[Zawgyi]
Chapter-12 (အလည္အပတ္ခရီးသြားၾကတဲ့ လင္မယား)
ေမ့လဲက်သြားတဲ့ မေတာ္တဆမႈၿပီးတဲ့ေနာက္ ေနာက္တစ္ရက္မွာ တုရွန္း ႏိုးလာေတာ့ ယန္က်ိ တစ္ေယာက္ တုရွန္း ေဘာစ့္ဆီမွာ ခြင့္ရက္ယူထားေၾကာင္းသိလိုက္ရတယ္။
"အရွင့္သား ကြၽန္ေတာ္ေနေကာင္းေနပါၿပီ"
တုရွန္း ဒီအေျခအေနကို သိပ္မႀကိဳက္ဘူး။
"ေဒါက္တာက မင္းအနားယူဖို႔လိုတယ္လို႔ ေျပာထားတယ္"
ယန္က်ိ က အရႈံးမေပးဘဲ ထပ္ေျပာလာတယ္။သူလုပ္ထားတာမွားတယ္လို႔မထင္ဘူး။တုရွန္း ထပ္လဲက်သြားရင္ ျပႆနာကသူ႔ဆီေရာက္လာမွာ။ ယန္က်ိ သူ႔ကိုယ္သူေျဖသိမ့္လိုက္ရတယ္။ စိတ္ပူစရာမလိုပါဘူး...ဒါအားနည္းတဲ့အိုမီဂါေလးပဲမဟုတ္လား။
တုရွန္း လည္း အိပ္ယာေပၚမွာ စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္လွဲေနၿပီး လက္ကိုေခါင္းေနာက္ပစ္ကာ မွီထားလိုက္တယ္။ အဲ့ဒီေနာက္မွာေတာ့ ယန္က်ိ ရွိရာကို လွည့္ၾကည့္လိုက္ၿပီး
"အရွင့္သားေကာ ဒီေန႔အလုပ္မလုပ္ရဘူးလား"
မင္းသားက အားလပ္ေနတာမ်ိဳးရွားတယ္ဆိုတာ သူသိေနတာေၾကာင့္ ေမးလိုက္ေတာ့ ယန္က်ိ ေခါင္းခါျပလိုက္ၿပီး လက္ေအာက္ငယ္သားတစ္ေယာက္ကိုရွင္းျပသလို အစအဆုံးရွင္းျပလာတယ္။တျခားနယ္ေျမရဲ႕အေရးကိစၥပြဲေတြကို နန္းတက္မင္းသားတစ္ေယာက္အေနနဲ႔ တက္ေရာက္ဖို႔မလိုတဲ့အခ်က္ေၾကာင့္ သူ႔အေနနဲ႔ အခုအခ်ိန္မွာ လုပ္စရာအလုပ္ရွိမေနေပ။
ဒါကို တုရွန္း ၾကားေတာ့ ႐ုတ္တရက္ဆိုသလို တစ္ခုခုကို သတိရမိသြားတယ္။သူေလ့လာခဲ့တဲ့ အာဟာရလုံေလာက္မႈမရႏိုင္တဲ့ အနီေရာင္ရွိအပင္ရဲ႕ အရင္းအျမစ္နဲ႔ပတ္သက္ၿပီး သူ႔မွာအခ်က္အလက္မ်ားရွိမေနေသးေပ။ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ယန္က်ိ ကသူ႔ကိုခြင့္ရက္ေတြယူေပးထားတာပဲမလား။ အပင္ရွိတဲ့ေနရာကိုသြားၿပီး ေလ့လာတာေလာက္ ေကာင္းတာရွိမွာမဟုတ္ဘူး။တခ်က္စမ္းၾကည့္ဦးမယ္။
တုရွန္း လည္း သူ႔စိတ္သူတင္းၿပီး အိပ္ယာေပၚကထကာ ယန္က်ိ ကိုၾကည့္ၿပီးေမးလိုက္တယ္။
"အရွင့္သား...ကြၽန္ေတာ္အကူအညီတခုေတာင္းစရာရွိလို႔"
ယန္က်ိ မ်က္ေမွာင္ႀကဳံ႔လိုက္တယ္။ ဒီအိုမီဂါ attention ရွာေနျပန္ၿပီလား
"ေျပာၾကည့္"
တုရွန္း လည္း သူ႔အေတြးေတြကို ယန္က်ိ ကိုေျပာျပလိုက္တယ္။
"မရဘူး"
ခ်က္ခ်င္းပဲအျငင္းခံလိုက္ရတာကိုၾကားၿပီး တုရွန္း ခဏေလာက္ ေျပာစရာေပ်ာက္ရွသြားတယ္။ သူခဏေလးတိတ္ေနခ်ိန္ ယန္က်ိ က သူ႔လက္ကို လႈပ္ရွားကာ ေျပာလာတယ္။
"ေလာင္က်ား လူမ်ိဳးေတြကအၿမဲလႈပ္ရွားေနတာ။အခုခ်ိန္မွာ မဖြံ႕ၿဖိဳးေသးတဲ့ၿဂိဳလ္ကိုသြားမယ္ဆိုတာ အႏၲရာယ္မ်ားတယ္"
တုရွန္း သူ႔ေခါင္းကိုေမာ့ၿပီး ေမးလိုက္တယ္
"မင္းသားနဲ႔သြားရင္ေတာင္မွလား"
ထင္ထားတဲ့အတိုင္းပဲ။ ဒီ တုရွန္း ရဲ႕စကားေတြက သူ႔ကိုတိတ္တိတ္ေလးေတာင္းဆိုေနတာပဲ။ ဒီအိုမီဂါက သူ႔ေပၚမွီခိုလာေတာ့ ယန္က်ိ စၿပီးတုန္႔ဆိုင္းသြားတယ္။
ထိုလူရဲ႕ပုံက နည္းနည္းအေလ်ာ့ေပးလာတာကိုျမင္ေတာ့ တုရွန္း ဆက္ေျပာလိုက္တယ္။
"အဲ့ၿဂိဳလ္မွာ အရသာအရမ္းေကာင္းတဲ့ဟင္းခတ္အေမႊးအႀကိဳင္ေတြရွိတယ္"
ယန္က်ိ သူ႔ကို႐ုတ္တရက္ႀကီး ေသခ်ာစိုက္ၾကည့္ကာ
"မင္း ကိုယ့္ကိုလာညႇိႏိူင္းေနတာလား"
တုရွန္း လက္ခါျပလိုက္ၿပီး
"ဘယ္လိုလုပ္အဲ့လိုျဖစ္ရမွာလဲ။ ကြၽန္ေတာ္ထင္တာ ဒါကရွားပါးတဲ့ခရီးလို႔ေလ။ ေသခ်ာေပါက္ ဒီခရီးစဥ္မွာ အစားအေသာက္ေကာင္းေတြလည္းပါတာေပါ့"
ပြင့္ပြင့္လင္းလင္းေျပာရရင္ ဒါမ႐ိုးမသားႀကံမိတာပဲ။
ဒီတစ္ခါအခြင့္ေရးကိုသာလြတ္သြားရင္ ကုမၸဏီရဲ႕ ဘ႑ာေရးအပိုင္းမွာ ခရီးအတြက္စာလႊာတင္ရဦးမယ္။ စစ္တပ္ကိုလည္း သြားဖို႔ခြင့္ေတာင္းရမယ္။ အခုမင္းသားရွိေနေတာ့ သဘာဝက်က်ပဲ ဘာမွလုပ္စရာမလိုေတာ့ဘူး။
ဒီအခ်က္အလက္ေတြကအေရးပါတယ္ေလ။ ဒီအခ်ိန္မွာေတာ့ ေတာ္ဝင္မ်ိဳးႏြယ္တစ္ေယာက္ျဖစ္တဲ့ ယန္က်ိ နဲ႔လက္ထပ္ရတာ အရမ္းေကာင္းတာပဲလို႔ တုရွန္း ခံစားလိုက္ရတယ္။
"ေကာင္းၿပီေလ ဒါေပမဲ့ ဒီခရီးမွာ မင္းကိုယ့္စကားနားေထာင္ဖို႔လိုတယ္"
အဲ့ၿဂိဳလ္က ေလာ္ဂါေတြနဲ႔စစ္ပြဲျဖစ္ခဲ့တဲ့ေနရာရဲ႕ အေဝးမွာရွိၿပီး တျခားအာကာသၾကယ္စုတခုျဖစ္တာမို႔ ယန္က်ိ က သူ႔ကိုအေပးအယူလုပ္လာတယ္။
"ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ မင္းသား။ ကြၽန္ေတာ္အခုကစၿပီးေကာင္းေကာင္းေနပါ့မယ္။ ကြၽန္ေတာ္ေအာက္ထပ္မွာ ပင္လယ္စာစြပ္ျပဳတ္လုပ္လိုက္ဦးမယ္ အရွင့္သားေကာစားဦးမလား"
တုရွန္း အိပ္ယာကေနအျမန္ထသြားကာေမးေတာ့ ယန္က်ိ မ်က္လုံးကိုပင့္ကာတခ်က္ၾကည့္လိုက္ၿပီး သူ႔ခံစားခ်က္ေတြကိုအေဝးပို႔ထားလိုက္ကာ
"အမ္း"
လို႔ျပန္ေျဖလာေတာ့ တုရွန္း ႏူးႏူးညံ့ညံ့ၿပဳံးေနတယ္။ သူ႔ရဲ႕မင္းသားေလးက တျခားအယ္ဖာေတြထက္ အရပ္လည္းရွည္တယ္။ ၿပီးေတာ့ ပိုပိုၿပီးခ်စ္ဖို႔လည္းေကာင္းလာတယ္။
တုရွန္း စြပ္ျပဳတ္ခ်က္ၿပီးေနာက္ ႏွစ္ေယာက္စလုံး စားေသာက္ၿပီးသည့္အခ်ိန္မွာေတာ့ ခရီးအတြက္လိုအပ္တာေတြကို စတင္ျပင္ဆင္ေတာ့တယ္။ ယန္က်ိ က စစ္တပ္ဌာနပိုင္းကို ခရီးသြားအစီရင္ခံစာတင္လိုက္ၿပီးမၾကာခင္မွာပဲ စစ္တပ္အဖြဲ႕အစည္းဘက္က အာကာသယာဥ္ပ်ံတစ္စီးလႊတ္ေပးလာတယ္။
ယန္က်ိ အိမ္တံခါးကေနထြက္လိုက္တဲ့အခ်ိန္ ထိုအာကာသယာဥ္ပ်ံကလည္း ေလေပၚကေနဆိုက္ေရာက္လာၿပီျဖစ္တယ္။ယာဥ္မွန္ျဖစ္ေၾကာင္းစစ္ေဆးၿပီး အတည္ျပဳၿပီးစာပို႔လိုက္ၿပီးေနာက္ အေပၚကေန ေလွကားက်လာတယ္။အေလးျပဳေနတဲ့ တုရွန္း ကို ယန္က်ိ လက္ဟန္ေျခဟန္ျပလိုက္တယ္။စစ္တပ္ရဲ႕အာကာသယာဥ္ပ်ံရဲ႕ အက်ယ္နဲ႔အ႐ြယ္အစားကိုျမင္ၿပီး တုရွန္း အံ့အားသင့္သြားတယ္။
"အရွင့္သား ...အဲ့ေလာက္ႀကီးက လိုလို႔လားဟင္"
အေလးျပဳၿပီးတဲ့ေနာက္ တုရွန္း ေလွကားေပၚတည့္တည့္မတ္မတ္တက္သြားတယ္။
"ဒါအေသးဆုံးေမာ္ဒယ္ပဲ"
ယန္က်ိ ဆီက သာမန္ပဲဆိုတဲ့စကားထြက္လာတယ္။
Star C ရဲ႕စစ္တပ္မွာ ဒီလိုအာကာသယာဥ္ပ်ံမ်ိဳး ေထာင္ေသာင္းမကရွိတာျဖစ္ေပမဲ့ အမ်ားစုမွာ စစ္ပြဲမွာပဲထြက္ေပၚလာတတ္တယ္။လူအမ်ားစုက ဒီလို***အာကာသယာဥ္ပ်ံနဲ႔ခရီးထြက္တယ္ဆိုတာမ်ိဳးက အေတာ္ေလးကိုရွားတယ္။
သူ ယာဥ္ပ်ံရဲ႕အထဲကိုေရာက္ေတာ့ ေတာ္ဝင္ဒီဇိုင္းေပါင္းမ်ားစြာနဲ႔ အႏုပညာေျမာက္ အသုံးအေဆာင္ပစၥည္းမ်ိဳးစုံကိုၾကည့္ၿပီး သူလက္ထပ္ခဲ့တာ တစ္ကယ့္ေတာ္ဝင္မ်ိဳးႏြယ္ပဲလို႔ ခံစားလာရတယ္။ေတြးၾကည့္ရင္ သူနဲ႔ ယန္က်ိ တို႔ရဲ႕အိမ္က သာမန္အရပ္သားဆန္တဲ့ ဒီဇိုင္းမ်ိဳးလို႔ယူဆလို႔ရတယ္။ဒီေလာက္ႀကီးတဲ့ယာဥ္ကိုျမင္ၿပီး တုရွန္း စူးစမ္းခ်င္စိတ္ေတြေပၚလာတယ္။
"အရွင့္သား မဂၤလာအိမ္ကို ဘာလို႔ဒီေနရာမွာဝယ္ထားတာလဲ"
တုရွန္း သတိလက္လြတ္ေမးလိုက္မိတယ္။
ယန္က်ိ ခဏေလာက္ျပန္ေတြးၾကည့္ကာ
"ကိုယ္သူ႔ကို နန္းေတာ္နဲ႔ေဝးတဲ့ေနရာလို႔ေျပာထားလို႔ တပ္ေရးမႈးစီစဥ္ေပးထားတာ"
တုရွန္း သူ႔ကိုယ္သူျပန္ေလွာင္လိုက္မိတယ္။ ဒါေပမဲ့လည္း အဲ့အခ်က္ေၾကာင့္ဆိုေတာင္ အခုသူအလုပ္သြားရင္ ပုံမွန္ထက္ ပိုျမန္ျမန္ေရာက္တယ္ေလ။
အာကာသယာဥ္ပ်ံေပၚမွာ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ထဲရွိေနတာမဟုတ္ပဲ တပ္ေရးဗိုလ္ႀကီး မီလာ ပါရွိေနတာျဖစ္ၿပီး
"မဂၤလာပါ အရွင့္သား...ေတြ႕ရတာဝမ္းသာပါတယ္ ၾကင္ယာေတာ္"
မီလာ ႏူတ္ဆက္လာတာနဲ႔တၿပိဳင္နက္ တုရွန္း လည္း ခ်က္ခ်င္းျပန္ႏူတ္ဆက္လိုက္တယ္။သူတို႔မဂၤလာပြဲမွာ တပ္ေရးဗိုလ္ႀကီးကိုတခါျမင္ဖူးတာမို႔ တုရွန္း ထိုလူကိုမွတ္မိတယ္။
"ဟုတ္ကဲ့။ ေတြ႕ရတာဝမ္းသာပါတယ္ မီလာ"
မီလာ က သူတို႔ေနရမဲ့အခန္းဆီေခၚေဆာင္သြားတယ္။ယန္က်ိ လည္း သူ႔လက္ေအာက္ငယ္သားေတြနားကျဖတ္သြားကာ တံခါးဆြဲဖြင့္လိုက္တယ္။
"မင္းသား ဒီလက္ေအာက္ငယ္သားေတြက အရွင္နဲ႔ၾကင္ယာေတာ္တို႔ အဝင္အထြက္တိုင္းမွာေစာင့္ၾကပ္ေနေပးမွာျဖစ္ပါတယ္'
သူက ယန္က်ိ နဲ႔တစ္ခန္းထဲေနရမွာလား။တုရွန္း ယန္က်ိ ကို ထူးထူးဆန္းဆန္းလွမ္းၾကည့္လိုက္တယ္။ စစ္တပ္က သူတို႔အေၾကာင္းကိုမသိထားဘူးလား။
အခန္းထဲေရာက္ၿပီးေနာက္ မီလာ က အေလးျပဳၿပီးအလိုက္တသိျပန္ထြက္သြားတယ္။အခန္းတံခါးပိတ္သြားတဲ့အခါမွာေတာ့ တုရွန္း လည္း ယန္က်ိ ကို မဝံ့မရဲနဲ႔လွမ္းေမးလိုက္တယ္။
"အရွင့္သား သူတို႔ကြၽန္ေတာ္တို႔အေၾကာင္းကိုမသိၾကဘူးလား"
ယန္က်ိ ကေတာ့ သူ႔ကို လွမ္းၾကည့္ၿပီးေပါ့ေပါ့ပါးပါးေျပာလာတယ္။
" မိသားစုရဲ႕အက်ည္းတန္တဲ့ကိစၥကို လူတိုင္းသိေနစရာမွမလိုပဲ"
