Mensahe ni Majinbu
Sorry po for the very very late update. Busy lang po sa work. Salamat sa mga nag-antay!
***
Chapter 30
*Request*
[Dionne's POV]
"hay buhay parang life.." nag buntong hininga ako then napatingin ako doon sa malaking cross sa harap ko "God, kung ano man po ang problem niya sana tulungan mo siya" bulong ko.
Nandito ako ngayon sa church para sa practice namin ng choir. Day-off ko today at kahit na ayokong umalis sa bahay para samahan si Japoy, mas pinili kong pumunta dito dahil hindi ko rin naman dapat kalimutan ang duties ko sa simbahan. At dahil medyo napaaga ang dating ko, mag-isa pa lang ako ngayon dito at inaantay ko yung ibang choir members. Nag stay muna ako sa loob ng simbahan at naupo sa isa sa mga benches doon habang nagiisip ng malalim.
Hanggang ngayon wala parin akong idea kung bakit umiiyak nun si Japoy ng makita ko siya sa park. Nung makauwi kami ng araw na yun, ni hindi na niya binanggit saakin yung dahilan. Nag kulong lang siya sa kwarto niya magdamag. Gusto ko sanang tanungin siya kaso malakas ang pakiramdam ko na ayaw niyang pagusapan ang bagay na yun at kailangan niyang mapag-isa.
Pero sana lang i-open niya saakin. Gusto kong makatulong sa kanya at nasasaktan din ako pag nakikita ko siyang nalulungkot.
Hay. Mahal ko na ata talaga siya.
After a few minutes, nakarinig ako ng kotse na pumasok sa may bakuran ng simbahan kaya naman tumayo ako at naglakad palabas para silipin kung sino yung dumating.
Pagkalabas ko naman ng simbahan, nakita kong may naka-park doon na isang malaking sasakyan at sa labas nun, may isang babaeng busyng busy na ginagamit ang cellphone niya. Nung una, hindi ko siya masyadong mamukaan, pero nung inangat niya ang ulo niya, doon ko lang napansin na si Ashley pala to.
(A/N: kung sino po yung hindi na nakakatanda kung sino si Ashley, siya po yung friend ni Dionne sa church na kasamahan niya rin sa choir. Go back to chapter 4 ^__^ )
Nilapitan ko naman agad si Ashley
"Uy Ashley nandiyan ka na pala!" bati ko sa kanya then tinapik ko siya sa balikat
Napatingin saakin si Ashley at doon ko lang napansin na naka make-up pala siya ng maayos ngayon. Usually kasi, pag pumupunta dito sa simbahan si Ashley, hindi naman siya nag m-make up.
"ayos na ayos ka ngayon ah" sabi ko sa kanya tapos napatingin ako sa damit niya. Naka top and shorts lang siya "uhmm kaso baka pagalitan ka ni Kuya Romy kasi naka shorts ka lang na papasok sa simbahan"
Nginitian naman ako ni Ashley "I know we really looked alike but I think I'm prettier than her though"
Bigla naman ako naguluhan sa sinabi niya
"h-ha?"
She giggled "sorry. I'm not Ashley"
"e-eh?! T-teka w-wait p-paanong---" bago ko pa matapos yung sasabihin ko, may bumaba bigla doon sa kotse at nakita ko ang isa pang kamukha ni Ashley.
"Oh Dionne!" bati nito saakin
Napaturo ako sa kanya "A-ashley..?"
"she is Ashley" sabi naman nung babaeng napagkamalan kong si Ashley then tumingin siya doon sa babaeng kabababa lang sa kotse "twin, she thought I am you! Hahaha!"
Nakita ko namang natawa rin si Ashley "you can't blame her! We're twin sisters after all!"
"ah.. kakambal ka pala niya!" sabi ko sa kanya "sorry"
"It's okay! I'm Althea by the way!" sabi niya then she stretched out her hand
"Ako naman si Dionne!" sabi ko then nakipag shake hands din ako sa kanya.
"sige Dionne, alis na ko. Inihatid lang namin si Ash dito" tumingin naman si Althea kay Ashley "take care twin sis! Your prince charming will fetch you later!" sabi niya sabay kindat
"T-thea!"
Tumawa lang si Althea st sumakay narin sa kotse nila
"sorry about that" sabi saakin ni Ashley
habang naglalakad kami papasok ng simbahan "sobrang kulit lang talaga niyang si Thea. Naku kahit magkamukhang magkamukha kami, sobrang opposite naman naming dalawa"
Napangiti ako bigla sa sinabi ni Ashley "kung sabagay, kami din ng kuya ko sobrang magkaiba ang hilig namin, pero kahit ganun masaya parin ako na nagkaroon ako ng kapatid na tulad niya"
"hmm sigurado ako na ang gwapo ng kuya mo! Kasi maganda ka eh. Siguro nung buhay pa siya ang dami niyang naging girlfriend no!"
