Kakarating lang namin sa Xavier Fashion Building at masaya na agad na nilibot ni Reziel ang kanyang paningin at pinipilit ang kanyang ama na pumasok na sa building at ipakilala siya bilang isang tagapagmana. Sinuway ko naman siya dahil hindi maganda iyon sa mata ng iba pero sinabihan naman ako ni Aiden na totoo iyon at hayaan na lamang si Reziel na mag-enjoy.
Nag-aalala lang ako para sa kanya dahil masyado pa siyang bata at hindi pa niya alam kung gaano kabigat ang trabahong iyon at ang mga reponsibilidad na maaring ipatong saiyo.
"Dito mo ba kikitain ang boss mo? Saan kayo mag didinner sa baba din ba ng bulding na ito?" Tanong saakin ni Aiden. Kinuha ko naman ang cellphone ko sa aking bulsa at tinignan sa messages kung may text naman si Richard.
Sumilip naman si Aiden sa cellphone ko at tinignan siya. "Did you delete my contacts? Bakit walang contacts dito?" Iniabot niya saakin ang isa pang cellphone.
"This is your phone. That's mine. We switch, right? Don't you remember? May problema ba? Bakit napapadalas ang pagkalimot mo? Do you want us to visit the hospital?"
Umiling ako sa kanya. Siguro ay gawa lamang ng stress at isipin kaya ang nga ganoong bagay ay nakakalimutan ko. Binuksan ko ang phone ko at maraming messages doon si Richard.
I replied to him na narito na kami sa building at paakyat na kung saan ako pinapatawag ni Miss Simsom for fitting. He replied again and telling me na napagkasunduan naming kumain muna ng lunch at sabay na pumunta.
Nilingon ko si Aiden na hanggang ngayon ay nasa tabi ko at nakatingin sa cellphone ko na hinihintay kung ano ang isasagot ko.
Nginuso ko si Reziel na nasa malayo na kasama ang pamilyar na babae saakin na tumulong noong nagkagulo kami ni Aiden sa loob ng room. The first time, I saw him as my classmate.
"Let her be with her tita. Replied to that."
Tumango ako sa kanya at muling nagfocus sa taong kausap sa cellphone.
Me:
I'm sorry but I'm with my family. Nasa building na kami doon na lang tayo magkita.
Inaya ko na si Aiden na pumasok at hindi pa siya natinag sa kanyang kinagagalawan. Ibinigay ko sa kanya ang cellphone dahil nauunawaan kong gusto niya malaman ang anngyari ng huling pitong taon para maramdaman nya manlang na naandoon siya sa tabi namin nung mga panahong kailangang-kailangan namin siya.
Huli ko ng narealize na may kung ano akong hinawa at pinost gamit ang cellphone ni Aide. I checked it, and I gasped when I posted our photo together on his Instagram.
Naramdaman niya ata na wala na ako sa tabi niya at binalikan. Pinakita ko sa kanya ang kanyang IG at madiin na ipinikit ang aking mata.
"I did something wrong." I confessed to him.
He looks so puzzle sa sinabi ko at pilit na tinitignan ang picture na pinakita lo sa kanya. Maging ang mga comment dito na pinagpyepyestahan na siya at pinipilit magkwento at maimbitahan sa isang magazine interview and TV interview.
"Wala akong makitang mali, love. It's just a normal family picture. The caption says it all. We look so happy. What's wrong?"
Umiling ako sa kanya at ipinaliwanag na pinagpyepyestahan na siya at madami na ang curious sa nangyari at paanong nangyari Andoon din ang speculation na nagloko si Aiden, and we are just his side family. Partisan ni Aiden at ang tunay na mahal ay si Traciel. Na ikakasal na silang dalawa at nagkaroon lang ng problema simula nung dumating kami.
"Matagal ko ng gustong gawin yan. Hayaan mo na sila. Once we talked with Traciel, talk with my family and yours I'm going to ask to have a conference. Your name, clear everything, and capture those who ruin us and your family."
Pumasok na kami sa building at marami ang bumati. Madaming nagsasabi na kamukha ni Aiden ang bata kanina at bagay kami. Kung gaano ka negative ang feedback sa social media ganoon ko din naramdaman na tanggap ako ng mga tao sa paligid ni Aiden.
I smiled and thanked them.
Pumasok na ako sa isang room at nakita ko si Miss Simsom na kausap si Mrs. Xavier. Nilapitan ito ni Aiden kaya miski akong nahihiya na lumapit ay napalapit dahil hawak ni Aiden ang kamay ko.
Hinalikan nito ang pisngi ng kanyang ina at pinakita ako. Binati ko si Mrs. Xavier at sinuklian ang yakap niya. Tinignan niya ang likod ko na para bang may hinahanap at kulang kaming dalawa.
