#លោកប៉ាចិញ្ចឹម
ភាគ:១៣៥
«អត់មានកន្លែងទៅមែនទេ?»
លោកដង្ខៅសួរត្រូវចំណុច ហើយឈើរីពិតជាមិនមានកន្លែងទៅមែនម្យ៉ាងវិញទៀតនៅទីនេះក៏ជាស្រុកកំណើត របស់នាងទោះទៅទីឆ្ងាយឯណាក៏មិនកក់ក្ដៅដូចនៅទីនេះដែរ។
«មិនខ្វះកន្លែងដែរត្រូវទៅនោះទេ គ្រាន់តែចង់មកទីនេះ»
«មកព្រោះតែខ្ញុំមែនទេ?»
«មែនហើយព្រោះតែលោក បើលោកមិនតាមខ្ញុំក៏មិនរត់»
និយាយហើយរាងតូច ងាកមុខទៅមើលមុខកូនប្រុសដែរអង្គុយបង្វិល កៅអីទៅមកតាមរបៀបរបស់គេ។
«សម្រេចថារៀបការទេ?»
នាំរឿងទៀតហើយលោកតាដង្ខៅម្នាក់នេះ ព្រោះតែរឿងរៀបការទើបនាងរត់ចោលឥឡូវគាត់មកដេញដោលរឿងនេះទៀតហើយ។
«ប្រាប់ហើយថា ខ្ញុំមិនបានស្រលាញ់លោកទេ»
«ខ្មាស់គេខ្លាំងឬ ដែរមានខ្ញុំធ្វើជាស្វាមី?»
គាត់ចាប់ផ្ដើមទម្លាក់ទឹកមុខបន្ទាប់ពីសួរសំណួរមួយប្រយោគនេះទៅកាន់ រាងតូចដែរសម្លឹងមើលមុខគាត់ធ្មឹង នាងសញ្ជឹងគិតត្រិះរិះមួយស្របក់ ទើបនិយាយ និយាយឲ្យនាយ...
«មែនហើយខ្ញុំខ្មាស់គេ ខ្លាំងណាស់ខ្ញុំមិនត្រូវការបុរសចំណាស់ ដូចលោកមកធ្វើស្វាមីនោះទេ»
«ម៉ាមី ដេឌីៗមិត្តរបស់អូនគឺចាស់ៗជាង ដេឌីរហូតដល់ឆ្ងាយឯណោះ ម៉ាមីមិចថាដេឌីរបស់អូនចាស់អញ្ចឹង?»
ត្បិតតែអង្គុយលេងមែនតែគេមិនអង្គុយឥតប្រយោជន៍នោះទេ ត្រចៀករបស់គេបើកស្ដាប់គ្រប់រឿងដែរលោកពុកជាមួយអ្នកម៉ែបានសន្ទនាគ្នា។
គេចុះពីលើកៅអីរត់ មកជិតម្ដាយហើយនិយាយប្រាប់ដោយមិនចង់ឲ្យម្ដាយថាឪពុករបស់គេចាស់នោះឡើយ។
លោកដង្ខៅ បន្ទាប់ពីស្ដាប់កូនរួចគាត់ បង្កើតស្នាមញញឹមឡើងមកពេញផ្ទៃមុខវិញ ខុសពីរាងតូចដែរអង្គុយខ្នក់ខ្នាញ់ដាក់កូន មើលគេចុះកាន់ជើងឪពុកគ្រប់ពេល ឪពុករបស់គេគឺត្រូវរហូតមិនចេះខុសសោះ។
«មែនហើយកូននិយាយត្រូវណាស់ ដេឌីនៅក្មេងសង្ហាសុខភាពក៏មាំមួន ខិះៗ»
ពោលពាក្យមិនទាន់ចប់ ផងស្រាប់តែគាត់ក្អកគ្រហែមគឃូស ទាំងភាពអាម៉ាស់ផុសឡើងពេញទ្រូង កម្លោះតូចស្ទុះរត់ទៅយកទឹកពីលើតុមកឲ្យឪពុកញាំុំដើម្បីបានផ្សើមបំពងក។
«ដេឌីមិនឈឺទេ ដេឌីគ្រាន់តែក្អកស្ងួតកតែប៉ាប៉ុណ្ណោះ ម៉ាមីហាមថាឲ្យដេឌី»
យកទឹកមកឲ្យឪពុកហើយគេងាកទៅនិយាយជាមួយ ម្ដាយដែរមានការបារម្ភចំពោះ ដង្ខៅនាងបារម្ភនិងសម្លេងក្អករបស់គាត់អម្បាញ់មិញនេះ តែក្ដីបារម្ភត្រូវរលាយខណ:ពេលឮកូនប្រុសបណ្ដូលដួងចិត្តនិយាយហាម។ តើតទៅមុខនិងទៅជាយ៉ាងណាបើឥឡូវនេះនាងខុសសូម្បីតែនិយាយសង្កត់សម្លេងដាក់លោកដង្ខៅ កូនប្រុសចេញមកការពារតែរហូតបែបនេះ។