"haha naku hindi rin! Kasi busy siya nun mainlove sayo! Hahahaha!"
Bigla naman natigilan si Ashley at napalingon saakin "mainlove saakin?"
Napatigil naman ako sa pagtawa ng marealize ko yung sinabi ko kay Ashley. Ay isda! Nadulas ako >__<
"ah hehehehe j-joke lang! joke lang!" sabi ko kay Ashley while faking a laugh
"ah hehe nagulat ako doon!"
"hehehe"
After that, me and Ashley walked in silence hanggang sa makarating kami sa loob ng simbahan. Napakadaldal ko nga naman, siguro kung pwedeng magalit sa heaven eh malamang galit na galit na ang kuya ko saakin dahil sa kadaldalan ko. >__<
Mahal na mahal ni Kuya Dylan si Ashley dati pa lang. Palagi na lang niya ito tinitignan sa malayo tapos madalas din siyang mag stay noon sa simbahan pag may practice ang choir para marinig lang ang pagkanta ni Ashley. Sabi ni Kuya dati, marinig lang niya ang boses ni Ashley na kumanta, parang nagkakaroon narin siya ng lakas ng loob nun para kaharapin yung sakit niya. Yun nga lang, kahit mag pakilala si Kuya kay Ashley, ayaw na niyang gawin.
"masasaktan lang siya pag nawala ako.." sabi saakin ni kuya nung pilitin ko siya na umamin na at magpakilala kay Ashley "alam ko at alam mo kung gaano kasakit ang maiwan Dionne, at ayoko ng iparamdam pa sakanya yun. Ano pang silbi na magpakilala ako sa kanya ngayon, na ligawan ko siya ngayon, kung bilang na ang oras ko sa mundong to"
"P-pero kuya Dylan.."
"Dionne, o-okay lang ba na pag nawala ako, uhmm m-mag pakilala ka sa kanya at bantayan mo siya? P-para bang kaibiganin mo siya and be there for her pag masaya siya at pag malungkot siya. Please.."
Nginitian ko siya "sige kuya, promise yan.."
At ayun ang dahilan kung bakit ako napasali sa choir na ito. Pero siguro kahit na hindi hilingin yun ni Kuya, sasali parin ako sa choir at alam ko na magiging kaibigan ko rin talaga siya because Ashley is such a nice person at naiintindihan ko narin si kuya kung bakit siya nagkagusto dito.
Napatingin ako kay Ashley na this time, busy na sa pagtugtog ng piano. Mukha naman siyang masaya ngayon eh. At alam ko, Ashley is also living a good life with no worries. Siguro sa ngayon, hindi niya muna ako masyadong kailangan.
Pero meron isang taong alam ko, nangangailangan ng tulong ko. Alam ko na yung taong yun, sa kabila ng kasikatan at karangyaan, ay may isang mabigat na bagay na dinadala.
"sorry kuya" bulong ko sa sarili ko "pero gusto ko rin munang bantayan yung lalaking yun... yung lalaking mahal ko."
[Maisie's POV]
Hay nakakawindang. Anong gagawin ko? >__<
Napatitig ako doon sa brown envelope na nasa harapan ko. Sa harap nito ay isang offer galing sa isang sikat na fashion company sa France. Sa totoo lang, matagal ko ng pangarap na makapag trabaho sa kumpanya na ito.. pero ngayon parang nag aalangan akong umalis ng bansa.
Lalo na ngayon na bumalik na ang dati naming samahan ni Rui.
Ay tofu yan! Rui na naman! Isang malakaing opportunity na tong nasa harap ko oh tapos may plano pa akong palagpasin dahil sa isang lalaking ni hindi ako magawang mahalin?!
Napaka galing mo talaga Maisie! =___=
Para madistract ako sa pagiisip, kinuha ko na lang yung cellphone ko para maglaro ng bigla naman itong mag ring.
Calling...
Rui
Pagkakitang pagkakita ko pa lang ng name niya, dali-dali ko ng sinagot yung tawag.
"hello? Rui?"
"moshi moshi Maisie-chan! May ginagawa ka ba ngayon?"
"ha? Ah wala naman, bakit?"
"tara dinner sa labas! My treat!"
Parang bigla naman nag ningning ang mata ko, hindi dahil sa treat kung hindi dahil makikita ko ulit si Rui.
"sure! Saan?"
"sa Eastwood ulit. Yung favorite restaurant natin!"
"sige ba! See you later"
"alright! Ja ne!" after that, he ended the call.
Dali-dali naman akong kumaripas ng takbo papunta sa banyo to take a quick shower. Nung matapos akong maligo, kinuha ko yung dress na kabibili ko pa lang at isinuot ito. Medyo nagpaganda din ako at ng matapos na ako sa pagaayos, I looked at myself in the mirror.
