Oy vermeyi ve yorum yapmayı unutmayınız..
Keyifli okumalar...
Beğendiğim bir parçayı sizlerle paylaşmak istedim. =)
Hepsinin sesi mükemmel ötesi..🎶
•••
"Güzelim,emin misin?"
Cihan'ın tedirgin bakışları üzerimde dolaşırken içini rahatlamak adına ona içten bir tebessüm sundum.
Gitmeliydim.
Yüzleşmeliydim.
Kaçarak hiçbir yere varamazdım ya sonuçta.
Ayrıca koskoca şehirde karşılaşacak değildik ya..
Uçağımıza dair anons yapıldığında ikimizde ayaklanıp kontroller için ilerlemiştik.
Kimlik kontrolü sonrası bize verilen öncelikle hızla geçmiştik.
Uçağa bindiğimizde kemerlerimizi bağlayıp bu aralar hiç benden ayrılmayan yorgunlukla gözümü kapatmıştım.
•••
Hissettiğim sarsıntıyla gözlerimi açarken başımı yan tarafa çevirdiğimde elindeki kitapla ilgilinen Cihanı görmüştüm.
Askeriyede olmadığı için iki gündür tıraş olmamıştı. Bu yüzden yeni yeni çıkmaya başlayan sakalları ona ayrı bir hava katarken kitaba baya odaklı olduğunu görmüştüm. Onu rahatsız etmemek adına sessiz kalırken elindeki ayracı özenle kaldığı yere yerleştirip kitabı yan tarafına koymuştu.
"Günaydın güzelim." diyerek yüzündeki şevkatli tebessümü bana sunmuştu.
"Günaydın desem sana," yanına bıraktığı kitabı işaret ettim,"Uyumuş gibi durmuyorsun."
"Evet uyumadım. Uzun zamandır okumak istediğim bir kitaptı." Bana uzattığı kitapla gözlerim tanıdık kapağa takıldı bir kez daha ne kadar benzediğimizi farkettim. Bakışlarımı farketmiş olacak ki"Okudun mu diye sormayacağım,okumuşsun."
Gülümseyerek başımı salladım. Daha kitabın ortalarındaydı. "Akıcı ve güzel bir kitap. Ben ortaokuldayken okumuştum. O zamanlar Ermeni meselesi gibi bir konudan çok haberdar değildim. Ama ilerleyen zamanlarda yapboz parçaları gibi bir bir oturdu. Kitabı bir an önce bitir,kitap hakkında tartışalım."
Gözüm geçmişe dalarken kitaplar hakkında uzun soluklu konuşmalarımız film karesi gibi gözümün önünden bir bir geçiyordu. Eskiden sürekli birimiz yeni bir kitap bulursak önce alan okur, sonra diğerimiz okurduk. Sonrasında ise kitabı önümüze yatırır karakterinden tutun, yazımına, üslubuna kadar her şeyi konuşuruz, münakaşa ederdik.
"Seninle kitaplarla ilgili tartışmalarımızı bile çok özledim güzelim.."
"Bende Cihan,bende.."
Aramızda oluşan bu olumsuz havayı dağıtmak adına neşeyle gülümsemiş ve "Bir an önce kitabı bitir, konuşmak için sabırsızlanıyorum." konuyu kapatmıştım.
Aramızda açılan gündelik sohbetin ardından baya bir müddet geçmiş ve biz daha ne ara olduğunu anlamadan uçağın inişe geçtiğine dair anons kulaklarımıza ulaşmıştı.
Kısa bir süre sonra uçak piste iniş yapmış ve havalimanından çıkış yapmıştık. Önümüze çıkan arabayla Cihan beni oraya ilerletmiş ve gençten bir çocuğun uzattığı anahtarı alıp arabaya geçmiştik.
"Ne ara kiraladın?" Yola odaklanmış bir şekildeyken bakışları beni bulmuş ve karizmatik bir bakış atıp serserice gülümsemişti.
"Ben bulurum." Bu hali gülmeme sebep oldu.
"Gerçekten soruyorum." Sol eli direksiyondayken sağ elini bana doğru uzatmış ve dizlerimin üzerindeki elimi tutmuş içten bir öpücük kondurmuştu.
"Sen karar verince bir arkadaşımdan rica ettim, sağolsun o da hemen ayarladı. Tek gelseydim taksi işimi görürdü ama sen varsın,havalar soğuk birde taksiyle uğraşmayalım dedim."
