Sabay kaming bumaba ni Aiden. He held my hand and put it in his pocket. Sinalubong kami ni Mrs. And Mr. Xavier at inayang maupo na para makapagdinner. Pinatirahan na din nila ng pasta si Reziel para daw makakain agad ito pagkagising.
"Nakatulog ba si Aiden at natagalan kayo sa pagbaba?" Tinignan ko si Aiden na ngayon ay nakangisi na habang ako ay kinagat ang pang ibaba kong labi dahil sa hiya ng itanong iyon ng kanyang ama.
"Yes, dad. We also eat our snacks their." Itinulak ko si Aiden paalis sa aking tabi at nauna ng umupo. Humalakhak naman ang matandang Xavier at binigyan ang anak ng thumbs up.
Hinampas naman ito ni Mrs. Xavier at pinatigil ang dalawa sa kalokohang namumuk sa kanilang isip.
"Namana ni Aiden sa kanyang ama ang kalokohan kaya sana mapagtyagaan mo kapag nagsama na kayo. Kung pagod ka na ibalik mo saamin at amin ng itatali." Hirit pa ni Mrs. Xavier.
Nagtungo naman sa likod nito si Aiden at yumakap at binigyan ng halik ang kanyang ina. "Papagudin ko lang siya sa ibang paraan, mommy." Kinurot siya ng kanyang ina kaya napatalon na umalis sa tabi nito.
Umupo na siya sa aking tabi at nagsimula na kaming kumain. They talk about business and also ask me if may mai-ooffer silamg tulong para sa bago naming ilalabas na produkto. Sinabi ko naman na okey na ang lahat at hindi ko gustong tanggihan ang kanilang tulong.
"Sa mga susunod na araw, Aiden double your family's security. Malapit na naming makita kung saan nagtatago si Adrian at ang mga kasabwat nito sa attempted murder at pagpatay sa ina ni Ashiana Keep your family safe hindi natin alam kung sino ba talaga ang kalaban. The firm is slowly rotting, madami ng umaalis dahil miski sila ay natatakot makialam."
Tumamgo si Aiden at hinawakan ang kamay ko sa ilalim ng mesa. Tinignan ako at binigyan ng assurance na magiging okey na ang lahat, hindi ko ito haharapij ng mag-isa dahil tutulong sila, at kasama ko na siya sa laban.
Bukas na bukas din ay babalik kami ng aming condominium para kuhanin ang mga gamit namin ni Reziel. Gusto ni Aiden na magkasama na kami sa bahay, ayaw niyang maguluhan si Reziel sa set-up naming dalawa at kung saan nga ba dapat siyang manatili.
Maaga kaming nagising lahat at nagpaalam na kila mama at papa. They want me to call them in that way this make them view that I am not excluded from their family.
Hinayaan kong magpaalam na si Reziel at mangakong babalik siya para bumisita. Magsisimula na din ang kaniyang pasukan at nagpaalam na baka hindi mapadalas ang kanyang pagdalaw.
Maingay ang buong byahe at maraming tinatanong sa kanya si Reziel. Sinasagot naman ito ni Aiden kahit na patungkol sa aming dalawa noon, trabaho niya, and she's also curious about the work of her grandparents and tita. That makes her change her dreams again.
I smiled and let her figure out kung ano ba talaga ang gusto niyang gawin sa pagtanda nya. Ngayon ay susuportahan namin siyang gawin lahat ng gusto niya ng walang naririnig na negatibong salita saamin o maging sa iba.
Natigil sa pagtatanong si Reziel ng makitang tumatawag si Traciel. She stopped and looked at Aiden, who was still driving.
"Dad, your wife is calling you. Do I need to pretend that you're my doctor? Do I need to cover you up?"
Umiling si Aiden at sinenyasan akong ako na ang sumagot ng tawag. Kinuha ko iyon at sinagot.
"No, you don't need to. We already talked about this. You are my only child, and my wife is your mom. Both of you are my one and only family. I want you to understand that."
Tumango si Reziel at binigyan ng matamis na ngiti si Aiden. Samantalang binalingan naman ako ni Aiden ng tingin at tinatanong kung ano ang sinabi ni Traciel. Umiling ako at sinabi kong walang nagsasalita sa kabilang linya.
