Zawgyi
မိုးမ်ား႐ြာေနတဲ့ ေကာင္းကင္ႀကီးကို ၾကည့္ကာ...မွိုင္ေတြေနသည့္ မင္းႀကီးသာ ျဖစ္ပါတယ္..
ၾကင္ယာေတာ္ကို ဆုံးရႈံးလိုက္ရထဲက မင္းႀကီးဟာ မစားမေသာက္နဲ႕ အခ်ိန္ျပည့္ က်ီးခ်ဴအေဆာင္မွာသာ ေနတတ္ၿပီး ၾကင္ယာေတာ္ သုံးေဆာင္ေနက် ဝတ္႐ုံမ်ား ဆံတိုးမ်ား စတဲ့ အေသးအမႊား ေလးေတြကိုကအစထိေတြ႕ေနရင္း ... ၾကင္ယာေတာ္ကို လြမ္းေဆြးလို႔ေနသည္
ၾကင္ယာေတာ္ အိပ္သည္ အိပ္ယာခင္းေလးကို လက္ေလးနဲ႕ ပြတ္သ-တ္ကာ ၾကင္ယာေတာ္ ကုတင္ေပၚမွာ အိပ္ေနသည့္အတိုင္း ..စကားေတြ ေျပာေနတတ္သည္
ဒါေတြကို ရက္ေပါင္းမ်ားစြာ ျမင္ေနရတဲ့ လ်ိဳခ်င္မွာမႈ ဘယ္လို ႏွစ္သိမ့္ေပးရမလဲ ဆိုတာ တကယ္ကိုပင္ မသိေတာ့ပါ...
"လ်ိဳခ်င္ မင္းသိလား ေရွာင္ပိုင္ကေလ ပန္းသစ္ေတာ္ေတြကို သိမ့္ႀကိဳက္တာ...
မင္းႀကီးဟာ ေႏြသို႔ေရာက္လာတဲ့ ေနေရာင္ခ်ယ္ ျဖာျဖာေလးကို ေမာ့ၾကည့္ကာ သူ႕ေဘးနားက လ်ိဳခ်င္ကို စကားဆိုသည္...
သစ္ေတာ္သီးမ်ားဟာ ...လွိုက္လွဲ စြာ သီးေနက်သည္ စိတ္မေကာင္းစရာကေတာ့ ဒီႏွစ္ရဲ႕ သစ္ေတာ္သီးမ်ားကို စားမည့္သူတစ္ဦးတစ္ေယာက္ပင္ မရွိခဲ့ပါ
ၾကင္ယာေတာ္နဲ႕ သြားေနက် ပန္းဥယ်ာဥ္ကို လိုက္ၾကည့္ေနသည့္ မင္းႀကီးရယ္ပါ...
"ေရွာင္ပိုင္ကေလ လူေတြနဲ႕ ေဝးၿပီး အရမ္းေအးခ်မ္းတဲ့ ေနရာမွာ ေနခ်င္တာတဲ့ .. ငါသူ႕ကို ဂတိေပးထားၿပီး ငါ့ဂတိကို ငါမတည္နိုင္ခဲ့ဘူး
"ေရွာင္ပိုင္အတြက္ စိုက္ေပးခဲ့တဲ့ ႏွင္းဆီပန္းေလးေတြ..အခုသူဒါေတြကို မျမင္နိုင္ေတာ့ဘူး သူငါ့အနားမွာမရွိေတာ့ဘူး
"ပိုင္ရွင္မရွိတဲ့ ပန္းေတြက အသက္ရွင္နိုင္ပါ့မလား
"ငါသူ႕အၿပဳံးေတြကို မွတ္မိတယ္..
မင္းႀကီးဟာ အရင္အခ်ိန္က အမွတ္တရတစ္ခ်ိဳ႕ကို ျပန္လည္ေတြးေတာေနရင္း လက္ေကာက္ဝက္က ႀကိဳးနီေလး ႏွစ္ခုထံကို မ်က္စိကေရာက္သြားေလသည္...
"ေရွာင္ပိုင္... ကိုယ္မင္းကို အရမ္းလြမ္းတာပဲ
ၿပီးေတာ့ ကိုယ္မင္းကို ေတာင္းပန္စကားေတြ ေျပာခ်င္တယ္ ...
တကယ္ေတာ့သူကသာ ေရွာင္ပိုင္အတြက္ ကံဆိုးမႈေတြရေပးခဲ့သည္သာ ျဖစ္သည္...
ေရွာင္ပိုင္သာ နန္းေတာ္ကို ေရာက္မလာခဲ့ရင္ သူသာ ေရွာင္ပိုင္ကို မခ်စ္မိခဲ့ရင္...သူက ေရွာင္ပိုင္ကို ေရွာင္းအိမ္ေတာ္ထံ ျပန္လည္ပို႔ေဆာင္နိုင္ခဲ့ရင္ ... အမွားေတြ အမ်ားႀကီးရွိတဲ့ သူဟာ သူသာပင္ျဖစ္သည္
နန္းေတာ္ ကိုစေရာက္တဲ့ေနာမွာပဲ ...အဲ့ဒီေကာင္ေလးကို လူသူမရွိတဲ့ေနရာမွာ ႏွစ္ခ်ီသည္အထိ ထားခဲ့တယ္...
သူ၏ မစင္မက်င္ အျပဳအမူ ေတြေၾကာင့္ အေနာက္ေဆာင္က ေမာင္းမေတြ လက္ထဲမွာ ... အနိုင္က်င့္ခံခဲ့ရတယ္
သူရဲ႕ အတၱစိတ္တစ္ခုေၾကာင့္ ေရွာင္ပိုင္ကို သူ႕အနားမွာထားခဲ့တယ္...ဒါေတြေၾကာင့္ပဲ ေနာက္ဆက္တြဲ ျပသနာေတြျဖစ္ေပၚလာခဲ့တယ္..
