Zawgyi
ေသြးသံတရဲရဲနဲ႕..လူတစ္ေယာက္ဟာ လည္းက်သြားတဲ့ လူတစ္ေယာက္ကို ဖက္ကာ ငိုေႂကြးေနသည္....မ်က္ဝန္းထဲက မ်က္ရည္ၾကည္ေတြထြက္လာရမယ့္အစား နာၾကင္မႈရဲ႕ ေသြးမ်က္ရည္ေတြသာ ပါးျပင္ေပၚကိုစီးက်ေနေလသည္....
ေကာင္းကင္ဘုံလို႔ထင္ရတဲ့ ေနရာမွာ စစ္ေျမျပင္ႀကီးတစ္ခု ျဖစ္ပြားေနဟန္...အျဖဴေရာင္တိမ္တိုက္ေတြက မည္းနက္ေနၿပီး ေသြးမိုးမ်ား ႐ြာေနက်သည္....
လူတစ္ေယာက္ကို ဖက္ကာငိုေႂကြးေနတဲ့ထိုလူရဲ႕ ငိုသံေတြဟာ ၾကားရသူအဖို႔ ရင္နာစရာေကာင္းလွသည္..... ေသြးမ်ားနဲ႕လည္းက်ေနတဲ့ လူကို ဖက္တြယ္ထားၿပီး ရင္ကြဲမတက္ငိုေႂကြးေနသည္ သူမွာ အေတာ္ေလး နာၾကင္ေနပုံ..
"လူတစ္ေယာက္ဟာ ခ်စ္ရသူကို ဆုံးရႈံးလိုက္ရတဲ့ အခါ ႏွလုံးသားေတြလည္း ေက်ကြဲရၿပီး ခ်စ္ရသူနဲ႕အတူ ထိုႏွလုံးသားဟာလည္း ေသဆုံးသြားတတ္သည္"
ထိုအသံနဲ႕အတူ ေရွာင္ပိုင္ လန့္နိုးသြားသည္...ေဘးကိုၾကည့္ေတာ့ ကုတင္ေဘးမွာ အိပ္ေပ်ာ္ေနတဲ့ လုန္သယ္ကို ေတြ႕ရသည္....
မၾကာခဏအိပ္မက္ေနတဲ့ ထိုအိမ္မက္ေတြဟာ ဘာေၾကာင့္ ခဏခဏ သူမက္ေနရတာလည္း ေရွာင္ပိုင္ စဥ္းစားမရေခ်...အိမ္မက္ထဲက လူေတြရဲ႕ မ်က္ႏွာမ်ားကို ေတာ့တစ္ႀကိမ္တစ္ခါမွပင္မျမင္ဖူးေခ်...
ၿပီးေတာ့ သူအိမ္မက္ထဲမွာ ၾကားခဲ့ရတဲ့ အသံေတြ သူျမင္ခဲ့ရတဲ့ ေယာ္က်ားသားႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ ျဖစ္ရက္ေတြက ဘာေတြလည္း ... ေရွာင္ပိုင္ သူ႕ဘာသာ ေမးခြန္းေတြ ထုတ္ေနမိၿပီး စိတ္ရႈပ္ သြားသည္...
"ၾကင္ယာေတာ္ နိုးၿပီလား...
"အင္း.. ပင္ပန္းေစမိၿပီ အနားယူလိုက္ပါအုံး..
"ၾကင္ယာေတာ္ကို မကာကြယ္နိုင္လို႔ ကြၽန္ေတာ္ကသာ တာဝန္မေက်တာပါ...
"မင္းအရမ္းကိုတာဝန္ေက်ပါတယ္...လူတစ္ေယာက္က ငါ့ကို အႏၲာရယ္ျပဳခ်င္ရင္ဘယ္လိုမွတားစီးလို႔မရဘူး...
ေရွာင္ပိုင္က အၿပဳံးႏုတစ္ခု ဖန္တီးရင္း ထိုသို႔ ေျပာသည္...
ႏွစ္ေတြၾကာလာတာနဲ႕အမွ် ၾကင္ယာေတာ္ဟာ သူစေတြ႕တုန္းက ပုံစံမ်ိဳးနဲ႕ မတူေတာ့ပါ အရင္ကလို ကေလးဆန္တာမ်ိဳးေတြ သိမ့္မေတြ႕ရေတာ့ပါ...တစ္ခါတစ္ေလ လူႏွစ္ေယာက္လို ျဖစ္ေနတတ္သည္..
"ၾကင္ယာေတာ္ စိတ္ခ်ပါ...မင္းႀကီးျပန္လာရင္ မိဘုရားလုပ္ရက္ေတြကို ကြၽန္ေတာ္ျပန္ေလွ်ာက္တင္မွာပါ..
"ဟင့္အင္ မလိုဘူး...အခုျဖစ္ခဲ့တာေတြကိုအရင္ကျဖစ္ရက္ေတြကိုေရာ မင္းႀကီးကိုမသိေစခ်င္ဘူး..