တုရွန္း အခန္းကိုလွည့္ပတ္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ အခန္းကဧည့္ခန္းပါအပါ အထဲမွာအခန္းႏွစ္ခန္းရွိတယ္။ဒါေပမဲ့ တစ္ခန္းကေတာ့ အေတာ္ေလးေသးတယ္။သူ႔ကိုယ္ပိုင္အသိစိတ္နဲ႔ပဲ သူအခန္းအေသးဆီသြားဖို႔ေ႐ြးလိုက္ခ်ိန္ ယန္က်ိ ကသူ႔ကိုတားလာတယ္။
"မင္း အခန္းႀကီးကိုယူလိုက္"
တုရွန္း လည္း သူ႔ေျခလွမ္းေတြကိုေျပာင္းလိုက္ၿပီး အခန္းကိုဖြင့္လိုက္ခ်ိန္ အႀကီးဆုံးအခန္းရွိအိပ္ယာက အေတာ္ေလးခမ္းနားတယ္လို႔ေျပာရမယ္။ ႏွစ္ေယာက္သား ကိုယ္စီအခန္းထဲကိုဝင္သြားၾကၿပီးေနာက္မွာ တုရွန္း အခန္းတံခါးကိုပိတ္လိုက္ၿပီး သူ႔ကိုယ္သူအိပ္ယာေပၚပစ္လွဲလိုက္ကာ လွိမ့္ေနေတာ့တယ္။ အရမ္းသက္ေတာင့္သက္သာရွိတာပဲ။ အရင္က တျခားၿဂိဳလ္ေတြဆီသြားတုန္းက အာကာယာဥ္ပ်ံအမ်ားစုက အရမ္းေသးၿပီး အိပ္ယာကလည္း လူတစ္ေယာက္အိပ္စာအထိသာရွိတယ္။ တျခားသူနဲ႔အိပ္ဖို႔မဆိုနဲ႔ ကိုယ့္ဘာသာေတာင္လွိမ့္ဖို႔မလြယ္ေပ။
အနားယူၿပီးတဲ့ေနာက္မွာေတာ့ တုရွန္း ပစၥည္းေတြကိုေနရာခ်လိုက္တယ္။အခန္းထဲက စက္႐ုပ္ကိုဖြင့္လိုက္ခ်ိန္ အခန္းရဲ႕ဖြဲ႕စည္းပုံဒီဇိုင္းနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့အရာေတြအကုန္ ရွင္းျပလာေတာ့တယ္။အိမ္ယာေဘးနားက လြင့္ေမ်ာေနတဲ့အံဆြဲတခုရွိရာ စက္႐ုပ္ကထိုအံဆြဲကိုဖြင့္လိုက္တယ္။
"အကြၽမ္းဝင္ၿပီးသားပစၥည္းေတြအျပင္ အသုံးဝင္မဲ့ပစၥည္း မ်ိဳးစုံကို ဒီအံဆြဲပ်ံထဲကေနထုတ္ယူႏိုင္ပါတယ္။ ၾကင္ယာေတာ္တို႔ စုံတြဲႏွစ္ေယာက္ဒီခ်စ္ခရီးစဥ္မွာ ေပ်ာ္႐ႊင္ပါေစ"
ေျပာၿပီးေနာက္မွာေတာ့ အဲ့ပစၥည္းမ်ိဳးစုံရဲ႕အသုံးျပဳပုံေတြကို စက္႐ုပ္ကထက္မံရွင္းျပလာတယ္။(ကြန္ဒုံးဘာညာ)
တုရွန္း ဆံပင္ကိုသပ္လိုက္ၿပီး အံဆြဲကိုပိတ္လိုက္တယ္။သူ႔မ်က္နာတခုလုံးရဲတြတ္လာကာ စက္႐ုပ္ကိုဆက္မရွင္းဖို႔တားလိုက္တယ္။တကယ္လို႔သာ မေတာ္တဆကိစၥရွိမလာခဲ့ရင္ ဒါေတြကိုသုံးဖို႔လိုမွာမဟုတ္ဘူး။
ေတြးၾကည့္ရင္းနဲ႔ တုရွန္း ဝမ္းနည္းလာတယ္။ သာမ႐ိုးက်အတိုင္း သူ႔အေပၚတုန႔္ျပန္မႈရွိတဲ့ သာမန္အရပ္သားတစ္ေယာက္နဲ႔သာလက္ထပ္ျဖစ္ခဲ့ရင္ ေကာင္းမွာပဲလို႔....
တုရွန္း အေတြးလြန္ေနခ်ိန္ အျပင္ဘက္က ယန္က်ိ ရဲ႕စကားသံကိုၾကားၿပီး ႐ုတ္တရက္လန္႔သြားတယ္။သူတို႔အခန္းက သက္သက္စီဆိုေပမဲ့ စကားသံေတြကိုအတိုင္းသားၾကားေနရတာက စိတ္မသက္မသာမျဖစ္ေစဘူးလား။
အခန္းအျပင္ကထြက္လာေတာ့ စစ္တပ္ဝတ္စုံဝတ္ထားတဲ့အိုမီဂါကိုေတြ႕လိုက္ရတယ္။ထိုအိုမီဂါက အလြန္ကိုထူးျခားၿပီး အလွေလးျဖစ္တယ္။ဒီစစ္တပ္ဝတ္စုံနဲ႔အိုမီဂါကိုျမင္ၿပီး ဂါရင္ ေတာင္ ရွက္ေသြးျဖာသြားတယ္။
"အရွင့္သား သူက... ဘယ္သူလဲ"
တုရွန္း ေမးသံၾကားေတာ့ စကားဝိုင္းက႐ုတ္တရက္ရပ္သြားၿပီး ထိုအိုမီဂါကလည္း သူ႔ကိုမ်က္ေမွာင္ၾကဳတ္ၿပီးၾကည့္လာတယ္။
"ဒါက ကိုယ္တို႔ရဲ႕အင္ဂ်င္နီယာ ဘာရီ ေပါင္ေဝ့...
မင္းသူ႔ကို ဘာရီ လို႔ေခၚႏိုင္တယ္"
ယန္က်ိ မိတ္ဆက္ေပးလာေတာ့ တုရွန္း လည္း လွပေသာေသာ အၿပဳံးတစ္ခုႏွင့္အတူ တစ္ဖက္လူကို ႏူတ္ဆက္လိုက္တယ္။
"ေတြ႕ရတာ ဝမ္းသာပါတယ္ ဘာရီ"
ဘာရီ ဘက္က ယန္က်ိ နဲ႔စကားေျပာေနတုန္းကလို တက္ႂကြေနတဲ့ စိတ္အားထက္သန္မႈေတြ မရွိေတာ့တဲ့အလား ေအးစက္စက္နဲ႔ ေခါင္းကိုသာၿငိမ့္ျပလာတယ္။တုရွန္း နည္းနည္းေတာ့ရွက္သြားတယ္။ဘာရီ ကေတာ့ ယန္က်ိ ကိုပဲ တိုက္႐ိုက္ႏူတ္ဆက္ကာ အခန္းထဲကထြက္သြားတယ္။
"အရွင့္သား...သူကကြၽန္ေတာ့္ကိုသေဘာမက်တဲ့ပုံပဲေနာ္"
ဘာရီ ဘက္ကသူ႔ကိုရန္သူလိုျပဳမူေနတာကို ခံစားလို႔ရေနတာေၾကာင့္ ယန္က်ိ ကိုေျပာေတာ့
"ေသခ်ာေပါက္သူမင္းကိုဘယ္သေဘာက်ပါ့မလဲ။ သူက ကိုယ့္ကိုႀကိဳက္ေနတာ"
အာ...အခုမွ တုရွန္း နားလည္သြားေတာ့တယ္။
"အဲ့ေတာ့ သူက မင္းသားကိုႀကိတ္ခြက္ရွ္ေနတာေပါ့"
တုရွန္း က အံ့အားတႀကီနဲ႔ေမးလာတယ္။
ယန္က်ိ လည္း ေခါင္းၿငိမ့္ျပၿပီး
"အမွန္ပဲ"
ဘာရီ က အိုမီဂါျဖစ္ေနတာေၾကာင့္ သူကိုယ္တိုင္ျငင္းထားခဲ့ၿပီးသားျဖစ္တယ္။သူကတျခားအိုမီဂါေတြလို သူ႔ကိုဆက္မေႏွာက္ယွက္သလို ယန္က်ိ ရဲ႕အေကာင္းျမင္အိုမီဂါစာရင္းထဲက တစ္ေယာက္ဆိုလည္း မမွားေပ။ သူကစစ္တပ္ အင္ဂ်င္နီယာပိုင္းမွာ အရည္အခ်င္းရွိသလို ABO အကုန္ေလးစားရတဲ့သူလည္းျဖစ္တယ္။