ေသသင့္တဲ့သူက တကယ္ကို သူကိုယ္တိုင္ျဖစ္ေနခဲ့တယ္..
သူ႕အတြက္ဆိုရင္ ေၾကာက္႐ြံ႕ျခင္းမရွိ အေရွ႕ကေန ကာကြယ္ေပးတတ္သည့္ေကာင္ေလး..
ကိုယ္ကို႔ ကိုယ္ေတာင္မကာကြယ္နိုင္တဲ့ ထိုေကာင္ေလးက သူ႕ကို ကာကြယ္ေပးခဲ့တယ္..
"ျဖန္းးး ျဖန္းးး ျဖန္းးး
"ယြဲ႕ရိ ယြဲ႕ရိ မင္း ဒါဘာလုပ္တာလည္း...
ရိေပၚဟာ စိတ္ထဲက အေတြးေတြေၾကာင့္ သူ႕ကိုသူအျပစ္တင္လို႔မဆုံးပဲ ...သူ႕ပါးသူ အခ်က္ေပါင္းမ်ားစြာ ရိုတ္ေနမိသည္
"ေရွာင္ပိုင္ မင္းက နာမည္ေလးနဲ႕ လိုက္ေအာင္ တကယ္ကိုျဖဴစင္လြန္းတယ္ ...ငါ့လိုေကာင္ကို မင္းဘာေၾကာင့္ ခင္တြယ္ခဲ့တာလည္း ...မင္းအတြက္ဆိုၿပီး ဘာမွမလုပ္ေပးခဲ့တဲ့ ငါ့လိုေကာင္ကို မုန္းသြားသင့္တာ
(ေရွာင္ပိုင္ ဆိုတဲ့နာမည္ေလးရဲ႕ အဓိပၸာယ္ေလးက အျဖဴေရာင္ေလး ျဖဴစင္ျခင္း အျပစ္ကင္းတဲ့ သေဘာေလးပါ)
"မင္းကိုမင္း အျပစ္တင္လို႔ ၿပီးမွာလား...တစ္ခ်ိဳ႕အရာေတြက မင္းဟိုအရင္အတိတ္ကိုျပန္သြားၿပီး ျပဳျပင္ရင္ေတာင္ တားစီးနိုင္မွာ မဟုတ္ဘူး.. အဲ့ဒါမင္းသိလား
လူစိတ္ေလး ဝင္စမ္းပါ...တိုင္းျပည္ကို အုပ္ခ်ဳပ္ေနတဲ့ မင္းတစ္ပါးျဖစ္ၿပီး ဒီလိုပဲ မင္းးတစ္သက္တာလုံး ေနသြားေတာ့မွာလား မင္းေနာက္မွာ လူအသက္ေပါင္းမ်ားစြာ ရွိတယ္ဆိုတာ ၿမဲၿမဲ မွတ္ထား..
"လူေတြ အသက္ေတြ ဟုတ္လား...ငါဟိုငယ္ငယ္ေလးထဲက ပုံစံခြက္ထဲမွာပဲ ေနလာၿပီး သူတို႔အတြက္ တံတိုင္းႀကီးအျဖစ္ေနေပးခဲ့ ၿပီးၿပီ ... အခုခ်ိန္မွာ ငါ့အတြက္အေရးႀကီးတာ ဘာမွမရွိေတာ့ဘူး ငါ့မွာတန္ဖိုးထားစရာဘာမွမရွိေတာ့ဘူး ငါရွင္သန္ေတဖို႔လည္း မလိုေတာ့ဘူး...
"မင္းမွာတနိဖိုးထားစရာမရွိေတာ့ဘူးလို႔ဘယ္သူေျပာလည္း.
ရိေပၚနဲ႕ လ်ိဳခ်င္တို႔ တစ္ေယာက္နဲ႕တစ္ေယာက္ စကားမ်ားေနတဲ့ စကားဝိုင္းထဲကို ရင္းႏွီးတဲ့အသံတစ္ခုက ဝင္ေရာက္လာသည္ အငံလာရာဘက္ကို ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ...မက္မြန္းပင္ႀကီး၏ သစ္ကိုင္းေပၚမွာ မက္တပ္ရပ္ေနတဲ့ ထို သူေတာ္စင္
ၾကင္ယာေတာ္ ဆုံးပါးခဲ့တဲ့ ေန႕ရက္ထဲက ေပ်ာက္ဆုံးသြားခဲ့သည္မွာ ယခုမွသာ တစ္ဖန္ျပန္ေပၚလာသည္....လာခ်င္တိုင္းလာထြက္ခ်င္တိုင္းထြက္ၿပီး ႏႈတ္ဆက္ျခင္းလည္း မရွိပါ
"ခင္ဗ်ား ဘာလာလုပ္ျပန္တာလည္း..
"ငါ့ကို မႀကိဳဆိုက်တာလား ...
လ်ိဳခ်င္ဟာ ထိုမ်က္ႏွာေျပာင္တဲ့လူအား စကားမဆိုခ်င္ေတာ့ပဲ ရိေပၚကို ေခၚကာ အေဆာင္ေတာ္ဘက္ျပန္ရန္သာ လုပ္သည္...
