at ang muling pag-aayos ng building ang poproblemahin ko.
"Bukas daw po darating ang mga trabahador, Mrs. dela Vega." my employee said.
Ang tinutukoy niyang trabahador ay 'yong gagawa nitong building. Tumango ako habang nasa sunog na gusali ang tingin...
Ang sabi sa'kin, sa sumabog na machine nagmula ang sunog. Mabilis itong kumalat dahil wala agad nakapansin ng sunog...I sighed.
Bakit parang may mali...
"Wala bang nakapansin agad sa inyo ng pagsabog na 'yon?"
"P-po?" sinulyapan ko ang empleyado ko.
"Sabi mo sumabog diba? Wala bang nakapansin at nakarinig agad? You also said to my husband that it happened around, 2 pm? Nasaan ba kayo 'non??"
Dahil sa sunod-sunod kong tanong ay namutla ang empleyado ko. Nag iwas siya ng tingin at talagang tumaas ang kilay ko nang mapansin na bahagya siyang nanginginig.
"This is not an accident." I said.
"P-po? Ano pong ibig niyong s-sabihin?" lalo akong nagduda nang itaas niya ang tingin sa'kin.
"This is not an accident." ulit ko. "Planado 'to." dagdag ko pa. Napalunok siya ng laway at nag iwas ulit ng tingin.
"It happened during working time, pero ni isa sa inyo wala sa palapag kung nasaan ang machine na sumabog?" I stopped for a moment.
This is the main reason why I want to go here without Eros and Zen. Dahil una pa lang, malakas na ang kutob ko na sinadya 'to. They called Eros to come ASAP, pero ako ang dumating.
Of course, nag presinta ako na, ako ang pupunta dahil ramdam kong may mali sa nangyayari. This is my goddamn company. But they want Eros to come? ASAP? For what fucking reason??
Hindi ko na napigilan ang sarili ko at pabalang kong hinawakan ang siko ng babaeng empleyado. She looked at me with a fear on her face.
You should be, bitch.
"Are you part of this?" nanliliit matang tanong ko. "Tell me the fucking truth or else...."
"..I swear to God, I'll send you to hell along with them." bulong ko. Nandilat ang mata niya at mas nanginig ang katawan.
Bago pa ako muling magsalita ay agad na siyang humagulgol at lumuhod sa harapan ko.
"I'm s-sorry maam...papatayin nila a-ang anak ko...i'm sorry po...ayokong mawala a-ang anak ko kaya sinunod ko ang g-gusto nila..." umiiyak nitong sambit.
There you go.
"K-kinuha nila ang anak ko maam...w-wala po akong magawa...patawad p-po..." patuloy parin siya sa pag-iyak.
"Tell me, who are they?" hindi siya sumagot at patuloy lang siya sa pag-iyak.
Bahagya akong lumuhod para magkaharap kami.
"Tell m--"
"I'm sorry maam S-sera...ililigtas ko po ang anak ko.." she said. Bago pa ako makapagsalita ay mayroon ang naramdaman na kung anong tumusok sa hita ko.
Nandilat ang mata ko nang makita siyang may hawak na injection na sa hula ko ay pampatulog. Agad niyang naiturok ito sa hita ko....
"S-sana mapatawad niyo po a--"
Hindi ko na narinig pa ang mga sinabi niya dahil kusa nang pumikit ang mata ko at tuluyan nang nawalan ng malay.
-
Naalimpungatan ako dahil sa daliri na humahaplos sa kanang pisngi ko...dahan-dahan kong idinilat ang mata ko at rebulto ng isang pamilyar na lalaki ang tumambad sa harapan ko..
"I"m sorry...nagising ba kita?" a familiar voice said.
Bahagya kong kinusot ang mata ko at dahan-dahan na umupo sa kama. Nang tuluyan kong makita ang mukha ng lalaking nasa harapan ko, agad akong nataranta at napasiksik sa headboard ng kama..
"C-carlos.." bulong ko habang pinagmamasdan ang mukha niya. He licked his lower lip.
"Hi..did you miss me?"
Akmang hahawakan niya ang palapulsuhan ko pero agad ko iyong tinabig, dahilan para mawala ang ngiti sa labi niya.
"What am I doing here? Ikaw ang may pakana nang lahat Carlos??" hindi makapaniwalang tanong ko.
Nagseryoso bigla ang mukha niya bago siya tumayo.
"I am asking you! Ikaw ba ang nagpasabog ng building ko??" bahagyang tumaas ang boses ko.
Muling humarap sa'kin si Carlos kaya naitikom ko agad ang bibig ko. Kitang-kita ko ang galit sa mga mata niya habang nakatitig sa'kin...
"Yes!" bulalas niya. "Ako lahat ang may gawa 'non!"
Umawang ang bibig ko dahil sa sinabi niya.
"My plan is to make Eros come here and then I will kill him. With my own hands, Sera. Pero putangina! Bakit ikaw ang pumunta!" nanlilisik na ang mga mata nito. My heart was pounding fast. Nag-iinit narin ang gilid ng mga mata ko.
I never saw Carlos act this way...iyong para bang kaya niyang pumatay sa isang iglap..hindi siya ganito..
O hindi ko lang talaga siya lubusang kilala??