တုရွန္း သူ႔ကိုယ္သူေပ်ာ္ေနသလား မေပ်ာ္ေနသလားေတာင္မသိေတာ့ဘူး။ ဒါေပမဲ့သူ ယန္က်ိ ကိုထပ္ေျပာလိုက္ေသးတယ္။
"သူကြၽန္ေတာ့္ကိုသေဘာမက်ဘူးဆိုေတာ့ ေနာက္တစ္ခါဘယ္သြားသြားကြၽန္ေတာ့္ကိုေျပာသြားပါလား"
အဲ့ဒါထက္သူ႔ကို "အခ်စ္ၿပိဳင္ဘက္" ဆိုတဲ့ ရန္သူလိုအၾကည့္ေတြက အေတာ္ေလးအေနရခက္ေစတာပဲ။
"သဝန္တိုလို႔လား"
ယန္က်ိ ေမးလိုက္တယ္။ ၿပီးေတာ့ တုရွန္း ရဲ႕ ပုံစံကိုလည္း ရိပ္မိေနတယ္။ ဒီအိုမီဂါက သူ႔ကိုအတိုင္းအဆမရွိလိုခ်င္ေနတာ။
"ထူးဆန္းေနလို႔ပါ"
တုရွန္း လည္း တိုတိုတုတ္တုတ္သာေျပာၿပီး အခန္းဆီျပန္သြားေတာ့တယ္။
ယန္က်ိ က တုရွန္း ရဲ႕ တံခါးပိတ္သြားတဲ့အထိလိုက္ၾကည့္ေနၿပီး ဒီအိုမီဂါကအေတာ္ေလး ကို႔ယို႔ကားႏိုင္တဲ့ခံစားခ်က္ကိုေပးႏိုင္တာပဲ။ ဒါသဝန္တိုေနတယ္ဆိုတာ သူမသိတာမွမဟုတ္တာ။ မင္းသားနဲ႔ တျခားလူပတ္သက္တာကို ရွာလကာရည္ေသာက္ေနၾက တဲ့ အိုမီဂါရာနဲ႔ခ်ီၿပီးရွိတာပဲမလာ။
ညေရာက္ေတာ့ စက္႐ုပ္စားဖိုမူးက အခ်ိန္မွန္ဟင္းခ်က္ေပးလာတယ္။ယန္က်ိ နဲ႔ တုရွန္း အခန္းထဲကထြက္လာကာ စားေသာက္ခန္းဆီသြားေတာ့ စားေသာက္ခန္းထဲမွာ ဆယ္ေယာက္မျပည့္တဲ့လူတခ်ိဳ႕ရွိေနၿပီး တုရွန္း တစ္ေယာက္ ဒီအာကာယာဥ္ထဲမွာ လူဘယ္ႏွစ္ေယာက္ေလာက္ေတာင္ရွိေနလဲဆိုတာ မေတြးမိပဲမေနႏိုင္..
သူနဲ႔ ယန္က်ိ ဝင္လာခ်ိန္မွာေတာ့ အားလုံးမတ္တပ္ထရပ္ကာ
"မင္းသားနဲ႔ၾကင္ယာေတာ္ ေကာင္းေသာညေနခင္းပါ"
တုရွန္း က ဒီလိုအေျခအေနမ်ိဳး တစ္ခါမွ မျမင္ဖူးေတာ့ ယန္က်ိ ကိုလွမ္းၾကည့္ေနတယ္။ယန္က်ိ ကေခါင္းၿငိမ့္ၿပီး အားလုံးကိုထိုင္ခိုင္းလိုက္ကာ သူကိုယ္တိုင္ကေတာ့ ထိပ္ဆုံးကထိုင္ခုံမွာဝင္ထိုင္ၿပီးေနာက္ တုရွန္း လည္း ထိုသူရဲ႕ေဘးမွာဝင္ထိုင္လိုက္ခ်ိန္ ယန္က်ိ ရဲ႕တျခားဘက္ျခမ္းမွာ ဘာရီ ထိုင္ေနတာကိုျမင္လိုက္ရတယ္။
စားပြဲမွာ ဘယ္သူကမွစကားမေျပာၾကပဲ အရမ္းကိုတိတ္ဆိတ္ေနတယ္။ဒါေပမဲ့သူတို႔စားတဲ့ႏႈန္းက အရမ္းျမန္ေနတာကိုေတာ့ တုရွန္း သတိထားမိတယ္။သူနည္းနည္းေလးေတာင္ မစားရေသးခ်ိန္ တျခားသူေတြက စားပြဲေပၚမွာအလွ်င္အျမန္ပဲ ပန္းကန္ေတြကိုဖယ္ရွားလိုက္ၾကၿပီျဖစ္တယ္။
"မင္းဘာေၾကာင္ေနတာလဲ ျမန္ျမန္သြက္သြက္လပ္လပ္စား"
ယန္က်ိ မ်က္ေမွာင့္ၾကဳတ္ကာ ငုတ္တုတ္ေမ့ေနတဲ့ တုရွန္း ကိုလွမ္းၾကည့္တယ္။ဒီအုပ္စု အရမ္းကိုစားႏိုင္တာပဲ။ ဟင္းပြဲေတြကိုမၾကည့္ဘဲနဲ႔ေတာင္ ဒီေလာက္အထိစားႏိုင္တယ္လား။
တုရွန္း စားတာဘယ္ေလာက္ျမန္ျမန္ သူတို႔စားတဲ့ႏူန္းကိုေတာ့မမွီႏိုင္ဘူးျဖစ္ေနတယ္။ တုရွန္း လည္း ယန္က်ိ ဘက္ကို တိုးတိုးေလးလွမ္းေျပာလိုက္တယ္။
"ကိစၥမရွိဘူး ကြၽန္ေတာ္ေနာက္မွဟင္းနည္းနည္းခ်က္လိုက္မယ္"
ဒါကို ယန္က်ိ ၾကားတဲ့အခ်ိန္မွာ သူစားတဲ့ႏူန္းကေႏွးသြားတယ္။အားလုံးရဲ႕ အၾကားအာ႐ုံက အလြန္ေကာင္းတာေၾကာင့္ တုရွန္း ေျပာတာၾကားၿပီး စားတာေႏွးသြားတဲ့ ယန္က်ိ ပုံစံအရ ဘာျဖစ္ေနမွန္းသူတို႔နားလည္သြားေတာ့တယ္။
တုရွန္း လည္း စားေသာက္ခန္းရဲ႕စားေသာက္သံေတြကပိုေႏွးၿပီးတိတ္ဆိတ္လာတာကို ခံစားလိုက္ရေတာ့ စားပြဲတစ္ဖက္က ဘာရီ နဲ႔ ယန္က်ိ ကိုၾကည့္လိုက္ၿပီး တစ္ဖက္ကစစ္သားတိုင္းရဲ႕မ်က္လုံးေတြက အိမ္မွာ ယန္က်ိ ဟင္းပြဲေတြကိုထိုင္ေစာင့္ေနရင္ လုပ္တတ္တဲ့အျပဳအမူ မ်က္လုံးမ်ိဳးေတြနဲ႔ သူ႔ကိုၾကည့္ေနၾကတာေၾကာင့္
"အခုပဲ ကြၽန္ေတာ္ခ်က္လိုက္မယ္"
ဒီတစ္ေခါက္ေတာ့ တုရွန္း သူ႔အသံကိုတိုးၿပီးမေျပာေတာ့။
"အင္ပါယာ ၾကင္ယာေတာ္က အရမ္းအေမွ်ာ္အျမင္ရွိတာပဲ"
စစ္သားေတြက သူ႔ကိုၾကည့္ၿပီးတညီတၫြတ္တည္း ေျပာလာတယ္။
ယန္က်ိ ကေတာ့ လူတိုင္းကိုေအးေအးစက္စက္စိုက္ၾကည့္ေနၿပီး တုရွန္း ကိုလည္း မေက်မနပ္နဲ႔ၾကည့္လာတယ္။သူ႔မ်က္လုံးေတြက"အဲ့ဒါမင္းအမွားပဲ"လို႔ေျပာေနတယ္။
တုရွန္း လည္း ယန္က်ိ ရဲ႕အၾကည့္စူးစူးေတြကိုျပန္စိုက္ၾကည့္ကာ မီးဖိုေခ်ာင္ထဲကိုထထြက္သြားတယ္။မၾကာခင္မွာပဲ အရမ္းကိုဆြဲေဆာင္မႈရွိတဲ့အနံ႔ေတြက မီးဖိုေခ်ာင္ထဲကေနပ်ံ႕လြင့္လာတယ္။အားလုံးက ယန္က်ိ ကို အားက်တဲ့အၾကည့္နဲ႔ၾကည့္ေနၾကကာ သူတို႔လည္း ဘယ္ေတာ့မ်ားမွ ဟင္းခ်က္ေကာင္းတဲ့အိုမီဂါမ်ိဳးနဲ႔လက္ထပ္ႏိုင္မွာပါလဲေနာ္...