"ဘာလို႔လည္း...
"ဒီတိုင္း မသိေစခ်င္တာလို႔ပဲ ေတြးလိုက္ပါ
"ဟုတ္ကဲ့...
ၾကင္ယာေတာ္ကို အနားယူေစၿပီး သူကေတာ့ အေဆာင္တစ္ခုထံကို သြားေနသည္...
မင္းႀကီးနဲ႕ မိစာၦတို႔တိုက္ပြဲဟာ ရက္လခ်ီသည္အထိ ျဖစ္ပြားေနေလသည္...မိစာၦႀကီးမွာ အထိအနာအဆာ မ်ားမ်ားစားစား မရွိေပမယ့္ မင္းႀကီးမွာေတာ့ ဒဏ္ရာမ်ား ျပည့္နက္ေနသည္...ေသြးမ်ား အန္ထြက္ေနသည္အထိ မင္းႀကီးကေတာ့ လက္ေလ်ာ့မယ့္ပုံမေပၚေခ်...လ်ိဳခ်င္ဟာ ဝင္ေရာက္တိုက္ခိုက္ေပမယ့္လဲ မိစာၦႀကီးကို လုံးဝပင္ မယွဥ္နိုင္ပါ...
ေသြးမ်ားစြာနဲ႕ ျဖစ္ေနတဲ့ မင္းႀကီးကို ၾကည့္ကာ မိစာၦအိုက ေက်နပ္စြာၿပဳံးသည္...
"ေကာင္စုတ္ေလး ...အဲ့ဒီၾကင္ယာေတာ္ကအဲ့ေလာက္ပဲ မင္းအတြက္အေရးႀကီးလား..
"စကားအပိုေတြမေျပာနဲ႕..
မိစာၦအိုဟာ ေသြးသံတရဲရဲနဲ႕ မင္းႀကီးကို ၾကည့္ကာ စကားဆိုသည္...
မထနိုင္သည္အထိ ေျမျပင္ေပၚ ဒူးေထာက္ေနရပါေသာ္လည္း သူ႕ေရွ႕က မိစာၦကို အရႈံးေပးၿပီး ၾကင္ယာေတာ္ကို စြန့္လြတ္မယ့္ပုံမေပၚပါ
"ဒီၾကင္ယာေတာ္က မင္းအတြက္ဒီေလာက္ထိအေရးႀကီးလိမ့္မယ္မထင္ထားဘူး....ေကာင္စုတ္ေလး အားအင္ေတြျပန္ျဖည့္လိုက္အုံး ေနာက္တစ္ခါထပ္ဆုံက်မယ္
မိစာၦႀကီးဟာ ထိုသို႔ေျပာၿပီး အေဝးကို ထြက္သြားသည္...ေလထဲမွာပဲ ေပ်ာက္ကြယ္သြားသည္
မိစာၦႀကီး ထြက္သြားမွ... လ်ိဳခ်င္မွာ သက္ျပင္းခ်နိဳင္ေတာ့သည္
သူ႕ေရွ႕မွာ လည္းက်သြားတဲ့ မင္းႀကီးကို ထူကာ ျမင္းေပၚ တင္လိုက္သည္...
ေဝယာဥ္နဲ႕ မင္းႀကီးကို နန္းေတာ္ကို ျပန္ေခၚလာခဲ့သည္....
ၿမိဳ႕ထဲက ပုံျပင္ ေျပာသံမ်ား
မုတ္ဆိတ္ ေမႊးအရွည္ႀကီး ရွိၿပီး ထိုမုတ္ဆိတ္ေမႊးေတြဟာလည္း ျဖဴေဖြးလို႔ေနသည္ ထိုမုတ္ဆိတ္ေမႊးေတြကို လက္ေတြနဲ႕ သပ္ၿပီး စိတ္ဝင္တစားနားေထာင္ေနက်တဲ့ လူေတြကို ဒ႑ာရီသဖြယ္ရွိတဲ့ အေၾကာင္းအရာတစ္ခုကို ေျပာျပေနေလရဲ႕....
လြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္ေပါင္း တစ္ေသာင္းခန့္က မိစာၦႏွလုံးသားနဲ႕အတူ ကေလးေလး တစ္ေယာက္ ဖြားျမင္လာခဲ့တယ္တဲ့ ထိုကေလးေလးက ေမြးဖြားလာထဲက အမုန္းေတြနဲ႕ ရွင္သန္ခဲ့ၿပီး...ေကာင္ကင္ဘုံနဲ႕နတ္မင္းေတြကို သိမ့္မုန္းတဲ့ မိစာၦဘုရင္ ျဖစ္ခဲ့ေလတယ္..