"W-why?" sa dami ng gusto kong itanong, iyan lamang ang lumabas sa bibig ko.
Halos pumutok na ang ugat sa noo niya dahil sa naging tanong ko. Napahilamos siya sa mukha niya na para bang nagtitimping saktan ako..
"Why? You ask me why?? Goddamn it! You left me, because of him! Mas pinili mong balikan siya kaysa pakasalan ako!" dumagundong ang boses niya sa buong silid. Mas lalo akong nakaramdam ng takot...hindi para sa'kin, kundi para kay Carlos.
I know he's not fine. Noong kami pa, paminsan-minsan ay sinasamahan ko si Carlos sa psychiatrist. He was diagnosed with sever depression before we met. Iyon lamang ang alam ko dahil ayaw niyang pag-usapan namin ang tungkol 'don 'nong kami pa..
"I gave everything I could offer, Sera. Everything! Para lang piliin mo ako...pero putangina!" hw paused for a seconds. "Sinaktan kana, binalikan mo pa!"
Tuluyan nang tumulo ang luha sa pisngi ko...Carlos' eyes were bloodshot! Mas lalong piniga ang puso ko habang pinagmamasdan siya..
"Ginawa ko na lahat Sera...para lang makalimutan mo na siya.. Pero bakit sa huli, ako pa 'yong iniwan??" may butil ng luha na tumulo sa pisngi niya.
Hindi ko na kinaya at dali-dali akong lumapit sa kanya para yakapin siya. My tears started to fall..
"I made myself better...para lang sa'yo..pero bakit? Bakit siya parin??"
"Carlos..i'm s-sorry.. " tanging nasambit ko habang yakap yakap siya.
"My whole life was fucked up...my first girlfriend, Aira Villanueva, died. She died with my child..." he paused for a moment. "Namatay siya dahil sa pagmamahal niya sa putanginang Eros dela Vega na 'yan..."
Nanlambot ang tuhod ko dahil sa sinabi ni Carlos. Agad akong napalayo sa kanya dahil sa narinig...
"W-what? A-aira Villanueva?" muling tanong ko. Hindi niya ako nilingon.
"She was my girlfriend." sambit nito. Pagod niya akong sinulyapan. "Ako ang nakabuntis sa kanya, hindi si Eros."
Napatakip ako ng bibig ko sa gulat. Dahil din sa pag-atras ay natabig ko ang vase na nasa side table dahilan para matumba ang mahulog ito sa sahig..
"I love her, Sera. Mahal na mahal ko siya nung mga panahon na 'yon...and her death was the reason why I got depressed. Hindi ko magawang tanggapin...na para sa ibang lalaki, namatay silang dalawa ng anak ko." another tear fell form his eye. Agad niya rin itong pinunasan.
"And to tell you the truth, I planned everything just to get the revenge I want. Kasama na 'yong pagkakakilala ko sa'yo...hindi 'yon coincidence dahil plano ko lahat nang 'yon. Ikaw dapat ang magiging kapalit ng inagaw ni Eros sa'kin.."
Mabibigat na ang paghinga ko habang pinapakinggan ang mga sinasabi niy.
"Wala sa plano kong mapalapit sa'yo, dahil ang gusto ko lang naman, makaganti kay Eros." he looked at me.
"Wala rin sa plano kong mahulog sa'yo, Sera. Nasanay na akong kasama ka at nawawala ang galit sa puso ko kapag nakikita ka...at si Zen. Namalayan ko nalang isang araw na ayoko nang mawala ka. Isang taon kong tinimbang yung nararamdaman ko para sa'yo...alam kong mali. Pero anong magagawa ko?" bumuntong hininga siya at naglakad palapit sa'kin.
Bago pa ako makaatras ay nahawakan niya na ang dalawang kamay ko.
"Inahon mo ako sa sakit at galit na nararamdaman ko." ang isang kamay niya ay hinaplos ang pisngi ko at pinahid ang luha na tumulo 'ron.
"Kaya nahulog ang loob ko sa'yo at minahal kita." he said. "At sa pangalawang pagkakataon, inagaw na naman ni Eros ang babaeng pinakamamahal ko." halata ang pait sa boses niya.
"C-carlos..I-i didn't know..hindi ko alam n si Air--"
"Because I don't want you to feel guilty. Alam kong sisisihin mo ang sarili mo kaya hindi ko sinabi."
"B-but, it is my fault! Kasalanan ko kung bakit namata--"
"Shh.." kinabig niya ako palapit sa kanya para yakapin ng mahigpit.
"It is not your fault, but Eros'." sambit niya habang sinusuklay ng daliri niya ang buhok ko.
"Pero tapos na 'yon..nandito kana sa'kin ulit." bahagya siyang lumayo sa'kin para pagmasdan ang mukha ko.
Tuloy parin sa pag agos ang mga luha sa pisngi ko.
"You're not going to leave me, right?" he asked.
Natigilan ako at para bang mas lalong nasaktan habang pinagmamasdan ang mukha niya.
Dahan-dahan kong inalis ang pagkakahawak niya sa'kin. Kahit nahihirapan ay nagsalita parin ako..
"I'm sorry Carlos..." panimula ko. "Hindi ikaw ang mahal ko." sambit ko, dahilan para maglaho ang emosyon sa mukha niya.