ယန္က်ိ နည္းနည္းေတာ့ ဂုဏ္ယူသြားတယ္။ဒါေပမဲ့ သူ႔ဟင္းပြဲေတြကို ဒီတစ္စုနဲ႔ခြဲေဝစားေသာက္ရမွာကိုေတြးမိေတာ့ အစာအိမ္ထဲကေတာင္နာလာသလိုပဲ။ဒီတစ္စုကို မေကြၽးပဲထားသင့္တာလို႔ ယန္က်ိ စိတ္ဆိုးၿပီး ေတြးလိုက္တယ္။ဘာလို႔သူ႔အိုမီဂါက တျခားအယ္ဖာေတြကိုခ်က္ေကြၽးရမွာလဲ ဟြန္း...
.................................
[Unicode]
Chapter-12 (အလည်အပတ်ခရီးသွားကြတဲ့ လင်မယား)
မေ့လဲကျသွားတဲ့ မတော်တဆမှုပြီးတဲ့နောက် နောက်တစ်ရက်မှာ တုရှန်း နိုးလာတော့ ယန်ကျိ တစ်ယောက် တုရှန်း ဘောစ့်ဆီမှာ ခွင့်ရက်ယူထားကြောင်းသိလိုက်ရတယ်။
"အရှင့်သား ကျွန်တော်နေကောင်းနေပါပြီ"
တုရှန်း ဒီအခြေအနေကို သိပ်မကြိုက်ဘူး။
"ဒေါက်တာက မင်းအနားယူဖို့လိုတယ်လို့ ပြောထားတယ်"
ယန်ကျိ က အရှုံးမပေးဘဲ ထပ်ပြောလာတယ်။သူလုပ်ထားတာမှားတယ်လို့မထင်ဘူး။တုရှန်း ထပ်လဲကျသွားရင် ပြဿနာကသူ့ဆီရောက်လာမှာ။ ယန်ကျိ သူ့ကိုယ်သူဖြေသိမ့်လိုက်ရတယ်။ စိတ်ပူစရာမလိုပါဘူး...ဒါအားနည်းတဲ့အိုမီဂါလေးပဲမဟုတ်လား။
တုရှန်း လည်း အိပ်ယာပေါ်မှာ စိတ်ပျက်လက်ပျက်လှဲနေပြီး လက်ကိုခေါင်းနောက်ပစ်ကာ မှီထားလိုက်တယ်။ အဲ့ဒီနောက်မှာတော့ ယန်ကျိ ရှိရာကို လှည့်ကြည့်လိုက်ပြီး
"အရှင့်သားကော ဒီနေ့အလုပ်မလုပ်ရဘူးလား"
မင်းသားက အားလပ်နေတာမျိုးရှားတယ်ဆိုတာ သူသိနေတာကြောင့် မေးလိုက်တော့ ယန်ကျိ ခေါင်းခါပြလိုက်ပြီး လက်အောက်ငယ်သားတစ်ယောက်ကိုရှင်းပြသလို အစအဆုံးရှင်းပြလာတယ်။တခြားနယ်မြေရဲ့အရေးကိစ္စပွဲတွေကို နန်းတက်မင်းသားတစ်ယောက်အနေနဲ့ တက်ရောက်ဖို့မလိုတဲ့အချက်ကြောင့် သူ့အနေနဲ့ အခုအချိန်မှာ လုပ်စရာအလုပ်ရှိမနေပေ။
ဒါကို တုရှန်း ကြားတော့ ရုတ်တရက်ဆိုသလို တစ်ခုခုကို သတိရမိသွားတယ်။သူလေ့လာခဲ့တဲ့ အာဟာရလုံလောက်မှုမရနိုင်တဲ့ အနီရောင်ရှိအပင်ရဲ့ အရင်းအမြစ်နဲ့ပတ်သက်ပြီး သူ့မှာအချက်အလက်များရှိမနေသေးပေ။ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် ယန်ကျိ ကသူ့ကိုခွင့်ရက်တွေယူပေးထားတာပဲမလား။ အပင်ရှိတဲ့နေရာကိုသွားပြီး လေ့လာတာလောက် ကောင်းတာရှိမှာမဟုတ်ဘူး။တချက်စမ်းကြည့်ဦးမယ်။
တုရှန်း လည်း သူ့စိတ်သူတင်းပြီး အိပ်ယာပေါ်ကထကာ ယန်ကျိ ကိုကြည့်ပြီးမေးလိုက်တယ်။
"အရှင့်သား...ကျွန်တော်အကူအညီတခုတောင်းစရာရှိလို့"
ယန်ကျိ မျက်မှောင်ကြုံ့လိုက်တယ်။ ဒီအိုမီဂါ attention ရှာနေပြန်ပြီလား
"ပြောကြည့်"
တုရှန်း လည်း သူ့အတွေးတွေကို ယန်ကျိ ကိုပြောပြလိုက်တယ်။
"မရဘူး"
ချက်ချင်းပဲအငြင်းခံလိုက်ရတာကိုကြားပြီး တုရှန်း ခဏလောက် ပြောစရာပျောက်ရှသွားတယ်။ သူခဏလေးတိတ်နေချိန် ယန်ကျိ က သူ့လက်ကို လှုပ်ရှားကာ ပြောလာတယ်။
"လောင်ကျား လူမျိုးတွေကအမြဲလှုပ်ရှားနေတာ။အခုချိန်မှာ မဖွံ့ဖြိုးသေးတဲ့ဂြိုလ်ကိုသွားမယ်ဆိုတာ အန္တရာယ်များတယ်"
တုရှန်း သူ့ခေါင်းကိုမော့ပြီး မေးလိုက်တယ်
"မင်းသားနဲ့သွားရင်တောင်မှလား"
ထင်ထားတဲ့အတိုင်းပဲ။ ဒီ တုရှန်း ရဲ့စကားတွေက သူ့ကိုတိတ်တိတ်လေးတောင်းဆိုနေတာပဲ။ ဒီအိုမီဂါက သူ့ပေါ်မှီခိုလာတော့ ယန်ကျိ စပြီးတုန့်ဆိုင်းသွားတယ်။
ထိုလူရဲ့ပုံက နည်းနည်းအလျော့ပေးလာတာကိုမြင်တော့ တုရှန်း ဆက်ပြောလိုက်တယ်။
"အဲ့ဂြိုလ်မှာ အရသာအရမ်းကောင်းတဲ့ဟင်းခတ်အမွှေးအကြိုင်တွေရှိတယ်"
ယန်ကျိ သူ့ကိုရုတ်တရက်ကြီး သေချာစိုက်ကြည့်ကာ
"မင်း ကိုယ့်ကိုလာညှိနိူင်းနေတာလား"
တုရှန်း လက်ခါပြလိုက်ပြီး
"ဘယ်လိုလုပ်အဲ့လိုဖြစ်ရမှာလဲ။ ကျွန်တော်ထင်တာ ဒါကရှားပါးတဲ့ခရီးလို့လေ။ သေချာပေါက် ဒီခရီးစဉ်မှာ အစားအသောက်ကောင်းတွေလည်းပါတာပေါ့"
ပွင့်ပွင့်လင်းလင်းပြောရရင် ဒါမရိုးမသားကြံမိတာပဲ။
ဒီတစ်ခါအခွင့်ရေးကိုသာလွတ်သွားရင် ကုမ္ပဏီရဲ့ ဘဏ္ဍာရေးအပိုင်းမှာ ခရီးအတွက်စာလွှာတင်ရဦးမယ်။ စစ်တပ်ကိုလည်း သွားဖို့ခွင့်တောင်းရမယ်။ အခုမင်းသားရှိနေတော့ သဘာဝကျကျပဲ ဘာမှလုပ်စရာမလိုတော့ဘူး။
ဒီအချက်အလက်တွေကအရေးပါတယ်လေ။ ဒီအချိန်မှာတော့ တော်ဝင်မျိုးနွယ်တစ်ယောက်ဖြစ်တဲ့ ယန်ကျိ နဲ့လက်ထပ်ရတာ အရမ်းကောင်းတာပဲလို့ တုရှန်း ခံစားလိုက်ရတယ်။
"ကောင်းပြီလေ ဒါပေမဲ့ ဒီခရီးမှာ မင်းကိုယ့်စကားနားထောင်ဖို့လိုတယ်"
အဲ့ဂြိုလ်က လော်ဂါတွေနဲ့စစ်ပွဲဖြစ်ခဲ့တဲ့နေရာရဲ့ အဝေးမှာရှိပြီး တခြားအာကာသကြယ်စုတခုဖြစ်တာမို့ ယန်ကျိ က သူ့ကိုအပေးအယူလုပ်လာတယ်။
"ကျေးဇူးတင်ပါတယ် မင်းသား။ ကျွန်တော်အခုကစပြီးကောင်းကောင်းနေပါ့မယ်။ ကျွန်တော်အောက်ထပ်မှာ ပင်လယ်စာစွပ်ပြုတ်လုပ်လိုက်ဦးမယ် အရှင့်သားကောစားဦးမလား"
