"May irerequest lang sana ako sa inyo. Kung pwede, sa bahay niyo muna siya ngayon."
My mother's words quickly captured my attention. Iniwan ko kaagad sila Razen at Dion na nakahiga sa tabi ko habang nanonood sa tablet at lumapit kila Mama at magulang niya na nasa couch. Hindi pa ata ako napansin ni Razen na tumayo dahil kung oo ay sinamahan na naman ako.
"Ma, hindi na. Uuwi na lang ako sa bahay o," I paused. "O di kaya mag-aapartment na lang ako."
Nakakahiya naman kasi 'yung hinihingi ni Mama na pabor. I feel like it's too much! Tsaka kaming dalawa ni Razen nasa iisang bahay? I can't even imagine that happening!
"Ash, anak, hindi ka pa pwedeng umuwi sa atin. Naroon si Papa mo, mahirap na at baka mangyari ulit sayo ang nangyari kahapon." pagsasabi niya.
"Your mom is right, hija. You can stay at our house." Tita was liking the idea.
Tito silently nodded. "We cannot put you in danger once more, hija."
"What's happening here?" Napatalon ako ng bahagya ng maramdaman ang kamay ni Razen sa bewang ko. "What's with the meeting about?"
"Uh, hijo, pinag-uusapan lang namin 'yung dederetsuhan ni Ashira bukas." My mom opened it up again.
Seryoso lang na nakinig si Razen. Parang hinihintay na matapos si Mama na magsalita.
"All I can say is that I won't let her go back to your house for now." he said seriously.
Nanlalaki ang mata 'kong bumaling sa kaniya. "What?!"
"You heard it right." he went poker-face.
"Wala akong tutuluyan! B-but..." my eyes gleamed when I thought of an idea. "I can rent an apartment for now."
"I won't allow that idea of yours too." hindi talaga ito nagagandahan sa ideas ko!
"I agree with my son, Ash. Mas mabuti kong doon ka na lang sa bahay." saad ni Tita. "Para sa bahay, maalagaan din kita."
Napatitig ako sa kanilang lahat na naghihintay ng sagot ko. Do I really need to stay at their house? I can take care of myself naman kahit mag-isa ako.
"It's just going to be a month anak. Babalik na rin ang Papa mo sa barko matapos ang isang buwan." aniya.
One month. It's just gonna be one month. Mas mabuti naman na sigurong kila Razen ako tumira muna kaysa bumalik sa bahay at baka mapagbuhatan na ako ni Papa ng kamay. I don't want that to happen. Baka madamay na naman ang bata.
Kaya naman kinabukasan ng madischarged ako ay pinili ko ng dumeretso sa bahay nila Razen. My mom also came to help me fix my things and maybe look around the house. Masayang-masaya nga ako dahil maayos ang pakikitungo ng magulang ni Razen at ang Mama ko.
It seems as if they've known each other for a very long time already. Tita even invited my mother to dinner and had their driver drop her off at our home. Tinanong ko nga din si Mama kung kamusta na sa bahay pero hindi kailanman ito nagkwento. Sobra yata itong natakot sa nangyari na kahit ang pagbigkas kay Papa ay hindi magawa.
"Wait lang po!" I shouted.
Binilisan ko na lang pagbubutones sa pants ko dahil sa sunod-sunod na katok. Today is Sunday, and I was discharged from the hospital yesterday. Gusto nilang magsimba kami ngayon at mamasyal. That's why even though it's still early, we need to get up na, so that we can attend the mass in Paoay on time.
Malapit na lang din naman dito sa kanila ang boundary ng Ilocos Norte. Hindi ko nga alam kung bakit sila nagmamadali. Eight pa naman mag-iistart 'yung mass!
Patakbo kong binuksan ang pintuan. "Razen? Aalis na ba tayo?"
Matagal pa niya akong pinagmasdan bago sumagot. "We're just waiting for the others now."
Hindi pa nga ako nakakasuklay kaya naman iniwan ko na lang siya sa may pintuan at pumunta sa may vanity upang ayusin ang sarili.
"Matatapos na rin ako." I informed him.
I didn't catch his response, but I did catch him entering the room through the mirror. Yes, we aren't in the same room. I also think it's a good idea because I have no idea what I'd do if we were in the same room. Ako na rin kasi ang nag-request no'n.
I have no idea where the thought came from, but suddenly I don't want to see him when it's nighttime.
Ayaw na ayaw ko siyang makita kapag gabi. I hated him so much at night!