မင္းႀကီးကေတာ့ ပုံမွန္လိုသာပါပင္ မစားမေသာက္နဲ႕ ၾကင္ယာေတာ္၏ အေဆာင္ေတာ္မွာသာ အခ်ိန္ေတြ ကုန္ေနတတ္သည္... မင္းႀကီး ဒီအတိုင္းသာ ဆက္သြားေနရင္ မၾကာခင္မွာပဲ တိုင္းျပည္ဟာ မင္းမဲ့တိုင္းျပည္ ျဖစ္သြားနိုင္သည္
"စစ္သူႀကီး...
"မင္းႀကီး ဘယ္လိုေနလည္း..
စစ္သူႀကီး၏ အေမးေၾကာင့္ လ်ိဳခ်င္ဟာ ေခါင္းခါသာ ျပသည္...
"စစ္သူႀကီး...မင္းႀကီးကို ေျဖာင့္ျဖာ့ေပးပါအုံး..ဒီအတိုင္းသာဆိုရင္ မင္းႀကီးခံနိုင္ရည္ရွိမွာမဟုတ္ဘူး
လ်ိဳခ်င္ထိုသို႔သာ ေျပာေပမယ့္ သူအားကိုးမိတဲ့လူက မင္းႀကီးထက္အေျခအေနဆိုးေနသည္... စစ္သည္ ေျခာက္ေထာင္ကို တိုက္ခိုက္နိုင္တဲ့ စစ္သူႀကီးဟာ ယခုခ်ိန္မွာေတာ့ ေလတိုက္ရင္ေတာင္ လည္းသြားနိုင္သည္အထိ ျဖစာပ်က္လို႔ေနသည္...
"စစ္သူႀကီး တစ္ေယာက္ကပဲ မင္းႀကီးကို ႏွစ္သိမ့္ေပးနိုင္လိမ့္မယ္...
"ငါက ႏွစ္သိမ့္ေပးရမွာလား... ငါသာႏွစ္သိမ့္တတ္ခဲ့ရင္ သူ႕ကို ဆုံးရႈံး ရမွာမဟုတ္ဘူး
ဟန္မင္ဟာ ထိုသို႔ေျပာၿပီး မင္းႀကီးကို တစ္ခ်က္ေလးပင္ မၾကည့္ပဲ ထြက္သြားေလသည္
လ်ိဳခ်င္မွာ...စစ္သူႀကီး စကားကို နားမလည္ေသာ္လည္း ထြက္သြားတဲ့ စစ္သူႀကီး ေက်ာျပင္ကိုသာ တစ္ခ်က္ၾကည့္ၿပီး အေဆာင္ေတာ္ထဲက မင္းႀကီးကို ဝင္ၾကည့္သည္....
ဟန္မင္အတြက္ အသက္ရွင္ဖို႔ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ မရွိေတာ့ေလာက္ေအာင္ပါပဲ... သူ႕ေနာက္မွာ ေရွာင္းအိမ္ေတာ္က မိသားစုသာ မရွိေနလွ်င္ ဒီေန႕အထိ သူဆိုတာမရွိေတာ့ပါ...
အိမ္ေတာ္က သားအႀကီးဆုံး ျဖစ္ေနပါရက္နဲ႕ ... ကိုယ့္အနီးအနားမွာ ရွိေနတဲ့ ညီမနဲ႕ညီငယ္ကို မေစာက္ေရွာက္ မကာကြယ္နိုင္ခဲ့ပါ...
႐ြဲ႕ရွားဟာ နာၾကင္ခံစားရသည့္ဒဏ္ကို မခံစားနိုင္ေတာ့ပဲ လက္ေကာက္ဝက္အား လွီးျဖတ္ကာ သူ႕ကိုယ္သူ အဆုံးစီရင္ ခဲ့သည္..
ေရွာင္ပိုင္သည္ မိစာၦ ႏွလုံးသားကို ဖ်က္စီးရန္အတြက္ ခႏၶာကိုယ္ကို ရင္းကာ အသက္စြန့္ခဲ့သည္...
အကိုႀကီးတစ္ေယာက္အေနနဲ႕ ဘယ္သူ႕အတြက္မွ အရာမဝင္ခဲ့ပါ ဘယ္သူ႕ကိုမွ မကာကြယ္နိုင္ခဲ့ပါ...
ေနာက္ဆုံး ခ်စ္ရသူ...အခ်စ္ဆိုတာကို ဘာကို အဓိပၸာယ္ေကာက္တယ္ ဆိုတာေတာင္မသိတဲ့ သူဟာ ေခါင္မိုးေပၚက ညတာတစ္ခုေၾကာင့္ ရင္ခုန္ေစခဲ့သည္.... သူ႕ကို ရင္ခုန္ေစခဲ့တဲ့ တစ္ေယာက္တည္းေသာ အဲ့ဒီလူကိုလည္း သူမကာကြယ္နိုင္ခဲ့ဘူး...
တစ္ခ်ိန္ထဲမွာပဲ ခ်စ္ရတဲ့ လူသုံးေယာက္ကို ဆုံးရႈံးလိုက္ရတဲ့ ဟန္မင္ဟာ ခံစားခ်က္မဲ့စြာပါပင္ မခံစားတတ္ေတာ့တဲ့ ႏွလုံးသားမဲ့ လူသားတစ္ေယာက္လိုပင္ ျဖစ္သြားခဲ့ေလသည္...
"ဟင္းး လူသားေတြကေလ ကို႔ဟာကိုအျပစ္တင္မယ္ ၿပီးရင္ ေနာင္တေတြရမယ္ ဒါေတြနဲ႕ပင္ သံသယ လည္ေနတာ ဆရာေျပာတဲ့ ဆရာေတြက သိမ့္မွန္တာပဲ...