တုရှန်း အိပ်ယာကနေအမြန်ထသွားကာမေးတော့ ယန်ကျိ မျက်လုံးကိုပင့်ကာတချက်ကြည့်လိုက်ပြီး သူ့ခံစားချက်တွေကိုအဝေးပို့ထားလိုက်ကာ
"အမ်း"
လို့ပြန်ဖြေလာတော့ တုရှန်း နူးနူးညံ့ညံ့ပြုံးနေတယ်။ သူ့ရဲ့မင်းသားလေးက တခြားအယ်ဖာတွေထက် အရပ်လည်းရှည်တယ်။ ပြီးတော့ ပိုပိုပြီးချစ်ဖို့လည်းကောင်းလာတယ်။
တုရှန်း စွပ်ပြုတ်ချက်ပြီးနောက် နှစ်ယောက်စလုံး စားသောက်ပြီးသည့်အချိန်မှာတော့ ခရီးအတွက်လိုအပ်တာတွေကို စတင်ပြင်ဆင်တော့တယ်။ ယန်ကျိ က စစ်တပ်ဌာနပိုင်းကို ခရီးသွားအစီရင်ခံစာတင်လိုက်ပြီးမကြာခင်မှာပဲ စစ်တပ်အဖွဲ့အစည်းဘက်က အာကာသယာဉ်ပျံတစ်စီးလွှတ်ပေးလာတယ်။
ယန်ကျိ အိမ်တံခါးကနေထွက်လိုက်တဲ့အချိန် ထိုအာကာသယာဉ်ပျံကလည်း လေပေါ်ကနေဆိုက်ရောက်လာပြီဖြစ်တယ်။ယာဉ်မှန်ဖြစ်ကြောင်းစစ်ဆေးပြီး အတည်ပြုပြီးစာပို့လိုက်ပြီးနောက် အပေါ်ကနေ လှေကားကျလာတယ်။အလေးပြုနေတဲ့ တုရှန်း ကို ယန်ကျိ လက်ဟန်ခြေဟန်ပြလိုက်တယ်။စစ်တပ်ရဲ့အာကာသယာဉ်ပျံရဲ့ အကျယ်နဲ့အရွယ်အစားကိုမြင်ပြီး တုရှန်း အံ့အားသင့်သွားတယ်။
"အရှင့်သား ...အဲ့လောက်ကြီးက လိုလို့လားဟင်"
အလေးပြုပြီးတဲ့နောက် တုရှန်း လှေကားပေါ်တည့်တည့်မတ်မတ်တက်သွားတယ်။
"ဒါအသေးဆုံးမော်ဒယ်ပဲ"
ယန်ကျိ ဆီက သာမန်ပဲဆိုတဲ့စကားထွက်လာတယ်။
Star C ရဲ့စစ်တပ်မှာ ဒီလိုအာကာသယာဉ်ပျံမျိုး ထောင်သောင်းမကရှိတာဖြစ်ပေမဲ့ အများစုမှာ စစ်ပွဲမှာပဲထွက်ပေါ်လာတတ်တယ်။လူအများစုက ဒီလို***အာကာသယာဉ်ပျံနဲ့ခရီးထွက်တယ်ဆိုတာမျိုးက အတော်လေးကိုရှားတယ်။
သူ ယာဉ်ပျံရဲ့အထဲကိုရောက်တော့ တော်ဝင်ဒီဇိုင်းပေါင်းများစွာနဲ့ အနုပညာမြောက် အသုံးအဆောင်ပစ္စည်းမျိုးစုံကိုကြည့်ပြီး သူလက်ထပ်ခဲ့တာ တစ်ကယ့်တော်ဝင်မျိုးနွယ်ပဲလို့ ခံစားလာရတယ်။တွေးကြည့်ရင် သူနဲ့ ယန်ကျိ တို့ရဲ့အိမ်က သာမန်အရပ်သားဆန်တဲ့ ဒီဇိုင်းမျိုးလို့ယူဆလို့ရတယ်။ဒီလောက်ကြီးတဲ့ယာဉ်ကိုမြင်ပြီး တုရှန်း စူးစမ်းချင်စိတ်တွေပေါ်လာတယ်။
"အရှင့်သား မင်္ဂလာအိမ်ကို ဘာလို့ဒီနေရာမှာဝယ်ထားတာလဲ"
တုရှန်း သတိလက်လွတ်မေးလိုက်မိတယ်။
ယန်ကျိ ခဏလောက်ပြန်တွေးကြည့်ကာ
"ကိုယ်သူ့ကို နန်းတော်နဲ့ဝေးတဲ့နေရာလို့ပြောထားလို့ တပ်ရေးမှုးစီစဉ်ပေးထားတာ"
တုရှန်း သူ့ကိုယ်သူပြန်လှောင်လိုက်မိတယ်။ ဒါပေမဲ့လည်း အဲ့အချက်ကြောင့်ဆိုတောင် အခုသူအလုပ်သွားရင် ပုံမှန်ထက် ပိုမြန်မြန်ရောက်တယ်လေ။
အာကာသယာဉ်ပျံပေါ်မှာ သူတို့နှစ်ယောက်ထဲရှိနေတာမဟုတ်ပဲ တပ်ရေးဗိုလ်ကြီး မီလာ ပါရှိနေတာဖြစ်ပြီး
"မင်္ဂလာပါ အရှင့်သား...တွေ့ရတာဝမ်းသာပါတယ် ကြင်ယာတော်"
မီလာ နူတ်ဆက်လာတာနဲ့တပြိုင်နက် တုရှန်း လည်း ချက်ချင်းပြန်နူတ်ဆက်လိုက်တယ်။သူတို့မင်္ဂလာပွဲမှာ တပ်ရေးဗိုလ်ကြီးကိုတခါမြင်ဖူးတာမို့ တုရှန်း ထိုလူကိုမှတ်မိတယ်။
"ဟုတ်ကဲ့။ တွေ့ရတာဝမ်းသာပါတယ် မီလာ"
မီလာ က သူတို့နေရမဲ့အခန်းဆီခေါ်ဆောင်သွားတယ်။ယန်ကျိ လည်း သူ့လက်အောက်ငယ်သားတွေနားကဖြတ်သွားကာ တံခါးဆွဲဖွင့်လိုက်တယ်။
"မင်းသား ဒီလက်အောက်ငယ်သားတွေက အရှင်နဲ့ကြင်ယာတော်တို့ အဝင်အထွက်တိုင်းမှာစောင့်ကြပ်နေပေးမှာဖြစ်ပါတယ်'
သူက ယန်ကျိ နဲ့တစ်ခန်းထဲနေရမှာလား။တုရှန်း ယန်ကျိ ကို ထူးထူးဆန်းဆန်းလှမ်းကြည့်လိုက်တယ်။ စစ်တပ်က သူတို့အကြောင်းကိုမသိထားဘူးလား။
အခန်းထဲရောက်ပြီးနောက် မီလာ က အလေးပြုပြီးအလိုက်တသိပြန်ထွက်သွားတယ်။အခန်းတံခါးပိတ်သွားတဲ့အခါမှာတော့ တုရှန်း လည်း ယန်ကျိ ကို မဝံ့မရဲနဲ့လှမ်းမေးလိုက်တယ်။
"အရှင့်သား သူတို့ကျွန်တော်တို့အကြောင်းကိုမသိကြဘူးလား"
ယန်ကျိ ကတော့ သူ့ကို လှမ်းကြည့်ပြီးပေါ့ပေါ့ပါးပါးပြောလာတယ်။
" မိသားစုရဲ့အကျည်းတန်တဲ့ကိစ္စကို လူတိုင်းသိနေစရာမှမလိုပဲ"
တုရှန်း အခန်းကိုလှည့်ပတ်ကြည့်လိုက်တော့ အခန်းကဧည့်ခန်းပါအပါ အထဲမှာအခန်းနှစ်ခန်းရှိတယ်။ဒါပေမဲ့ တစ်ခန်းကတော့ အတော်လေးသေးတယ်။သူ့ကိုယ်ပိုင်အသိစိတ်နဲ့ပဲ သူအခန်းအသေးဆီသွားဖို့ရွေးလိုက်ချိန် ယန်ကျိ ကသူ့ကိုတားလာတယ်။
"မင်း အခန်းကြီးကိုယူလိုက်"
တုရှန်း လည်း သူ့ခြေလှမ်းတွေကိုပြောင်းလိုက်ပြီး အခန်းကိုဖွင့်လိုက်ချိန် အကြီးဆုံးအခန်းရှိအိပ်ယာက အတော်လေးခမ်းနားတယ်လို့ပြောရမယ်။ နှစ်ယောက်သား ကိုယ်စီအခန်းထဲကိုဝင်သွားကြပြီးနောက်မှာ တုရှန်း အခန်းတံခါးကိုပိတ်လိုက်ပြီး သူ့ကိုယ်သူအိပ်ယာပေါ်ပစ်လှဲလိုက်ကာ လှိမ့်နေတော့တယ်။ အရမ်းသက်တောင့်သက်သာရှိတာပဲ။ အရင်က တခြားဂြိုလ်တွေဆီသွားတုန်းက အာကာယာဉ်ပျံအများစုက အရမ်းသေးပြီး အိပ်ယာကလည်း လူတစ်ယောက်အိပ်စာအထိသာရှိတယ်။ တခြားသူနဲ့အိပ်ဖို့မဆိုနဲ့ ကိုယ့်ဘာသာတောင်လှိမ့်ဖို့မလွယ်ပေ။
