Extra 2
ခ်စ္ျခင္းတို႔သည္ရက္လႏွစ္ကာလရွည္လ်ားသည့္အခါ မဂၤလာႏွစ္ပတ္လည္ဟုေခၚေဝၚသတ္မွတ္ၾကေပသည္။အဆုံးအစမရွိေသာပင္လယ္ႏွင့္တူေသာ ေဒၚသက္ေဝ၏အခ်စ္ႏွင့္ သူလိုရာကိုဆြဲငင္ႏိုင္သည့္လမင္းကဲ့သို႔ ႏွလုံးသားပိုင္ရွင္ ႏွင္းဒ႑ာရီတို႔၏ ဘ၀ခရီးလမ္းေလးသည္ သာယာေျဖာင့္ျဖဴးညီညာလွသည္။
တစ္အိမ္တည္းအတူေန တစ္ကုတင္တည္းအတူအိပ္စက္ၾက၍ ေအးအတူပူအမွ်အေကာင္းအဆိုးအေၾကာင္းအက်ိဳးေဝဖန္ၾကရင္း တစ္ဦးအေပၚတစ္ဦးဇနီးေကာင္းပီသခဲ့ၾကေပသည္။မေျပာင္းလဲေတာ့မည့္အခ်စ္ မေဟာင္းႏြမ္းေတာ့မည့္ေမတၱာတရားတို႔စုေဝးရာ "ခ်စ္ႏွင္းေဝေဝ" အမည္ရွိသည့္ အိမ္ကေလးအတြင္းတြင္ -
"ကေလး"
"ရွင္......"
(အသံကိုဆြဲ၍ ႏွင္းကထူးလိုက္သည္)
"မနက္ျဖန္ဆို ေဝတို႔အိမ္ေထာင္က်တာ ေျခာက္ႏွစ္ရွိသြားၿပီေနာ္"
"ဟုတ္တယ္ေဝ"
"မဂၤလာႏွစ္ပတ္လည္"
"ေဝအရင္ႏွစ္ေတြကလိုပဲ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းမွာဆြမ္းကပ္မလား"
"ေဝေတြးေနတာကေလး"
"ဘာေတြမ်ားေတြးေနလဲေဝရဲ႕ ေျပာပါဦး"
"ေမေမဆုံးတာလည္းၾကာၿပီမဟုတ္လား"
"ေမေမ့အ႐ိုးအိုးျမႇဳပ္ထားတဲ့ေမေမ့႐ြာေလးဆီလည္း ေဝမေရာက္ျဖစ္တာၾကာၿပီ"
"ေမြးရပ္႐ြာကေလးကိုျပန္မလားလို႔ကေလး"
"ကေလးမအားရင္ေနခဲ့ပါကြယ္"
"ေဝတစ္ေယာက္တည္းသြားမယ္ အလုပ္နဲ႔ဆိုေတာ့ ေဝမေခၚခ်င္ဘူး"
"ခုတေလာေမေမ့ကိုသတိရေနတာ"
"ေဝရဲ႕ကေလးဘ၀ကအဲ့ဒီ႐ြာေလးမွာျဖတ္သန္းလာတာ"
"အထက္တန္းေက်ာင္းတက္မွဒီကိုေရာက္လာတာ"
"ေဝရယ္ သူစိမ္းဆန္တဲ့စကားေတြ"
"ေဝဘယ္ကိုသြားသြားႏွင္းလိုက္မယ္ဆိုတာ ေဝသိပါေဝ"
"ေဝကိုကေလးေပါက္စေလးလိုပဲစိတ္မခ်ဘူး"
"ႏွင္းမပါဘဲ ေဝကိုဘယ္မွမလႊတ္ပါဘူး"
"ႏွင္းအိပ္မက္ေလးက ႏွင္းေဘးမွာရွိရမယ္"
"ဘယ္ႏွစ္ရက္ေနခ်င္လဲေဝ"
"သုံးရက္ေလာက္ေပါ့ကေလးရယ္"
"ကေလးကၿမိဳ႕မွာအေနၾကာေတာ့ ေတာဓေလ့ေတြနဲ႔အံ၀င္ဂြင္က်မျဖစ္မွာေဝသိတယ္"
"ေဝတို႔သုံးရက္ေလာက္ေတာ့ေနမယ္ေလ"
"အဲ့ဒီအခ်ိန္အတြင္း အေနအစားအခက္အခဲေလးေတြရွိႏိုင္တယ္"
"ကေလးျဖစ္ရဲ႕လား"
"ေဝရဲ႕ကေလးကလုပ္ငန္းရွင္ျဖစ္ေနပါၿပီ"
"ကေလးမဟုတ္ေတာ့ဘူး ေဝေခၚလို႔သာေဝကေလးျဖစ္ေနတာ"
"ေဝဆႏၵမွန္သမွ်ျဖည့္ဆည္းခ်င္တယ္"
"ဒီအတြက္ ဘာအခက္အခဲမဆို စိတ္ထဲမွာအဲ့ဒီေလာက္ႀကီးမေတြးထားဘူး"
"ေဝအနားရွိၿပီးတာပဲ"
"သံသရာကတစ္ပတ္ျပန္လည္ခဲ့ရင္ ေဝကေလးကိုပဲေဝလက္ထပ္မယ္"
"ေဝသိပ္ခ်စ္တာပဲကေလးေလးရယ္"
"ညနက္ၿပီ အိပ္ၾကစို႔"
"မနက္ျဖန္ခရီးသြားရမွာ အားျပည့္ေနဖို႔လိုတယ္"
"မနက္က်ရင္ ႏွင္းပဲထလိုက္မယ္ အထုတ္ေတြျပင္ရမယ္ခရီးသြားဖို႔"
"အိမ္ကလူေတြလည္းမွာစရာရွိတာမွာရမယ္"
"မနက္၉နာရီေလာက္ထြက္ၾကမယ္အိမ္က"
"ေဝလည္းအိပ္ေရး၀ၿပီဒါဆို"
"အိမ္ဦးနတ္ကေလးရယ္ စီစဥ္လိုက္တာဒီကအဖြားႀကီးတစ္ပိုင္းဇနီးမယားက ေက်နပ္ပီတီျဖစ္ေနရပါေရာလား"
"ႏွင္းအိပ္မက္ေလးေလေဝက အလွဆုံးျဖစ္ေစရမွာေပါ့"
ထိုညကုန္လြန္ၿပီးေနာက္ မနက္လင္းသည့္အခါ ႏွင္းကခရီးသြားရန္အတြက္လိုအပ္သည့္ပစၥည္းမ်ားကို ခရီးေဆာင္အိတ္တစ္ခုအတြင္းသို႔ ထည့္ေနေလသည္။ေဒၚသက္ေဝ၏မနက္ခင္းလုပ္ငန္းမ်ားျဖစ္သည့္ ဘုရားရွိခိုး၊တရားထိုင္ၿပီးမွ မနက္စာစားရန္ေအာက္ထပ္သို႔ဆင္းလာသည္။မီးဖိုခန္းေရာက္၍ ႏွင္းကိုမေတြ႕လွ်င္ အိမ္အကူေကာင္မေလးမ်ားအား -
"ကေလးေရာ"
"မမလားအန္တီ"
"သူမနက္အေစာႀကီးထလာၿပီးစားၿပီးသြားၿပီ အေပၚကိုတက္သြားၿပီရွင့္"
"ဪ အင္း အင္း"
"အန္တီဘုရားခန္းကေနဒီကိုတန္းဆင္းလာတာ"
"ဘုရားကန္ေတာ့ေနတုန္းသူအခန္းထဲ၀င္သြားတာျဖစ္မယ္"
"ဟုတ္ၿပီ"
အဆင္သင့္ျပင္ထားေသာစားပြဲေပၚမွ မနက္စာေကာ္ဖီႏွင့္ကိတ္မုန႔္အခ်ိဳ႕ကို ဗိုက္ျပည့္႐ုံအေတာ္အသင့္စားလိုက္သည္။ၿပီးေနာက္အခန္းတြင္း၀င္သြားသည့္အခါ ခရီးေဆာင္အိတ္ထဲ ပစၥည္းအခ်ိဳ႕ထည့္ေနသည့္ႏွင္းကိုေတြ႕ရေလသည္။ေစ့စပ္လိုက္သည့္ အိမ္ေထာင္ဦးစီးေလးကို အသံမေပးဘဲ ေနာက္မွတိတ္တိတ္ကေလး ၾကည္ႏူးပီတိျဖစ္စြာျဖင့္ ရပ္ၾကည့္ေနမိသည္။အိမ္ေထာင္ေရးသုခကို ဒီအမ်ိဳးသမီးကေလးႏွင့္မွခံစားရေတာ့သည္။
ေနမ၀င္ေတာ့မည့္အခ်စ္မ်က္၀န္းတို႔ျဖင့္ ခ်စ္ရသည့္ကေလးေလးကို ၿပဳံးရင္းၾကည့္ေနသည္။ ႏွင္းပစၥည္းထည့္ထားသည့္အိတ္ကို ကုတင္ေပၚမွၾကမ္းျပင္ေပၚသို႔ မ၍ခ်လိုက္စဥ္ ခ်စ္ရသူေတြ႕သည္။စကားမေျပာဘဲ မိမိကိုၿပဳံးၿပဳံးႀကီးၾကည့္ေနသျဖင့္ ေပြ႕ဖက္လိုက္ၿပီး -