ထို မိစာၦဘုရင္ဟာ ရန္သူျဖစ္တဲ့ နတ္မင္းတစ္ပါးနဲ႕ ခ်စ္ႀကိဳက္ခဲ့က်တယ္တဲ့....သူခ်စ္ႀကိဳက္ခဲ့တဲ့ နတ္မင္းဟာ အမ်ိဳးသမီး မဟုတ္ပဲ အမ်ိဳးသားတစ္ေယာက္တဲ့....
ရန္သူျဖစ္တဲ့ အမ်ိဳးသားတစ္ေယာက္နဲ႕ ခ်စ္ႀကိဳက္ခဲ့တဲ့ မိစာၦဘုရင္ဟာ ေနာက္ဆုံးခ်ိန္ထိ သူ႕ကိုသူ မထိန္းခ်ဳပ္နိုင္ခဲ့ဘူးတဲ့....
မိစာၦဘုရင္က ေလာကႀကီး ေလးခုကို ပ်က္သုန္း ဖ်က္စီးတာေပါ့ေလ...ဒါကို မၾကည့္ရက္တဲ့ နတ္မင္းက ...မိစာၦႏွလုံးသားနဲ႕အတူ ေပ်ာက္ကြယ္သြားတယ္တဲ့..ခ်စ္တဲ့သူကို ဆုံးရႈံးလိုက္ရတဲ့ မိစာၦဘုရင္ ရင္ကြဲနာက်ၿပီး အတြင္းအားေတြကို ဖ်က္စီးၿပီး သူ႕ကိုယ္သူ အဆုံးစီရင္ ခဲ့တယ္တဲ့....
မင္းႀကီးဟာ အတြင္းအား မ်ားစြာကို ဆုံးရႈံးလိုက္ရတာမို႔ ... သတိလစ္ေမ့ေမ်ာေနသည္က ...အေတာ္ၾကာပါၿပီ
အေနာက္ေဆာင္က ေရွာင္ပိုင္သည္မွာလည္း မိဘုရားရဲ႕ အနိုင္က်င့္ျခင္းကို အၿမဲ လိုလိုကို ခံေနရသည္....
က်ိန္ဒဏ္နဲ႕ အရိုတ္မခံရရင္...ဖိႏွိမ္ကာ စကားနဲ႕ ေစာ္ကားသည္...
"ၾကင္ယာေတာ္... မင္းႀကီးကစာေဆာင္ေပးခိုင္းလိုက္လို႔ပါ
ေရွာင္ပိုင္တစ္ေယာက္..မက္မြန္းပန္းပင္ႀကီးေအာက္မွာ ထိုင္ေနစဥ္ အေစခံမေလးတစ္ေယာက္၏ စကားေၾကာင့္ ...ထိုအေစခံမေလး လက္ထဲက စာေဆာင္ကို ယူလိုက္သည္..သူနဲ႕မင္းႀကီးမေတြ႕ျဖစ္သည္ကလည္း အေတာ္ေလးကို ၾကာျမႇင့္ေနသည္ေလ
စာေဆာင္ေလးကို ဖြင့္ၾကည့္ေတာ့ သူ႕ကို ျမစ္ကမ္းေဘးတစ္ခုမွာ ေတြ႕ရန္ခ်ိန္းဆိုထားသည္သာ...ဘာေၾကာင့္ တစ္သီးတစ္သန့္ႀကီး ေခၚတာလည္း မသိေပမယ့္ ထူးဆန္းသလိုေတာ့ ခံစားလိုက္ရသည္...
ေရွာင္ပိုင္ဟာ မင္းႀကီးခ်ိန္းဆိုတဲ့ ေနရာကို သြားရန္ ျပင္သည္...
ဟိုေရာက္ေတာ့...ေရတံခြန္သဖြယ္ ျမႇင့္မားတဲ့ ေနရာကို ေတြ႕လိုက္ရသည္..ထိုေနရာကေန ေအာက္ကို ၾကည့္လိုက္ရင္ ျမႇင္မားေနၿပီး ႀကီးမားတဲ့ ေရျပင္မ်ား ရွိေနသည္..
အနက္ေရာင္ ဝတ္႐ုံကို ဝတ္ထားတဲ့ လူတစ္ေယာက္ကို ေတြ႕ေတာ့ မင္းႀကီး ေရာက္ေနၿပီလားဟု ေတြးလိုက္သည္....
"မင္းႀကီး....
ေရွာင္ပိုင္ဟာ ေသးငယ္ေသာအသံနဲ႕သာ မင္းႀကီး လို႔ေခၚလိုက္သည္..ထိုသို႔ေခၚေတာ့ ထိုလူဟာ တစ္ဖက္ကို လွည့္လာသည္...
သူ႕ဘက္ကို လွည့္လာတဲ့လူဟာ မင္းႀကီးမဟုတ္ပဲ မ်က္ႏွာဖုံးတပ္ထားတဲ့ လူတစ္ေယာက္သာ ျဖစ္သည္....
