CHAPTER 29
Hindi pa umaabot si Valerian sa pinto ng kuwarto niya nang mabilis ang mga paang humakbang pabalik sa sala. Pabalik kay Grace.
Para may sariling isip ang mga 'yon na tumigil hindi kalayuan sa mahabang sofa kung saan naroon ang babae, yakap ang hubad na katawan, nakapikit at walang ingay na lumuluha.
Parang sinagasaan ang puso niya nang ilang beses sa sakit na nararamdaman sa mga oras na 'yon.
Here he was, seeing the woman that made him experience hell in its new fucking form cried. Dapat masaya siya, 'di ba? Dapat magbunyi siya dahil pinaiyak niya ito... dahil nasaktan niya 'to. Pero bakit kabaliktaran ang nararamdaman niya?
He felt horrible! Gusto niyang bugbugin ang sarili dahil siya ang dahilan ng pag-iyak ng babae.
Fuck! He should be celebrating that he got his revenge, but he couldn't even fake a fucking smile on his lips. Nakapawalang respeto ang ginawa niya sa pagkababae nito.
Walang ingay siyang lumapit sa sofa at umupo sa gilid n'on.
Mabilis na nagmulat ng mga mata si Grace at nakita niya ang sakit na nakapaloob do'n. It was suffocating him.
"Grace..."
Tinuyo nito ang luha na nagkalat sa pisngi, saka pilit ngumiti. "Ayos lang ako. Sige na umalis ka na. Baka may gagawin ka pa."
That broke his heart into million pieces. "I'm sorry," pabulong niyang sabi habang nakatingin sa mga mata nito kung saan naroon pa rin ang sakit. "I didn't mean to treat you like this—"
"I guess I deserved it." May pilit pa ring ngiti sa mga labi nito. "Nang iwan mo ako bigla kanina, pakiramdam ko binaboy mo ako." Mahina itong tumawa nang walang emosyon. "Pero naisip ko, ginusto ko rin naman, eh. Ako ang nag-udyok sa 'yong ipasok ang daliri mo sa pagkababae ko. Kasalanan ko lahat... palagi naman, eh." May tumulong luha sa pisngi nito. "So don't say sorry. Dapat maging masaya ka. Hindi ba ito ang gusto mo, ang makita akong nasasaktan para kahit paano makapaghiganti ka sa pananakit ko sa 'yo noon?" Tumaas ang kamay nito at hinaplos n'on ang pisngi niya. "Smile, Valerian. Celebrate that in my first day as your slave, you manage to make me feel worthless."
Hindi kayang ibuka ni Valerian ang bibig para magsalita. Parang nawala ang dila niya. He felt suffocated. Parang may nakaharang sa lalamunan niya at sinasakal siya n'on.
Ang kamay niya na nakakuyom ay umangat at hinawakan ang kamay ni Grace na humahaplos sa pisngi niya, saka pinisil. "Grace..." Ang isa niyang kamay ay hinaplos ang pisngi nito at mga labi. "You will never be worthless, okay? This time, ako ang may kasalanan. Huwag mong akuin lahat."
Kinagat nito ang pang-ibabang sabi, saka marahang tumango.
Hinawi niya ang ilang hibla ng buhok nito na nakatabing sa mukha. "Napagod ka ba sa biyahe mo papunta rito sa Baguio?"
Fuck! He was such a bastard! Ni hindi man lang niya iyon tinanong kanina. Maybe because he was mad. And anger was never a good emotion to feel.
Anger could hurt people and that was what he did to Grace. He hurt her. And he felt like fucking shit!
Tumango ito. "Medyo. Ilang oras kasi akong nakaupo."
Kumunot ang noo niya. "Hindi ka nag-eroplano?"
Umiling ito. "Nag-uumpisa akong muli, Valerian. Kaunti lang ang pera ko. Hindi ko 'yon gagastusin para lang maging stress-free ang biyahe ko patungo rito. Kailangan kong magtipid. Halos lahat ng pera ng pamilya napunta sa pagpapagamot ni Mommy sa cancer niya. Hindi man naubos 'yon, pero sapat na para magdoble-kayod ako kasi hindi ko puwedeng asahan si Daddy. Ang natirang pera, sa kanya na 'yon. Kami ng kapatid ko, sariling-sikap para makaahong muli."