အနားယူပြီးတဲ့နောက်မှာတော့ တုရှန်း ပစ္စည်းတွေကိုနေရာချလိုက်တယ်။အခန်းထဲက စက်ရုပ်ကိုဖွင့်လိုက်ချိန် အခန်းရဲ့ဖွဲ့စည်းပုံဒီဇိုင်းနဲ့ ပတ်သက်တဲ့အရာတွေအကုန် ရှင်းပြလာတော့တယ်။အိမ်ယာဘေးနားက လွင့်မျောနေတဲ့အံဆွဲတခုရှိရာ စက်ရုပ်ကထိုအံဆွဲကိုဖွင့်လိုက်တယ်။
"အကျွမ်းဝင်ပြီးသားပစ္စည်းတွေအပြင် အသုံးဝင်မဲ့ပစ္စည်း မျိုးစုံကို ဒီအံဆွဲပျံထဲကနေထုတ်ယူနိုင်ပါတယ်။ ကြင်ယာတော်တို့ စုံတွဲနှစ်ယောက်ဒီချစ်ခရီးစဉ်မှာ ပျော်ရွှင်ပါစေ"
ပြောပြီးနောက်မှာတော့ အဲ့ပစ္စည်းမျိုးစုံရဲ့အသုံးပြုပုံတွေကို စက်ရုပ်ကထက်မံရှင်းပြလာတယ်။(ကွန်ဒုံးဘာညာ)
တုရှန်း ဆံပင်ကိုသပ်လိုက်ပြီး အံဆွဲကိုပိတ်လိုက်တယ်။သူ့မျက်နာတခုလုံးရဲတွတ်လာကာ စက်ရုပ်ကိုဆက်မရှင်းဖို့တားလိုက်တယ်။တကယ်လို့သာ မတော်တဆကိစ္စရှိမလာခဲ့ရင် ဒါတွေကိုသုံးဖို့လိုမှာမဟုတ်ဘူး။
တွေးကြည့်ရင်းနဲ့ တုရှန်း ဝမ်းနည်းလာတယ်။ သာမရိုးကျအတိုင်း သူ့အပေါ်တုန့်ပြန်မှုရှိတဲ့ သာမန်အရပ်သားတစ်ယောက်နဲ့သာလက်ထပ်ဖြစ်ခဲ့ရင် ကောင်းမှာပဲလို့....
တုရှန်း အတွေးလွန်နေချိန် အပြင်ဘက်က ယန်ကျိ ရဲ့စကားသံကိုကြားပြီး ရုတ်တရက်လန့်သွားတယ်။သူတို့အခန်းက သက်သက်စီဆိုပေမဲ့ စကားသံတွေကိုအတိုင်းသားကြားနေရတာက စိတ်မသက်မသာမဖြစ်စေဘူးလား။
အခန်းအပြင်ကထွက်လာတော့ စစ်တပ်ဝတ်စုံဝတ်ထားတဲ့အိုမီဂါကိုတွေ့လိုက်ရတယ်။ထိုအိုမီဂါက အလွန်ကိုထူးခြားပြီး အလှလေးဖြစ်တယ်။ဒီစစ်တပ်ဝတ်စုံနဲ့အိုမီဂါကိုမြင်ပြီး ဂါရင် တောင် ရှက်သွေးဖြာသွားတယ်။
"အရှင့်သား သူက... ဘယ်သူလဲ"
တုရှန်း မေးသံကြားတော့ စကားဝိုင်းကရုတ်တရက်ရပ်သွားပြီး ထိုအိုမီဂါကလည်း သူ့ကိုမျက်မှောင်ကြုတ်ပြီးကြည့်လာတယ်။
"ဒါက ကိုယ်တို့ရဲ့အင်ဂျင်နီယာ ဘာရီ ပေါင်ဝေ့...
မင်းသူ့ကို ဘာရီ လို့ခေါ်နိုင်တယ်"
ယန်ကျိ မိတ်ဆက်ပေးလာတော့ တုရှန်း လည်း လှပသောသော အပြုံးတစ်ခုနှင့်အတူ တစ်ဖက်လူကို နူတ်ဆက်လိုက်တယ်။
"တွေ့ရတာ ဝမ်းသာပါတယ် ဘာရီ"
ဘာရီ ဘက်က ယန်ကျိ နဲ့စကားပြောနေတုန်းကလို တက်ကြွနေတဲ့ စိတ်အားထက်သန်မှုတွေ မရှိတော့တဲ့အလား အေးစက်စက်နဲ့ ခေါင်းကိုသာငြိမ့်ပြလာတယ်။တုရှန်း နည်းနည်းတော့ရှက်သွားတယ်။ဘာရီ ကတော့ ယန်ကျိ ကိုပဲ တိုက်ရိုက်နူတ်ဆက်ကာ အခန်းထဲကထွက်သွားတယ်။
"အရှင့်သား...သူကကျွန်တော့်ကိုသဘောမကျတဲ့ပုံပဲနော်"
ဘာရီ ဘက်ကသူ့ကိုရန်သူလိုပြုမူနေတာကို ခံစားလို့ရနေတာကြောင့် ယန်ကျိ ကိုပြောတော့
"သေချာပေါက်သူမင်းကိုဘယ်သဘောကျပါ့မလဲ။ သူက ကိုယ့်ကိုကြိုက်နေတာ"
အာ...အခုမှ တုရှန်း နားလည်သွားတော့တယ်။
"အဲ့တော့ သူက မင်းသားကိုကြိတ်ခွက်ရှ်နေတာပေါ့"
တုရှန်း က အံ့အားတကြီနဲ့မေးလာတယ်။
ယန်ကျိ လည်း ခေါင်းငြိမ့်ပြပြီး
"အမှန်ပဲ"
ဘာရီ က အိုမီဂါဖြစ်နေတာကြောင့် သူကိုယ်တိုင်ငြင်းထားခဲ့ပြီးသားဖြစ်တယ်။သူကတခြားအိုမီဂါတွေလို သူ့ကိုဆက်မနှောက်ယှက်သလို ယန်ကျိ ရဲ့အကောင်းမြင်အိုမီဂါစာရင်းထဲက တစ်ယောက်ဆိုလည်း မမှားပေ။ သူကစစ်တပ် အင်ဂျင်နီယာပိုင်းမှာ အရည်အချင်းရှိသလို ABO အကုန်လေးစားရတဲ့သူလည်းဖြစ်တယ်။
တုရှန်း သူ့ကိုယ်သူပျော်နေသလား မပျော်နေသလားတောင်မသိတော့ဘူး။ ဒါပေမဲ့သူ ယန်ကျိ ကိုထပ်ပြောလိုက်သေးတယ်။
"သူကျွန်တော့်ကိုသဘောမကျဘူးဆိုတော့ နောက်တစ်ခါဘယ်သွားသွားကျွန်တော့်ကိုပြောသွားပါလား"
အဲ့ဒါထက်သူ့ကို "အချစ်ပြိုင်ဘက်" ဆိုတဲ့ ရန်သူလိုအကြည့်တွေက အတော်လေးအနေရခက်စေတာပဲ။
"သဝန်တိုလို့လား"
ယန်ကျိ မေးလိုက်တယ်။ ပြီးတော့ တုရှန်း ရဲ့ ပုံစံကိုလည်း ရိပ်မိနေတယ်။ ဒီအိုမီဂါက သူ့ကိုအတိုင်းအဆမရှိလိုချင်နေတာ။
"ထူးဆန်းနေလို့ပါ"
တုရှန်း လည်း တိုတိုတုတ်တုတ်သာပြောပြီး အခန်းဆီပြန်သွားတော့တယ်။
ယန်ကျိ က တုရှန်း ရဲ့ တံခါးပိတ်သွားတဲ့အထိလိုက်ကြည့်နေပြီး ဒီအိုမီဂါကအတော်လေး ကို့ယို့ကားနိုင်တဲ့ခံစားချက်ကိုပေးနိုင်တာပဲ။ ဒါသဝန်တိုနေတယ်ဆိုတာ သူမသိတာမှမဟုတ်တာ။ မင်းသားနဲ့ တခြားလူပတ်သက်တာကို ရှာလကာရည်သောက်နေကြ တဲ့ အိုမီဂါရာနဲ့ချီပြီးရှိတာပဲမလာ။
ညရောက်တော့ စက်ရုပ်စားဖိုမူးက အချိန်မှန်ဟင်းချက်ပေးလာတယ်။ယန်ကျိ နဲ့ တုရှန်း အခန်းထဲကထွက်လာကာ စားသောက်ခန်းဆီသွားတော့ စားသောက်ခန်းထဲမှာ ဆယ်ယောက်မပြည့်တဲ့လူတချို့ရှိနေပြီး တုရှန်း တစ်ယောက် ဒီအာကာယာဉ်ထဲမှာ လူဘယ်နှစ်ယောက်လောက်တောင်ရှိနေလဲဆိုတာ မတွေးမိပဲမနေနိုင်..
