Yugto 41: Lourdecel at Ako
Praktis Para sa Espesyal na Misa:
Bago matapos ang Mayo, sinabihan kami ng coordinator namin sa church ministry ko na magmimisa sa parokya namin ang bishop at ako, si Lourdecel at ang isang datihan naming churchmate ang napili para maglingkod sa araw na iyon.
Sinabi ng coordinator sa amin na one day bago ang misa, magpraktis na kami. Pero bago dumaan ang araw na iyon, gumala ulit kami nina Rose Ann at Angela sa parehong mall, nagsaya saya at kumain pa kami sa Jollibee at nilibre ko sila. Late na nga rin kaming nakauwi, siguro mga 6 ng gabi na rin. Ngunit sayang nga lang dahil wala si Abegail. Nitong taon na ito, madalas na siyang hindi sumasama sa amin. Sabi nina Angela na hindi raw siya pinapayagan ng kanyang mga magulang.
Kinabukasan, June 3, ay sinabihan kami ng aming coordinator na mga 1 ng hapon ay magaganap ang praktis namin. Gusto ko sanang kasabay si Lourdecel kaso nahiya akong magchat para mag-aya kaya pumunta ako ng church mag-isa.
Nakita ko ang church na nililinis at wala pang tao kaya naghintay ako ng taimtim. Maya maya, dumating na ang chinita kong churchmate, na si Lourdecel. Ngiting ngiti siya nung nakita ako, pero di ako nagpapahalata sa kanya, magkatabi kami pero di ko rin siya kinakausap kasi nahihiya pa ako at hindi ako alam ang aking sasabihin pero ang nagustuhan ko sa kanya, madalas o lagi ko siyang nasisilayang nakangiti. Maya maya, dumating na ang isa naming churchmate.
Pagsapit ng bandang 2 ng hapon, nagsimula na kami sa pagpapraktis. Ang role ko ay yung magbabasa ng ikalawang pagbasa, at ito ang ikalawang sulat ni Apostol Pablo sa mga taga-Corinto (2 Corinto 13) kapitulo 13. Pero ang trabaho ni Lourdecel ang medyo mabigat. Taimtim kami nagpraktis para walang maging "flaw" bukas dahil espesyal na misa ito.
Umuwing Sweet:
Pag-uwi, ito ang naging pagkakataon ko. Sabay sabay kaming tatlo pauwi pero ang isa nakakita ng tricycle at sumakay na ito at kami nalang ni Lourdecel ang natira. Sinulit ko ang pagkakataon. Ang pagkakataong matagal ko nang inantay. Dito nakausap ko na si Lourdecel, hanggang sa nagkukuwento rin siya. Una, mga simple lang kinukuwento namin hanggang sa lumalim ng konti. Nakuwento ko kung magkano ang bili namin sa bahay namin. Sabi naman niya na 2019 pa ay nakatira na sila sa street na iyon. Sabi ko nga rin na ang tahimik sa lugar nila.
Nung panahong iyon, di pa kami friend sa Facebook kasi hindi pa niya ako inaacept. Sabi ko sa kanya na may "friend request" akong ibinigay sa kanya. Binuksan niya ang kanyang cellphone at hinanap, nakita ko na ang dami niyang pending na friend request at medyo nasa ilalim na ako pero atlis naaccept ako hehe.
Masaya naman ding kasama si Lourdecel at pauwi na iyon, dito ako nagreach up sa kanya o bumuo ng "closeness". Feeling ko naman din talaga, gusto rin ako ni Lourd, pero bilang churchmate, o kaibigan.
"Dito na ako" sabi ko sa kanya. "Sige bye" Sabi niya, magkatapat lang ang bahay namin at pinagmasdan ko siya papasok ng kanilang tahanan. Iba ang saya at kilig ko nang sinara ko ang pinto ng gate ng aming bahay.
Kung nagustuhan ang yugtong ito, hit a vote!