"ၾကည့္လွေနလားေဝ"
"သိပ္ၾကည့္ေနတာပဲ"
"ဒီေန႔မဂၤလာႏွစ္ပတ္လည္မို႔ ပိုခ်စ္သြားတာေတာ့မဟုတ္ပါဘူးေနာ္"
"မဂၤလာႏွစ္ပတ္လည္ပဲခ်စ္တာမဟုတ္ဘူးေလ ကေလးရဲ႕"
"ေဝအတြက္ေန႔တိုင္းက မဂၤလာႏွစ္ပတ္လည္ေန႔ေတြပဲ"
"ၾကည့္မိေနတာက ကေလးကသိပ္ခ်စ္စရာေကာင္းေနတာကိုး"
"ေဝအ၀တ္ေတြထည့္လိုက္ တစ္ေယာက္တည္းဘာက်န္ခဲ့မလဲ တတြတ္တြတ္ေျပာေနတာျမင္ေတာ့"
"လူေ႐ြးမွန္ခဲ့တယ္လို႔ေတြးမိလို႔ပါ"
"ေနာက္က်ေတာ့မယ္ခရီးက"
"စကားေတြရပ္ၿပီးသြားၾကစို႔လားကေလး"
"ဪ ႐ြာက ေဝအမ်ိဳးေတြအတြက္ဘာ၀ယ္ဦးမလဲ"
"လမ္းက်ရင္ေဈးထဲခဏ၀င္ရေအာင္ေနာ္"
"အ၀တ္အစားနဲ႔အစားအေသာက္ေလးေတြဝယ္ခ်င္လို႔"
"ေဝတို႔အိမ္ကို ေဝအစ္မ၀မ္းကြဲဆီအပ္ခဲ့တာ"
"သူ႔မွာလည္းကေလးေလးေတြရွိတယ္ေလ"
"ကေလးေတြအတြက္အ၀တ္အစားေလးေတြရယ္ သေရစာေလးေတြရယ္"
"အစ္မနဲ႔သူ႔အမ်ိဳးသားအတြက္ အ၀တ္အစားေတြ၀ယ္ဦးမယ္"
"ေကာင္းပါၿပီ ေဝသေဘာ"
"သြားမယ္ေလ"
ၾကင္နာသူသေဘာက်လိုက္ေလ်ာေနရလွ်င္ ေက်နပ္ေနသည့္ႏွင္းဒ႑ာရီတစ္ေယာက္ ေဈးအတြင္းသို႔လိုက္ပါသြားၿပီး ကူညီေ႐ြးခ်ယ္ေပးေနလိုက္ေသးသည္။အမ်ိဳးအေဆြတို႔အတြက္ လုံေလာက္သည့္လက္ေဆာင္ပစၥည္းမ်ားကို၀ယ္ယူၿပီးပါက ေဒၚသက္ေဝ၏ေမြးရပ္ဇာတိ႐ြာကေလးသို႔ ခရီးႏွင္ခဲ့ေတာ့သည္။
နာရီအနည္းငယ္ၾကာၿပီးေနာက္ ႐ြာ၀င္လမ္းထိပ္ကိုအေဝးမွျမင္ေနရေလသည္။႐ြာအ၀င္လမ္းသို႔ေရာက္သည့္အခါ ငယ္စဥ္အခါက ေျပးလႊားေဆာ့ကစားခဲ့သည့္ မန္က်ည္းပင္တန္းႀကီးကိုေတြ႕လိုက္ရ၍ စိတ္တို႔မွာတစ္ဖန္ႏုပ်ိဳလာသကဲ့သို႔ ခံစားရသည္။ငယ္ဘ၀ပုံရိပ္တို႔အား မ်က္လုံးထဲတြင္ျမင္ေယာင္မိသည္။ေလာက၏အခ်ိဳးအေကြ႕ အလွည့္အေျပာင္းတို႔ကို မသိရွိေသးသည့္ အပူအပင္ကင္းသည့္ကေလးဘ၀မွာ အမွတ္တရတို႔ျဖင့္ျပည့္ႏွက္ေနသည့္ ကာလအပိုင္းအျခားေလးပင္။
ကားေလးမွာတျဖည္းျဖည္း႐ြာ၀င္လမ္းမွသည္ ေရနံဂ်ီးသုတ္ထားသည့္ႏွစ္ထပ္သစ္သားအိမ္ေလးဆီသို႔ေရာက္လာေလသည္။ကားရပ္လိုက္သည္ႏွင့္ အိမ္၏ေဘးပတ္၀န္းက်င္ကို ေဒၚသက္ေဝမ်က္လုံးကစားလိုက္ေလလွ်င္ ႏြားတင္းကုပ္၊ဆိတ္ၿခံ၊စပါးက်ီတို႔ကို မိမိငယ္စဥ္ကတည္းကမေျပာင္းမလဲရွိေနတုန္းပင္။မိခင္ကိုသတိရမိသည့္စိတ္ေၾကာင့္ မ်က္ရည္ေလးမ်ားဝဲလာေလသည္။
ကားရပ္လိုက္လွ်င္ မဆင္းေသးဘဲေဘးဘီကိုၾကည့္၍ မ်က္ရည္ေလးမ်ားေဝ့ေနသည့္ၾကင္နာသူကိုျမင္လွ်င္ျမင္ခ်င္း ေဘးခ်င္းယွဥ္ထိုင္ေနသျဖင့္ လက္ကေလးကိုအသာေလးကိုင္လိုက္ကာ -
"ေဝ ဘာျဖစ္တာလဲ"
"ေနမေကာင္းလို႔လား ဘယ္နားကေနထိုင္မေကာင္းလဲ"
"မဟုတ္ပါဘူးကြယ္ ေမေမ့ကိုသတိရလို႔ပါကေလးရယ္"
"ေဝကလည္း အဖြားလည္းေကာင္းရာဘုံဘ၀ကိုေရာက္ေနပါၿပီ"
"၀မ္းနည္းစရာေတြမေတြးရဘူးေလ မဂၤလာႏွစ္ပတ္လည္ေန႔ကို"
"ေဝငိုရင္ဘာလုပ္ေပးရမလဲမသိဘူးႏွင္းက"
"မငိုလိုက္နဲ႔ေနာ္"
"မငိုပါဘူးကေလးရယ္ ေဝစိတ္နည္းနည္းထိခိုက္လို႔ပါ"
"ကေလး ဆင္းၾကမလား"
"ဆင္းမယ္ေလ"
ကားတံခါးဖြင့္လိုက္သည္ႏွင့္ အိမ္ေအာက္ထပ္မွ ေယာင္းမႀကီးကိုင္ေျပးလာေသာ အစ္မကိုျမင္ေလသည္။သူ႔ေနာက္တြင္လည္း ဆံရစ္ဝိုင္းကေလးႏွင့္ကေလးမေလးႏွစ္ေယာက္က လိုက္လာသည္။ေဒၚသက္ေဝတို႔ကိုခရီးဦးႀကိဳျပဳၿပီးေနာက္ အိမ္ေအာက္ထပ္မွသည္ အေပၚထပ္သို႔ ကေလးမေလးႏွစ္ေယာက္က အထုပ္မ်ားကို ကူေ႐ြ႕ေပးေလသည္။
ႏွင္းႏွင့္ေဒၚသက္ေဝမွာ အိမ္ေအာက္ကတန္းလ်ားတြင္ထိုင္ကာ အေမာေျဖေနေလသည္။ေတာဓေလ့အတိုင္း စားပြဲေပၚတြင္ ထန္းလ်က္ခဲပန္းကန္၊ေရေႏြးၾကမ္းအိုး၊ေရေႏြးပန္းကန္တို႔ကိုခ်ထားသည္။မပါမျဖစ္ လက္ဖက္အုပ္ကေလးေရာပါေသးသည္။ႏွင္းမွာယခုမွ ဒုတိယအႀကိမ္ေယာကၡမအိမ္ကိုေသခ်ာေရာက္ဖူး၍ ျမင္သမွ်ကေလ့လာစရာ။ညီမႏွစ္ဦးမွာ မေတြ႕ျဖစ္သည္ကၾကာၿပီျဖစ္၍ -
"ေဝေဝကဖုန္းပဲလွမ္းလွမ္းဆက္ေတာ့ လူခ်င္းေတြ႕ဖို႔ မမသန္းကဆုေတာင္းေနတာ"
"ကိုယ့္ေ႐ႊကိုယ့္မ်ိဳး ခင္တာမင္တာေလ မမသန္းက"
"ေဝေဝလည္းလာျဖစ္ဖို႔က ကေလးအလုပ္ကမအားမအားနဲ႔ ႏွစ္ေတြေတာင္ၾကာၿပီေပါ့"
"ေမေမမရွိကတည္းကမေရာက္တာပဲ"
"ခုထိထိန္းသိမ္းေပးထားတာကို ေဝေဝေက်းဇူးတင္လွပါၿပီ"
"သမီးေတြေရာ ဘယ္ႏွစ္တန္းေရာက္ၿပီလဲမမသန္း"
"အႀကီးဆုံးေလးကေတာ့ နယ္ေဝးမွာအလုပ္သြားလုပ္ေလရဲ႕"