Kagabi ito nagsimula noong hinatid niya ako dito sa room. In my own perspective, we almost argued because of my nonsense!
"I hate you Razen." I murmured as I watch him fix my blanket.
Even with only the lamp's light, I was able to notice that he clenched his jaw.
"It's not funny, A." he said with a stern face.
I rolled my eyes. "I'm not joking. I really hate you."
Tumigil ito sa pag-aayos ng higaan ko at inilapit ang mukha sa akin.
I gulped. "G-get out R-Razen!" I couldn't stand being near him!
"You don't hate me." Hinaplos niya ang pisngi ko. "You love me." At hinalikan ako roon.
My face flushed and turned a faint pink almost instantly. I am so relieved he didn't see it! I'd be humiliated to that extent!
"I hate you!" mas lalo ko pang pinagdiinan.
"Why do you hate me then?" he asked in a lullaby tone. Gusto ko na lang matulog dahil sa boses niya.
"I-I just h-hate you! Don't ask!" masungit kong aniya.
"Then I'm not leaving. l'll stay here by your side all night." he gruffly uttered.
Sumimangot ako at iniwas ang mukha sa kaniya. I heard him laughing for a brief moment and stopped when he saw me squinting my eyes at him.
"Why is my pregnant girlfriend grumpy huh?" his voice was soft but teasing me.
Now, that he's into it again, I think it's the time to talk to him frankly. Girlfriend?! Kailan pa niya ako naging girlfriend?!
"Girlfriend? Are you dreaming Razen? Bakit hindi 'ko alam 'yan?" I sarcastically asked him.
Huminga ito ng malalim. Imbes na patulan niya na ako ay mas pinahaba pa niya lalo ang kaniyang pasensya.
"You told me back then that you love me. According to my time calculations, we are already a couple that time." straightforward niyang sabi. "And even when we were in Palawan. Remember that nigh-"
I quickly covered his dirty mouth. Ngunit agad ko ring naramdaman ang dila niyang humagod sa palad ko.
"Razen!" I spat and pulled my hand from his mouth. Natawa lang ito.
"Do you already remember? When we made love in Boraca-"
"Shut up! I remember that of course! So shut up! But then we're still not together that time!"
"But we are now?" he quickly asked.
"Yes!" sigaw ko. "What?!"
The corners of his mouth turned up. "Game over baby. You're mine and I'm yours."
Nalaglag ang panga ko at hindi nakapag-salita dahil sa mabilis niyang pagsagot. Fuck? Did he just trap me? What the! Hinalikan niya ako sa noo at tumayo na. Marami akong gusto png sabihin pero wala talagang lumalabas.
"I love you. Sleep well." he whispered before heading out.
Nalito na naman niya ako sa parte na 'yon. He's good with those things. Buong akala ko nga ay iisipin ko 'yon magdamag pero pagkaalis na niya sa kwarto ay nakatulog na rin ako. The bed was so comfortable that I almost didn't wake up early.
"Are you hungry?" rinig kong tanong niya.
And with a quick swipe of my lipstick, I turn around to face him.
"Hindi pa. Why?" naglakad na ako sa may kama kung nasaan siya para kunin ang sling bag.
He licked his lower lip. "Baka sa Norte na tayo mag-aalmusal."
"Sige. Maaga pa naman din kasi. I'm not yet hungry." I told him.
"Kuya! Ate! Alis na daw tayo!"
Dahil sa sigaw ng kapatid niya ay bumaba na kami. They were already packing things on the back of the van. Sa likuran kami pumwesto ni Razen, si Dion at ang nagbabantay sa kaniya ay nasa harapan namin, sila Tita at Tito ay nasa unahan naman. Samantalang si Kuya Dan ay hindi sumabay sa amin dahil mas ginusto niyang kunin ang sasakyan niya.
"Come here. You can sleep on my lap." suhestiyon niya.
Agad akong humiga sa may hita niya. Sino ba naman ako para huminde? Gusto ko pang matulog e!
"Pillow." I said in a small voice.
Inabot naman niya ang unan sa likuran niya at binigay ito sa akin. I slept sideways, facing him. Sinusuklay ng kamay niya ang buhok kong unti-unti ng natutuyo. He looks very handsome in that tailored black shirt. Damn, why does he look so hot?
"Why are you looking at me? May dumi ba ang mukha ko?" natatawa niyang tanong.
I shook my head a bit. "You're so handsome."