"ခင္ဗ်ား ဘာလာလုပ္ျပန္တာလည္း...ဒီအခ်ိန္က မ်က္ႏွာေျပာင္ရမယ့္ အခ်ိန္မဟုတ္ေတာ့ဘူး..
အေဆာင္ေတာ္ ေခါင္မိုးေပၚက ထိုသူေတာ္စင္ကို လ်ိဳခ်င္ ထိုသို႔ စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္ သာ စကားဆိုမိေတာ့သည္...ဟုတ္သည္ေလ လူအားလုံး ဝမ္းနည္းေၾကကြဲေနရသည္ကိုသူကေတာ့ လြတ္လပ္ေပါ့ပါးစြာပဲ ရယ္နိုင္ၿပဳံးနိုင္ေနသည္...
"ဒီမွာ ဒီမွာ ငါက မင္းတို႔ မင္းႀကီးကိုသနားလို႔ ဟိုအေဝးႀကီးကေန ပင္ပန္းခံၿပီး စကားလာပါးတာ ဧည့္သည္ကို ဒီလိုပဲ ႀကိဳဆိုက်တာလား..
ထိုသို႔ေျပာလာတဲ့ သူေတာ္စင္ေၾကာင့္ လ်ိဳခ်င္ တစ္ခ်က္ လွည့္ၾကည့္ကာ မယုံၾကည္သလို စကားဆိုသည္..
"ဘာ စကားလည္း မင္းႀကီးအခုခ်ိန္မွာ ဘာသတင္းမွ သိခ်င္မွာမဟုတ္ဘူး...
"ၾကင္ယာေတာ္နဲ႕ ဆိုင္တယ္
ၾကင္ယာေတာ္ဆိုသည္နဲ႕ လ်ိဳခ်င္ မ်က္လုံးမ်ားဟာ ျပဴးက်ယ္သြားသည္...
"မင္းႀကီး သူေတာ္စင္ေတြ႕ခြင့္ ေတာင္းေနပါတယ္
"မေတြ႕...
"ၾကင္ယာေတာ္နဲ႕ သက္ဆိုင္ပါတယ္တဲ့
စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္ ပါပင္ မေတြ႕ခ်င္ဘူးဟု ်ျပာမည္အႀကံ လ်ိဳခ်င္ရဲ႕ ေနာက္ဆက္တြဲ စကားေၾကာင့္ အိပ္ယာေပၚလွဲေနရာကာ မက္တပ္ေကာက္ရပ္လိုက္သည္...
"မင္း မင္း ေရွာင္ပိုင္ အေၾကာင္း ေျပာမလို႔လား..
"မဟုတ္ဘူး မင္းကို ျပစရာရွိတယ္..
ဝမ္းနင္ဟာ မင္းႀကီးေရွ႕မွာ ေရသလုံတစ္ခု ထားလိုက္ၿပီး လက္ႏွစ္ေခ်ာင္းကိုအသုံးျပဳၿပီး သူ႕နဖူးကေန အလင္းေရာင္ေလး တစ္ခုကို ေရသလုံထဲ ျပစ္ထည့္လိုက္ခ်ိန္မွာေတာ့ ထို ေရသလုံထဲမွာ အျဖဴေရာင္ ဝတ္႐ုံမ်ားနဲ႕ လူေတြဟာ ေရခြက္တစ္ခုကို ယူကာ အျပာေရာင္ အလင္တန္းႀကီး ရွိရာကို သြားေနက်သည္...
ထိုအျပာေရာင္အလင္းတန္းႀကီး ရွိသည့္ေနရာကို ေရာက္သည္နဲ႕ အျဖဴေရာင္ဝတ္႐ုံနဲ႕လူဟာ ခြက္ထဲက ေရကို ေသာက္ၿပီး အျပာေရာင္အလင္းတန္းထဲကို ဝင္သြားေလသည္...
ေနာက္တစ္ေနရာမွာေတာ့ ဗိုက္ႀကီးသည္တစ္ေယာက္ဟာ သူ႕၏ သားဦးအတြက္ တစ္ေယာက္ထဲ ပင္ပန္းစြာ အားေမြးၿပီး ေမြးဖြားေနသည္...
ေနာက္ထပ္တစ္ဖက္မွာေတာ့ ခ်စ္စရာေကာင္းတဲ့ ကေလးေလးကို ေတြ႕ျမင္ရသည္...
သူေတာ္စင္ျပသည့္ အရာမ်ားကို မင္းႀကီးေရာ လ်ိဳခ်င္ေရာ နားမလည္ခဲ့ပါ...
"ဘာ အဓိပၸာယ္လည္း...
"တုံးအလိုက္က်တာ... ေနာင္ဘဝဆိုတာသိက်တယ္မလား သခက္ေလးက ေနာင္ဘဝမွာ လူျပန္ဝင္စားနိုင္ခဲ့တာ...
"ဘယ္ လို ဘယ္လို ေရွာင္ပိုင္က...
"ဟုတ္တယ္ တစ္ခုေတာ့ ရွိတယ္ ...သူကအခုဘယ္မွာလည္းဆိုတာလည္း မသိနိုင္ဘူး တကယ္လို႔ မင္း သခင္ေလးကို ႐ြာေတြ႕ခဲ့ရင္ေတာင္ သူက ဘယ္အတိတ္ကအေၾကာင္းအရာကိုမွ အမွတ္မိပဲ မင္းကိုလည္း နည္းနည္းေလးမွ သိမွာမဟုတ္ဘူး...
ၿပီးပါၿပီ....