ေရွာင္ပိုင္ဟာ အေရွ႕ကလူကမင္းႀကီးမဟုတ္တာမို႔ အေနာက္ကို ေျခလွမ္းမ်ား ဆုပ္သြားသည္....မင္းႀကီး ေယာင္ေဆာင္ၿပီး ဘာေၾကာင့္ သူ႕ကို လာေတြ႕ရတာလည္း ဟု၍လဲ ေတြးေနမိသည္...
"မင္း မင္းဘယ္သူလဲ ဘာေၾကာင့္မင္းႀကီးေယာင္ေဆာင္ရတာလဲ...
ေရွာင္ပိုင္ အေမးကို ဂ႐ုမစိုက္ပဲ ထိုလူဟာ ေရွာင္ပိုင္အနားကို တိုးကပ္လာကာ...လက္ထဲကေန အျပာေရာင္ စြမ္းအားမ်ားထြက္လာသည္.... ထိုအရာေတြဟာ ေရွာင္ပိုင္ ခႏၶာကိုယ္ကို ေဝွ႕ပတ္လိုက္ၿပီး ေလေပၚကို ေခၚသြားသည္...
ယခုခ်ိန္ ငုံ႕ၾကည့္လွ်င္ တိုက္ခိုက္ေနတဲ့ ေရျပင္ႀကီးကိုသာ ျမင္ရေတာ့မည္...ေရွာင္ပိုင္ ေရဆိုရင္ ေၾကာက္ေနၿပီမို႔ ျပဳတ္က်သြားမွာဆိုးကာ ႐ုန္းကန္ေနသည္...
"လြတ္စမ္း ငါ့ကို လြတ္ေပး လြတ္ေပး လြတ္ေပး
ေရွာင္ပိုင္သာ ေအာ္ဟစ္႐ုန္းကန္ေနပါေသာ္လည္း ထိုလူက ၿပဳံးယုံသာ ၿပဳံးျပၿပီး...ေဝွ႕ပတ္ထားတဲ့ အရာေတြကိုခ်က္ခ်င္း ျဖဳတ္ခိုက္ခ်ိန္....
ေရွာင္ပိုင္ဟာ ...ျမႇင့္မားတဲ့ ေနရာကေန ေအာက္ေျခကို ျပဳတ္က်သြားေလသည္....ေအာ္သံေတြဟာ က်ယ္ေလာင္ေနၿပီး တစ္ေျဖးေျဖး တိုးသြားကာ... ေရထဲကို ျပဳတ္က်သြားတဲ့အသံၾကားေတာ့ အျမႇင့္ေပၚကလူဟာ ၿပဳံးသာၿပဳံးၿပီး ထိုေနရာကထြက္သြားေလသည္....
ေရမကူးတတ္တဲ့ ေရွာင္ပိုင္ဟာ ခဏတာ ေရျပင္ေပၚမွာ ကူးခပ္ ေနၿပီး သိမ့္မၾကာခင္မွာပဲ ေမာပန္းကာ ေရျပင္ေအာက္ေျခကို ျပဳတ္က်သြားေလသည္...
နက္ရွိုင္းလွတဲ့ ေရျပင္ေအာက္ေျခကို တစ္ေျဖးေျဖး ဆင္းသက္လာတဲ့ ေရွာင္ပိုင္ဟာ ဘယ္ေနရာမွန္းမသိပဲ ေမွာင္မဲေနတဲ့ ေရေအာက္ေျခရဲ႕ တစ္ေနရာအေရာက္မွာေတာ့ လန့္နိုးသြားသည္...