Maganda naman ako eh. Siguro papasa na ako sa taste ng karamihan. Pero bakit kaya hindi parin mahulog-hulog saakin si Rui?
Hay. Nakakaasar naman! Sabi ko mag mo-move on na ako pero bakit hanggang ngayon eh hindi ko parin magawa-gawa?
Ganun ko ba talaga siya kamahal?
Hay nakakainis talaga yung Hapon na yun! Ano bang meron sa kanya at nagustuhan ko siya ng husto!
Kesa magmukmok ako, inayos ko na yung gamit ko then bumaba na ako sa living room namin. Nagulat naman ako ng madatnan ko si Kuya Jake doon na nakaupo habang nanunuod ng TV.
"oh kuya, why are you here?"
"dito rin ako sa bahay na to nakatira kaya ako nandito!"
"taray nito! Eh ni hindi ka nga mapauwi ni mommy dito eh!"
Iniwas ni Kuya ang tingin niya saakin "w-where is mom?"
"nasa business trip kasama si daddy, bakit?"
"ah wala.. sige akyat muna ako sa kwarto ko"
"ay teka! Si Dionne bat di mo kasama...?"
"I cannot bring her here..."
"huh?"
"ah I mean, it's her off today"
"I see.."
After nun, umakyat na si Kuya Jake at dumiretso siya sa kwarto. Bat para atang ang gloomy ng isang yun ngayon? Nakakapagtaka..
Dumiretso narin ako sa parking lot namin at sumakay sa kotse ko at pinaandar ito papunta sa Eastwood. Ng makarating naman ako doon, nakita kong nagaantay na saakin si Rui.
"Maisie!" tawag niya saakin sabay kaway.
Nilapitan ko naman siya habang hindi maalis ang ngiti sa labi ko.
"sorry matagal ka bang nag antay?"
"hindi naman! Tara ikot-ikot muna tayo?"
"sure"
"okay let's go!" sabi niya sabay akbay saakin
As usual, madikit lang siya ng ganitong kalapit saakin, halos tumambling na ang puso ko sa sobrang bilis ng pagtibok nito. Akala mo nakikipag karera ang mga ito eh.
Weird. I've been in love with this guy for almost 5 years already, but his effect on me is still the same..
Naglakad lakad muna kami ni Rui around Eastwood at nagtingin-tingin na rin ng mga damit doon sa loob ng mall. As usual, habang naggagala kami, pinagtitinginan siya ng mga tao.
"hay naku ang hirap magkaroon ng best friend na sikat" bulong ko sa kanya
"haha don't mind them Maisie-chan. Tara pasok tayo sa shop na yun" sabi ni Rui sabay hawak sa kamay ko.
Bigla naman ako napahinto sa paglalakad kaya napabitiw bigla si Rui sa pagkakahawak niya sa kamay ko.
"Maisie, is there any problem?"
"ah k-kasi b-baka ma-issue na naman tayo.."
Nakita ko naman na ngumiti si Rui saakin at kinuha niya ulit ang kamay ko "then hayaan mo ng ma-issue ulit tayo" sabi niya sabay kindat.
Napangiti lang din ako sa kanya at hinayaan kong hawakan niya ang kamay ko and again ayaw na naman mawala ng napakalawak na ngiti sa mukha ko. Bakit ba nakakakilig? Isang ngiti lang niya, isang hawak lang niya sa kamay ko eh nagkakaganito na ko? Parang gusto kong magtititili sa sobrang saya.
At itong kasiyahan na to, parang ang hirap iwanan. Para atang hindi ko kakayaning tanggapin yung offer saakin na magtrabaho sa France ah.
Nung medyo mapagod kami ni Rui sa pag-iikot, naupo muna kami sa isa sa mga benches sa gitna ng Citywalk para magpahinga.
"Maisie thank you sa pag payag mo na makipag kita saakin dito ah. Sabi ko kakain lang tayo ng dinner, pero nayaya pa kita mag ikot."
"okay lang yun no, wala naman akong ginagawa sa bahay eh tsaka isa pa nag enjoy naman ako"
"uhmm a-actually m-may sasabihin din ako sayo eh.."
"ano yun?" nilingon ko si Rui at nakita kong seryosong seryoso ang mukha niya
Biglang nag buntong hininga si Rui atsaka siya lumingon saakin "Maisie, I know na napaka-kapal ng mukha ko para sabihin sayo to after all that had happened between us. P-pero napakatanga ko para ngayon lang marealize tong bagay na to.."
Bigla naman bumilis ang tibok ng puso ko at para akong kinakabahan sa sasabihin saakin ni Rui.
"Maisie," nagulat ako ng bigla niyang hawakan ang kamay ko at tinitigan niya ang mga mata ko sabay bitiw ng mga salitang...
"I need you...
...to help me court Dionne."
(to be continued..)