(ေနာက္ထပ္အပိုင္းတိုေလးထပ္ရွိပါေသးတယ္🌸)
🎶တစ္ေယာက္လက္ တစ္ေယာက္ကိုင္ခ်င္း လွပေနတဲ့ လမင္းႀကီးကို ၾကည့္ကာ အရွင့္ရဲ႕ ရင္ခုန္သံေတြကို နားေထာင္ခ်င္မိပါတယ္🎶
🎶ရက္ရွည္ၾကာႀကီး နားစင္ေနက် ဗ်ပ္ေစာင္း တီးခပ္သံေလးဟာ အရွင့္ရဲ႕ စကားသံေတြေလာက္ပင္ မသာယာပါ🎶
🎶ဘာေၾကာင့္မ်ား ျပတင္းေပါက္ အျပင္က လမင္းႀကီးကို တစ္ေယာက္ထဲၾကည့္ေနရပါသလဲ🎶
🎶မိုးဖြဲဖြဲေလးေတြ ႐ြာၿပီး ျမဴႏွင္းေလးေတြက တစ္ေယာက္ေယာက္ကို လြမ္းေဆြး ေစတယ္🎶
Unicode
မိုးများရွာနေတဲ့ ကောင်းကင်ကြီးကို ကြည့်ကာ...မှိုင်တွေနေသည့် မင်းကြီးသာ ဖြစ်ပါတယ်..
ကြင်ယာတော်ကို ဆုံးရှုံးလိုက်ရထဲက မင်းကြီးဟာ မစားမသောက်နဲ့ အချိန်ပြည့် ကျီးချူအဆောင်မှာသာ နေတတ်ပြီး ကြင်ယာတော် သုံးဆောင်နေကျ ဝတ်ရုံများ ဆံတိုးများ စတဲ့ အသေးအမွှား လေးတွေကိုကအစထိတွေ့နေရင်း ... ကြင်ယာတော်ကို လွမ်းဆွေးလို့နေသည်
ကြင်ယာတော် အိပ်သည် အိပ်ယာခင်းလေးကို လက်လေးနဲ့ ပွတ်သ-တ်ကာ ကြင်ယာတော် ကုတင်ပေါ်မှာ အိပ်နေသည့်အတိုင်း ..စကားတွေ ပြောနေတတ်သည်
ဒါတွေကို ရက်ပေါင်းများစွာ မြင်နေရတဲ့ လျိုချင်မှာမှု ဘယ်လို နှစ်သိမ့်ပေးရမလဲ ဆိုတာ တကယ်ကိုပင် မသိတော့ပါ...
"လျိုချင် မင်းသိလား ရှောင်ပိုင်ကလေ ပန်းသစ်တော်တွေကို သိမ့်ကြိုက်တာ...
မင်းကြီးဟာ နွေသို့ရောက်လာတဲ့ နေရောင်ချယ် ဖြာဖြာလေးကို မော့ကြည့်ကာ သူ့ဘေးနားက လျိုချင်ကို စကားဆိုသည်...
သစ်တော်သီးများဟာ ...လှိုက်လှဲ စွာ သီးနေကျသည် စိတ်မကောင်းစရာကတော့ ဒီနှစ်ရဲ့ သစ်တော်သီးများကို စားမည့်သူတစ်ဦးတစ်ယောက်ပင် မရှိခဲ့ပါ
ကြင်ယာတော်နဲ့ သွားနေကျ ပန်းဥယျာဉ်ကို လိုက်ကြည့်နေသည့် မင်းကြီးရယ်ပါ...
"ရှောင်ပိုင်ကလေ လူတွေနဲ့ ဝေးပြီး အရမ်းအေးချမ်းတဲ့ နေရာမှာ နေချင်တာတဲ့ .. ငါသူ့ကို ဂတိပေးထားပြီး ငါ့ဂတိကို ငါမတည်နိုင်ခဲ့ဘူး
"ရှောင်ပိုင်အတွက် စိုက်ပေးခဲ့တဲ့ နှင်းဆီပန်းလေးတွေ..အခုသူဒါတွေကို မမြင်နိုင်တော့ဘူး သူငါ့အနားမှာမရှိတော့ဘူး
"ပိုင်ရှင်မရှိတဲ့ ပန်းတွေက အသက်ရှင်နိုင်ပါ့မလား
"ငါသူ့အပြုံးတွေကို မှတ်မိတယ်..
မင်းကြီးဟာ အရင်အချိန်က အမှတ်တရတစ်ချို့ကို ပြန်လည်တွေးတောနေရင်း လက်ကောက်ဝက်က ကြိုးနီလေး နှစ်ခုထံကို မျက်စိကရောက်သွားလေသည်...
"ရှောင်ပိုင်... ကိုယ်မင်းကို အရမ်းလွမ်းတာပဲ
ပြီးတော့ ကိုယ်မင်းကို တောင်းပန်စကားတွေ ပြောချင်တယ် ...
တကယ်တော့သူကသာ ရှောင်ပိုင်အတွက် ကံဆိုးမှုတွေရပေးခဲ့သည်သာ ဖြစ်သည်...
ရှောင်ပိုင်သာ နန်းတော်ကို ရောက်မလာခဲ့ရင် သူသာ ရှောင်ပိုင်ကို မချစ်မိခဲ့ရင်...သူက ရှောင်ပိုင်ကို ရှောင်းအိမ်တော်ထံ ပြန်လည်ပို့ဆောင်နိုင်ခဲ့ရင် ... အမှားတွေ အများကြီးရှိတဲ့ သူဟာ သူသာပင်ဖြစ်သည်
နန်းတော် ကိုစရောက်တဲ့နောမှာပဲ ...အဲ့ဒီကောင်လေးကို လူသူမရှိတဲ့နေရာမှာ နှစ်ချီသည်အထိ ထားခဲ့တယ်...