ထိုေနရာေရာက္ေတာ့ သူဟာ မြန္းၾကပ္မေနပဲ အသက္ရႉလို႔ရေနသည္...ေရေအာက္မွာ သူအသက္ရႉလို႔ရေနသည္
ဘာေၾကာင့္ဆိုၿပီး ေတြးေနတုန္းမွာပဲ...ဂူႀကီးလို႔ ထင္ရတဲ့ က်ယ္ဝန္းတဲ့ ေနရာႀကီး တစ္ခုကို ျမင္လိုက္ရသည္...ဂူတံခါးေပါက္ႀကီးကို သူ႕လက္ဖဝါးေလးနဲ႕ ထိလိုက္ေတာ့ ... ထိုေက်ာက္တံခါးႀကီးဟာ အလိုလို ပြင့္သြားသည္
(ဒါကဇာက္မသိမ္းေသးပါဘူးေနာ္ လိုေသးတယ္ လာေမးက်လိဳ႕ပါ ၿပီးေတာ့မွာလားဆိုၿပီး" Ep.40ေက်ာ္တာမို႔ လိုပါေသးတယ္)
🎶တစ္ေယာက္လက္ တစ္ေယာက္ကိုင္ရင္း လွပေနတဲ့ လမင္းႀကီးကို ၾကည့္ကာ အရွင့္ရဲ႕ ရင္ခုန္သံေတြကို နားေထာင္ခ်င္မိပါတယ္🎶
🎶ရက္ရွည္ၾကာႀကီး နားစင္ေနက် ဗ်ပ္ေစာင္း တီးခပ္သံေလးဟာ အရွင့္ရဲ႕ စကားသံေတြေလာက္ပင္ မသာယာပါ🎶
🎶ဘာေၾကာင့္မ်ား ျပတင္းေပါက္ အျပင္က လမင္းႀကီးကို တစ္ေယာက္ထဲၾကည့္ေနရပါသလဲ🎶
🎶မိုးဖြဲဖြဲေလးေတြ ႐ြာၿပီး ျမဴႏွင္းေလးေတြက တစ္ေယာက္ေယာက္ကို လြမ္းေဆြး ေစတယ္🎶
Unicode
သွေးသံတရဲရဲနဲ့..လူတစ်ယောက်ဟာ လည်းကျသွားတဲ့ လူတစ်ယောက်ကို ဖက်ကာ ငိုကြွေးနေသည်....မျက်ဝန်းထဲက မျက်ရည်ကြည်တွေထွက်လာရမယ့်အစား နာကြင်မှုရဲ့ သွေးမျက်ရည်တွေသာ ပါးပြင်ပေါ်ကိုစီးကျနေလေသည်....
ကောင်းကင်ဘုံလို့ထင်ရတဲ့ နေရာမှာ စစ်မြေပြင်ကြီးတစ်ခု ဖြစ်ပွားနေဟန်...အဖြူရောင်တိမ်တိုက်တွေက မည်းနက်နေပြီး သွေးမိုးများ ရွာနေကျသည်....
လူတစ်ယောက်ကို ဖက်ကာငိုကြွေးနေတဲ့ထိုလူရဲ့ ငိုသံတွေဟာ ကြားရသူအဖို့ ရင်နာစရာကောင်းလှသည်..... သွေးများနဲ့လည်းကျနေတဲ့ လူကို ဖက်တွယ်ထားပြီး ရင်ကွဲမတက်ငိုကြွေးနေသည် သူမှာ အတော်လေး နာကြင်နေပုံ..
"လူတစ်ယောက်ဟာ ချစ်ရသူကို ဆုံးရှုံးလိုက်ရတဲ့ အခါ နှလုံးသားတွေလည်း ကျေကွဲရပြီး ချစ်ရသူနဲ့အတူ ထိုနှလုံးသားဟာလည်း သေဆုံးသွားတတ်သည်"
ထိုအသံနဲ့အတူ ရှောင်ပိုင် လန့်နိုးသွားသည်...ဘေးကိုကြည့်တော့ ကုတင်ဘေးမှာ အိပ်ပျော်နေတဲ့ လုန်သယ်ကို တွေ့ရသည်....
မကြာခဏအိပ်မက်နေတဲ့ ထိုအိမ်မက်တွေဟာ ဘာကြောင့် ခဏခဏ သူမက်နေရတာလည်း ရှောင်ပိုင် စဥ်းစားမရချေ...အိမ်မက်ထဲက လူတွေရဲ့ မျက်နှာများကို တော့တစ်ကြိမ်တစ်ခါမှပင်မမြင်ဖူးချေ...
ပြီးတော့ သူအိမ်မက်ထဲမှာ ကြားခဲ့ရတဲ့ အသံတွေ သူမြင်ခဲ့ရတဲ့ ယော်ကျားသားနှစ်ယောက်ရဲ့ ဖြစ်ရက်တွေက ဘာတွေလည်း ... ရှောင်ပိုင် သူ့ဘာသာ မေးခွန်းတွေ ထုတ်နေမိပြီး စိတ်ရှုပ် သွားသည်...
"ကြင်ယာတော် နိုးပြီလား...
"အင်း.. ပင်ပန်းစေမိပြီ အနားယူလိုက်ပါအုံး..
"ကြင်ယာတော်ကို မကာကွယ်နိုင်လို့ ကျွန်တော်ကသာ တာဝန်မကျေတာပါ...
"မင်းအရမ်းကိုတာဝန်ကျေပါတယ်...လူတစ်ယောက်က ငါ့ကို အန္တာရယ်ပြုချင်ရင်ဘယ်လိုမှတားစီးလို့မရဘူး...
ရှောင်ပိုင်က အပြုံးနုတစ်ခု ဖန်တီးရင်း ထိုသို့ ပြောသည်...
နှစ်တွေကြာလာတာနဲ့အမျှ ကြင်ယာတော်ဟာ သူစတွေ့တုန်းက ပုံစံမျိုးနဲ့ မတူတော့ပါ အရင်ကလို ကလေးဆန်တာမျိုးတွေ သိမ့်မတွေ့ရတော့ပါ...တစ်ခါတစ်လေ လူနှစ်ယောက်လို ဖြစ်နေတတ်သည်..