Namula ang tainga nito at mabilis na iniwas ang tingin sa akin. I mentally chuckled. Does I really have an effect to him?
Nang makabawi ito ay binalik ang tingin sa akin. "You just complimented my good-looking face, hindi mo na ba ako hate ngayon?"
"Mhmm." sabay iling ko. "I like you today."
"You like me everyday." he said back.
Nginitian ko siya bago nagsumiksik sa kaniya para matulog. By the way, I like his smell now. Ang sarap amoy-amuyin. To the point that I wasn't even able to get to sleep because I was so preoccupied with smelling him the entire time!
Nakarating na kami pero ang isip ko ay nasa sa kaniya pa rin. Kahit sa loob ng simbahan ay naamoy ko pa rin talaga siya kahit iniiwasan ko na. Nagpicture-picture rin kami kaonti sa may harapan ng church ng matapos ang misa. After, we went to the place where the candles are lit to offer a prayer.
Pagkakitang-pagkakita ko pa lang sa mga kandila ay nabuhayan na ako. Hinila ko agad si Razen at pinabili ng kandila.
The candles are so beautiful! I love the smell! The appearance and the quality!
"Buy me more!" I cutely told Razen.
"Baby, we just need seven or less. Wala ka naman panggagamitan niyan." sabi niya na ikinainis ko.
Uminit ang sulok ng mga mata ko. "Ako na nga lang ang bibili!"
Nagtataka na nga ang tindera sa amin. Palipat-lipat na ang tingin at kuryosong tinitignan ako. Pero wala akong pakialam! I want those cute candles! I want them!
"Manang, lima pa nga-"
"Give us one pack na lang po." Razen cut me off and quickly paid for it.
Kinuha ni Razen 'yon at binigay sa akin. Masaya ko siyang hinatak paalis doon para pumunta na kila Tita. He was looking at me weirdly the whole time even when we were already eating in a karinderya.
"Razen, you're so creepy!" I mumbled as I chew my food.
Napunta naman ang atensyon nilang lahat sa amin. Napatigil pa sila sa pagkain dahil sa aming dalawa.
"Yeah. Kuya was looking at her the whole time! Creepy!" Dion also saw it!
Razen coughed. "I'm not,"
At nagsinungaling pa ang loko! Nagpatuloy na ito sa pagkain, ang buong atensyon ay nasa plato na.
"Huwag mo na lang siyang pansinin hija. He just adore you so much!" Tumawa-tawa pa ang daddy niya.
"True," sambit naman ni Kuya Dan.
"See, he's not even stopping us from telling the truth." her mom was also making fun of him.
Tita and Tito were talking so much about Razen the whole time. Hindi ko nga alam kung naiinis na ito sa kanila pero mukhang hindi naman. Sumasagot lang din ito minsan sa usapan pero kadalasan ay hindi. It was like he has this deep thought.
"Razen, did you put my candles in a safe place?" I asked him when were already inside the car already. Papunta na kami ngayon sa Robinsons para tumingin-tingin.
His brows furrowed. "They are just candles. You don't need to keep them in a safe place."
Parang nabuhay bigla ulit ang bulkan sa kaloob-looban ko. How dare him say that?! Especially to my candles!
"Huwag mong hintaying hindi kita kausapin! Put it in a safe place Razen!" gigil kong sabi.
He blowed hard. "Yes, Madam. Don't worry the candles are going to be safe!"
"I hope that wasn't sarcastic." aniya.
"It wasn't." he smiled at me but then I just rolled my eyes at him.
As soon as we got to the Mall, we went in opposite directions. Razen and I were together. Kuya Dan went to the shoes boutiques. While, Diom, Tita and Tito went to the Toy store. Magkahawak-kamay kaming naglakad ni Razen papunta sa Department Store. Nilibot ko ang tingin ko roon pero wala naman akong makitang gusto kong bilhin.
"I think I found it." Razen was talking to his self.
Kumunot naman ang noo ko. "Ha? Ano ba 'yon?"
Hindi na ito sumagot pa at hinila na ako kung saan naka-display ang maraming dress. Iba't-ibang kulay at design ang mga 'yon. Sa huli ko na natanto kung anong klaseng mga dress 'yon. If that section didn't have a big placard at the top, I wouldn't have known that it was a maternity dresses.
"Do I look like a pregnant woman now, Razen? Really?" sarkastiko kong aniya.
"You are. You're already pregnant." mababang saad niya.
"As you can see my stomach is not that yet big!" Hinaplos ko pa ito para makita niya. "Flat pa nga lang e'."