သူ၏ မစင်မကျင် အပြုအမူ တွေကြောင့် အနောက်ဆောင်က မောင်းမတွေ လက်ထဲမှာ ... အနိုင်ကျင့်ခံခဲ့ရတယ်
သူရဲ့ အတ္တစိတ်တစ်ခုကြောင့် ရှောင်ပိုင်ကို သူ့အနားမှာထားခဲ့တယ်...ဒါတွေကြောင့်ပဲ နောက်ဆက်တွဲ ပြသနာတွေဖြစ်ပေါ်လာခဲ့တယ်..
သေသင့်တဲ့သူက တကယ်ကို သူကိုယ်တိုင်ဖြစ်နေခဲ့တယ်..
သူ့အတွက်ဆိုရင် ကြောက်ရွံ့ခြင်းမရှိ အရှေ့ကနေ ကာကွယ်ပေးတတ်သည့်ကောင်လေး..
ကိုယ်ကို့ ကိုယ်တောင်မကာကွယ်နိုင်တဲ့ ထိုကောင်လေးက သူ့ကို ကာကွယ်ပေးခဲ့တယ်..
"ဖြန်းးး ဖြန်းးး ဖြန်းးး
"ယွဲ့ရိ ယွဲ့ရိ မင်း ဒါဘာလုပ်တာလည်း...
ရိပေါ်ဟာ စိတ်ထဲက အတွေးတွေကြောင့် သူ့ကိုသူအပြစ်တင်လို့မဆုံးပဲ ...သူ့ပါးသူ အချက်ပေါင်းများစွာ ရိုတ်နေမိသည်
"ရှောင်ပိုင် မင်းက နာမည်လေးနဲ့ လိုက်အောင် တကယ်ကိုဖြူစင်လွန်းတယ် ...ငါ့လိုကောင်ကို မင်းဘာကြောင့် ခင်တွယ်ခဲ့တာလည်း ...မင်းအတွက်ဆိုပြီး ဘာမှမလုပ်ပေးခဲ့တဲ့ ငါ့လိုကောင်ကို မုန်းသွားသင့်တာ
(ရှောင်ပိုင် ဆိုတဲ့နာမည်လေးရဲ့ အဓိပ္ပာယ်လေးက အဖြူရောင်လေး ဖြူစင်ခြင်း အပြစ်ကင်းတဲ့ သဘောလေးပါ)
"မင်းကိုမင်း အပြစ်တင်လို့ ပြီးမှာလား...တစ်ချို့အရာတွေက မင်းဟိုအရင်အတိတ်ကိုပြန်သွားပြီး ပြုပြင်ရင်တောင် တားစီးနိုင်မှာ မဟုတ်ဘူး.. အဲ့ဒါမင်းသိလား
လူစိတ်လေး ဝင်စမ်းပါ...တိုင်းပြည်ကို အုပ်ချုပ်နေတဲ့ မင်းတစ်ပါးဖြစ်ပြီး ဒီလိုပဲ မင်းးတစ်သက်တာလုံး နေသွားတော့မှာလား မင်းနောက်မှာ လူအသက်ပေါင်းများစွာ ရှိတယ်ဆိုတာ မြဲမြဲ မှတ်ထား..
"လူတွေ အသက်တွေ ဟုတ်လား...ငါဟိုငယ်ငယ်လေးထဲက ပုံစံခွက်ထဲမှာပဲ နေလာပြီး သူတို့အတွက် တံတိုင်းကြီးအဖြစ်နေပေးခဲ့ ပြီးပြီ ... အခုချိန်မှာ ငါ့အတွက်အရေးကြီးတာ ဘာမှမရှိတော့ဘူး ငါ့မှာတန်ဖိုးထားစရာဘာမှမရှိတော့ဘူး ငါရှင်သန်တေဖို့လည်း မလိုတော့ဘူး...
"မင်းမှာတနိဖိုးထားစရာမရှိတော့ဘူးလို့ဘယ်သူပြောလည်း.
ရိပေါ်နဲ့ လျိုချင်တို့ တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက် စကားများနေတဲ့ စကားဝိုင်းထဲကို ရင်းနှီးတဲ့အသံတစ်ခုက ဝင်ရောက်လာသည် အငံလာရာဘက်ကို ကြည့်လိုက်တော့ ...မက်မွန်းပင်ကြီး၏ သစ်ကိုင်းပေါ်မှာ မက်တပ်ရပ်နေတဲ့ ထို သူတော်စင်
ကြင်ယာတော် ဆုံးပါးခဲ့တဲ့ နေ့ရက်ထဲက ပျောက်ဆုံးသွားခဲ့သည်မှာ ယခုမှသာ တစ်ဖန်ပြန်ပေါ်လာသည်....လာချင်တိုင်းလာထွက်ချင်တိုင်းထွက်ပြီး နှုတ်ဆက်ခြင်းလည်း မရှိပါ
"ခင်ဗျား ဘာလာလုပ်ပြန်တာလည်း..
"ငါ့ကို မကြိုဆိုကျတာလား ...
လျိုချင်ဟာ ထိုမျက်နှာပြောင်တဲ့လူအား စကားမဆိုချင်တော့ပဲ ရိပေါ်ကို ခေါ်ကာ အဆောင်တော်ဘက်ပြန်ရန်သာ လုပ်သည်...