"ကြင်ယာတော် စိတ်ချပါ...မင်းကြီးပြန်လာရင် မိဘုရားလုပ်ရက်တွေကို ကျွန်တော်ပြန်လျှောက်တင်မှာပါ..
"ဟင့်အင် မလိုဘူး...အခုဖြစ်ခဲ့တာတွေကိုအရင်ကဖြစ်ရက်တွေကိုရော မင်းကြီးကိုမသိစေချင်ဘူး..
"ဘာလို့လည်း...
"ဒီတိုင်း မသိစေချင်တာလို့ပဲ တွေးလိုက်ပါ
"ဟုတ်ကဲ့...
ကြင်ယာတော်ကို အနားယူစေပြီး သူကတော့ အဆောင်တစ်ခုထံကို သွားနေသည်...
မင်းကြီးနဲ့ မိစ္ဆာတို့တိုက်ပွဲဟာ ရက်လချီသည်အထိ ဖြစ်ပွားနေလေသည်...မိစ္ဆာကြီးမှာ အထိအနာအဆာ များများစားစား မရှိပေမယ့် မင်းကြီးမှာတော့ ဒဏ်ရာများ ပြည့်နက်နေသည်...သွေးများ အန်ထွက်နေသည်အထိ မင်းကြီးကတော့ လက်လျော့မယ့်ပုံမပေါ်ချေ...လျိုချင်ဟာ ဝင်ရောက်တိုက်ခိုက်ပေမယ့်လဲ မိစ္ဆာကြီးကို လုံးဝပင် မယှဥ်နိုင်ပါ...
သွေးများစွာနဲ့ ဖြစ်နေတဲ့ မင်းကြီးကို ကြည့်ကာ မိစ္ဆာအိုက ကျေနပ်စွာပြုံးသည်...
"ကောင်စုတ်လေး ...အဲ့ဒီကြင်ယာတော်ကအဲ့လောက်ပဲ မင်းအတွက်အရေးကြီးလား..
"စကားအပိုတွေမပြောနဲ့..
မိစ္ဆာအိုဟာ သွေးသံတရဲရဲနဲ့ မင်းကြီးကို ကြည့်ကာ စကားဆိုသည်...
မထနိုင်သည်အထိ မြေပြင်ပေါ် ဒူးထောက်နေရပါသော်လည်း သူ့ရှေ့က မိစ္ဆာကို အရှုံးပေးပြီး ကြင်ယာတော်ကို စွန့်လွတ်မယ့်ပုံမပေါ်ပါ
"ဒီကြင်ယာတော်က မင်းအတွက်ဒီလောက်ထိအရေးကြီးလိမ့်မယ်မထင်ထားဘူး....ကောင်စုတ်လေး အားအင်တွေပြန်ဖြည့်လိုက်အုံး နောက်တစ်ခါထပ်ဆုံကျမယ်
မိစ္ဆာကြီးဟာ ထိုသို့ပြောပြီး အဝေးကို ထွက်သွားသည်...လေထဲမှာပဲ ပျောက်ကွယ်သွားသည်
မိစ္ဆာကြီး ထွက်သွားမှ... လျိုချင်မှာ သက်ပြင်းချနိုင်တော့သည်
သူ့ရှေ့မှာ လည်းကျသွားတဲ့ မင်းကြီးကို ထူကာ မြင်းပေါ် တင်လိုက်သည်...
ဝေယာဥ်နဲ့ မင်းကြီးကို နန်းတော်ကို ပြန်ခေါ်လာခဲ့သည်....
မြို့ထဲက ပုံပြင် ပြောသံများ
မုတ်ဆိတ် မွှေးအရှည်ကြီး ရှိပြီး ထိုမုတ်ဆိတ်မွှေးတွေဟာလည်း ဖြူဖွေးလို့နေသည် ထိုမုတ်ဆိတ်မွှေးတွေကို လက်တွေနဲ့ သပ်ပြီး စိတ်ဝင်တစားနားထောင်နေကျတဲ့ လူတွေကို ဒဏ္ဍာရီသဖွယ်ရှိတဲ့ အကြောင်းအရာတစ်ခုကို ပြောပြနေလေရဲ့....
လွန်ခဲ့တဲ့ နှစ်ပေါင်း တစ်သောင်းခန့်က မိစ္ဆာနှလုံးသားနဲ့အတူ ကလေးလေး တစ်ယောက် ဖွားမြင်လာခဲ့တယ်တဲ့ ထိုကလေးလေးက မွေးဖွားလာထဲက အမုန်းတွေနဲ့ ရှင်သန်ခဲ့ပြီး...ကောင်ကင်ဘုံနဲ့နတ်မင်းတွေကို သိမ့်မုန်းတဲ့ မိစ္ဆာဘုရင် ဖြစ်ခဲ့လေတယ်..