"Ang apo ko?" Tanong niya. Parang hindi siya nasiyahan na hindi namin kasama si Reziel.
"She's with ate. They are playing in her office. She wants to be a CEO now and not a doctor." Tumawa si Mrs. Xavier at tumango, she's very supportive kahit na hindi na hindi nya pa talaga nakakausap si Reziel.
Umupo si Aiden sa tabi ni Mrs. Xavier at may pinag-uusapan. Lumapit na ako kay Miss Simsom at pinakita saakin ang mga damit na isusukat ko.
Pumasok ako sa dressing rom at sinuot iyon. Puting long gown na siyang kumikinang tuwing tumatama ang ilaw. Ang likod na ukab at ang mahabang v-line sa pagitan ng aking dibdib ang lalong nagpaganda sa yare nito. It looks so elegant and fit ng maisuot ko. Tinulungan ako ng staff na itaas ang buhok ko bilang isang initial look at kung pasado ay iyon na ang aking ayos sa araw ng launching.
Lumabas ako at pinanood ang kanilang ekspresyon. Pumalakpak si Miss Simsom at itinaas ang camera para senyasan niya akong kukuhanan niya ako ng picture.
Pumuwesto ako at tumalikod at marahang humarap sa camera habang nakatitig sa baba. Muli namang nagpalakpakan ang mga tao sa loob ng kwarto at inulan ako ng pagbati.
"Ang ganda mo lalo ng sinuot mo ang design ko, Ashiana. Hindi ako nagkamali na ikaw ang pinili ko. You look so eternal. Ang simple pa lang ng ayos mo pero ang lakas na ng dating. Mukhang handang-handa ka ng ikasal. Bagay sayo ang gown at kung mamarapatin mo pagkinasal ka ay iyan ang isuot mo willing kong ibibigay sauyo."
Hinawakan ko ang kamay ni Miss Simsom at nagpasalamat sa kanya at sinabing matagal pa iyon dahil may mga bagay muna akong dapat unahin, gaya ang pamilya ko. I'm still not successful, hindi ko pa nakukuha ang gusto kong trabaho, puro side line lang ang ginagawa ko, gusto ko ulit magmahal bago ang lahat.
"Ang ganda mo Ashiana. Mana saiyo ang apo ko." Lumapit rin saakin si Mrs. Xavier at sinabing magiging successful ang bagong labas nilang produkto dahil saakin. Mas lalo pa itong makikilala at tatangkilikin.
"Salamat po, Mrs. Xavier."
Umiling siya saakin at binilungan ako na tawagin ko siyang mama at siya ang bahala kay Aiden. Hilaw akong tumawa at tumango na lang sa kaniya.
Sunod na lumapit saakin si Aiden at hinalikan ako sa noo. Nag-unit ang pisngi ko at pakiramdam ko ay pulang-pula na ako. Lalo pa ng kinantyawan kami ng nga tao doon.
"Ikakasal na yan! Ikakasal na yan." Sigaw pa nila at umiling na ako sa kanila hindi dahil ayaw ko ngunit para patigilin na sila. Baka kung anong isipin ni Aiden at mapressure lalo't alam niyang may anak na kami.
"If you say yes, I'm going to marry you right away, love."
Marahan ko siyang tinulak ng makita ko ang anak kong nakasuot din ng gown. Nagpasalamat naman ako kay ate Airyn at binigyan niya lang ako ng ngiti at sinabihan na ang ganda ko sa suot ko.
Walang segundo ang tumakas na hindi ko naririnig ang katagang iyon kaya wala din akong tigil na nagpasalamat sa kanila. Aiden took us a photo and ask for permission to post this on his Instagram. Tumango lang ako sa kanya at nakisawsaw naman si Reziel at siya ang nagtyoe kung anong icacaption
"'My two baby' iyan daddy ang iyong i-caption, please"
Tumango sa kanya si Aiden at ibinalik kaagad saakin ang cellphone niya. Hindi iyon na katakas sa mata ni Mrs. Xavier at inimbitahan kami sa isang dinner sa bahay nila. Tumango naman ako dahil gusto din ni Reziel na bumisita at nangako sa kanya ang kanyang tita na may ibibigay ito sa kanya.
Pumasok si Richard at binati ako.
Tumango ako sa kanya at pinakilala si Aiden at si Reziel. Tumango siya saakin at wala siyang sinabi. Nag-aalala tuloy ako para sa kanya.
I'm going to talk him the other day after the project since I'm going to retired and focus more to my business. Lumalaki na din si Reziel at mas kailangan niya kami.
Success and love.
I want to find that true meaning now.
Now, I have them.