Iniabot ko ang cellphone sa kanya at pinindot naman niya agad ang loud speaker at siya na ang kumausap dito.
"Traciel? What's with your call?" Ngumuso ako ng bigyan niya ng malamig na turing si Traciel. Hindi pa rin iyon tama dahil kahit papaano ay naging mabuti sa kanya ito. Sinamahan siya sa laban niya ng mga panahong wala kami sa tabi nya.
"Your son, your son is sick, Aiden. We need you. Please, come here. I'm panicking. We need you."
Binalingan ako ni Aiden at humihingi ng permisong puntahan ang mga ito. Tumango ako sa kanya. Mas kailangan siya ni Traciel at...
"My family will go there. Send me the hospital's address. Mag-uusap tayo pag andyan na kami."
Naputol na ang tawag at binigyan naman ako ni Aiden ng nag-aalalang tingin. Ngumiti lang ako sa kanya at pinanood ang mga punong nadadaanan namin.
Naramdaman ko ang biglaang kamay na humawak at pumisil rin sa aking kamay na nakapatong sa hita ko. Tinignan ko siya at hindi rin binitawan iyon.
"Okey lang ako. Nauunawaan ko. Nauunawaan namin." Nilingon ko ang anak namin at tumango rin ito sa kanyang ama.
"Salamat sa inyong dalawa. Mahal na mahal ko kayo."
Lumapit si Reziel sa kanyang ama at mabilis itong binigyan ng halik sa pisngu habang nag mamaneho.
"I love you too, Daddy. Don't worry, Papa god will heal him, po."
Mabilis kaming nakarating sa hospital. Kinarga niya si Reziel habang hawak naman ng isa niyang kamay ang kamay ko. Nagtungo siya sa isang kwarto at ako na ang nagbukas non.
Nadatnan naming nag-iisa si Traciel sapo ang kanyang mukha at walang tigil sa pag-iyak. Dumako ang paningin ko sa batang lalaking nakahiga at may malaking oxygen tank ang nasa tabi niya. Kitang-kita din ang bugbog sa kanyang mga katawan.
Nahabag ako sa kanilang kalagayan kaya kinuha ko muna si Reziel at iiwan sana sila para makapag-usal ngunit pinigilan ako ni Aiden at pinaupo kami sa sofa.
"What happened?" Tanong ni Aiden dito at tinignan ang batang lalaki. Nakita ko ang pagkuyom ng mga kamao niya at may tinawagan na kung sino.
"May mga lalaki na sumugod sa bahay. Hindi niya makita si mommy kaya kami ang napagbuntungan niya ng galit. Pinigilan ko siyang makalapit sa anak ko. Hindi ko alam bakit hindi nila ako sinaktan at ang anak ko lang Aiden. Baka naman... baka naman patungkol ito sa case ni daddy? Aiden may kinalaban ba si daddy sa pagpatay at pananakit sa magulang ni Liam at Ashiana? Sa pananakot sa pamilya mo? Sa naging aksidente ni Ashiana? Tell me, Aiden! Hindi ko hahayaang saktan nila ang anak ko!"
Tumayo na ako at tinulungan si Aiden na pakalmahin si Traciel. May mga bata sa loob at baka lalo silang matakot sa nangyayari. Parehas sila ng sinapit ng anak ko sa mga taong dumukot din kay Reziel.
Tinignan ko si Aiden na hindi na din mapakali. Kinuha ko ang cellphone ko sa buksa at tinawagan si Liam para ibalita ang nangyayari. Our family is involved! Magkokonektado saaming lahat ang nangyayari! Si mommy baka mapahamak at siya ang isunod. Natatakot ako hindi para saamin kundi para sa pamilya nila Liam.
"Ashiana! Patawarin mo ako sa nagawa ko sayo. Karma ko ito, hindi ko ito matayanggap dahil anak ko ang mahihirapan. Ina din ako tulad mo, hindi ko kayang makitang halos walang buhay ang anak ko. Ashiana andon ako ng paluin nila ng tubo sa katawan ang anak ko. Hindi ako makalaban hawak nila ako. Hindi anak ni Aiden si Laurence anak namin sya ni Liam! Huwag mong sabihin sa kanya. May pamilya na si Liam baka... baka pati sila madamay. Hindi kami ikakasal ni Aiden pinipilit lang ni mommy dahil makakatulong ang business nila Aiden para lumakas din ang hindi ko alam na kabuhayan nya,"
Tumango ako sa kanya at hinawakan ang kamay niya. Yinakao ko siya at pinakalma. Mas kailangan niya ng karamay at hindi ang kalaban. Parehas kaming ina na nasasaktan. Parehas kaming biktima sa nangyayari at miski siya ay pinaglaruan.