ထို မိစ္ဆာဘုရင်ဟာ ရန်သူဖြစ်တဲ့ နတ်မင်းတစ်ပါးနဲ့ ချစ်ကြိုက်ခဲ့ကျတယ်တဲ့....သူချစ်ကြိုက်ခဲ့တဲ့ နတ်မင်းဟာ အမျိုးသမီး မဟုတ်ပဲ အမျိုးသားတစ်ယောက်တဲ့....
ရန်သူဖြစ်တဲ့ အမျိုးသားတစ်ယောက်နဲ့ ချစ်ကြိုက်ခဲ့တဲ့ မိစ္ဆာဘုရင်ဟာ နောက်ဆုံးချိန်ထိ သူ့ကိုသူ မထိန်းချုပ်နိုင်ခဲ့ဘူးတဲ့....
မိစ္ဆာဘုရင်က လောကကြီး လေးခုကို ပျက်သုန်း ဖျက်စီးတာပေါ့လေ...ဒါကို မကြည့်ရက်တဲ့ နတ်မင်းက ...မိစ္ဆာနှလုံးသားနဲ့အတူ ပျောက်ကွယ်သွားတယ်တဲ့..ချစ်တဲ့သူကို ဆုံးရှုံးလိုက်ရတဲ့ မိစ္ဆာဘုရင် ရင်ကွဲနာကျပြီး အတွင်းအားတွေကို ဖျက်စီးပြီး သူ့ကိုယ်သူ အဆုံးစီရင် ခဲ့တယ်တဲ့....
မင်းကြီးဟာ အတွင်းအား များစွာကို ဆုံးရှုံးလိုက်ရတာမို့ ... သတိလစ်မေ့မျောနေသည်က ...အတော်ကြာပါပြီ
အနောက်ဆောင်က ရှောင်ပိုင်သည်မှာလည်း မိဘုရားရဲ့ အနိုင်ကျင့်ခြင်းကို အမြဲ လိုလိုကို ခံနေရသည်....
ကျိန်ဒဏ်နဲ့ အရိုတ်မခံရရင်...ဖိနှိမ်ကာ စကားနဲ့ စော်ကားသည်...
"ကြင်ယာတော်... မင်းကြီးကစာဆောင်ပေးခိုင်းလိုက်လို့ပါ
ရှောင်ပိုင်တစ်ယောက်..မက်မွန်းပန်းပင်ကြီးအောက်မှာ ထိုင်နေစဥ် အစေခံမလေးတစ်ယောက်၏ စကားကြောင့် ...ထိုအစေခံမလေး လက်ထဲက စာဆောင်ကို ယူလိုက်သည်..သူနဲ့မင်းကြီးမတွေ့ဖြစ်သည်ကလည်း အတော်လေးကို ကြာမြှင့်နေသည်လေ
စာဆောင်လေးကို ဖွင့်ကြည့်တော့ သူ့ကို မြစ်ကမ်းဘေးတစ်ခုမှာ တွေ့ရန်ချိန်းဆိုထားသည်သာ...ဘာကြောင့် တစ်သီးတစ်သန့်ကြီး ခေါ်တာလည်း မသိပေမယ့် ထူးဆန်းသလိုတော့ ခံစားလိုက်ရသည်...
ရှောင်ပိုင်ဟာ မင်းကြီးချိန်းဆိုတဲ့ နေရာကို သွားရန် ပြင်သည်...
ဟိုရောက်တော့...ရေတံခွန်သဖွယ် မြှင့်မားတဲ့ နေရာကို တွေ့လိုက်ရသည်..ထိုနေရာကနေ အောက်ကို ကြည့်လိုက်ရင် မြှင်မားနေပြီး ကြီးမားတဲ့ ရေပြင်များ ရှိနေသည်..
အနက်ရောင် ဝတ်ရုံကို ဝတ်ထားတဲ့ လူတစ်ယောက်ကို တွေ့တော့ မင်းကြီး ရောက်နေပြီလားဟု တွေးလိုက်သည်....
"မင်းကြီး....
ရှောင်ပိုင်ဟာ သေးငယ်သောအသံနဲ့သာ မင်းကြီး လို့ခေါ်လိုက်သည်..ထိုသို့ခေါ်တော့ ထိုလူဟာ တစ်ဖက်ကို လှည့်လာသည်...
သူ့ဘက်ကို လှည့်လာတဲ့လူဟာ မင်းကြီးမဟုတ်ပဲ မျက်နှာဖုံးတပ်ထားတဲ့ လူတစ်ယောက်သာ ဖြစ်သည်....
ရှောင်ပိုင်ဟာ အရှေ့ကလူကမင်းကြီးမဟုတ်တာမို့ အနောက်ကို ခြေလှမ်းများ ဆုပ်သွားသည်....မင်းကြီး ယောင်ဆောင်ပြီး ဘာကြောင့် သူ့ကို လာတွေ့ရတာလည်း ဟု၍လဲ တွေးနေမိသည်...