မင်းကြီးကတော့ ပုံမှန်လိုသာပါပင် မစားမသောက်နဲ့ ကြင်ယာတော်၏ အဆောင်တော်မှာသာ အချိန်တွေ ကုန်နေတတ်သည်... မင်းကြီး ဒီအတိုင်းသာ ဆက်သွားနေရင် မကြာခင်မှာပဲ တိုင်းပြည်ဟာ မင်းမဲ့တိုင်းပြည် ဖြစ်သွားနိုင်သည်
"စစ်သူကြီး...
"မင်းကြီး ဘယ်လိုနေလည်း..
စစ်သူကြီး၏ အမေးကြောင့် လျိုချင်ဟာ ခေါင်းခါသာ ပြသည်...
"စစ်သူကြီး...မင်းကြီးကို ဖြောင့်ဖြာ့ပေးပါအုံး..ဒီအတိုင်းသာဆိုရင် မင်းကြီးခံနိုင်ရည်ရှိမှာမဟုတ်ဘူး
လျိုချင်ထိုသို့သာ ပြောပေမယ့် သူအားကိုးမိတဲ့လူက မင်းကြီးထက်အခြေအနေဆိုးနေသည်... စစ်သည် ခြောက်ထောင်ကို တိုက်ခိုက်နိုင်တဲ့ စစ်သူကြီးဟာ ယခုချိန်မှာတော့ လေတိုက်ရင်တောင် လည်းသွားနိုင်သည်အထိ ဖြစာပျက်လို့နေသည်...
"စစ်သူကြီး တစ်ယောက်ကပဲ မင်းကြီးကို နှစ်သိမ့်ပေးနိုင်လိမ့်မယ်...
"ငါက နှစ်သိမ့်ပေးရမှာလား... ငါသာနှစ်သိမ့်တတ်ခဲ့ရင် သူ့ကို ဆုံးရှုံး ရမှာမဟုတ်ဘူး
ဟန်မင်ဟာ ထိုသို့ပြောပြီး မင်းကြီးကို တစ်ချက်လေးပင် မကြည့်ပဲ ထွက်သွားလေသည်
လျိုချင်မှာ...စစ်သူကြီး စကားကို နားမလည်သော်လည်း ထွက်သွားတဲ့ စစ်သူကြီး ကျောပြင်ကိုသာ တစ်ချက်ကြည့်ပြီး အဆောင်တော်ထဲက မင်းကြီးကို ဝင်ကြည့်သည်....
ဟန်မင်အတွက် အသက်ရှင်ဖို့ မျှော်လင့်ချက် မရှိတော့လောက်အောင်ပါပဲ... သူ့နောက်မှာ ရှောင်းအိမ်တော်က မိသားစုသာ မရှိနေလျှင် ဒီနေ့အထိ သူဆိုတာမရှိတော့ပါ...
အိမ်တော်က သားအကြီးဆုံး ဖြစ်နေပါရက်နဲ့ ... ကိုယ့်အနီးအနားမှာ ရှိနေတဲ့ ညီမနဲ့ညီငယ်ကို မစောက်ရှောက် မကာကွယ်နိုင်ခဲ့ပါ...
ရွဲ့ရှားဟာ နာကြင်ခံစားရသည့်ဒဏ်ကို မခံစားနိုင်တော့ပဲ လက်ကောက်ဝက်အား လှီးဖြတ်ကာ သူ့ကိုယ်သူ အဆုံးစီရင် ခဲ့သည်..
ရှောင်ပိုင်သည် မိစ္ဆာ နှလုံးသားကို ဖျက်စီးရန်အတွက် ခန္ဓာကိုယ်ကို ရင်းကာ အသက်စွန့်ခဲ့သည်...
အကိုကြီးတစ်ယောက်အနေနဲ့ ဘယ်သူ့အတွက်မှ အရာမဝင်ခဲ့ပါ ဘယ်သူ့ကိုမှ မကာကွယ်နိုင်ခဲ့ပါ...
နောက်ဆုံး ချစ်ရသူ...အချစ်ဆိုတာကို ဘာကို အဓိပ္ပာယ်ကောက်တယ် ဆိုတာတောင်မသိတဲ့ သူဟာ ခေါင်မိုးပေါ်က ညတာတစ်ခုကြောင့် ရင်ခုန်စေခဲ့သည်.... သူ့ကို ရင်ခုန်စေခဲ့တဲ့ တစ်ယောက်တည်းသော အဲ့ဒီလူကိုလည်း သူမကာကွယ်နိုင်ခဲ့ဘူး...
တစ်ချိန်ထဲမှာပဲ ချစ်ရတဲ့ လူသုံးယောက်ကို ဆုံးရှုံးလိုက်ရတဲ့ ဟန်မင်ဟာ ခံစားချက်မဲ့စွာပါပင် မခံစားတတ်တော့တဲ့ နှလုံးသားမဲ့ လူသားတစ်ယောက်လိုပင် ဖြစ်သွားခဲ့လေသည်...
"ဟင်းး လူသားတွေကလေ ကို့ဟာကိုအပြစ်တင်မယ် ပြီးရင် နောင်တတွေရမယ် ဒါတွေနဲ့ပင် သံသယ လည်နေတာ ဆရာပြောတဲ့ ဆရာတွေက သိမ့်မှန်တာပဲ...
"ခင်ဗျား ဘာလာလုပ်ပြန်တာလည်း...ဒီအချိန်က မျက်နှာပြောင်ရမယ့် အချိန်မဟုတ်တော့ဘူး..
အဆောင်တော် ခေါင်မိုးပေါ်က ထိုသူတော်စင်ကို လျိုချင် ထိုသို့ စိတ်ပျက်လက်ပျက် သာ စကားဆိုမိတော့သည်...ဟုတ်သည်လေ လူအားလုံး ဝမ်းနည်းကြေကွဲနေရသည်ကိုသူကတော့ လွတ်လပ်ပေါ့ပါးစွာပဲ ရယ်နိုင်ပြုံးနိုင်နေသည်...
