"Bir hikaye bittiğinde yenisinin başlayacağını söylemiştin. Kalbin daima kalbimin yanında uyuyacaktı." Kadın boğazına takılan kelimelerin yükü ile devam edemeyerek sustu.
"Artık kalbin, kalbimin yanında değil." diye fısıldadı adam. "Artık aklıma senin nasıl olduğun veya ne hissettiğin dahi gelmiyor. Eskisinin aksine buz tutmuş gibiyim."
Adamın ela gözleri kadının hızla akan göz yaşlarına kaydı.
"Artık göz yaşların canımı yakmıyor."
Kelimeler sivriydi.
Kadının ruhundan geçerek, kalbine ulaştı ve teker teker saplanarak parçaladı.
"Kalbimi avcunun içine aldığında onu koruyacağını sanmıştım." Kadın kendi kendine konuştu.
"Ama sen avucunda sıkarak onu öldürdün."
"Eğer seçim şansım olsaydı sana sadık kalmayı tercih ederdim ama..." Adamın sustuğu anda kadın "Daha mı güzel?" diye sordu. "Daha zeki, daha gösterişli?"
Sorular kadının çığlıklar atan kalbinden parlayan yankılardı.
"Sadece kalbim onu istedi." dedi adam.
Kadın acıyla güldü. "Kalbin bendim oysa ki."
Adam kadının kahve gözlerine baktığında kesişen bakışlar birbirini yaktı.
Görünen sadece bir boşluktu ama içeride kazazede saklıydı.
"Artık değilsin." dedi adam. "Artık kalbim sen değilsin." Ona güvenmemin yanlış olduğunu anladı kadın. Onu sevmemin cezası ile öleceğini, alevlerin yüreğini yapacağını hissetti.
"Sadece güleceğim." dedi kadın. "Birgün geride bıraktığın parçalarını almak için yanıma geldiğinde sadece güleceğim."