And he didn't even know that. Puro na lang kasi sarili niya ang iniisip niya. Nasaktan talaga siya nang sobra, pero mahirap naman ang pinagdaanan ni Grace. Her mother died. He knew how that felt. Para kang nawalan ng pakpak at hindi na kompleto ang lahat sa 'yo.
Valerian gave her a small soft smile. "Gusto mo nang magpahinga?"
Marahan itong tumango. "Yes, please."
Tumayo siya, saka maingat na binuhat si Grace at dinala sa kuwarto niya.
It felt good to carry her just like before. Naroon pa rin ang masarap na pakiramdam kapag nasa mga bisig niya ang babae.
Yes. Grace was really engraved in his heart and nothing or no one could change that. But still, fear clouded his emotion. Paano kung kailan hulog na hulog na siya at kung kailan mahal na mahal na mahal na niya ito ay saka siya nito iwan na naman?
Pasimpleng ipinilig ni Valerian ang ulo. Hindi muna niya iisipin 'yon ngayon. Mamaya na, kapag wala na ito sa mga bisig niya. Kapag kasi malapit ito, nawawala siya sa tamang huwisyo. That was what Grace did to him. She made him crazy.
Maingat niyang ihiniga ang babae sa malambot na kama, saka kinumutan hanggang balikat para matakpan ang kahubdan nito.
"Sleep and rest," sabi niya.
Akmang aalis na siya nang marinig niyang nagsalita si Grace.
"Mamaya pagkagising ko, galit ka na naman ba sa 'kin?" tanong nito. At nang bumaling siya rito ay nagtama ang mga mata nila. "Mamaya kapag nakapagpahinga na ako, susungitan mo na naman ba ako? Magsabi ka lang para maihanda ko ang sarili ko."
"I don't know," he answered honestly. "I don't fucking know."
She grimaced. "One and a half year later but your mouth is still like a cussing machine. Masakit pa rin sa taingang pakinggan."
Mahina siyang natawa. "At least, one and a half year later, ayaw mo pa rin sa mga taong nagmumura." Napailing-iling siya habang natatawa. "Mas lumala pa yata ang pagmumura ko nang umalis ka, eh. Wala 'yong gamot ko."
That put a smile on her lips and Valerian felt like doing the happy dance.
"Gusto mo, ibalik natin?" May pilyang kislap ang mga mata nito. "One cuss, one kiss?"
That made him grin. "Fuck."
Nagulat si Valerian nang bigla na lang bumangon si Grace at inilapat ang mga labi sa mga labi niya. Dinig na dinig niya ang malakas at mabilis na pagtibok ng kanyang puso niya.
When Grace pulled away, she smiled and say, "No cussing."
Wala sa sariling napatango si Valerian. Si Grace naman ay bumalik sa pagkakahiga, saka ipinikit ang mga mata para patulog na.
Napakurap-kurap siya habang nakatingin sa maamong mukha ng babae. His heart was still beating so fast. He sighed and left the room with so much confusion. Kailangan niyang mag-isip nang mabuti. Hindi siya puwedeng magpadalos-dalos.
Hindi alam ni Grace kung ilang oras siyang nakatulog, basta nang magising siya at tumingin sa labas ng nakabukas na bintana, madilim na at sobrang napakalamig.
At dahil wala siyang damit na dala, pinakialaman niya ang closet ni Valerian. Hinalungkat niya iyon hanggang sa makahanap siya ng malaking T-shirt at boxer.
Agad siyang pumasok sa banyo na nasa loob ng kuwarto, naligo, at saka nagbihis gamit ang damit ni Valerian. Pagkatapos ay lumabas siya ng kuwarto na 'yon at hinanap si Valerian.
Natagpuan niya ang lalaki sa sala. Abala ito sa harap ng laptop at maraming nagkalat na papeles sa round table at sa sahig. Nagtatrabaho ito kahit gabi na.
Si Valerian talaga, napaka-hard working.
Tumikhim siya para kunin ang atensiyon nito.
His eyes instantly met hers. Kapagkuwan ay bumaba iyon sa suot niyang damit. Tumaas ang kilay nito. "Ano 'yan?"
