CHAPTER 5
What Valerian did to Mr. De leon reached his father's fucking ears. Hindi na siya nagulat nang bumisita ang kanyang ama sa opisina niya kinabukasan. Hindi maipinta ang mukha nito at wala siyang pakialam.
His father could grimace for all he fucking care.
"Ano itong nalaman ko mula kay Mr. De Leon?" umpisa agad ng ama niya, hindi man lang umupo para ma-relax. "You froze his account and you cut off his investments here—"
"I don't like him and I don't fucking need him in my company," sabi niya sa walang emosyong mukha at boses. "At kapag hindi mo na kailangan ang isang tao, dapat idinidispatsa na. At saka, kasalanan ko bang sumabay siya sa iritasyon ko kahapon? Not my fucking fault."
Nagdilim ang mukha ng kanyang ama. "Watch your mouth, Valerian. Hindi 'yan ang tamang pakikipag-usap sa ama mo. You should respect me—"
"The respect I had for you perished after you accepted that money." Nagtagis ang mga bagang niya nang maalala ang nangyari sampung taon na ang nakakaraaan. "Nawala na ang respeto ko sa 'yo, Dad."
"What do you want me to do?!" Naglalabasan na ang ugat sa leeg nito sa galit. "Alangan namang kalabanin ko sila—"
"You could have faced them with a Volkzki dignity that you have taught me while growing up." Tumayo si Valerian at matalim na sinalubong ang titig ng ama. "Punyeta naman, Dad, eh. Oo nga at kasalanan ko ang lahat pero mas malala ang ginawa mo." Itinuro niya ang pinto. "Leave. At huwag mong isipin na ibabalik ko sa Mr. De Leon. Ang pinakaayoko sa lahat ay 'yong pakialamero at naghahari-harian sa kaharian ko."
"Babagsak ka rin." Gumalaw ang panga ng kanyang ama sa sobrang galit bago lumabas ng opisina niya.
Gusto niyang pilipitin ang leeg nito sa galit pero pinipigilan niya ang sarili. His anger had been running through his body for almost a decade. Even a trillion "I'm sorry" couldn't make it disappear.
His anger would always be hanging in his soul like a parasite eating his insides and damaging him through nightmares.
Huminga si Valerian nang malalim, saka umalis sa opisina niya. Hindi niya alam kung saan pupunta hanggang natagpuan niya ang sarili sa labas ng clinic ni Grace.
He could see Grace through the glass door. Nakaupo ito sa swivel chair at kumakain ng moon cake habang nagbabasa.
A small smile made its way to his lips. He fucking didn't know why this woman could make him calm just by looking at her. Maybe it was because of her innocence and purity.
He really didn't fucking know.
But seeing Grace's face made his anger disappear. For now. Mamaya kapag nawala na naman ito sa paningin niya, babalik na naman ang galit niya sa mundo. There was something about Grace that made everything okay in his fucking fucked-up life.
And to think she had a Japanese and Spanish blood. Dapat ilang milyong kilometro ang layo niya sa babae pero parang may humihila sa kanya para paulit-ulit na bumalik para makita ito.
Fuck her Japanese and Spanish blood. I'm going to fucking talk to her.
Itinulak ni Valerian pabukas ang pinto at pumasok. Nang mag-angat ng tingin si Grace mula sa binabasa nito, nagtama ang mga mata nila.
"Hey," sabi niya at napapagod na umupo sa visitor's chair.
Grace felt his tiredness because she stood up, walked to him and leaned in. "Okay ka lang, Valerian?"
He looked up at her. "Would you kiss me if I ask to?" God. Why's my shaft coming to fucking life? He was just asking for fucking sake!
Kumunot ang noo nito at naguguluhan ang mga mata. "Bakit naman gusto mong halikan kita?"
"Because your lips can erase my tiredness."
Lalong kumunot ang noo nito. "Ano? Wala namang gamot na nakalagay sa labi ko, ah? And I only heal animals. Hindi ka kasama sa ginagamot ko. At teka nga muna, could you please elaborate how my lips can heal you in that way and it should have basis and not presumptions—"
Valerian snaked his arms around her neck and pulled her close, then locked their lips.
As usual, Grace just froze. He put distance between their lips and he stared at her.
"Move your lips," bulong niya sa mga labi nito. "It's more enjoyable that way."
Napakurap-kurap ito at siniil na naman niya uli ng halik ang mga labi nito. This time, her lips moved awkwardly but it still felt good against his experienced lips. Ipinalibot niya ang isang braso sa baywang nito, saka hinapit ito palapit sa kanya, paupo sa mga hita niya.