Dıştan ketum,sert,yıkılmaz duvarları olan biri gibi gözüken adamın naif düşünceleri her daim vardı.
Arabayı bir otelin park yerine parkedip elimizde çantalarla otele doğru çıkmıştık. Resepsiyonra duran gençten bir kadın yüzündeki tebessümle "Buyrun." demişti.
"Bizim rezervasyonumuz vardı."
"Tabi isminizi alabilir miyim?"
"Cihan Soylu ve Umay Karahan."
"Evet,8. kat 8412. oda,buyrun bu da kartınız."
"Teşekkürler."
"İyi günler dilerim."
Asansöre doğru ilerlerken "Aç mısın güzelim?" diyen Cihan'la hafif aç olarak hissettiğim karnımla başımı olumlu anlamda salladım.
"Tamam o zaman, eşyalarımızı bırakalım çıkarız."
Odanın önünde durduğumuzda Cihan kartı okutmuş ve içeriye girmiştik. Burnuma ilk olarak temiz ve ferah koku ulaşırken oda da ilerledikçe temiz bir yer olduğunda emin olmuştum.
Sağ tarafta ahşap başlıklı kocaman bir yatak karşılarken bizi,çarpazında ise küçük denilemeyecek kadar geniş bir oturma alanı karşılıyordu. Odanın bir duvarı ise tamamen filmli camlarla kaplıydı. Giriş kapısının yanında yeni farkettiğim kapı ise muhtemelen banyoya açılıyordu.
Ben odayı incelerken karnıma sarılan kollar beni kendisine çekerken huzurla gözlerimi kapadım.
Ömür boyu O'nun kollarında,huzurla kalmak istedim.
"Beğendin mi? Biraz aceleye geldi ama yorumları güzeldi,hijyenini de beğenmişler, puanı yüksekti."
Benim temizlik takıntımı bildiği için baya bir uğraşmıştı anlaşılan.
"Gayet güzel."
Uçakta terlememden dolayı rahatsız olmuştum. Hem aşırı derecede acıkmışta değildim. Bir duş alsam fena olmazdı bence.
"Cihan ben bir duşa girsem,sonra gitsek olur mu?"
"Olur tabi güzelim, bende eşyaları yerleştiredurayım."
Adımlarım önünde durduğunda 1.75 olmama rağmen ondan kısa olduğum için parmaklarımın üstünde yükselmiş ve yanağına bir öpücük bırakmıştım. Dudaklarımı yanağından çekmezken bu sırada ortaya çıkan gamzesi kıpırdamıştı. Dudağımda hoş bir his bırakırken benimde dudaklarım kıvrılmıştı. Dudaklarımı yanağından ayırdığımda elleri belimi bulmuş ve başlarımız arasında milimlik bir mesafe bırakmıştı.
Gözlerindeki parıltılar hayra alamet değilken yavaş yavaş bana yaklaşıyordu. Tam dudakları değecekken hızla kollarından çıkmış ve koşar adım banyoya ilerlemiştim. Kapıyı kapatmadan önce arkamı dönmüş,"Ben hemen çıkarım." diyerek gülümsemiş ve bozguna uğramış yüzüne gülmemek için hızla kapıyı kapatmıştım.
Kapıya sırtımı verip elime kalbime atmıştım.
Çok hızlıydı.
"Kaçmak size yakışmadı Üsteğmenim!" Oyuncağı elinden alınmış küçük bir çocuğun tınısına sahipti sesi. Ağzımdan çıkan kahkaha olması gerekenden fazla ses çıkarken Cihan'ın homurtusundan duyduğunu anladım. "Gülme birde!"
"Tamaaaaam." diyerek kapıdan sırtımı çekmiş ve banyoyu incelemeye başlamıştım.
Oda da olduğu gibi burda da filmli cam duvarlar vardı. Daha yeni yeni uyanmaya başlamış olan şehir manzarası çok güzel gözüküyordu. Aradan geçen yıllarda şehir daha da genişlemiş, büyümüştü. Lisedeyken olan binalar yerine gökdelenler inşa edilmiş, artık beton şehir olmaya daha fazla yaklaşmıştı.
Her yer giderek betonlaşıyordu, tıpkı insanların kalbi gibi..
Eskiden her şehrin kendine has bir havası varken şimdi her yer aynıydı. Gökdelenlerle dolu, yeşilliği, ağacı olmayan,nefes alma imkanı bulundurmayan soğuk şehirler..