Aanuhin ko naman ang mga maternity dress? Pero maganda naman ang mga design! Pwede ko naman na gamitin kahit hindi pa malaki ang tiyan ko.
"We'll just buy some." sabi niya ng deretso.
Wala na akong nagawa pa at pinaubaya na lang sa kaniya ang pagdedesisyon. He wants that so much. So why would I stop him from buying those if he's happy naman? Pinapili niya din ako at halos lahat ng mga gusto ko ang kinuha niya. He also did buy dresses of his own taste.
Pagkatapos ay hinila ko rin siya may men's section para tumingin para sa kaniya. I have my own money too. Nagsasave talaga ako at hindi naman talaga ako palagastos kaya may natira pang pera sa bank ko. Binilhan ko ito ng t-shirt na black and white, parang 'yon kasi ang gusto kong suotin niya.
"Choose too! Kahit ano!" I told him after buying what I want for him.
"May binili ka na. Tama na 'yon. Besides I love those shirts you bought," sagot nito sa akin.
"Sure ka na?" Ulit kong tanong. "This is just a once in a lifetime opportunity! So think about it!"
"I'm good." he simply said.
Sabi niya 'yon kaya umalis na kami roon. Nagpresinta itong hawakan ang mga paperbags kaya hinayaan ko na lang. Niyaya ko na lang siya sa may food court sa may second floor para humanap ng kakainin habang nagshoshopping pa lang sila Tita.
Pinaghintay ko na lamang siya sa may nakahilerang upuan doon. I bought some ice cream, waffle, fries and burger. Tig-iisa kami noon ni Razen, parang kulang pa nga 'yong orders ko na 'yon sa akin. Pero dahil hindi ko na kasi mahawakan 'yon ng maayos ay napilitan na akong bumalik kay Razen.
His eyes widened. "That's a lot. Kaya ba nating kainin lahat 'yan?"
"Yup! I can eat all my orders! Ikaw ba? Hindi?" I pursed my lips.
"Uh, I-I'm not sure." nag-aalangang sabi niya.
"Ibigay mo na lang sa akin kapag ayaw mo na. Kakainin ko! Parang kulang pa nga!" malakas kong saad.
"Baka sumakit tiyan mo mamaya niyan ha." babala niya.
Napaisip ako doon pero agad ding umiling. "I won't. Tsaka kapag sumakit man e di tatae ako!"
Pilit itong tumango. Hindi naman kasi ako matatae! Mabubusog pa siguro! May natira nga itong fries at waffle kaya kinain ko rin 'yon. Nag-lunch rin kami ulit, susuko na sana ako sa pagkain pero masyadong masarap.
Sarap na sarap pa naman akong kumain hanggang sa nasa loob na kami ng sasakyan pauwi. Biglang sumakit ang tiyan ko at hindi ko na talaga kayang pigilan pa.
"Razen, natatae ako." I whispered to him.
Napaayos ito ng upo. "I told you earlier! Just wait for a moment. Malapit na tayo sa bahay."
Sinabihan na niya ang driver na pakibilisan kaya naman parang lumipad na ang ulo namin dahil sa bilis ng pagpapatakbo niya. Nang makarating na kami sa bahay nila ay agad ko ng tinakbo ang banyo ng kwarto ko,
"Hay...." I exhaled as I finish pooping. "Hindi na talaga ako kakain ng ganoon karami! I hate it! I almost pooped my pants!"
"A, are you okay? Do you need anything?" I heard Razen from the outside.
"Nothing! I'm almost done! Lalabas na rin ako!" I shouted.
Bago ako lumabas ay naghugas muna ako ng kamay. Pinunasan ko rin ang pawis kong tumutulo na dahil sa pagtae ko. As I opened the door I saw Razen crossing his arms in front of the bathroom. He was raising his brow at me and I know deep inside him that he wanted to laugh!
"You should've taken my advice," he smirked.
"Next time! Alright!" I rolled my eyes at him and jump to my bed.
"A, I told you not to do that." mariin ang boses niya.
"To do what?" Tinaas ko ang kilay ko kahit nakadapa ako sa kama.
Bumuntong-hininga ito. Ilang minuto pa ay naramdaman ko na ang hininga niya sa batok ko. Napaharap ako ngunit agad ding nagsisi ng makita ang mukha niya na sobrang lapit na sa akin.
"Call me OA or whatever but I'm really sensitive when it comes to your pregnancy that, even you, jumping on the bed is not allowed."