"ခုျမင္တဲ့ႏွစ္ေယာက္က ကိုးတန္းနဲ႔ရွစ္တန္း"
"ထြားလိုက္တာ"
"ညည္းတူမေလးေတြက ညည္းလိုဆရာမျဖစ္ခ်င္သတဲ့ေတာ္"
"ျဖစ္ခ်င္ရင္ ေဝေဝရွိတာပဲ"
"ဆယ္တန္းေရာက္ရင္ ေဝေဝဆီလႊတ္လိုက္"
"ေဝတူမေလးေတြကို ေဝေထာက္ပံ့ခ်င္တယ္"
"သူတို႔သာေမး မမသန္းကသူတို႔သေဘာ"
"သူတို႔လည္းေျပာထားတယ္"
"ပညာတတ္ေအာင္သင္ မဟုတ္ရင္ငါ့လိုေကာက္စိုက္ ျမက္ရိတ္ေနရမယ္လို႔"
"ကေလးေတြကိုမမသန္းကလည္း"
ညီမႏွစ္ေယာက္စကားေကာင္းေနစဥ္ ႏွင္းမွာ ၀င္မေျပာဘဲခပ္ေဝးေဝးကိုေငးၾကည့္ေနသည္။ႏွင္းတစ္ေယာက္မွာလိပ္ျပာလြင့္ေနဟန္ မလႈပ္မယွက္။ေဘးကစကားသံမၾကား၍ အာ႐ုံျပန္စိုက္မိမွ ေငးတိငိုင္တိုင္ႏွင္းကို ပုခုံးခ်င္းတိုက္လိုက္ရာ -
" ျမတ္စြာဘုရား"
(အာေမဋိတ္သံႏွင့္အတူ လန႔္သြားပုံရသည့္ႏွင္း)
"ဘာေတြေငး"
"ဒီတိုင္းပါ"
"ေဝတို႔စကားေျပာလို႔ၿပီးၿပီလား"
"ၿပီးပါ့ေတာ္ သူေဌးမေလးကေငးေနတာကိုး"
(၀မ္းကြဲအစ္မက၀င္ေရာက္စကားဆက္လိုက္သည္)
"အန္တီရယ္ သမီးကိုအဲ့လိုမေခၚပါနဲ႔ မေနတတ္ပါဘူး"
"ေဝကေလးပဲဆိုေတာ့ တူမေလးေလာက္ဆိုေတာ္ၿပီေပါ့"
"ေကာင္းပါၿပီေတာ္ တူမေလး ဟုတ္ၿပီလားေတာ္"
"ဒါမ်ိဳးမွေပါ့"
"အန္တီနဲ႔ေဝက စကားေျပာေနေတာ့ ႏွင္းလည္းဘာေျပာရမွန္းမသိတာနဲ႔ ဆိတ္ၿခံဆီမ်က္လုံးကေရာက္ေနတာ"
"ဆိတ္မျမင္ဖူးဘူးလားတူမေလး"
"ျမင္ဖူးတယ္ ဒါေပမယ့္အန္တီတို႔လိုမ်ိဳးၿခံက်ခုမွျမင္ဖူးတာ"
"ႀကီးႀကီးေခတ္ကတည္းကရွိတာေလ"
"ေဝေဝဆိုဆိတ္ေက်ာင္း"
"ေဝကဆိတ္ေက်ာင္းတယ္ ဟုတ္လားအန္တီ"
"ဟုတ္ပါ့"
"ဆိတ္ေက်ာင္းရင္း ႏွစ္ေကာင္ကကားလမ္းအကူး ကားတိုက္ခံရပါေရာလား"
"ငိုျပန္လာတယ္ေလ"
"ႀကီးႀကီးကေမးေတာ့ ဆိတ္ေသလို႔တဲ့ေတာ္ေရ"
"ေဝေဝငယ္ငယ္ကစိတ္ႏုတာမွ"
"မမသန္းကလည္းငယ္က်ိဳးငယ္နာေတြ"
"ေတာ့္မယားေလးသိေအာင္ေျပာရတာပါေတာ္"
"ေဟာ လုပ္လာၿပီ လုပ္လာၿပီ"
"မမသန္းနဲ႔ေနရင္ၾကာရင္ ေခါင္းပါျဖဳတ္ထားရမယ္ေဝေဝေတာ့"
"ရွက္တာကို"
"လာ လာ ကေလး အေပၚတက္မယ္"
ရွက္ေဇာျဖင့္ ႏွင္းလက္ေလးကိုဆြဲၿပီး အေပၚကိုခပ္သုတ္သုတ္တက္သြားေလသည္။ႏွင္းကမူ ၿပဳံးစိစိႏွင့္ အပ်ိဳႀကီးရွက္သြားသည္ကို ရယ္ခ်င္ေနဟန္ရွိသည္။အေပၚထပ္အထုပ္မ်ားထားရာ အခန္းငယ္ေလးထဲသို႔ေရာက္လွ်င္ ငုတ္တုတ္ကေလးၾကမ္းျပင္ေပၚထိုင္ခ်လိုက္သည္။ႏွင္းလည္းအတူတူကပ္ထိုင္လိုက္ကာ -
"ဘာျဖစ္တာလဲ မယားေလးမို႔ မယားေလးေျပာတာကို"
"မယားေလးမဟုတ္လို႔ မယားႀကီးလားႏွင္းက"
"ရွက္ေနပါၿပီဆိုေန ေတာ္ေတာ့ကြာ"
"ဒီကမယားေလးဆို ရွက္ေနတာမယားႀကီးေပါ့"
" ေျပာေလကဲေလ မန္းေလၿပဲေလေနာ္ကေလး"
"ထ႐ိုက္မိေတာ့မယ္"
"ေက်ာင္းသူဘ၀တုန္းကေတာင္ မ႐ိုက္ဖူးတာကို ေၾကာက္စရာလား"
"အဲ့တုန္းက အဲ့တုန္းကပဲ"
"ခု႐ိုက္ခ်င္႐ိုက္မွာေပါ့"
"တုတ္ေတာင္းေနတာလား"
"ဆရာမကိုယူထားတာတကယ္ကိုထစ္ကနဲရွိ လူကိုၿခိမ္းလားေျခာက္လားနဲ႔"
"မလြယ္ဘူး မလြယ္ဘူး"
"မလြယ္ရင္မခ်စ္ခဲ့နဲ႔ေပါ့"
"အဲ့တာႏွလုံးသားေလ တားမရဘူး"
"အပိုေတြ"
"ပစ္ခ်င္ေနလို႔ဒီအသံေတြထြက္လာတာ"
"ေကာက္ေကြးေလး"
"ႏွင္းကိုစိတ္ေကာက္သြားတာလား"
"လာမေခၚနဲ႔ သြားေတာ့"
"ဘယ္သြားရမွာလဲ အိပ္စရာဒီအခန္းရွိတာကို"
"ေျခေရာလက္ပါေျမႇာက္ၿပီး အရႈံးေပးပါတယ္"
"အိမ္ရွင္ကႏွင္ထုတ္ရင္ ဒီည ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းသြားအိပ္ေနရမယ္"
"မွားတာရွိရင္လည္း လက္ဆယ္ျဖာထိပ္မွာမိုးပါတယ္ရွင္"
"ရက္စက္ႏိုင္ပါ့မလားေဒၚႏွင္းဒ႑ာရီရယ္ကြၽန္မက"
"ေနာက္ေတာက္ေတာက္သာမလုပ္နဲ႔"
"ခုနားဦးမယ္"
"အျပင္ကတံခါးေတြဖြင့္လိုက္မယ္ေနာ္ေဝ"
"ပူအိုက္ေနတာပဲ"
"ဖြင့္ပါရွင္"
"ၿပီးရင္တူတူလွဲရေအာင္"
"အိပ္ရာကထရင္ေရမိုးခ်ိဳးထမင္းစားမယ္ေနာ္"
"ညေနပိုင္း႐ြာဦးေက်ာင္းဆရာေတာ္ဆီခဏသြားမယ္ကေလး"
"ဟုတ္ကဲ့ေဝ"
ေက်းလက္ေတာ႐ြာ၏ သန႔္ရွင္းလတ္ဆတ္သည့္ေလႏုေအးကေလးက ခရီးပန္း၍ နားလိုသည့္ႏွင္းတို႔ႏွစ္ဦးကို အိပ္စက္ျခင္းသို႔ေရာက္ေစသည္။ၿမိဳ႕ျပ၏ဆူညံသံမ်ား၊မီးခိုးေငြ႕မ်ား၊လူသံသူသံမ်ားအစား ႏြား၊ဆိတ္၊သိုးစသည့္ တိရစာၦန္တို႔၏ေအာ္သံမ်ားကိုသာၾကားရသည္။ႏြားလည္ပင္းတြင္တပ္ထားသည့္ျခဴသံကလည္း ႏြားလႈပ္ရွားလိုက္သည္ႏွင့္ အလိုလိုထြက္ေပၚေနေလသည္။ေက်းလက္ဟန္ ေက်းလက္သံဟုဆိုခ်င္ဆို ....