Pagbabarin ko ang gumawa nito sa mga pamilya namin. Walang sino man ang maaring kumanti sa pamilyang meron ako.
Her son is my niece, and I will also protect him.
Liam, what did you do. Why did you marry Karlie kung sasaktan mo lang din ito? May anak kayong dalawa ni Karlie at hindi mo rin alam na may anak ka sa iba? He better explain himself to me once we settle this mess.
"Bakit hindi mo pa sabihin ito kay Liam? Alam kong mas matutulungan ka niyang bigyan ng proteksyon! Kalaban mo na mismo ang pamilya ko bakit takot na takot kang bitawan sila! I already told you about this!" Pinanlakihan ko si Aiden ng mata para itigil niya ang pagtaas ng boses kay Traciel. Tuliro kaming lahat sa nangyayari kung kaya nakakapagdesisyon ng hindi tinitimbang ang sitwasyon.
"Aiden alam mong ampon lang ako! Hindi ko sila mabitawan dahil malaki ang naging utang ko sa kanilang pagpapalaki saakin! Nabuntis ako ng maaga kaya hindi ko nasuklian ang kanilang mga sakripisyo! Tinuring nila akong anak!"
Lalong lumakas ang hagulhol ni Traciel. Sinimulan niyang laruan ang kamay niya at ang buo niyang katawan ay nanginginig. Umupo ako sa tabi niya at hinawakan ang kamay niya.
Sinuway ko si Aiden na huwag siyang magtaas ng boses dahil sa tuwing gagawin niya ay nagpapakita ng reaksyon si Traciel na natatakot. I didn't study for 5 years to not know about this sign. She's struggling with her traumatic memories.
Napansin ni Aiden ang gusto kong sabihin kaya huminahon din siya at nagtawag ng doctor para ilipat sa Mas magandang kwarto si Laurence.
Sinenyasan ko siyang kausapin ang kanyang anak at ako na ang bahala kay Traciel.
"They don't treat you like their own daughter Traciel, they treay you like their assets."
Nagulat ako ng bigla siyang nagpakita ng galit na ekpresyon at itinapon ang kamay ko sa era. Bumitaw ako at pinakingan siya sa kanyang sasabihin.
"Wala kang alam Ashiana! Palibhasa kase mahal na mahal ka ng mga magulang mo. Madaming nagmamahal sayo! Hindi mo kailangang mag effort kasi kahit anong gawin mo mahal ka nila! Inggit na inggit ako sayo! Napakaperpekto mo! Ako man ang unang nakilala ni Aiden pero ikaw ang minahal! Minahal ka rin ni Liam bilang higit sa kaibigan at ngayon ay bilang kapatid! Mga pagmamahal na hindi ko naranasan sa mga taong minahal ko! Parehas lang tayong hindi nakapagtapos pero bakit mas successful ka at nakukuha mo ang mga pagmamahal ng hindi hinihingi? Ashiana nakakapagod kang kainggitan! Hilingin na sana ako naman. Kasi tama ka na! Nasayo na lahat!"
Pinigilan ko siya sa kanyang susunod na gagawin. Hinawakan ko ang kamay niya para pigilan siya sa paghawak sa vase at ibato iyon sa kanyang sarili.
Nabitawan ko siya ng lingunin ko ang pintuan at nakita si Liam doon kasama si Karlie. Shit! Oo nga pala tinawagan ko si Liam. Nilingon ko si Traciel na nakahawak na sa vase at akmang ibabato iyon sa sarili ngumit natigil siya at naiwan sa era ang mga kamag niya.
Mabilis ang naging aksyon ni Liam at naitulak si Traciel. Napaupo si Traciel sa mga basag na vase at kita ko ang sugat na tumama sa kanyang binti at kamay. I gasped at gusto siyang lapitan ng pigilan ako ni Liam at Karlie. Pasasalamat ko na wala dito ang anak ko at si Laurence na walang malay. Hindi niya magugustuhang makita ang kalagayan ng kanyang ina.