Daha fazla oyalanmamak adına küvete değilde duşakabine doğru ilerledim çünkü küvetten uzun süre çıkmayacağımı biliyordum.
Sıcak su bedenimden akarken yorgun olan bedenimi dinlendirdiğini hissettim. Uyusamda yol yormuştu. Hızlı bir şekilde hallettiğim duşun ardından kenara bırakılmış ve lavanta kokan temizliğinden emin olduğum bornozu giyip kendimi dışarıya atmıştım. İçerisi baya buharlanmıştı çünkü.
Oda da Cihan yoktu. Nereye gitmiş olduğunu düşünürken dışarıya çıkmıştır belki diyerek yatağın üzerindeki valize gittim fakat açtığımda boş olduğunu gördüm. Demek ki yerleştirmişti.
Kenarda duran geniş gardroba ilerledim ve ne giyeceğimi düşündüm. Hava soğuktu ve duştan yeni çıkmıştım, bu yüzden hem rahat hemde sıcak tutacak bir şeyler giymeye karar verdim.
Ayarladığım kıyafetleri yatağın üzerine bırakmış ve saçımın suyunu almak için birkaç kez havluyla sıkmıştım.
Sonunda hazır olduğumda bornozu ve havluyu alıp banyoya asmıştım. Bu sırada gelen kapı sesiyle Cihan'ın geldiğini anlamıştım.
"Neredeydin?"
"Lobiden aradılar, yol çalışması varmış,arabanın park yerini değiştirdim."
"Hım."
Adımları yanımda dururken saçımdan küçük bir tutamı ayırıp burnuna yaklaştırdı.
"Kokun," diye fısıldadıdı. "Dünyadaki en güzel koku,en güzel huzur."
"Gözlerin," derin bir iç çekti. "Beni cayır cayır yakarken, şifa veren." gözlerim dolarken gözlerimiz birbirimizden ayrılmadı.
Elleri yüzümde gözyaşlarımı silerken konuştu. "Söz veriyorum Güzelim, dört yılda ne kadar yapamadığımız, kaybettiğimiz varda hepsini telafi edeceğim." Sağ eli karnımı bulurken daha çok kendi kendine konuşur gibiydi."Yeter ki siz yanımda olun."
•••
"Sağdan dön." verdiğim komutla sağa sapmış ve sonunda arabayı müsait bir yerde durdurmuştu.
"Neyseki hala yerindeymiş." Gülümseyerek baktığımda o da gülüyordu.
"Hadi o zaman",diyerek arabadan indik.
Küçük tahta kapıdan içeriye el ele girdiğimizde tahta çıngırağın sesiyle çocukluğumdaki o huzuru tekrar hissettim. Hala aynı sıcaklığı veriyordu tavandaki tahta döşeme,ortadaki kuzine soba, küçük dörder kişilik masalar,kenarlardaki ince nakışlı perdeler.. Her şey aynıydı eskimesi dışında.
"Buyrun." Duyduğum sesle arkamı döndüğümde yılların iyice yormuş olduğu yüz karşıladı beni.
Gözlerim dolarken beni tanımaya çalışan bakışlarını bekledim. Konuşmak istemedim.
"Kim gelmiş Deniz?"
Ellerini önündeki önlüğü silerek gelen kadının onu bıraktığımda yer yer akları olan saçlarında tek bir siyah tel bile kalmadığını gördüm.
Hayat hem bana hem onlara iyi davranmamıştı..
Mavi yorgun gözleri beni bulduğunda hırçın bir dalganın,bir tekneyi alabora edecek kadar kuvvetle geldiğini gördüm.
"Sen.." sesi fısıltı gibi çıkıyordu ama içindeki avaz avaz bağıran tonu ben duyabiliyordum.
"Ben geldim." derken sol gözümden bir damla aktı..
Diyebileceğim tek şey buydu işte 9 yılın ardından..
•••
Eveeeettt! Ben geldim. =)
Uzun zamandır gelemiyordum,sonunda yazdım, bitirdim ve sizlere ulaştırıyorum.
Sizce Uymaygilin geldikleri yer neresi?
Neden geldi?
Bahsettiği kişiler kim?
Akışı, gidişatı nasıl buluyorsunuz?
Umay?
Cihan?
Oy vermeyi ve yorum yapmayı unutmayınız..
Sağlıcakla kalın..🖤
Bir sonraki bölümde görüşmek üzere, Allah'a emanetsiniz...
27/01/2023,Cum