Selamlarrr<3
Bölüme geçmeden oy verirseniz çok sevinirim.
Keyifli okumalar.
0544 *** ****: Günaydın. (05.10)
Mirza: Sana da günaydın. (05.15.)
Mirza: Hep bu saatte mi uyanırsın?
0544 *** ****: Sen beni mi merak ediyorsun?
0544 *** ****: Bayılmak üzereyim.
Mirza: Kim olduğunu bulmaya çalışıyorum.
0544 *** ****: Çoktan engellemen gerekiyordu. Kabul et hadi, beni seviyorsun.
Mirza: Saçmalayın lütfen. Kim olduğunuzu bulana kadar sizinle konuşurum.
Mirza: Tabii uygun görürseniz.
0544 *** ****: Bulduktan sonra da konuşacaksın.
Mirza: Bu kadar eminsin yani kendinden?
0544 *** ****: Evet.
Mirza: O zaman neden anonim olarak yazıyorsun?
0544 *** ****: Biraz aksiyon olsun istedim.
0544 *** ****: Hayatım bu aralar çok sıkıcı geçiyor.
Mirza: Ben oyun oynayacağın birisi değilim.
0544 *** ****: Evet sen evimin direğisin.
Mirza: Sabır!
0544 *** ****: En çok sana sabırr.
Mirza: Gerçekten sinirlendiriyorsunuz beni.
0544 *** ****: Öyle daha çekici oluyorsun boşver.
İletildi ✓
"Kafanı kaldır da yemeğini ye artık." Abimle aramızda kısa bir bakışma geçtikten sonra sessizce kafamı eğdim ve yemeğime devam ettim. Bugün masada babam yoktu. Askeriyeden çağırmışlardı, Abimin de ne olduğundan haberi olmadığı için mutsuzdu.
"Ee abi, işler nasıl?" Belki bir ümit Mirza'yı anlatır diye bekledim.
"Sana lazım olan işi mi soruyorsun?" Hemen de anla zaten. Kafamı hızlıca salladığımda kafasını eğip güldü ve omzunu silkti.
"Bilemem artık. Kendisini en son Sema komutanla konuşurken görmüştüm."
Sema? Komutan? Sema Komutan?
"Flörtleşiyorlar mıydı yoksa abi?"
"Saçmalama kızım ne flörtleşmesi? Sema Komutan evli. Kıskan da kudur diye öyle söyledim ben." Bu defa ben çatık kaşlarla bakarken o haince sırıtıyordu.
"Hep askeriye de mi kalıyor?"
"Yani... Çoğu zaman askeriye de kalıyor." Umursamaz umursamaz cevap verip beni gıcık ediyordu.
"Çağıralım mı abi bize? Hı? Yemek yesin mi bizde?" Abim hızlıca kafasını kaldırıp bana çatık kaşlarla baktığında gülümseyip "Hı abi, olmaz mı?" dedim yine de şansımı deneyerek.
"Hayır Mila."
"Aç mı kalsın çocuk?"
"Çoktan yemiştir o yemeğini."
"Belki doymadı abi. Ne var sanki çağırsan!"
"Çağırayım da içine düş değil mi çocuğun? Gözümün önünde yapma bari lan."
"Tamam valla normal davranıcam." Abim cebinden telefonunu çıkarırken bir yandan da bana sen akıllanmazsın bakışını atıyordu.
Abim, Mirza ile telefonda konuşurken üstüme başıma baktım. Siyah eşofman takımım vardı üzerimde. Kimse için üstümü değiştirip rahatlığımdan vazgeçemem. Evet bu Mirza için de geçerli.
Mutfağa geçip masaya bir tabak daha getirdim. Geriye Mirza'yı yani gelecekteki kocamı beklemek kalmıştı.
Kapı çaldığında hızlıca yerimden kalkıp kapıya doğru koştum.
Aynen Mila normal davranacaktın değil mi?
Kapıyı sonuna kadar açtığımda Mirza ayakkabısını çıkarıyordu. Üzerinde görmeye alışık olduğum beyaz tişörtü, siyah pantolonu ve deri ceketi vardı.
"Hoş geldin. Alayım mı ceketini?" Heyecanımı gizleyip normal davranmaya çalışıyordum.
"Hoş buldum. Teşekkür ederim." Pek de kibardır gelecekti kocam.
Önden Mirza, arkadan ben salona geçtiğimizde heyecandan yerimde zıpladım ama abimin göz radarına takıldıktan sonra normal insan tavrına geri döndüm.
"Hoş geldin Mirza."
"Hoş buldum Komutanım. Nasılsınız?"
"İyiyim koçum seni sormalı?"
Ne olmuştu ki asıl onu soracaktı? Hasta mıydı acaba benim Mirzam?
"Neyin var hasta mısın?" Tabii ki de sormuştum. İçimde mi kalsaydı?
"Yok çok şükür iyiyim. Bir takım hoş olmayan şeyler oldu da halledicem inşallah."
Abim eliyle masayı işaret ettiğinde hepimiz sandalyelerimize oturduk.
"Neymiş bu bir takım işler?" Mirza masaya eğilip abime doğru yaklaşmıştı.
Neler oluyor Mithat?
"Komutanım herhalde peşimde bir sapık var." Sessiz fısıldısını salonda ses olmadığı için bende duymuştum. Ne sapığından bahsediyordu?
"Anlamadım?"
"Birisi numaramı bulmuş komutanım. Her Allah'ın günü yazıp duruyor. Numarasını sorgulattım yaşlı bir teyzeye ait."
Benden bahsediyordu! Sapık ben miydim? Ben onun yollarına öleyim, bir mesajı için telefonun başında saatlerce bekleyeyim, sonra da bana sapık desin. Moralimin bozulmadığını belli etmedim çünkü abim bana bakıp salak salak sırıtıyordu.
"Demek sapık gibi her gün yazıyor ha?"
"Evet komutanım. Kurtulamadım gitti." Kaçarsan da peşinden koşarım, bundan sonra kurtulamazsın benden.
"Var mı sana bir zararı?"
"Yok komutanım ne zararı olacak. Sadece kim olduğunu merak ediyorum. Bulabilsem rahat bir nefes alıcam."
Abim sadece kafasını sallamakla yetindi ama bana bakıp sırıtmayı da eksik etmiyordu. Abim ve Mirza yemeğine devam ederken ben doyduğum için Mirza'yı izliyordum. Bu adam hep ciddi olmak zorunda mı?
Mirza cebinden telefonu çıkarıp çatık kaşlarla bakmaya başladığında birisine mesaj yazdığını parmaklarından anlamıştım. Telefonu tekrar kapatıp cebine koyduğunda, telefonuma bildirim sesi gelmişti.
Bana yazmış olamazdı değil mi? Lütfen bana yazmış olmasın çünkü şuan ikiside sorgulayıcı bakışlarla bana bakıyordu.
Instagram: azraaxsea
Bölüm geleceği zaman Instagram'dan duyuru yapıyorum.
Bir sonra ki bölümde görüşürüzz🦊