သူနဲ့ ယန်ကျိ ဝင်လာချိန်မှာတော့ အားလုံးမတ်တပ်ထရပ်ကာ
"မင်းသားနဲ့ကြင်ယာတော် ကောင်းသောညနေခင်းပါ"
တုရှန်း က ဒီလိုအခြေအနေမျိုး တစ်ခါမှ မမြင်ဖူးတော့ ယန်ကျိ ကိုလှမ်းကြည့်နေတယ်။ယန်ကျိ ကခေါင်းငြိမ့်ပြီး အားလုံးကိုထိုင်ခိုင်းလိုက်ကာ သူကိုယ်တိုင်ကတော့ ထိပ်ဆုံးကထိုင်ခုံမှာဝင်ထိုင်ပြီးနောက် တုရှန်း လည်း ထိုသူရဲ့ဘေးမှာဝင်ထိုင်လိုက်ချိန် ယန်ကျိ ရဲ့တခြားဘက်ခြမ်းမှာ ဘာရီ ထိုင်နေတာကိုမြင်လိုက်ရတယ်။
စားပွဲမှာ ဘယ်သူကမှစကားမပြောကြပဲ အရမ်းကိုတိတ်ဆိတ်နေတယ်။ဒါပေမဲ့သူတို့စားတဲ့နှုန်းက အရမ်းမြန်နေတာကိုတော့ တုရှန်း သတိထားမိတယ်။သူနည်းနည်းလေးတောင် မစားရသေးချိန် တခြားသူတွေက စားပွဲပေါ်မှာအလျှင်အမြန်ပဲ ပန်းကန်တွေကိုဖယ်ရှားလိုက်ကြပြီဖြစ်တယ်။
"မင်းဘာကြောင်နေတာလဲ မြန်မြန်သွက်သွက်လပ်လပ်စား"
ယန်ကျိ မျက်မှောင့်ကြုတ်ကာ ငုတ်တုတ်မေ့နေတဲ့ တုရှန်း ကိုလှမ်းကြည့်တယ်။ဒီအုပ်စု အရမ်းကိုစားနိုင်တာပဲ။ ဟင်းပွဲတွေကိုမကြည့်ဘဲနဲ့တောင် ဒီလောက်အထိစားနိုင်တယ်လား။
တုရှန်း စားတာဘယ်လောက်မြန်မြန် သူတို့စားတဲ့နူန်းကိုတော့မမှီနိုင်ဘူးဖြစ်နေတယ်။ တုရှန်း လည်း ယန်ကျိ ဘက်ကို တိုးတိုးလေးလှမ်းပြောလိုက်တယ်။
"ကိစ္စမရှိဘူး ကျွန်တော်နောက်မှဟင်းနည်းနည်းချက်လိုက်မယ်"
ဒါကို ယန်ကျိ ကြားတဲ့အချိန်မှာ သူစားတဲ့နူန်းကနှေးသွားတယ်။အားလုံးရဲ့ အကြားအာရုံက အလွန်ကောင်းတာကြောင့် တုရှန်း ပြောတာကြားပြီး စားတာနှေးသွားတဲ့ ယန်ကျိ ပုံစံအရ ဘာဖြစ်နေမှန်းသူတို့နားလည်သွားတော့တယ်။
တုရှန်း လည်း စားသောက်ခန်းရဲ့စားသောက်သံတွေကပိုနှေးပြီးတိတ်ဆိတ်လာတာကို ခံစားလိုက်ရတော့ စားပွဲတစ်ဖက်က ဘာရီ နဲ့ ယန်ကျိ ကိုကြည့်လိုက်ပြီး တစ်ဖက်ကစစ်သားတိုင်းရဲ့မျက်လုံးတွေက အိမ်မှာ ယန်ကျိ ဟင်းပွဲတွေကိုထိုင်စောင့်နေရင် လုပ်တတ်တဲ့အပြုအမူ မျက်လုံးမျိုးတွေနဲ့ သူ့ကိုကြည့်နေကြတာကြောင့်
"အခုပဲ ကျွန်တော်ချက်လိုက်မယ်"
ဒီတစ်ခေါက်တော့ တုရှန်း သူ့အသံကိုတိုးပြီးမပြောတော့။
"အင်ပါယာ ကြင်ယာတော်က အရမ်းအမျှော်အမြင်ရှိတာပဲ"
စစ်သားတွေက သူ့ကိုကြည့်ပြီးတညီတညွတ်တည်း ပြောလာတယ်။
ယန်ကျိ ကတော့ လူတိုင်းကိုအေးအေးစက်စက်စိုက်ကြည့်နေပြီး တုရှန်း ကိုလည်း မကျေမနပ်နဲ့ကြည့်လာတယ်။သူ့မျက်လုံးတွေက"အဲ့ဒါမင်းအမှားပဲ"လို့ပြောနေတယ်။
တုရှန်း လည်း ယန်ကျိ ရဲ့အကြည့်စူးစူးတွေကိုပြန်စိုက်ကြည့်ကာ မီးဖိုချောင်ထဲကိုထထွက်သွားတယ်။မကြာခင်မှာပဲ အရမ်းကိုဆွဲဆောင်မှုရှိတဲ့အနံ့တွေက မီးဖိုချောင်ထဲကနေပျံ့လွင့်လာတယ်။အားလုံးက ယန်ကျိ ကို အားကျတဲ့အကြည့်နဲ့ကြည့်နေကြကာ သူတို့လည်း ဘယ်တော့များမှ ဟင်းချက်ကောင်းတဲ့အိုမီဂါမျိုးနဲ့လက်ထပ်နိုင်မှာပါလဲနော်...
ယန်ကျိ နည်းနည်းတော့ ဂုဏ်ယူသွားတယ်။ဒါပေမဲ့ သူ့ဟင်းပွဲတွေကို ဒီတစ်စုနဲ့ခွဲဝေစားသောက်ရမှာကိုတွေးမိတော့ အစာအိမ်ထဲကတောင်နာလာသလိုပဲ။ဒီတစ်စုကို မကျွေးပဲထားသင့်တာလို့ ယန်ကျိ စိတ်ဆိုးပြီး တွေးလိုက်တယ်။ဘာလို့သူ့အိုမီဂါက တခြားအယ်ဖာတွေကိုချက်ကျွေးရမှာလဲ ဟွန်း...
.................................