Valerian groaned inwardly. Good. This is heaven. So good. Ang kamay niya na nasa leeg ng babae ay bumaon sa buhok nitong nakalugay. Mas pinalalim pa niya ang halik.
Grace definitely didn't know how to kiss but it didn't matter to him. What mattered was she was kissing him back and trying to please him.
Parang nasasakal ang puso niya sa emosyong ayaw niyang maramdaman mula nang mawala ang dalawa sa mahal niya sa buhay. Pero habang hinahalikan niya si Grace, paunti-unting umuusbong 'yon. TInikis niya ang emosyong 'yon dahil sa takot na maramdaman ang nakakamatay na sakit na halos kumitil ng lahat ng emosyon niya sa katawan.
And now, he was feeling it again. After a decade. That emotion was trying to resurface again.
If he let it surface, would it kill him for good this time?
Habol ni Grace ang hininga nang ihiwalay ni Valerian ang mga labi nito sa mga labi niya. Nakaramdam siya ng hiya nang makita ang posisyon nilang dalawa.
Nakaupo siya sa mga hita nito nang patagilid at nakayakap ang mga braso niya sa leeg nito. Namula ang pisngi niya sa sobrang hiyang nararamdaman.
Nang gumalaw ang pang-upo niya para tumayo, pinigilan siya ni Valerian.
"Stay," he whispered. "Even just for a minute."
Yumakap ito sa baywang niya, saka humilig sa balikat niya. He was kissing her neck and she was enjoying it. Very much. Kaya naman wala siyang ginawa para pigilan ang lalaki kasi masarap na kiliti ang nararamdaman niya at may ginagawa iyong kakaiba sa kanyang katawan.
This feeling was new to her but she still welcomed it, wholeheartedly. No fear of new and the unknown like she should.
"Hindi ka na pagod?" tanong niya.
Hinalikan na niya ito. Siguro naman ay hindi na. 'Yon naman ang sabi nito kanina,'di ba?
Mahinang natawa si Valerian at tiningnan siya nang mataman. There was a soft and warm expression on his handsome face. Ni minsan, hindi niya nakita ang ganitong ekspresyon sa mukha ni Valerian, ngayon lang.
"Pagod? Medyo." Pumikit ito at huminga nang malalim.
Inirapan niya ito. "Sabi nang walang gamot na nakakabit sa labi ko, eh," sabi niya na nakasimangot, saka umalis sa pagkakaupo sa mga hita nito.
May nararamdaman kasi siyang bumubukol sa gitnang bahagi ng mga hita nito at naiilang siya kasi kumikiskis iyon sa pang-upo niya.
Tumaas ang sulok ng mga labi ni Valerian, saka iminulat ang mga mata at tumingin sa kanya. "So, how's the moon cake?"
Bumalik si Grace sa pagkakaupo sa swivel chair, saka ngumiti nang malapad. "Isang halik na lang ang utang ko sa 'yo."
Mahina itong natawa. "Hmm. I should make the last kiss worth your fucking while."
Umasim ang mukha niya. "Sabi nang huwag kang nagmumura, eh." Pinukol niya ito ng masamang tingin. "Ayoko ng nagmumura at nananakit ng hayop. Kaya kung gusto mong good vibes tayo at hindi ako beast mode sa 'yo, iwasan mo ang dalawang 'yon."
"I cursed a lot," sabi nito.
"Then make yourself stop."
"I can't." He smirked. "Help me."
Namilog ang mga mata ni Grace. "Paano?"
"Kapag nagmura ako, halikan mo ako para maalala ko at tumigil ang bibig ko."
Napakurap-kurap siya at nagsalubong ang mga kilay. "If I do that, you'll stop cursing?"
Could her kiss really stop Valerian from cussing so much? Ayaw niya sa mga taong nagmumura. Bad vibes siya sa mga taong 'yon.
Tumango si Valerian habang may ngiting sinusupil. "Oo naman. A simple kiss can heal any wounds." Kinindatan siya nito. "Lalo na kung mga labi mo. So I'm sure it can also stop my fucking mouth."
Bumilis ang tibok ng puso ni Grace dahil sa pagkindat sa kanya ni Valerian. Pasimple siyang napahawak sa dibdib kung nasaan ang puso niya. Ito ang unang beses na bumilis ang tibok ng puso niya dahil lang sa kindat. Normal ba 'to?
Argh! If only I could talk to Nali.
Kaso magsusumbong 'yon sa Daddy niya. Sipsip pa naman ang isang 'yon.