"ဒီမှာ ဒီမှာ ငါက မင်းတို့ မင်းကြီးကိုသနားလို့ ဟိုအဝေးကြီးကနေ ပင်ပန်းခံပြီး စကားလာပါးတာ ဧည့်သည်ကို ဒီလိုပဲ ကြိုဆိုကျတာလား..
ထိုသို့ပြောလာတဲ့ သူတော်စင်ကြောင့် လျိုချင် တစ်ချက် လှည့်ကြည့်ကာ မယုံကြည်သလို စကားဆိုသည်..
"ဘာ စကားလည်း မင်းကြီးအခုချိန်မှာ ဘာသတင်းမှ သိချင်မှာမဟုတ်ဘူး...
"ကြင်ယာတော်နဲ့ ဆိုင်တယ်
ကြင်ယာတော်ဆိုသည်နဲ့ လျိုချင် မျက်လုံးများဟာ ပြူးကျယ်သွားသည်...
"မင်းကြီး သူတော်စင်တွေ့ခွင့် တောင်းနေပါတယ်
"မတွေ့...
"ကြင်ယာတော်နဲ့ သက်ဆိုင်ပါတယ်တဲ့
စိတ်ပျက်လက်ပျက် ပါပင် မတွေ့ချင်ဘူးဟု ျပြာမည်အကြံ လျိုချင်ရဲ့ နောက်ဆက်တွဲ စကားကြောင့် အိပ်ယာပေါ်လှဲနေရာကာ မက်တပ်ကောက်ရပ်လိုက်သည်...
"မင်း မင်း ရှောင်ပိုင် အကြောင်း ပြောမလို့လား..
"မဟုတ်ဘူး မင်းကို ပြစရာရှိတယ်..
ဝမ်းနင်ဟာ မင်းကြီးရှေ့မှာ ရေသလုံတစ်ခု ထားလိုက်ပြီး လက်နှစ်ချောင်းကိုအသုံးပြုပြီး သူ့နဖူးကနေ အလင်းရောင်လေး တစ်ခုကို ရေသလုံထဲ ပြစ်ထည့်လိုက်ချိန်မှာတော့ ထို ရေသလုံထဲမှာ အဖြူရောင် ဝတ်ရုံများနဲ့ လူတွေဟာ ရေခွက်တစ်ခုကို ယူကာ အပြာရောင် အလင်တန်းကြီး ရှိရာကို သွားနေကျသည်...
ထိုအပြာရောင်အလင်းတန်းကြီး ရှိသည့်နေရာကို ရောက်သည်နဲ့ အဖြူရောင်ဝတ်ရုံနဲ့လူဟာ ခွက်ထဲက ရေကို သောက်ပြီး အပြာရောင်အလင်းတန်းထဲကို ဝင်သွားလေသည်...
နောက်တစ်နေရာမှာတော့ ဗိုက်ကြီးသည်တစ်ယောက်ဟာ သူ့၏ သားဦးအတွက် တစ်ယောက်ထဲ ပင်ပန်းစွာ အားမွေးပြီး မွေးဖွားနေသည်...
နောက်ထပ်တစ်ဖက်မှာတော့ ချစ်စရာကောင်းတဲ့ ကလေးလေးကို တွေ့မြင်ရသည်...
သူတော်စင်ပြသည့် အရာများကို မင်းကြီးရော လျိုချင်ရော နားမလည်ခဲ့ပါ...
"ဘာ အဓိပ္ပာယ်လည်း...
"တုံးအလိုက်ကျတာ... နောင်ဘဝဆိုတာသိကျတယ်မလား သခက်လေးက နောင်ဘဝမှာ လူပြန်ဝင်စားနိုင်ခဲ့တာ...
"ဘယ် လို ဘယ်လို ရှောင်ပိုင်က...
"ဟုတ်တယ် တစ်ခုတော့ ရှိတယ် ...သူကအခုဘယ်မှာလည်းဆိုတာလည်း မသိနိုင်ဘူး တကယ်လို့ မင်း သခင်လေးကို ရွာတွေ့ခဲ့ရင်တောင် သူက ဘယ်အတိတ်ကအကြောင်းအရာကိုမှ အမှတ်မိပဲ မင်းကိုလည်း နည်းနည်းလေးမှ သိမှာမဟုတ်ဘူး...
ပြီးပါပြီ....
(နောက်ထပ်အပိုင်းတိုလေးထပ်ရှိပါသေးတယ်🌸)
🎶တစ်ယောက်လက် တစ်ယောက်ကိုင်ချင်း လှပနေတဲ့ လမင်းကြီးကို ကြည့်ကာ အရှင့်ရဲ့ ရင်ခုန်သံတွေကို နားထောင်ချင်မိပါတယ်🎶
🎶ရက်ရှည်ကြာကြီး နားစင်နေကျ ဗျပ်စောင်း တီးခပ်သံလေးဟာ အရှင့်ရဲ့ စကားသံတွေလောက်ပင် မသာယာပါ🎶
🎶ဘာကြောင့်များ ပြတင်းပေါက် အပြင်က လမင်းကြီးကို တစ်ယောက်ထဲကြည့်နေရပါသလဲ🎶
🎶မိုးဖွဲဖွဲလေးတွေ ရွာပြီး မြူနှင်းလေးတွေက တစ်ယောက်ယောက်ကို လွမ်းဆွေး စေတယ်🎶