အိပ္ရာမွႏိုးလွ်င္ ေရမိုးခ်ိဳးရန္ျပင္ရေပေတာ့သည္။ေရခ်ိဳးရန္ကန္ေလးမွာလည္း အိမ္၏အေနာက္ဘက္တြင္ကပ္လ်က္ျဖစ္၍ shower cream ဘူးမ်ား၊ေရလဲထမီမ်ားယူၿပီးအေပၚထပ္မွဆင္းလာၾကသည္။ေအာက္သို႔ေရာက္လွ်င္ -
"ဧည့္သည္ေတြ ႏိုးၾကၿပီလား"
"ႏိုးၿပီမမသန္းေရ"
"ေရခ်ိဳးဖို႔အဆင္သင့္ပဲ"
"လြန္ခဲ့တဲ့ႏွစ္ကပဲ႐ြာဦးဘုန္းႀကီးကကမကထလုပ္ၿပီး ျမစ္ထဲကေရကိုသြယ္ယူတာေလ"
"ခုေတာ့အဲ့ဒီကပဲ တို႔႐ြာကတစ္အိမ္ဆီကိုပိုက္နဲ႔သြယ္ထားေပးေတာ့"
"တို႔ငယ္ငယ္ကလို ကားလမ္းကတြင္းသြားစရာမလိုေတာ့ဘူးေပါ့ေအ"
"ခ်ိဳးၾကခ်ိဳးၾက"
"ေရ၀ေအာင္"
ေဒၚခင္သန္းႏွင့္စကားေျပာအၿပီး အိမ္အေနာက္ေဖးကေရကန္ေလးဘက္သြားၾကေလသည္။ေရမွာၾကည္ၿပီးေအးျမေန၍ ခ်ိဳးလို႔အလြန္ေကာင္းေပသည္။တစ္ဗြမ္းဗြမ္းခ်ိဳးေနၾကသည္မွာ ေရ၀မွသာေတာ္ေတာ့သည္။အေပၚထပ္ျပန္တက္ၿပီးအ၀တ္အစားလဲကာ ဘုရားခန္းေရွ႕ ေက်ာက္ျပင္ေလးနားသို႔ထိုင္၍ ေဒၚသက္ေဝက သနပ္ခါးတုံးကိုစိမ္ေျပနေျပေသြးေလသည္။
သနပ္ခါးသိပ္လိမ္းေလ့မရွိသည့္ႏွင္းကမူ အခန္းထဲတြင္ဖုန္းဖြင့္၍ အင္တာနက္သုံးေနေလသည္။ေဒၚသက္ေဝမွာမိမိလိမ္းအၿပီး -
"ကေလး အျပင္ထြက္လာခဲ့"
"ဘာလို႔လဲေဝ"
"သနပ္ခါးလိမ္းမယ္ေလ"
"ပူတယ္ ဒါေလးလိမ္းထားမွေနပူဒဏ္ကကာကြယ္ႏိုင္တာ"
"ရတယ္ ႏွင္းမွာေနေရာင္ကာခရင္ပါတယ္"
"ေဝေခၚေနတယ္ကြယ္ ကေလးရဲ႕လာပါ"
"မလိမ္းလို႔မရဘူးလားေဝ"
"ဒီသနပ္ခါးႀကီးကေက်ာင္းတက္တုန္းက အီေဆာင့္ေနေအာင္လိမ္းခဲ့ၿပီးၿပီ"
"လိမ္းရဦးမွာလား"
"လိမ္းဆိုလိမ္း"
"လာ ထြက္ခဲ့"
"လုပ္ျပန္ၿပီ ၿခိမ္းလားေျခာက္လား"
သနပ္ခါးမလိမ္းခ်င္သူမွာ အခန္းထဲမွဖုန္းေလးကိုင္ထြက္လာၿပီး ဘုရားခန္းကေက်ာက္ျပင္ေရွ႕ေရာက္သြားျပန္သည္။ခ်စ္ေသာမူပိုင္ရွင္ကအေခၚေတာ္ရွိေနသည္ကို မသြားမိလွ်င္ စိတ္ဆိုးဦးမည့္အေရးေၾကာင့္သာေရာက္လာရသည္။စိတ္ကမပါခ်င္။မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ထိုင္ၿပီး သနပ္ခါးကိုက်က်နနလိမ္းေပးေနေလရာ ႏွင္းမွာမ်က္လုံးစုံမွိတ္ထားသည္။
"မ်က္ႏွာေျပာင္နဲ႔မေနရဘူး ပူေနတာကို"
"အသားေတြေနေလာင္ကုန္မွာ"
"ၾကာေလေျပာရခက္ေလကေလးက"
"ေဝကလည္း"
"ကိုယ့္ဘာသာမလိမ္းခ်င္တာေလ"
"အိမ္ကေနအလုပ္ကိုသြားလည္းမိတ္ကပ္ပဲလိမ္းတာမဟုတ္ဘူးလား"
"ၿပီးေတာ့ ဟိုမွာလည္းမ်က္ႏွာေျပာင္နဲ႔ေနတာပဲအိမ္မွာဆို"
"မတူဘူးကေလး"
"ဒီက႐ြာ ေနာက္ၿပီးအိမ္လို ေလေအးေပးစက္တပ္မထားဘူး"
"သဘာ၀ေလရယ္ သဘာ၀ေနရယ္ ဒါပဲရွိတယ္"
"ေအးခ်င္ရင္အရိပ္ရွာထိုင္"
"အပူထဲသြားဦးထုပ္ေဆာင္း"
"အသားအရည္ကသိသာတယ္"
"ေဝကေလးအသားကျဖဴေနတာ"
"ေနထိရင္ ညိဳကုန္လိမ့္မယ္"
"ေနေရာင္ကာလိမ္းေဆးေကာင္းတာေဝသိတယ္"
"ဒါေပမယ့္ ေက်း႐ြာဓေလ့ကိုေဝကေလးေလးကိုခံစားေစခ်င္လို႔"
"ဒီမွာက ေဝတို႔ဆီလို ေနေရာင္ကာလိမ္းေဆးေတြမလိမ္းၾကဘူး"
"ေတာင္သူလယ္သမား လယ္လုပ္ယာလုပ္ဆိုေတာ့ ေတာထဲအၿမဲသြားေနရတယ္ေလ"
"သူတို႔မွာဒါေတြလုပ္ေနလို႔မရဘူး"
"ဒီေတာ့ ျမန္မာ့နည္းျမန္မာ့ဟန္နဲ႔ေနေရာင္ကာရတာေပါ့ သနပ္ခါးလိမ္းၿပီး"
"ၿပီးၿပီလားေဝ မွာတမ္းေႁခြလို႔"
"မ်က္လုံးဖြင့္ခ်င္ၿပီေဝ"
"ရပါၿပီ ပါးကြက္က်ားနဲ႔လွေနတာေလးၾကည့္လိုက္ပါဦး"
ႏွင္းမ်က္လုံးဖြင့္လိုက္သည္ႏွင့္ ေက်ာက္ျပင္ေရွ႕က မွန္တြင္ျပန္ၾကည့္လိုက္ရာ ပါးကြက္က်ားကေလးမွာ လွလွပပႏွင့္မိမိပါးႏွစ္ဖက္ကို တန္ဆာဆင္ေပးေနေလသည္။ပါးကြက္က်ားကိုျမင္သည့္အခါ ေက်ာင္းသူဘ၀ကိုျပန္သတိရမိသည္။ေက်ာင္းစိမ္းႏွင့္ေဝကထိပ္ဆုံးကပင္။အမွတ္တရေလးမ်ားမွာေတြးမိတိုင္း ၿပဳံးရသည္။ထို႔ေၾကာင့္ႏွင္းၿပဳံးလိုက္မိသည္။ႏွင္းၿပဳံးေနသည္ကို ေဒၚသက္ေဝကျမင္လွ်င္ -
"လွေနတာသိၿပီမဟုတ္လား ၿပဳံးလို႔"
"သနပ္ခါးလိမ္းဖို႔ဂ်စ္ကန္ေနသူႀကီးေရ"
"သနပ္ခါးလိမ္းေပးတဲ့လူကလွလို႔ေလ"
"အိမ္ေထာင္ျဖင့္က်ေနၿပီ ခြၽဲလို႔ေကာင္းတုန္း"
"ေက်ာင္းကိုသတိရသြားလို႔ပါ"
"ပါးကြက္က်ားကိုၾကည့္ရင္း"
"ေနာက္ဆုံးေတာ့ ေက်ာင္းမွာပဲအခ်စ္ေတြ႕ခဲ့တာေလ ဒီကေဒၚသက္ေဝႀကီးနဲ႔"
"သိပ္မာတာစိတ္ကအစ"
"အေတာ္ေပ်ာ့ေအာင္မီးေပးလိုက္ရတယ္ေလ"
"အခ်စ္မီးနဲ႔"
"ဒါကေတာ့အမွန္တရားမို႔လက္ခံလိုက္ပါ့မယ္"
"ေလေပါေလး ထၾကစို႔"
"ေရမိုးခ်ိဳးၿပီးရင္ ေန႔လည္စာစားၾကမယ္"
ေတာဓေလ့ေတာအေငြ႕အသက္ကေလးမ်ားျပည့္စုံေနသည့္ထမင္းဝိုင္းကေလးတြင္ ဟင္းမ်ားကလည္း အသား၊အသီးအ႐ြက္၊အတို႔အျမႇဳပ္အစုံ။ေဒၚခင္သန္းတို႔သားမိသုံးေယာက္ႏွင့္အတူ ႏွင္းတို႔ထမင္းဝိုင္းေလးကလူစည္ေလသည္။ႏွင္းကေတာ့ ထမင္းဝိုင္းႏွင့္အသားက်ဟန္မရွိသျဖင့္ ဟင္းအနည္းငယ္သာ ပန္းကန္ထဲသို႔ထည့္စားေလသည္။