She maybe innocent when it came to the opposite sex but when it came to her own kind, she knew how cunning a woman could be. At 'yon si Nali.
"So?" Nagtatanong ang mga mata ni Valerian. "Gagawin mo? Hahalikan mo ako?"
Nagkibit-balikat siya para ikubli ang excitement na nararamdaman. Kissing Valerian made her feel so alive. Of course, she would like to kiss him again. Kahit pa nga may parte ng isip niya na nagsasabing hindi tama ang ginagawa niya.
Ito ang unang pagkakataon sa buhay niya na nabuhay ang dugo niya dahil lang sa simpleng halik. She wanted to feel more, to experience more! At nararamdaman niyang magagawa niya 'yon sa piling ni Valerian.
"Sagutin mo ako," pangungulit ni Valerian, saka tumayo at umikot sa mesa patungo sa kanya. Inilahad nito ang kamay na agad naman niyang tinanggap. He pulled her up and wrapped his arms around her waist. "Yes or no, moon cake."
She blinked rapidly. "Moon cake?"
"That's my endearment for you from now on." Matiim ang titig nito sa kanya. "Moon cake." Hinaplos nito ang pisngi niya. "I hate the country where it originated but I like you. Kaya pansamantala kong kalilimutan ang galit ko sa bansang 'yon—"
"Kasi gusto mo ako?" pagpapatuloy niya sa tingin niya ay sasabihin ni Valerian.
He nodded, his eyes still staring intimately at her. "Oo. Gusto kita. Ayaw mo ba?"
Umiling si Grace. "Gusto rin naman kita," pagtatapat niya. "Mukha ka namang mabait maliban doon sa ginawa mo sa aso ko. Nagbigay ka ng isang milyon sa Animal Welfare, 'tapos binigyan mo ako ng moon cake kapalit ng simpleng halik. Sinong lalaki ang gagawa n'on?"
Naguluhan siya nang magdilim ang mukha ni Valerian. Anger was visible on his eyes and it confused her.
"What? May nasabi ba ako?" tanong niya kay Valerian nang hindi nawala ang galit sa mga mata nito.
"Kapag may nagbigay sa 'yo ng moon cake, sapakin mo kapag nanghingi ng halik bilang kapalit."
"Ha? Bakit?" Ano'ng problema ng isang 'to?
Nagtagis ang mga bagang nito. "I'm the only one allowed to do that, okay? I'm the only one who allowed to kiss you and hug you like this. I'm the only man you'll permit to touch you intimately. Understand? Kapag may lalaking sumubok na halikan ka, isumbong mo sa 'kin, ipapakain ko siya sa buwaya kong si Lacoste."
Nang matapos ang pinagsasasabi nito, masyado nang malalim ang gatla sa noo niya. "Bakit naman ikaw lang? At may buwaya kang alaga?" May excitement sa boses niya sa huling tanong.
"Yes. Ako lang dapat ang humahalik at yumayakap sa 'yo." Hinalikan siya ni Valerian sa noo at nakaramdam siya ng kapayapaan sa ginawa nito. "Call me greedy, but I don't share, Grace. Lalo na kung ikaw ang ishe-share ko sa iba. Because you are the only woman who can make me calm in my angry state, the only woman who can make me smile after a furious encounter with morons and idiots, and the only woman who can arouse my 'big and long friend' down there with just a peak on your delectable ass. And it fucking hurts. So, no, I won't share you because I intend to own you and keep you."
"How can you own me and keep me?" Kunot na kunot ang noo niya. "Valerian, hindi naman ako bagay na basta mo na lang bibilhin, 'tapos iyo na panghabang-buhay."
Napailing-iling si Valerian, saka mahinang tumawa at pinisil ang tungki ng ilong niya. "I wasn't talking literally." Inilapat nito ang dulo ng daliri sa dibdib niya kung nasaan ang puso niya. "Hindi ko alam pero gustong-gusto kong makuha 'to."
Napapantastikuhang napatingin si Grace sa kanyang dibdib na itinuturo nito, saka ibinalik ang tingin dito. "You want my chest?"
"No. Ang nasa loob niyan ang gusto ko."
"Oh. My heart?"
Valerian nodded. "That's it."
Tinabig niya ang daliri nito. "Huwag ka ngang magbiro diyan. Mamamatay ako kapag kinuha mo ang puso ko. Haven't you learned human anatomy when you were in high school? Extracting the heart from the body will cause death, kaya hindi ko sa iyo ibibigay ang puso ko, 'no? Ano naman ang kailangan mo don? Mayroon ka na, makontento ka."