Naitulak ko si Liam at lumayo ako saglit kay Karlie para hindi din siya masaktan.
"Ano ba Liam mali ang iniisip mo! Traciel wants to hurt herself, and I'm trying to stop her! She's devastated about her son condition! Parehas sila ng sinapit ng pamangkin mo! For god sakes Liam. Use your mind!"
Hinayaan niya akong makalapit kay Traciel at inalalayan ko siyang makatayo ng bigla itong himatayin. Nag tawag ako ng doctor to attend her at sinamahan siya sa kwarto.
"Umuwi na kayo kami na ni Aiden ang bahala dito. Hindi ka gugustuhing makita ni Traciel Liam. Mag-usap kayong mag asawa at huwag nyong pagalalahanin si mommy! Hindi nyo sinabi saakin na nagkakaproblema kayong dalawa! Pamilya nyo ako! Gusto kong tumulong rin! Ayusin nyo ang dapat aayusin nyo."
Umalis ako sa harapan nila at pinuntahan si Traciel.
Naikwento saakin ni Aiden na nakaranas si Traciel ng pangbubugbog mula sa kanyang ama at ina kaya noong una niya rin akong makita na may mga pasa ay iyon din ang kanyang inisip at nag-alala para saakin.
Dahil doon ay nagkaroon siya ng depression at delusional mental disorder.
Iyon iyong dahilan kung bakit ilang beses siyang ini-approach ni Traciel noon sa ibang paraan at naggawa-gawa ng storyang nagkaroon sila ng relasyon. Hindi na niya ito pinigilan dahil ang akala niya ay makakatulong iyon sa paggaling ni Traciel ngunit lalo lang lumalala. Iniisip ni Traciel na boyfriend niya si Aiden dahil siya ang kasama nito habang nagpapagaling at nung lumayo si Aiden ay inakala niyang hiwalay na sila.
Hanggang sa umusbing ang iba't ibang storya na pinapaniwalaan ng lahat during college days. Noong umalis ng bansa si Aiden ay naging maayos ang sitwasyon ni Traciel at sinabing may nakilala daw itong lalaki and I think si Liam iyon ang tinutukoy ni Aiden.
Everything becomes clear.
Kung naging mas bukas lang ako ay hindi sana lumala ang sitwasyon naming lahat. Hindi nadadamay ang mga bata.
"Magiging okey din sya. Kailangan niyang magpalakas para sa kanyang anak, Aiden. Paano si Laurence kung maghanap siya ng ama gaya ni Reziel? May pamilya na si Liam."
Yinakap ako ni Aiden at binigyan ng mabilis na halik sa noo.
"Matatag si Traciel. Matalino siya at alam na niya ang gagawin. All we need to do is secure their safety."
Tumango ako sa kanya. Iniisip ko na sino ang mag-aalaga sa kanilang mag-ina lung aalis kami ni Liam. Wala siyang pamilya. Hanggang ngayon hindi namin alam kung kasabwat ba ang mga taong umampon kay Traciel sa kaso at kung oo miski sa kinilala nilang pamilya ay hindi siya ligtas.
"Aiden ako na lang kaya ang magbantay sa kanila dito? Okey na kami ni Traciel, tyaka mas open siya saakin na magkwento para matulungan ko siya kung may kailangan pa sila ng anak niya? Pamangkin ko rin ang naandito, kailangan din niya ako bilang extended family. Si Reziel pwede bang sa pamilya mo na muna? Gusto ko maging ligtas siya habang wala tayo sa tabi nya."
"I will support your decision. Just promise me that you will also be safe. Ako na bahala sa anak natin. Tutulungan ko na din si daddy sa kaso,"
Kumunot ang noo ko sa sinabi nya. Hindi ko siya maunawaan at paano siya tutulong gayong hindi naman siya abogado.
"I'm also prosecutor, I can help with the case."
Lalo akong dinalaw ng kaba ng sinabi nya iyon. Ibig sabihin lang ay mas mapanganib pa ang kanyang trabaho.
"I will be safe. Huwag kang mag-alala matagal ko na iyong ginagawa."
Bumuntong hininga ako at yinakap siya.
This boy makes me worried at the same time bring me at peace.