"Damit mo." Nagkibit-balikat siya. "Wala akong dalang damit, e.h"
Valerian raked another stare over her body. Hindi niya alam kung nagustuhan nito ang ayos niya o hindi dahil agad itong nag-iwas ng tingin.
"Gabi na, ipagluto mo na ako," sabi nito.
Oh, God. "Ahm, sigurado ka?"
Tumango ito habang abala sa pagta-type ng kung ano sa laptop. "Oo. Magluto ka ng spaghetti bolognese. Sarapan mo, ha?"
Nakahinga si Grace nang maluwag. Akala niya kung ano na ang ipapaluto nito sa kanya. She knew that she was suck at cooking, pero kung spaghetti ang ipapaluto sa kanya, no problem. Isang taon din siyang tinuruan si Nali na magluto ng spaghetti. At isang taon din itong "trip to CR" tuwing tinitikman ang luto niya.
And finally, after a year of sending Nali to the comfort room, naitama rin niya ang lasa. Hindi man masarap, pero sabi ni Nali ay puwede naman daw.
Ngumiti siya kahit hindi nito nakikita. "Sige, magluluto na ako."
Mabilis siyang nagtungo sa kusina, saka inihanda ang gagamitin sa pagluluto ng spaghetti bolognese. Excited siya habang nagluluto. Noon, palagi ring trip to CR si Valerian. Ngayon kaya? Would he commend her cooking this time? No lies or whatsoever?
Malalaman niya mamaya.
But after cooking, Valerian was still busy working.
"Valerian, luto na."
"Good. Kukuha na lang ako mamaya," sabi nito na abala pa rin sa pagtatrabaho.
Bumuntong-hininga si Grace, saka bumalik sa kusina at nilagyan ng spaghetti bolognese ang isang pinggan. Dinala niya iyon sa sala, saka inilapag sa tabi ng laptop nito.
"Hayan na, tikman mo na," pamimilit niya.
Valerian sighed, looked at the spaghetti, then returned his attention to his laptop's screen. "Mamaya na, marami pa akong ginagawa."
Parang may kumurot sa puso niya. Masakit. "Pero, Valerian—"
"Mamaya na, Grace." His voice held firmness. "May ginagawa pa ako."
Matatalim ang mga matang inirapan niya ang lalaki, saka malalaki ang hakbang na bumalik sa kuwarto na tinulugan niya kanina.
She felt hurt, all right! Pinaghirapan niya iyon, 'tapos wala lang dito. She was looking forward on his comment about her cooking, pero umasa lang pala siya sa wala.
Nakakainis! Nakakairita! Nakakapanggigil! Nakakabuwisit!
Hinubad niya ang damit nito na isinuot niya sa sobrang iritasyon, saka itinapon 'yon sa sahig. Kapagkuwan ay nakatihayang ibinagsak niya ang katawan sa malambot na kama. Nang makaramdam ng lamig ay tinakpan niya ng kumot ang hubad na katawan, saka pinilit ang sarili na makatulog kahit pa nga kagigising lang niya.
Valerian's back was throbbing as he finished his work. Parang hinahati ang likod niya sa sobrang sakit dahil sa pagod.
He leaned back on the sofa and sighed. "Fuck... I'm tired."
Wala sa sariling bumaba ang mga mata niya sa pinggan na nasa tabi ng laptop niya. Spaghetti bolognese. Nasisiguro niyang malamig na 'yon dahil magmamadaling araw na. But he couldn't eat it earlier. Kailangan niyang masiguro kung may nasaktan ba sa aksidenteng nangyari. He had to make sure that everyone was safe and okay before he would think of himself.
Bumuntong-hininga siya at pinatay ang laptop, saka iniwan ang mga papel na nagkalat sa sala. Dala-dala niya ang pinggan ng pumasok siya sa loob ng kuwarto niya.
Natigilan siya nang makitang mahimbing na natutulog si Grace habang balot na balot ang katawan nito ng kumot.
Valerian sighed and turned on the heater. Kapagkuwan ay umupo siya sa gilid ng kama, saka pinakatitigan ang maamong mukha ni Grace na natutulog. She looked so peaceful and beautiful.
Bumaba ang mata niya sa leeg nito. Umangat ang kamay niya, saka dahan-dahang ibinaba ang kumot na nakatakip sa katawan nito.