ထမင္းဝိုင္းမွာ စားေသာက္ၿပီးပါက ခ်က္ခ်င္းသိမ္း၍ လက္ဖက္ရည္ဝိုင္းအသြင္ေျပာင္းသြားသည့္အခါ -
"ကိုတင့္ဆန္းေရာမမသန္း"
"ရွိပါ့ မနက္ကတည္းကထမင္းထုပ္နဲ႔ေတာထဲသြားၿပီ"
"ထန္းလ်က္ကခ်က္ရတယ္ေလေအ"
"ထန္းတက္ ထန္းလ်က္ႀကိဳေပါ့"
"အိမ္ကကေလးႏွစ္ေယာက္လည္းသြားၿပီေလ ထမင္းစားေသာက္ၿပီးေတာ့"
"ကူဖို႔"
"ထန္းနားရင္ ၾကက္သြန္၊ပဲ၊င႐ုတ္စိုက္ေပါ့ေအ"
"ငါးကလည္းသူအားရင္သြားမွ်ားေသးတယ္ေလ"
"မိုးရာသီဆို ဖား႐ိုက္ ပဒက္႐ိုက္ အိမ္ကမီးဖိုတဲထဲလည္း တန္းလန္းေတြ"
"အန္တီ ပဒက္ကဘယ္လိုဟာလဲဟင္"
"ဖုတ္စား ကင္စားလို႔ရတယ္"
"မသိရင္ေတာက္တဲ့လိုလို အိမ္ေျမႇာင္လိုလိုပုံစံ"
"အို...အသည္းယားလိုက္တာ"
"စားမလားတူမေလး"
"ေတာ္ပါၿပီအန္တီရယ္ စားဖို႔ထက္အရင္ေၾကာက္ေနလို႔"
"ေျမႂကြက္ေရာစားဖူးလား"
"အေကာင္ႀကီးႀကီးေလး"
"မစားဖူးဘူး ႂကြက္ဆိုေသးေသးေလးေတာင္ေၾကာက္တယ္"
"ေဝေဝညည္းဟာေလးကေတာ့အာဂပဲ"
"ၿမိဳ႕သူဆိုေတာ့လည္းဟုတ္မွာ"
"ၿမိဳ႕စာနဲ႔ေတာစာေတာ့မတူဘူးေပါ့"
"တို႔ေတာကေတာ့ ဂဏန္းႏႈိက္ခ်ိန္ႏႈိက္ ငါးမွ်ားခ်ိန္မွ်ား ဖားေကာက္ခ်ိန္ေကာက္ ႂကြက္ဖမ္းခ်င္ရင္ဖမ္း ရရာရွာစားၾကတာကိုး"
" ႐ြာဦးေက်ာင္းဆရာေတာ္ေရာ က်န္းမာရဲ႕လားမမသန္း"
"မာပါ့ေတာ္ အရင္ႏွစ္ကေတာင္ထီးတင္ပြဲကိုသူကိုယ္တိုင္လုပ္တာ"
"ရပ္ေဝးကလူေတြက ဘုရားလာတည္တာေလ ေက်ာင္းထဲမွာ"
"ပိုက္ဆံႀကဲတာေတာ္ေရ ဘုန္းႀကီးက"
"ေကာက္လိုက္ၾကတဲ့ျဖစ္ခ်င္း"
"ညေနဘုန္းဘုန္းဆီသြားမလို႔"
"လႈဖြယ္ပစၥည္းေလးနဲ႔၀တၳဳေငြေလးကပ္ခ်င္လို႔"
"ေနေအးရင္သြားေလေအ"
"ငါ႐ြာေနာက္ပိုင္းခဏသြားဦးမယ္"
"ဆန္ဖိုးေတြရွင္းရမယ္"
" ဒီႏွစ္အိမ္ကဆန္ေလးနည္းနည္းပါးပါးရေတာ့ အိမ္ဖို႔ခ်န္သင့္တာခ်န္ၿပီး က်န္တာအိမ္စရိတ္ေပါ့ေအ"
"ေတာဆိုေတာ့ ဘာေပၚမွေပးညာေပၚမွေပးရွိတာကိုး"
"သြားၿပီေအ"
"ညည္းတို႔လြတ္လြတ္လပ္လပ္သာေန"
"ငါျပန္လာမွသြားၾကေပါ့ ႐ြာဦးေက်ာင္း"
"ဟုတ္ကဲ့ မမသန္း"
ညေနဘက္ေဒၚခင္သန္းျပန္အလာထိေစာင့္ၿပီးမွ႐ြာဦးေက်ာင္းသြားၾကေလသည္။႐ြာဦးေက်ာင္းမွာ ႐ြာ၏အေရွ႕ဘက္တြင္ရွိၿပီး ၿမိဳ႕ကဲ့သို႔ကြန္ကရစ္လမ္းမ်ားမရွိသျဖင့္ ဖုန္မ်ားနစ္ေနသည့္သဲလမ္းမွတစ္ဆင့္သြားရေလသည္။႐ြာ၏အိမ္တိုင္းအိမ္တိုင္းတြင္ ႏြား၊ဆိတ္၊သိုးတို႔မွာ ေနရာအႏွံ႔ျမင္ရသကဲ့သို႔ လမ္းေပၚတြင္လည္း ႏြားေခ်းပုံမ်ားကိုေရွာင္သြားရသည္။ႏွင္းစိတ္ထဲဤအရာသည္လည္း ေက်းလက္အေငြ႕အသက္ျဖစ္မည္ဟု ေတြးလိုက္သည္။
တေ႐ြ႕ေ႐ြ႕ေလွ်ာက္လာရင္း ႐ြာဦးေက်ာင္းသို႔ေရာက္လာခဲ့သည္။ေက်ာင္းထဲသို႔၀င္ရန္မုဒ္ဦးတြင္ဖိနပ္ခြၽတ္ကာ ေက်ာင္း၀န္းအတြင္း ဗုဒၶဘာသာ၀င္တို႔အမူအက်င့္အတိုင္း ေျခဗလာျဖင့္၀င္လာၾကသည္။ေက်ာင္းထဲတြင္ ဆြမ္းစားေက်ာင္းေဆာင္ႀကီးႏွစ္ေဆာင္မွာ ဟီးဟီးထေနၿပီး အရိပ္ေကာင္းသည့္ႏွစ္ရွည္သစ္ပင္ႀကီးမ်ားကိုလည္းေတြ႕ရသည္။
ေက်ာင္း၀န္းထဲတြင္ ကိုရင္ေပါက္စေလးမ်ားက အပင္ေအာက္တြင္တံျမက္စည္းလွည္းသူကလည္း ေဆာ့သူကေဆာ့။လူဟူ၍ စႀကႍေလွ်ာက္ေနသည့္ေယာဂီ၀တ္စုံ၀တ္ထားသည့္အမ်ိဳးသမီးအုပ္စုကိုသာေတြ႕သည္။ႏွင္းမွာမေရာက္ဖူးသည့္ေနရာျဖစ္သျဖင့္ ေဒၚသက္ေဝေနာက္လိုက္ရင္း စပ္စုေနေလသည္။ေဒၚသက္ေဝကမူ ထိုေယာဂီ၀တ္မိန္းမမ်ားနားသြား၍ တစ္စုံတစ္ခုေမးေနဟန္။
ေက်ာင္း၀န္းအတြင္းကိုရင္ေလးမ်ားနားတြင္ႏွင္းကအထုပ္အပိုးမ်ားႏွင့္ရပ္ေစာင့္ေနရာ ေဒၚသက္ေဝကျပန္လာၿပီး -
"ကေလးသြားစို႔"
"ဘုန္းဘုန္းကနဂါး႐ုံဘုရားနားမွာဒီခ်ိန္ဆိုတရားထိုင္တယ္တဲ့"
"အထုတ္ေတြေဝကိုေပး ေလးေနၿပီ"
"ရပါတယ္ေဝရဲ႕"
"ႏွင္းပဲမမယ္"
"ေဝေရွ႕ကသြား"
"ေကာင္းပါၿပီကြယ္"
ေယာဂီမိန္းမမ်ား၏လမ္းၫႊန္ခ်က္ႏွင့္အတူ ႏွစ္ေယာက္သားနဂါး႐ုံဘုရားဆီေရာက္လာသည္။နဂါး႐ုံဘုရားမွာ ေရကန္ႀကီးအလယ္တြင္တည္ထားၿပီး ကန္ထဲတြင္လည္းၾကာပန္းမ်ားက အစီအရီပြင့္ဖူးေနၾကသည္။ဘုရားနားသို႔ေရာက္ေလလွ်င္ တံတားေပၚကိုတက္ရမည္ျဖစ္၍ တံတားအစနားေလးတြင္ဖိနပ္မ်ားကိုခ်ထားခဲ့သည္။
တံတားျဖတ္လာၿပီးအဆုံးတြင္ ၾကည္ညိဳသပၸါယ္လွသည့္ နဂါး႐ုံဘုရားဆင္းတုေရွ႕တြင္ တရားထိုင္ေနသည့္ဆရာေတာ္ကိုေတြ႕သည္။တရားထိုင္ေနသည္ကၿပီးဟန္မေပၚေသး၍ ခဏေစာင့္လိုက္ၾကရသည္။ဆရာေတာ္တရားျဖဳတ္မွ ေဒၚသက္ေဝတို႔ႏွစ္ဦး အနားသြား၍ လႉဖြယ္ႏွင့္၀တၳဳေငြမ်ားဆက္ကပ္ၾကရာ -
"အခုလိုလႈဒါန္းရတဲ့အက်ိဳးအားေၾကာင့္ သက္ရွည္က်န္းမာအနာကင္းပါေစ"
"မဂ္ဖိုလ္နိဗၺာန္ကိုေရာက္ႏိုင္ၾကပါေစ"
"ဒီလင္ဒီမယား အိန္း...."