«ញាំុំអាហារ សិនទៅកូនអាហារថ្មីសម្រាប់កូនដេឌីបានឲ្យគេយកមកហើយ»
ដង្ខៅក្រោកឈរអស់កម្ពស់ សម្ដៅមកបើកទ្វារបន្ទប់ពិព្រោះ អាស៊ីស្តេនបានយកអាហារថ្មីមកដល់ហើយ។
«wow.. ដេឌីនេះជា Sandwichដែរអូនចូលចិត្ត»
«កូនញាំុំ សិនទៅហើយចាំងូតទឹកប្ដូរឈុតដេឌីនិងនាំកូនទៅមើលសាលារៀនថ្មីណា»
ឮដេឌីនាំកូនទៅមើលសាលាថ្មី រាងតូចងាកមកចាប់អារម្មណ៍ជាមួយមុខចំណាស់ នាងសម្លឹងមើលគាត់តែគាត់មិនបានសម្លឹងមើលមុខនាងវិញឡើយ ព្រោះតែវល់តែជាមួយឯនេះ។
«នេះការហ្វេអត់ស្កររបស់ឯង»
រៀបឲ្យកូនរួចគាត់លើកការហ្វេមកឲ្យអនាគតប្រពន្ធ រាងតូចលើកការហ្វេមកញាំុំ ដោយក្រសែភ្នែកតាមសម្លឹងដង្ខៅមិនបញ្ឈប់ឡើយ លោកដង្ខៅគាត់បែរជាគេចពីក្រសែភ្នែកដ៏មុតរបស់នាងទៅវិញ។
«កូនត្រូវត្រឡប់ទៅ សហរដ្ឋអាមេរិកវិញកូនរៀននៅទីនោះ មិនបាច់រើសសាលាឲ្យកូននោះទេ»
ញាំរួចរាល់ម៉ាមី ពោលពាក្យមួយឃ្លានេះឡើង ធ្វើឲ្យកូនប្រុសដែរអង្គុយញញឹម ក៏ប្រែទឹកមុខមកស្លេកស្លាំងវិញខណៈពេលដែរឮម្ដាយនិយាយបែបនេះ។
«តែអូនចង់រៀននៅទីនេះអូនចង់នៅ ជាមួយដេឌី»
«ពិតណាស់កូននៅទីនេះ ដេឌីមិនឲ្យកូនត្រឡប់ទៅវិញនោះទេ»
រាងតូច បន្ទាប់ពីស្ដាប់រួចហើយនាងក្រោកឈរឡើងដៃច្រត់ចង្កេះសម្លក់មុខដង្ខៅ នាងប្រើក្រសែភ្នែកគួរឲ្យខ្លាច លោកដង្ខៅគាត់ ញញឹមឌឺបន្តិចមុននិយាយ។
«ឈើរី ហា៎..ឯងកុំធ្វើបែបនេះអីឃើញទេកូនគេចង់នៅជាមួយខ្ញុំ គេចង់នៅទីនេះហើយកូនក៏មិនទាន់ទទួលបានសញ្ជាតិ អាមេរិកដែរឯងក៏ដូចគ្នា តើឯងពិតជាចង់ចំណាយលុយច្រើនពាន់លានដើម្បីទិញសញ្ជាតិរស់នៅទីនោះមែនទេ?»
ដង្ខៅនិយាយមួយៗ ដើម្បីឲ្យនាងស្ដាប់បានតែហេតុដោយក្ដីចង់ឈ្នះ ឈើរី..
«មែនហើយខ្ញុំមានលុយច្រើន ខ្ញុំចង់ចំណាយទិញរដ្ឋ១រស់នៅម្នាក់ឯងក៏បាន»
ដង្ខៅសើច ដើមកតិចៗគាត់ស្មានតែពាក្យនេះមានតែគាត់ទេដែរអាចនិយាយបានតែនេះឈើរីក៏អាចនិយាយបានដែរ។
«ម៉ាមីជាមនុស្សខ្លាចខ្មោចបើម៉ាមីរស់នៅម្នាក់ឯងពេលមានខ្មោចលង តើនណានិងជួយម៉ាមីបានទៅ?»
ស្ងាត់មាត់ឆឹងបន្ទាប់ពីស្ដាប់មួយឃ្លានេះចេញពីបបូរមាត់កូនប្រុស តើនាងគួរតែរកពាក្យអ្វីមកនិយាយទៅ។
«ល្អៗ!អ៊ីចឹងកូនជ្រើសរើសទៅ ថាកូនរស់នៅជាមួយម៉ាមីឬមួយក៏រស់នៅជាមួយតាចាស់ មិនព្រមចូលនិវត្តន៍ម្នាក់នេះ»
«ម៉ាមីកុំថាឲ្យដេឌី របស់អូនចាស់បានទេ?»
«តាចាស់ម្នាក់នេះក៏ ជាដេឌីរបស់ម៉ាមីដែរអ៊ីចឹងម៉ាមីមានសិទ្ធថាឲ្យគាត់»
«អត់ទេ ជាដេឌីរបស់អូន»
ដល់វគ្គដណ្ដើមឪពុកគ្នាហើយ✊
រងចាំភាគបន្ត