His throat went dry when he saw her body, naked and beautiful.
Oh, fuck. Mahina siyang napamura nang maramdamang nabuhay agad ang pagkalalaki niya. His cock stirred on its slumber and it wanted Grace. So much! Kanina, sobrang pagpipigil niya na hindi ito angkinin sa sala dahil gusto niya itong saktan pero ngayon, wala na sa isip niya ang saktan ito.
All he wanted now was to make love to her over and over again.
Humugot si Valerian ng isang malalim na hininga, saka dumako ang tingin niya sa pinggan na dala-dala pa rin niya.
Using his fingers, he picked one piece of spaghetti and put it inside his mouth. Inihanda na niya ang sarili para tumakbo sa CR—pero hindi 'yon nangyari.
Napaawang ang mga labi niya. Damn! The spaghetti might not have the best taste but at least it didn't send him to the comfort room.
Isang munting ngiti ang gumuhit sa mga labi niya habang nakatitig kay Grace. She actually improved in the cooking department.
He picked up another piece of spaghetti and put it around Grace's nipples. Hmm. Sigurado siyang mas masarap 'to.
Maingat niyang kinubabawan si Grace, at inilapit ang bibig sa mayayamang dibdib nito. He licked the sauce off and ate the spaghetti. Nang marinig niyang napadaing si Grace, mas ginanahan siya sa ginagawa. Wala siyang pakialam kung makalat ang gagawin niya.
Gamit ang kamay, kumuha pa siya ng spaghetti, saka dahan-dahan iyong ikinalat sa katawan ni Grace. Sa leeg, sa dibdib, sa nipple nito, sa puson at taas ng pagkababae nito. Maingat niyang ibinuka ang mga hita nito at nilagyan ng spaghetti. Ikinalat niya ang spaghetti sa pagkababae nito.
Edible. Nanunubig ang mga bagang niya.
Valerian leaned in and kissed her neck, licking the sauce and licking the spaghetti off her. Bumaba ang mga labi niya at sinunod na kainin ang spaghetti sa dibdib ng babae. He licked and sucked her soft skin. Sarap na sarap siyang habang kinakain ang spaghetti na ikinalat niya sa katawan nito.
And when his mouth reached her womanhood, he kissed it first before licking the spaghetti off her pussy.
Fuck! This is delicious!
Iniangat niya ang mga hita nito at ipinatong sa mga balikat niya. And then he started licking her pussy harder, eating the spaghetti, sucking her clít, licking off the sauce and making her wet.
Napangiti si Valerian nang maramdamang may sumabunot sa buhok niya.
"Ohh!" Grace moaned and it was music to his ears.
Mas diniinan pa niya ang bawat galaw ng dila. Mas binilisan niya ang pagpapaikot n'on sa naninigas at basang-basa nitong hiyas.
"Valerian! Ohh!" Gumagalaw na ang balakang nito at ipinagduduldulan ang mukha niya sa pagkababae nito. "Please, ohh! Bilisan mo pa, Valerian! I'm coming! Ohh! Lalabasan na ako...Ohh!"
He gripped her hot and delectable ass, pagkatapos ay pinatigas niya ang dila at ipinasok iyon sa lagusan nito. That was Grace's limitation. Nanginginig ang mga hita nito na humigpit ang yakap sa leeg niya, saka umangat ang balakang. Kasabay n'on ang malakas at mahabang nitong pag-ungol. She orgasmed around his tongue and it tasted good. She tasted as amazing as before.
Nang manghina ang mga hita nito at lumawag ang pagkakayakap sa leeg niya, nag-angat ng tingin si Valerian at nagtama ang mga mata nila.
She looks sated, contented and there was a smile on her lips.
"Kaya pa?" tanong niya.
Namumungay ang matang tumango ito.
"Should I fuck you hard now?"
Tumango na naman ito at may nakakaakit na ngiti sa mga labi. "Yes, please. I miss your co— I mean, peni—" She blushed and shook her head like she couldn't say it. "Basta, na-miss ko 'yong kaibigan mo."
That made him grin. Ah. So, she was still innocent in the sex department.
Good! Very good indeed.
CECELIB | C.C.