"ဒုကၡပဲ ဒါယိကာမႀကီးသတင္းကိုမိသန္းဆီကဘုန္းဘုန္းၾကားတယ္"
"ဘယ္လိုဆုေပးရမလဲ"
"ခက္ေတာ့ေနပါၿပီ"
"ဘုန္းဘုန္းေပးခ်င္သလိုသာေပးပါေတာ့ဘုရား တပည့္ေတာ္မကလည္းတပည့္ေတာ္မကိုး"
ရွက္သြားဟန္ျဖင့္ေခါင္းမေဖာ္ႏိုင္ရွာသည့္ခ်စ္ရသူေၾကာင့္ ႏွင္းကအလယ္ကစကားျပန္လုပ္ရေလသည္။ဆရာေတာ္အားဤကဲ့သို႔ေလွ်ာက္ထားရာတြင္ -
"ဘုန္းဘုန္းဘုရား"
"ဒီလင္ဒီမယားမဟုတ္ဘဲ"
"ဒါယိကာမတို႔ဆိုရပါၿပီဘုရား"
"ေကာင္းဟဲ့ ေကာင္းဟဲ့"
"ဒီလိုဆိုဆုထပ္ေပးမယ္ဒါယိကာမေလး"
"ဒါယိကာမတို႔အိုေအာင္မင္းေအာင္ေပါင္းႏိုင္ပါေစ ေနာင္သံသရာအဆက္ဆက္ထိေရစက္ရွိကဆုံႏိုင္ၾကပါေစကြယ္"
"ေပးတဲ့ဆုနဲ႔ျပည့္ပါရေစဘုရား"
ဦးသုံးႀကိမ္ခ်ကန္ေတာ့ၿပီးေနာက္ စကားခဏေျပာၿပီးလွ်င္႐ြာဦးေက်ာင္းမွသည္အိမ္သို႔ျပန္လာခဲ့ေလသည္။႐ြာလမ္းတစ္ေလွ်ာက္ အသိမိတ္ေဆြမ်ားကိုႏႈတ္ဆက္ရသည္ကလည္း ပုတ္သင္ညိဳကပင္အရႈံးေပးရလိမ့္မည္။ဟိုလူျမင္လည္း ၿပဳံးျပ ေခါင္းၿငိမ့္ ဒီလူျမင္လည္း ၿပဳံးျပေခါင္းၿငိမ့္လုပ္ေနရသည္မွာ ခ်စ္ေသာဇနီးအစား ဇက္နာခ်င္ေနသည္။႐ိုးသားေသာေတာသူေတာင္သားမ်ား၏ ရင္းႏွီးေဖာ္ေ႐ြမႈဟုဆိုရမည္။
မဂၤလာႏွစ္ပတ္လည္ရက္မွသည္ သုံးရက္ေျမာက္ေန႔လည္တြင္ျဖစ္သည္။ေနာက္ေန႔ျပန္ေတာ့မည္ျဖစ္၍ ေဒၚသက္ေဝပစၥည္းမ်ားကိုအိတ္ထဲထည့္ေနၿပီး က်န္ခဲ့သည္ရွိမရွိစစ္ေနေလသည္။ႏွင္းမွာမူ ေအာက္ထပ္ကထန္းပင္လက္ကုလားထိုင္ေပၚတြင္ ေဒၚခင္သန္း၏သမီးငယ္ေလးႏွစ္ေယာက္ႏွင့္ေလေပါေနေလသည္။ဆံရစ္ဝိုင္းကေလးႏွင့္ညီမႏွစ္ေယာက္မွာ ႏွင္းကိုခင္ပုံရသည္။မမကိုပါးစပ္ဖ်ားကမခ်ဘဲ သိလိုသည္မ်ားကိုတစ္တြတ္တြတ္ေမးေနၾကေလသည္။
"မမ ၿမိဳ႕ေက်ာင္းမွာဆို မုန႔္ေဈးတန္းကအႀကီးႀကီးေပါ့"
"ေအးေပါ့ ႀကီးတာေပါ့"
"ဘာေတြေရာင္းလဲ"
"၀က္သားဒုတ္ထိုး၊ဆီခ်က္ေခါက္ဆြဲ၊မုန႔္ဟင္းခါး၊ရွမ္းေခါက္ဆြဲ၊အခ်ဥ္ေပါင္း၊အသင့္စားမုန႔္ထုပ္၊ေရခဲေခ်ာင္းတို႔ေပါ့"
"တက္ခ်င္လိုက္တာေနာ္ငယ္ေလး"
"ဟုတ္တယ္ေနာ္ အစ္မ"
"ဒီမွာကေတာ့ မုန႔္ေဈးတန္းကရွိတယ္ သမီးတို႔ကမုန႔္ဖိုးကရတဲ့ေန႔ရ မရတဲ့ေန႔ထမင္းထုပ္ပဲအားျပဳရတယ္"
"ဪ ညီမေလးတို႔ရယ္"
ညီမႏွစ္ေယာက္ကိုႏွင္းသနားစိတ္၀င္မိေလသည္။မိမိသူတို႔အ႐ြယ္က ပညာေရးသာတစ္စိုက္မတ္မတ္ႀကိဳးစားခဲ့ၿပီး မျပည့္စုံမႈဟူသည္မသိခဲ့။ေလာက၌မျပည့္စုံျခင္းဟူသည္ တစ္ခါတစ္ရံခံျပင္းဖို႔ေကာင္းေလသည္။ဒီအ႐ြယ္ေလးမ်ားက ေက်ာင္းေကာင္းတက္ကာ ႏိုင္ငံျခားပညာသင္ဆုမ်ားေလွ်ာက္၍ ပညာေရးကိုထြန္းေပါက္ရမယ့္အ႐ြယ္။အေတြးမ်ားေနသည့္ႏွင္းအားညီမႏွစ္ေယာက္ထဲမွ တစ္ေယာက္က -
"မမဘာလို႔စကားရပ္သြားတာလဲ"
"မဟုတ္ပါဘူးညီမေလးတို႔ရယ္ အလုပ္အေၾကာင္းေခါင္းထဲေရာက္သြားလို႔"
"ဘာမွမပူနဲ႔မမရွိတယ္"
"ဆယ္တန္းေရာက္ရင္ မမလာေခၚမယ္"
"ၿမိဳ႕မွာမမတို႔နဲ႔တူတူလာေန"
"ပညာစုံရင္ေဖေဖေမေမတို႔ကို လိုေလေသးမရွိထားလို႔ရၿပီ"
"ေက်ာင္းေကာင္းေကာင္းထားေပးခ်င္တယ္ ညီမေလးတို႔ကို"
"ငယ္ေလး နင္လိုက္မလား"
"အစ္မသြားရင္လိုက္႐ုံ"
"မမသမီးတို႔တကယ္လာေနမယ္ ေခၚထားမွာလား"
"တကယ္ေပါ့"
"ညီမေလးတို႔အေဒၚကေျပာထားတယ္ ညီမေလးတို႔ေမေမကို"
"ဆယ္တန္းေရာက္ရင္မမတို႔ေခၚထားဖို႔"
"အန္တီက ညီမေလးတို႔သေဘာတဲ့"
"ဒါဆိုလိုက္ၿပီးသား"
"မမ ႐ြာထဲမွာေလ သမီးတို႔ပိုင္တဲ့ထန္းေတာရွိတယ္"
"မမမျပန္ခင္လည္သြားပါ့လား"
"အဲ့ဒီမွာ ေလေလးတစ္ျဖဴးျဖဴးနဲ႔ေအးေနတာပဲ ထန္းလ်က္ဖိုေရာရွိတယ္"
"ဟုတ္လား ထန္းလ်က္ဖိုမျမင္ဖူးလို႔ၾကည့္ခ်င္ေသး"
"အခုသမီးတို႔အေဖ့ဆီသြားေတာ့မွာ"
"တစ္ခါတည္းလိုက္ခဲ့မမ"
"ေအး သမီးတို႔အေဒၚေျပာခဲ့ဦးမယ္"
ထန္းေတာသို႔သြားလည္မည့္အေၾကာင္း ေဒၚသက္ေဝကိုေျပာၿပီးေနာက္ ညီမႏွစ္ေယာက္ႏွင့္အတူ ေရာက္သြားၾကေတာ့သည္။ညီမႏွစ္ေယာက္ေျပာသကဲ့သို႔ ေလတျဖဴးျဖဴးႏွင့္ေအးလွသည္။ထန္းပင္မ်ားကတန္းစီေနၿပီး ထန္းလက္တို႔ျဖင့္တည္ေဆာက္ထားသည့္ တဲကေလးတြင္မီးခိုးတအူအူ။