"မင်း မင်းဘယ်သူလဲ ဘာကြောင့်မင်းကြီးယောင်ဆောင်ရတာလဲ...
ရှောင်ပိုင် အမေးကို ဂရုမစိုက်ပဲ ထိုလူဟာ ရှောင်ပိုင်အနားကို တိုးကပ်လာကာ...လက်ထဲကနေ အပြာရောင် စွမ်းအားများထွက်လာသည်.... ထိုအရာတွေဟာ ရှောင်ပိုင် ခန္ဓာကိုယ်ကို ဝှေ့ပတ်လိုက်ပြီး လေပေါ်ကို ခေါ်သွားသည်...
ယခုချိန် ငုံ့ကြည့်လျှင် တိုက်ခိုက်နေတဲ့ ရေပြင်ကြီးကိုသာ မြင်ရတော့မည်...ရှောင်ပိုင် ရေဆိုရင် ကြောက်နေပြီမို့ ပြုတ်ကျသွားမှာဆိုးကာ ရုန်းကန်နေသည်...
"လွတ်စမ်း ငါ့ကို လွတ်ပေး လွတ်ပေး လွတ်ပေး
ရှောင်ပိုင်သာ အော်ဟစ်ရုန်းကန်နေပါသော်လည်း ထိုလူက ပြုံးယုံသာ ပြုံးပြပြီး...ဝှေ့ပတ်ထားတဲ့ အရာတွေကိုချက်ချင်း ဖြုတ်ခိုက်ချိန်....
ရှောင်ပိုင်ဟာ ...မြှင့်မားတဲ့ နေရာကနေ အောက်ခြေကို ပြုတ်ကျသွားလေသည်....အော်သံတွေဟာ ကျယ်လောင်နေပြီး တစ်ဖြေးဖြေး တိုးသွားကာ... ရေထဲကို ပြုတ်ကျသွားတဲ့အသံကြားတော့ အမြှင့်ပေါ်ကလူဟာ ပြုံးသာပြုံးပြီး ထိုနေရာကထွက်သွားလေသည်....
ရေမကူးတတ်တဲ့ ရှောင်ပိုင်ဟာ ခဏတာ ရေပြင်ပေါ်မှာ ကူးခပ် နေပြီး သိမ့်မကြာခင်မှာပဲ မောပန်းကာ ရေပြင်အောက်ခြေကို ပြုတ်ကျသွားလေသည်...
နက်ရှိုင်းလှတဲ့ ရေပြင်အောက်ခြေကို တစ်ဖြေးဖြေး ဆင်းသက်လာတဲ့ ရှောင်ပိုင်ဟာ ဘယ်နေရာမှန်းမသိပဲ မှောင်မဲနေတဲ့ ရေအောက်ခြေရဲ့ တစ်နေရာအရောက်မှာတော့ လန့်နိုးသွားသည်...
ထိုနေရာရောက်တော့ သူဟာ မွန်းကြပ်မနေပဲ အသက်ရှူလို့ရနေသည်...ရေအောက်မှာ သူအသက်ရှူလို့ရနေသည်
ဘာကြောင့်ဆိုပြီး တွေးနေတုန်းမှာပဲ...ဂူကြီးလို့ ထင်ရတဲ့ ကျယ်ဝန်းတဲ့ နေရာကြီး တစ်ခုကို မြင်လိုက်ရသည်...ဂူတံခါးပေါက်ကြီးကို သူ့လက်ဖဝါးလေးနဲ့ ထိလိုက်တော့ ... ထိုကျောက်တံခါးကြီးဟာ အလိုလို ပွင့်သွားသည်
(ဒါကဇာက်မသိမ်းသေးပါဘူးနော် လိုသေးတယ် လာမေးကျလို့ပါ ပြီးတော့မှာလားဆိုပြီး" Ep.40ကျော်တာမို့ လိုပါသေးတယ်)
🎶တစ်ယောက်လက် တစ်ယောက်ကိုင်ရင်း လှပနေတဲ့ လမင်းကြီးကို ကြည့်ကာ အရှင့်ရဲ့ ရင်ခုန်သံတွေကို နားထောင်ချင်မိပါတယ်🎶
🎶ရက်ရှည်ကြာကြီး နားစင်နေကျ ဗျပ်စောင်း တီးခပ်သံလေးဟာ အရှင့်ရဲ့ စကားသံတွေလောက်ပင် မသာယာပါ🎶
🎶ဘာကြောင့်များ ပြတင်းပေါက် အပြင်က လမင်းကြီးကို တစ်ယောက်ထဲကြည့်နေရပါသလဲ🎶
🎶မိုးဖွဲဖွဲလေးတွေ ရွာပြီး မြူနှင်းလေးတွေက တစ်ယောက်ယောက်ကို လွမ်းဆွေး စေတယ်🎶