Grace didn't know what she said or did when Valerian threw his head back and laughed so hard, it brought tears to his eyes.
"Is something funny?" she asked when Valerian sobered.
"You." He was still laughing softly. "So innocent." Pinisil nito ang tungki ng ilong niya. "Kaya gusto kita, eh. You're so refreshing to me." He suddenly kissed her and pulled away. "I like you, Grace Oquendo."
Her heart flipped, it made her breathless. What the heck is that?
Ipinilig niya ang ulo. "May buwaya kang alaga?" pag-iiba niya ng usapan.
She didn't like to talk about how Valerian liked her. Para kasing nakikipagkarera ang puso niya sa sobrang bilis, naguguluhan siya kung bakit niya 'yon nararamdaman.
Tumango ang lalaki. "Yes. Wanna see him? Pupunta ako sa isla bukas. Sama ka?"
"Oo. Sama ako!" excited niyang sagot. "Yes! Oh, my God. A crocodile! Gusto kong makakita uli. Nakakatuwa naman 'to. Yehey!"
"Tayong dalawa lang ang naroon maliban kay Mang Islaw na caretaker ng isla ko." May babala sa boses ni Valerian. "Okay lang ba 'yon sa 'yo?"
She nodded and smiled. "Okay lang. Mabait ka naman sa 'kin, kaya ayos lang. At saka hindi ko 'to palalampasin para makakita uli ng buwaya." Halos tumalon na siya sa excitement.
Nakatitig lang sa kanya si Valerian na parang inaarok ang iniisip niya. "What if I take advantage of you?"
Doon natigilan si Grace at sinalubong ang mga mata ng lalaki. "What do you mean?"
"Dalawa lang tayo do'n." His voice turned husky. "Baka halikan kita nang puwersahan."
"Just ask me. I will let you kiss me. Hindi mo ako kailangang puwersahin," she said as she blushed at the memory of how their kiss made her feel.
Hinaplos ni Valerian ang pisngi niya na namumula. "Talaga? Hahayaan mo ako?"
Tumango siya.
"What if I touch you in inappropriate places?" he asked, his finger sliding down to her lips, neck, unto the valley of her breast. "Hahayaan mo ba ako?"
"Puwede bang huwag mong gawin 'yon?"
"Paano kung gustong-gusto ko?" pamimilit nito.
"I will punch you and tear gas you, katulad ng sabi ng daddy ko." Naging matapang ang ekspresyon sa mukha niya. "Please don't make me."
Valerian smiled and her heart did a somersault. "Hindi ako nangangako. Kapag kasama kita, nawawala sa isip ko ang tama o mali. Kaya pakidala ng tear gas mo para kapag hinawakan kita sa pribadong bahagi ng katawan mo, mapigilan mo ako."
Napalunok siya at kinabahan. "S-sige. D-dadalhin ko ang tear gas ko bukas."
"Good." Hinalikan siya nito sa noo. "Aalis na ako. Marami pa akong gagawin sa opisina."
Tumango si Grace. "Okay. Ingat."
"Tawagan kita kapag hindi na ako busy."
"Okay."
"O kaya ite-text kita."
"Okay." Walang siyang ibang masabi kundi 'yon.
"Or maybe I'll visit you later."
"Okay lang din."
"Or I should pick you up."
"Okay lang din sa 'kin."
"What if I kiss you?" biglang tanong nito. "Okay lang din ba?"
Tumango siya. "Oo."
Pumikit siya at hinintay na lumapat ang mga labi ni Valerian sa mga labi niya. When it did, nagwala ang puso niya sa loob ng kanyang dibdib. Napakapit siya sa leeg ng lalaki nang maramdamang nangangatog ang kanyang mga tuhod habang ginagaya ang paggalaw ng mga labi nito.
When Valerian pulled away, his eyed were smiling even when his lips didn't. "Aalis na ako."
His kiss made her breathless so he just nodded.
Naglakad ito patungo sa pinto ng clinic at lumingon sa kanya bago tuluyang lumabas. "See you soon," sabi nito.
Tumango lang si Grace at tipid na ngumiti. Kinindatan siya nito bago lumabas ng clinic. Siya naman ay dahan-dahang umupo sa swivel chair niya.
Ano ba itong nararamdaman niya para kay Valerian? She blamed herself for not knowing. A strong urge inside her wanted to know. But how?
Wala sa sariling napatitig siya sa kanyang cell phone na nasa ibabaw ng mesa.
A certain person came into her mind. Si Tessmarie! She could ask her!
Thanks God.
CECELIB | C.C.