ညီမႏွစ္ေယာက္၏အေဖမွာ ေခြၽးတစ္လုံးလုံးႏွင့္ မီးဖိုေပၚမွမိုးၿပဲဒယ္ႀကီးထဲတြင္ ေယာင္းမတစ္ေခ်ာင္းႏွင့္အညိဳေရာင္ထန္းလ်က္ရည္မ်ားကိုအဆက္မျပတ္ေမႊေနေလသည္။မိမိတို႔စားသုံးသည့္ထန္းလ်က္တစ္လုံးျဖစ္ရန္ ယခုကဲ့သို႔အဆင့္ဆင့္ျပဳလုပ္ရသည္ကိုေလ့လာခြင့္ရခဲ့ေလသည္။ထန္းလ်က္ဖိုေပၚမွ ထန္းလ်က္အိေပ်ာ့ေပ်ာ့အခဲႀကီးမွ ေလာက္စာလုံးသာသာခန႔္အဆုပ္ေလးမ်ားျဖတ္ယူ၍ ပူပူႏွင့္ ထန္းလ်က္လုံးေလးမ်ားကို လုံးလိုက္ ပစ္ခ်လိုက္။
ညီမႏွစ္ေယာက္မွာလုပ္ေနက်ျဖစ္၍ ဖ်တ္လတ္ၾကေပသည္။ထန္းလ်က္လုံးၿပီးသည္ႏွင့္တဲထဲမွထြက္တာ အျပင္က ထန္းဖ်ာေလးေပၚတြင္ ေရေႏြးၾကမ္း၊ထန္းလ်က္ခဲျဖင့္ဧည့္ခံေလသည္။ဖ်ာေပၚတြင္လည္း ျမဴအိုးထဲတြင္လည္းျဖဴျဖဴအရည္အခ်ိဳ႕ေတြ႕၍ -
"ဦးေလး အိုးထဲကထန္းရည္လား"
"ေအးေပါ့ဟ"
"တူမႀကီးေသာက္ခ်င္လို႔လား"
"ေသာက္ၾကည့္ခ်င္လို႔ တစ္ခြက္ေလာက္ဦးေလး"
"ဟ ေကာင္မေလး ထန္းရည္ခါးေတြေနာ့ဗ်"
"ဦးေလးရာ ႏွင္းမေသာက္ဖူးလို႔ပါ"
"ေသာက္ဗ်ာ ေသာက္"
"ဦးေလးေသာက္ဖို႔ႏွစ္ျမဴ၀ယ္ထားတာ"
"ငါ့တူမႀကီးေသာက္ဖူးရဲ႕လား"
"မေသာက္ဖူးဘူး"
"အဲ့တာေၾကာင့္ကိုေသာက္မွာ"
ထန္းရည္အိုးေတြ႕ၿပီးအာသီသျဖစ္သြားသည့္ႏွင္းကိုတားမရ၍ ခြက္ခ်ေပးလိုက္သည္။ႏွင္းျမဴအိုးထဲမွ တစ္ခြက္ခပ္ၿပီးေသာက္လိုက္စဥ္ ရွတတအရသာေလးကလည္ေခ်ာင္းထဲသို႔ ေလွ်ာဆင္းသြားသည္ကိုခံစားရသည္။ထန္းရည္အနံ႔ေလးကလည္းေမႊးလြန္းလွသည္။ေလးငါးခြက္ဆင့္ေသာက္ၿပီးခ်ိန္တြင္ မ်က္ခြံတို႔ေလးလာသည္။ေခါင္းထဲ၌လည္းရစ္တစ္တစ္ႏွင့္ ႏွင္းတစ္ေယာက္ ေထြရာေလးပါးေလွ်ာက္ေျပာေလေတာ့သည္။
မေသာက္စဖူးအေသာက္ထူးၿပီး ၇ခြက္ေလာက္ေသာက္ၿပီးခ်ိန္တြင္ ဦးတင့္ဆန္းကႏွင္းပုံစံၾကည့္၍ ေခါင္းတစ္ခါခါျဖင့္ သမီးႏွစ္ေယာက္ႏွင့္အတူ အိမ္ျပန္လႊတ္လိုက္ေလသည္။လမ္းတစ္လမ္းလုံးယိုင္တိယိုင္ထိုးျဖစ္ေနေလရာ ညီမႏွစ္ေယာက္က တြဲလာရေလသည္။ပါးစပ္ကလည္း ေအာ္ႀကီးဟစ္က်ယ္သီခ်င္းမ်ားကိုသီဆိုလာလိုက္ရာ အိမ္ေရွ႕ေရာက္သည္ထိမရပ္။
"ညေနေစာင္းေတာ့ေျပာင္းလဲၿပီ စိတ္ဆႏၵကေတာင္းၿပီ ေသာက္ပစ္လိုက္မယ္ အရက္မ်ားမ်ား"
"ဒြမ္း ဒြမ္း ဒြမ့္ ဒြမ္း ဒြမ္း ဒြမ့္"
အိမ္ေအာက္ထပ္တြင္ တစ္ေယာက္တည္းထိုင္ေနေသာေဒၚသက္ေဝကႏွင္းကိုျမင္လွ်င္ အံ့ဩမႈႏွင့္အတူ မ်က္လုံးတို႔ကလည္းမီး၀င္း၀င္းေတာက္ေနေလသည္။ညီမႏွစ္ေယာက္ဆီထလာၿပီး -
"ဘယ္လိုျဖစ္တာလဲသမီးတို႔မမ"
"အေဖ့ထန္းရည္ခါးေတြမေသာက္ဖူးလို႔ေသာက္မယ္ဆိုလို႔ တစ္ခြက္ၿပီးတစ္ခြက္ေသာက္ခ်တာ"
"ခုလိုျဖစ္သြားတာပဲ ေဒၚေလး"
"ေတြ႕မယ္ဒင္းငါနဲ႔"
"သမီးတို႔မမကိုအေပၚထပ္အခန္းထဲထိတြဲကူေပး"
"ရတယ္ေဒၚေလး"
ေပါက္တတ္ကရမ်ားမွာ အခန္းထဲထိမရပ္ေသးေပ။စတူဒီယိုအဆိုေတာ္ႏွင္း၏ တစ္ကိုယ္ေတာ္ရႈိးပြဲမွာ အိပ္ရင္းလည္းမရပ္မနားသီဆိုေနသည္။
"ပန္းေတြနဲ႔ေဝ ကိုယ့္အခ်စ္ဦးေခါင္းမွာ ပန္းကေလးေတြေဝ"
ေဒၚသက္ေဝကမူးေနသည့္ႏွင္းကို ထိုင္ၾကည့္ေနၿပီး ႏႈတ္ခမ္းကိုက္ထားေလသည္။ေဒါသျဖစ္ျပန္လွ်င္လည္း အခုခ်ိန္တြင္ႏွင္းမွာအသိစိတ္လြတ္ေန၍ ေဒါသကေဝဒနာျဖစ္ဦးမည္။ထို႔ေၾကာင့္ -
"ဘာပန္းမွမေဝဘူး လက္ဖဝါးမိုးပဲ႐ြာခ်ခ်င္တယ္"
"အထိန္းအကြပ္မဲ့ေနတဲ့ကေလကေခ်လိုပဲ"
"မိန္းမေလးနဲ႔မအပ္မစပ္ေတြေသာက္ၿပီး ခုမူး႐ူးေနၿပီ"
"မူး႐ူးေနတာေကာင္းလားကေလးရဲ႕"
"ေဝအရက္ေသာက္တာသိပ္မုန္းတာ"
"ေဝမုန္းတာမွေ႐ြးလုပ္ခဲ့ရသလား"
"အိပ္ေတာ့"
ေဒၚသက္ေဝအသံကိုႏွင္းၾကားဟန္မေပၚေတာ့။အိပ္ေမာက်သြားေတာ့သည္။အရက္ေခြၽးျပန္ေနသည့္မ်က္ႏွာေလးကိုသန႔္ရွင္းေရးလုပ္ကာ အက်ႌလဲေပးထားလိုက္သည္။ႏွင္းမွာညသန္းေခါင္နားနီးမွ ႏိုးေလသည္။ထိုအခ်ိန္က် ေဒၚသက္ေဝအိပ္ေမာက်ေနခ်ိန္။ႏွစ္ေယာက္လုံးထိုညကစကားမေျပာျဖစ္ၾကပါ။
ေနာက္တစ္ေန႔မနက္႐ြာကျပန္အထြက္တြင္ ေဒၚသက္ေဝကႏွင္းအား စိတ္ဆိုးေနဟန္ျဖင့္ စကားမေျပာ။ကားသာေမာင္းလာသည္ ကားေပၚတြင္ႏွင္းက လက္ကိုင္ေသာ္လည္း လက္ကိုဖယ္ခ်ျပန္သည္။စိတ္ဆိုးေနရျခင္းအေၾကာင္းမွာ သိသလိုလိုႏွင့္ေဝဝါးေနသျဖင့္ ကားေမာင္းရင္း ေမးမိသည္။
"ေဝတစ္ခုခုမ်ားစိတ္ဆိုးေနလားႏွင္းကို"
"ဆိုးတယ္"
"ဘာကိစၥလဲ ႏွင္းသိေအာင္ေျပာေလ"
"အမွားလုပ္တဲ့လူကသိသင့္တာေပါ့ပိုၿပီး"
"ဘာမွားတာလဲေဝရဲ႕"
"နံေစာ္ေနတဲ့အရည္ေတြေသာက္လာတယ္ေလ"
"မိန္းကေလးတန္မဲ့ မူးလာတယ္ ေကာင္းသလားအဲ့တာ"
"ဟာ....အဲ့တာ ဟို"
"ရပ္ ကားရပ္"
"ဘာျဖစ္လို႔လဲ"
"တူတူရွိေနရင္တစ္ခုခုလုပ္မိေတာ့မယ္"
"အရက္သမားမ်က္ႏွာကိုမျမင္ခ်င္ဘူး"
"တစ္ခါေလးပဲေသာက္တာကိုေဝရယ္"
"ဘာလို႔ဒီေလာက္ထိျဖစ္ေနတာလဲ"
"လုပ္ငန္းလုပ္ရင္လည္းမလႊဲသာလို႔ေသာက္ရတာေတြႀကဳံမွာပဲ"
"ေဝနားလည္ေပးမွေပါ့"
"နားမလည္ဘူး နားမလည္ဘူး"
"ရပ္ ဒီေလာက္ျဖစ္ေနရင္ သြားေသာက္"
ႏွင္းစိတ္တိုတိုႏွင့္ကားကိုဆတ္ကနဲရပ္လိုက္ရာတြင္ ေဒၚသက္ေဝမွာကားတံခါးကိုအရင္ဖြင့္၍ ဆင္းသြားေလသည္။လမ္းမွာလူသြားလူလာကင္းရသည့္အထဲ လာရာလမ္း၏အေနာက္ဆီသို႔ျပန္ေလွ်ာက္သြားစဥ္ ႏွင္းမွာလိုက္ဆြဲရေလသည္။
"ဖယ္ လက္ကိုလႊတ္စမ္း"
"အာခံခ်င္ေနတယ္မဟုတ္လား"
"အာခံလို႔ရတဲ့လူသြားရွာ"
"တို႔ကိုေတာ့အာခံဖို႔မႀကိဳးစားနဲ႔"
"ေဝရယ္ ခုနကစိတ္ကနည္းနည္းဆတ္သြားမိတာ"
"ႏွင္းေတာင္းပန္ပါတယ္"
"ေနလည္းပူတယ္ ဒီနားမွာဘယ္ကားမွအသြားအလာမရွိဘူး"
"လူျပတ္ပါတယ္"
"စိတ္မခ်ဘူး တစ္ေယာက္တည္းမသြားပါနဲ႔"
"လွည္းႀကဳံေတာ့ရွိမွာပဲ"
"ဟိုမွာယာခင္းေတြေတြ႕လား"
(လမ္းတစ္ဖက္တစ္ခ်က္မွစိုက္ခင္းမ်ားကိုလက္ညႇိဳးၫႊန္ျပရာ)
"႐ြာနဲ႔ေဝးေသးတာမဟုတ္ဘူး"
"ျပန္မယ္"
"မဟုတ္ေသးပါဘူး"
"ေဝေက်နပ္ေအာင္ ႏွင္းဘယ္လိုေတာင္းပန္ရမလဲ"
"ေျပာပါ အဲ့လိုမလုပ္ပါနဲ႔"
"ေဝ"
"ေတာင္းပန္ပါတယ္"
ႏွင္းဒ႑ာရီ၏ဒူးႏွစ္ဖက္မွာ ကတၱရာလမ္းေပၚသို႔ထိကပ္လိုက္ၿပီး လက္အုပ္ခ်ီလ်က္ ေဒၚသက္ေဝအား ညႇိဳးငယ္စြာၾကည့္လိုက္ရင္း -
"ကိုယ့္ထက္အသက္ႀကီးလို႔လည္းပိုခ်စ္ပါတယ္"
"ကိုယ့္ကိုဆုံးမေပးလို႔လည္းခ်စ္တယ္"
"အနားမွာတစ္သက္လုံးရွိေနေပးဖို႔ဆုံးျဖတ္ခဲ့လို႔လည္းခ်စ္တယ္"
"မသြားပါနဲ႔"
"ကမာၻေပၚမွာ ဘယ္လိုအျပစ္မဆိုေတာင္းပန္ရင္ေက်ေအးရစၿမဲပါေဝ"
"ႏွင္းလက္အုပ္ခ်ီၿပီးေတာင္းပန္ပါတယ္"
"ခုနကမေလးမစားေျပာသလိုျဖစ္သြားလို႔"
"ေဝမႀကိဳက္တဲ့အရက္ေသစာကိုေနာက္မထိမတို႔ေတာ့ပါဘူး"
"ေဝရယ္ ႏွင္းကိုၾကည့္ပါဦး"
အခက္အခဲေပါင္းမ်ားစြာၾကားမွ ခူးဆြတ္ခဲ့ရသည့္ပန္းကေလးတစ္ပြင့္သည္ ယခုမိမိေျခရင္းတြင္၀ပ္ဆင္းခယေနသည့္အခါ ႏွင္းပြင့္တို႔က ႏွလုံးသည္းပြတ္ကိုပက္ဖ်န္းလိုက္သကဲ့သို႔ ေအးစက္သြားသည္။စိတ္ဆိုးမိသည္ကလြဲ၍ ခ်စ္ရသည့္ကေလးအေပၚနာက်ည္းမုန္းတီးေနသည္မ်ိဳးမဟုတ္၍ ခ်က္ခ်င္းပင္ ဒူးေထာက္ေနသည့္ကေလးကို ထူ၍ ထမီေလးတြင္ကပ္ေနသည့္ဖုန္ေလးမ်ားကိုခါေပးလိုက္သည္။ထို႔ေနာက္ ကားထဲသို႔ဆြဲေခၚသြားၿပီး က်ေနသည့္မ်က္ရည္ေလးမ်ားအား သုတ္ေပးလိုက္ၿပီးေနာက္ -
"အခ်စ္ရယ္ ေနာက္ေတာ့မဆိုးနဲ႔ကြယ္"
"ငိုေနရမယ္"
"ဒီေလာက္ဆိုေတာ္ေလာက္ေရာေပါ့"
"ေဝေဖေဖက အသက္ရွိစဥ္အခါက အရက္မူးလာရင္ေဝတို႔သားမိကို ႏွိပ္စက္တယ္"
"ေဝနဲ႔ေမေမကခံခဲ့ရတာေပါ့"
"ဒါေၾကာင့္ေဝအရက္သမားေတြကိုျမင္ရင္သိပ္စိတ္နာတာ"
"ေဝ ႏွင္းမွားပါတယ္"
"ေဝခြဲေတာ့မသြားနဲ႔ေနာ္"
"ခြဲမသြားခ်င္လို႔ကားေပၚျပန္ေရာက္ေနၿပီပဲကြယ္"
"ေဝခ်စ္တဲ့ေဝအသည္းေလးကိုေဝထားသြားရေအာင္ ေဝေဒါသကဒူးေထာက္လိုက္ကတည္းကေျပသြားၿပီ"
"အခ်စ္ရယ္ သိပ္ခ်စ္တာပါ"
"ဘယ္ကိုမွခြဲမသြားပါဘူး"
ေဘးနားကေန၍ဖက္လိုက္စဥ္ ေဒၚသက္ေဝရင္ခြင္ထဲ ႏွင္းေရာက္သြားၿပီး ႏွင္းကလည္းတင္းၾကပ္စြာျပန္ဖက္ထားလိုက္သည္။နားလည္မႈတို႔ျဖင့္တည္ေဆာက္ထားသည့္အခ်စ္အိမ္ေလးမွာ အဘယ့္ေၾကာင့္လြယ္လြယ္ႏွင့္ၿပိဳကြဲႏိုင္ပါမည္နည္း။အခ်စ္တို႔ထာ၀စဥ္တည္ၿမဲေစရန္မွာ တစ္ဦးအေပၚတစ္ဦးျဖည့္စြက္ေတြးေတာေပးရင္း ကြက္လပ္အခ်ိဳ႕ကိုျဖည့္လိုစိတ္ကေလးပင္ လိုအပ္ေလသည္။
နားလည္မႈျဖင့္တည္ေဆာက္ၾကေသာခ်စ္ျခင္းတို႔ သက္ဆုံးတိုင္တည္ပါေစေသာ္။